Καληνύχτα! :D

stavroula είπε...

Kalhspera k apo emas pera gia pera.

Ap thn pollh xionismenh polh mas k ta peri3. Xionizei astamathta gi auto ekleisan kai ta sxoleia shmera.

Molis eida sta nea kai ta x8esina sulalhthria sthn A8hna.

Brazei to aima stas Eurwpas vlepw, oxi san k edw pou exoun xwsei to kefali sthn ammo.

16 Δεκεμβρίου 2010 7:18 μ.μ.

P. MICHALOPOULOS είπε...

Καλό μεσημέρι στην Βιρτζίνια! : D

Σας είδα χθες (την περιοχή σας) στο δελτίο καιρού του CNN, Σταυρούλα (έχω και τηλεόραση τώρα), και το περίμενα αυτό, το ότι δηλαδή θα μου έγραφες για χιόνια στην πόλη σας!

Πράγματι, εδώ, βράζει το αίμα μας!

Έκανα κι εγώ σήμερα την δική μου επανάσταση, που λες, αφού πέρσι είχα κλειστεί στο σπίτι από τις αρχές του φθινοπώρου, και σήμερα (16/12/) βγήκα στο δρόμο με θερμοκρασία 6 βαθμών (είχα μείνει ταπί) για να πάω στην τράπεζα και να πάρω και εκείνο το κουτσουρεμένο «δώρο Χριστουγέννων» (που έγινε επίδομα 400 ευρώ) και στη συνέχεια μπούκαρα και στον μπακάλη της γειτονιάς για να ψωνίσω φασόλια γίγαντες!

Όπως βλέπεις λοιπόν (και όχι μόνο από τις ειδήσεις) κάθε ηλικία εδώ, έχει και τους ήρωες της, τους... γίγαντες της, να πούμε!

Χαίρετε! : D

16 Δεκεμβρίου 2010 7:42 μ.μ.

stavroula είπε...

A8anath ellhnikh fasolada!

Gigantes eixa thn perasmenh evdomada k genika exoume katanalwsei polla ospria auth thn epoxh mia k vriskomaste sto 40/mero twn Xristougennwn, me thn

e3eresh tou psariou.

Kalh sunexeia.

Stay warm:)

16 Δεκεμβρίου 2010 8:01 μ.μ.

P. MICHALOPOULOS είπε...

Τους γίγαντες, που λες Σταυρούλα, τους απολάμβανα τακτικά, εδώ δίπλα, "στου Λεωνίδα", στο "ταβερνάκι το δικό μας".

Και ήταν οι γίγαντες, ένα φαγητό που δεν το είχα μαγειρέψει ποτέ, μέχρι πρόσφατα που πήρα πληροφορίες από το Ίντερνετ από όπου και αντέγραψα πολλές συνταγές... Αλλά τελικά τα αγνόησα όλα, και έκανα το δικό μου πείραμα, ό,τι πιο απλό δηλαδή.

Και εκεί που φοβόμουν ότι θα έχω αποτυχία και ότι θα τα πετάξω τα φασόλια που μαγείρεψα, τα δοκίμασα στο τέλος και είδα ότι βγήκε ένα φαγητό - ποίημα. Μεγάλη επιτυχία σου λέω! Καμιά σύγκριση με τα φασόλια της βιτρίνας της διάσημης αυτής ταβέρνας της Αττικής που σου ανάφερα!.. Και φυσικά, κρατώ μυστική την τυχαία αυτή συνταγή, την δική μου ανακάλυψη να πούμε!

:D

Θυμήθηκα τώρα, και την παλιά εργένικη ζωή μου... Τώρα που μένω σπίτι και μαγειρεύω εδώ... Που έχω κουζίνα και άνεση και ηρεμία και τίποτα δεν με διώχνει από το σπίτι για να τρέχω σε ταβέρνες...

Θυμήθηκα λοιπόν την παλιά εργένικη ζωή μου... Από το 1974... Τότε, που όταν πήρα αυτό το σπίτι, η μητέρα μου (μεγάλη πια στην ηλικία) σταμάτησε να μαγειρεύει και ανάλαβα εγώ...

Και που το μαγείρεμα μου, ήταν ένα πανηγύρι (με το ποτό μου και με τη μουσική μου) ... Μια διαδικασία απόλαυση, σου λέω!

16 Δεκεμβρίου 2010 11:28 μ.μ.


http://xairete.blogspot.com/2010/12/d_7565.html