"...φιλικότατα, Ο νυσταγμένος, αλλά πάντα κεφάτος φίλος σας, Παναγιώτης"

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΘΕΜΑ:

Pater Ioannis Ikonomoy

P. MICHALOPOULOS είπε...

Έλα Σταυρούλα! :D

Καλησπέρα στη Βιρτζίνια! Τι κάνετε; Εύχομαι να είστε όλοι καλά! :D

Μόλις τώρα είδα τα σχόλια σας, και τα δημοσίευσα.

Και όπως βλέπεις, έχει προηγηθεί της δικής σου διαπίστωσης, το σχόλιο με την έγκριση του κ. Καρδάση, στο τελευταίο μου "συμπέρασμα"... 

Ότι δηλαδή η δήθεν «ανάπαυση» του σώματος είναι τα… σκουλήκια που θα το φάνε (μπρρρρρ)...

και η (ο Θεός να την κάνει) «κοίμηση» του ανθρώπου, είναι μια μεταθανάτια κατάσταση όπου γίνεται το έλα να δεις... [Της κακομοίρας δηλαδή, ή της καλομοίρας, ...ανάλογα με το σε τι πάτωμα μετακομίζεις άμα τα κακαρώσεις: σε ρετιρέ με θέα, ή σε υπόγειο με υγρασία!]

Γι αυτό, ας περάσουμε καλά τώρα που το έχουμε το σωματάκι μας (το "ένα το κρατούμενο" που λένε), ας περάσουμε καλά στην όμορφη ημέρα που μας χάρισε ο Θεός... 

Ας ρίξουμε και τους πραγματικά αναπαυτικούς ύπνους μας - με καθαρή συνείδηση - στο γλυκό και ήσυχο βράδυ…

Και όσο για τα «επέκεινα», έχει ο Θεός, πάλι!

Γι αυτό: Καληνύχτα Σταυρούλα μου! Χαίρε! :D

φιλικότατα,

Ο νυσταγμένος, αλλά πάντα κεφάτος φίλος σας,

Παναγιώτης

ΥΓ

Βέβαια, όλα αυτά για τα "φαντάσματα" που γυρίζουν εδώ πέρα στις 3 μέρες, εκεί πιο κάτω στις 9, ακόμα πιο πέρα μακριά στα 40, και τρέχα γύρευε πού - στο έτος… 

...είναι εφευρήματα, για την τσέπη των γραφείων τελετών – μνημοσύνων, και των συνεταίρων τους παπάδων… 

Υπέρ αυτών, και μόνον αυτών!

Διότι η ψυχή στην αιωνιότητα, δεν κτυπάει κάρτα, δεν κάθεται να μετράει τα δικά μας τα μερόνυχτα! 

Ζει, για ένα "βράδυ"… ξύπνιου – ύπνου.

Κάτι δηλαδή σαν έμενα τώρα που δεν σας βλέπω από τη νύστααααα... 

Μεταξύ ενυπνίου και εγρήγορσης, που λένε!

Δεν προλαβαίνει η ψυχή να δει το σώμα της να διαλύεται!

Και αφού σαν σε όνειρο της στιγμής, περνάει - βιώνει όλα τα γεγονότα της ανθρώπινης ιστορίας που ακολουθεί, ξυπνάει («σηκώνεται») ενωμένη ξανά με το σώμα της…

Με ένα άλλο σώμα - ανακαινισμένο και άφθαρτο…

Και ο άνθρωπος, ένας νέος άνθρωπος (αιώνιος - νέος, σαν τον Χριστό) σπεύδει προς υπάντηση του Κυρίου που ήρθε!

Αυτά για τους νεκρούς, εκείνη τη στιγμή της Δευτέρας Παρουσίας… 

Τα ίδια δε (παρόμοια μάλλον) με όσους ζουν, οι οποίοι θα αφθαρτοποιηθούν κι αυτοί, στη στιγμή!

Και πάλι καληνύχτα, Σταυρούλα μας! Και όνειρα γλυκά!

(λίγο ουίσκι, λένε ότι βοηθάει)

Χαίρετε! :D

19 Οκτωβρίου 2011 5:35 π.μ. 

http://xairete.blogspot.com/2011/10/pater-ioannis-ikonomoy.html