Ο Π. Μιχαλόπουλος, γράφει προς «Ανώνυμο» σχολιαστή του μπλογκ «χαίρετε»…

P. MICHALOPOULOS είπε...

Ξέρεις κάτι, αγαπητέ Ανώνυμε; Λένε... «δικό του το ψωμί, δικό του το μαχαίρι»...

Σχετικό είναι κι αυτό: 

Δικό μου είναι το ιστολόγιο, δικαίωμα μου είναι και το να επιτρέπω ή να μην επιτρέπω τη δημοσίευση όποιων σχολίων θέλω εγώ.

Ακόμα: 

Δικό μου το ψαλίδι να κόβω το νήμα ενός διάλογου εκεί όπου εγώ νομίζω ότι πρέπει να κοπεί. Μπλογκ είναι εδώ, δεν είναι φόρουμ – μακριά γαϊδούρα… Και κάπου λοιπόν πρέπει να μπαίνει και μια τέλεια, και μια παύλα όταν το θέμα αρχίζει να κρεμάει ή να ξεφεύγει. Κάτι που το κρίνω εγώ!

Έτσι έγινε και στην περίπτωση σου.

Να σου πω και κάτι άλλο; Εγώ, κρίνω και σχολιάζω δημόσια και επώνυμα, με παρρησία δηλαδή.

Εσύ, τι κάνεις;

Εσύ που έρχεσαι εδώ όχι για να κρίνεις μεγάλους και ισχυρούς, όχι για να στιγματίσεις τα κακώς κείμενα, κάτι που θα δικαιολογούσε την ανωνυμία σου… Εσύ που έρχεσαι για να κρίνεις εμένα, μέσα στο ίδιο μου το σπίτι – το «χαίρετε» - τι φοβάσαι και δεν μας λες και το ονοματάκι σου;

Κάτι σαν εσένα λοιπόν, δικαίως σας αντιμετωπίζω έτσι…

Γι αυτό, μη μου έρχεστε μετά σαν παραπονούμενοι όταν κάποια στιγμή… «τρώτε πόρτα».

Συνεννοηθήκαμε;

6 Οκτωβρίου 2011 8:37 π.μ.

http://xairete.blogspot.com/2011/10/blog-post_04.html