1. Εύλογα ερωτήματα: Έχουν δηλαδή (με βάση το σκίτσο και τις σχετικές αγιογραφίες), έχουν ήδη πιάσει δουλειά οι πάσης φύσεως δαίμονες (διαβόλοι, τριβόλοι, κλπ) στην κόλαση; Δηλαδή από τώρα, πριν την επίσημη λειτουργία της κόλασης, που θα γίνει μετά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου; 2. Συμπέρασμα: Τελικά, αργά ή γρήγορα -στην μέλλουσα ζωή…

1. Εύλογα ερωτήματα: 
Έχουν δηλαδή (με βάση το πιο πάνω σκίτσο, και τις σχετικές αγιογραφίες), έχουν ήδη πιάσει δουλειά οι πάσης φύσεως δαίμονες (διαβόλοι, τριβόλοι, κλπ) στην κόλαση; 
Δηλαδή από τώρα, πριν την επίσημη λειτουργία της κόλασης, που θα γίνει μετά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου; 
Και αν ναι, έχουν άραγε πλήρες οράριο με κανονικό μισθό οι βελζεβούληδες;  Ή είναι άμισθοι και με κάποιες λίγες μόνο ώρες απασχόλησης, ως εκπαιδευόμενοι ακόμα (κάνοντας δηλαδή τη σχετική πρόβα τους); 
Και αν είναι μαθητευόμενοι ακόμα, ποιοι να είναι άραγε αυτοί τους εκπαιδεύουν στο πώς να «πηδάνε και να δέρνουν» κανονικά τους κολασμένους; Οι καλοί άγγελοι είναι μήπως οι δάσκαλοι τους,  αυτοί δηλαδή που κανονικά –σαν ανώτεροι, έχουν και το γενικό πρόσταγμα -τόσο σε κόλαση, κάτω, όσο και σε παράδεισο -πάνω; Και ποιοι καλοί άγγελοι πάλι, ειδικευμένοι ενδεχομένως σε βασανισμούς θα αναλάβουν προσωπικά και τον βασανισμό αυτών των ιδίων των δαιμόνων; 
2. Συμπέρασμα: 
Τελικά, αργά ή γρήγορα -στην μέλλουσα ζωή, θα γίνεται της πουτάνας το κάγκελο, εκεί κάτω βαθειά στην κόλαση???

ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ:
«Ένας Έλληνας πεθαίνει και φτάνει στη ρεσεψιόν της Κόλασης. Ο υπάλληλος του ανακοινώνει ότι επειδή είναι υπήκοος χώρας-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορεί να διαλέξει μία από τις κολάσεις των χωρών-μελών. Σκέφτεται λίγο και αποφασίζει να πάει στη Γερμανική: – «Οργανωμένη χώρα», λέει, «τόσα χρόνια στην Ελλάδα, τι κατάλαβα από οργάνωση και υπηρεσίες; Mου βγάλανε το λάδι. Τουλάχιστον, ας… πάρω μυρωδιά του τι σημαίνει Ευρώπη, έστω και στην κόλαση». Φτάνει λοιπόν μπροστά στην πύλη της γερμανικής κόλασης. Μαύρο μάρμαρο, καλογυαλισμένο, σιδερένια πύλη, και ψηλά γράφει με μεγάλα γράμματα ΚΟΛΑΣΗ στα γερμανικά. Χτυπάει. Του ανοίγει ένας άψογα ντυμένος υπάλληλος και τον ρωτά τι θέλει. – «Να δω πώς είναι», του απαντά εκείνος. – «Ούτε να το σκέφτεστε κύριε!», του απαντά ο υπάλληλος! «Όλη την ημέρα μας δέρνουνε με κάτι τεράστια μαστίγια και το βράδυ μας βάζουν σε κάτι τεράστια βαρέλια γεμάτα σκατά!!! Φρίκη! Φρίκη! Εγώ σας λέω να μη μείνετε». Όπου φύγει-φύγει ο Έλληνας. Στη συνέχεια δοκιμάζει τις υπόλοιπες κολάσεις, τα ίδια. Έτσι απογοητευμένος, καταφεύγει στην έσχατη λύση, την ελληνική κόλαση! Φτάνει λοιπόν έξω από την πύλη. Μία πύλη εγκαταλειμμένη, βρώμικη, όπου στο ψηλότερο σημείο της υπάρχει με μεγάλα φωσφορίζοντα γράμματα η λέξη ΚΟΛΑΣΗ. Το Κ και το Λ μάλιστα, δεν ανάβουν γιατί έχουν καεί τα λαμπάκια. Έτσι η επιγραφή γράφει ΟΑΣΗ. – «Ελληνική ανοργανωσιά…», μουρμουρίζει. Όσο πλησιάζει, ακούει κάτι περίεργους θορύβους… Μοιάζουν με μουσική. Πλησιάζει περισσότερο. Η μουσική πλέον ακούγεται ολοκάθαρα. Μπουζούκια, μπαγλαμάδες κλπ. Χτυπάει… Του ανοίγει ένας τύπος κρατώντας μία μπουκάλα στο χέρι, τύφλα στο μεθύσι, και τον ρωτά τι θέλει. – «Ήρθα να δω πώς είναι», του λέει και βάζει το κεφάλι του μέσα. Τραπέζια, πολύ κάπνα, κάτι γκόμενες χορεύουν πάνω στα τραπέζια τσιφτετέλια, νταούλια… Γενικώς, μπάχαλο. Τρελαίνεται ο τύπος: – «Καλά ρε φίλε, τι γίνεται εδώ;» – «Aσε φίλε, χάλια!», του λέει ο μεθυσμένος. «Η κατάσταση είναι δραματική εδώ πέρα. Μας δέρνουν όλη μέρα με κάτι τεράστια μαστίγια και το βράδυ μας βάζουν σε κάτι τεράστια βαρέλια με σκατά. – «Πλάκα μου κάνεις;;;», απαντάει ο πεθαμένος. «Εδώ πίνετε και γλεντάτε!» – «Εεε, ξέρεις πώς είναι μωρέ εδώ στην Ελλάδα… Τη μία δεν έχουμε σκατά, την άλλη χαλάνε τα μαστίγια…
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.tilestwra.com/anekdoto-enas-ellinas-pai-stin-kolasi/