ΠΗΓΗ:
Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010
Πού χαθήκατε κ. Ιωάννη Καρδάση;
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Ιωάννης ΚΑΡΔΑΣΗΣ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1940. Είναι νυμφευμένος και έχει δύο κόρες. Είναι πτυχιούχος της Χημείας του Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει σπουδάσει επίσης οικονομικές επιστήμες στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργαζόταν σε μεγάλη ελληνική μεταλλουργική βιομηχανία και προΐστατο της μηχανογραφικής της υπηρεσίας. Έχει επιμορφωθεί σε διάφορα αντικείμενα, όπως: εφαρμογή ηλεκτρονικών υπολογιστών στην βιομηχανία, σύστημα πληροφορικής AS-400, σύγχρονη οργάνωση Αποθηκών και συστήματα BAR-CODE, κρυογενική, πρόληψη ατυχημάτων, οργάνωση επιχειρήσεων, συστήματα ολικής ποιότητας και διασφάλισης ποιότητας ISO-9000, διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού κ.ά.
Ειδικότερα, εκπαιδεύτηκε και μετεκπαιδεύτηκε στα συστήματα γραμμωτού κωδικού, στις κατωτέρω σχολές και έλαβε τα σχετικά πιστοποιητικά:
1/ ΙΒΜ (International Business Machine) το 1989
2/ ΕΕΔΕ (Ελληνική Εταιρία Διοίκησης Επιχειρήσεων) το 1990
3/ Performance Α. Ε. (Σύμβουλοι Επιχειρήσεων) το 1993
4/ AMACON (Advanced Management Consultants) το 1995
Και μετεκπαιδεύτηκε:
1/ στο κέντρο κατασκευής και λειτουργίας των ευρωπαϊκών κωδικών ΕΑΝ Bruxelles Belgium.
2/ στο ελληνικό κέντρο γραμμωτών κωδικών ΕΛΚΕΣΗΠ, Κηφισιά, Ελλάδα.
Εφάρμοσε τα συστήματα bar-codes στην ελληνική βιομηχανία «ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ Α.Ε.», ως Προϊστάμενος Μηχανογράφησης, από το 1990-2000.
Έγραψε πολλές μελέτες και άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά, παρουσίασε το θέμα από ραδιόφωνα και τηλεοπτικούς σταθμούς, εκλήθη σε συνέδρια, ενημέρωσε την Εκκλησία σχετικώς και αντέκρουσε τα επιχειρήματα περί της ύπαρξης του 666 στο B-C, συνέγραψε δε και σχετικό βιβλίο με τον τίτλο: «Γραμμωτός κωδικός και αριθμός του Αντιχρίστου» (Άλιμος, 1999, σελ. 366). Η μελέτη αυτή έγινε ευμενώς δεκτή από την πολιτική ηγεσία (Πρόεδρος Δημοκρατίας, Πρωθυπουργός, Πρόεδρος Βουλής), όπως και την εκκλησιαστική ηγεσία (Αρχιεπίσκοποι Αθηνών και Τιράνων, εικοσάδα Μητροπολιτών, πολλών Ι. Μονών, καθώς και μεμονωμένων κληρικών) σύμφωνα με απαντητικές επιστολές και προφορικούς διαλόγους των.
Είναι γνώστης της γαλλικής και της αγγλικής γλώσσας, καθηγητής της αγγλικής γλώσσας με δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο MITCHGAN USA και καθηγητής μέσης εκπαίδευσης.
ΠΗΓΗ:
http://dosambr.wordpress.com/
ΠΗΓΗ:
Ετικέτες
Ιωάννης Καρδάσης,
Παναγιώτης,
Φωτογραφίες,
χιούμορ,
KYRIA-ELENH,
stavroula
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
11 σχόλια:
Δεν χαθήκαμε.
Παρακολουθούμε και απλώς περιμένουμε να κατακαθίσει η σκόνη, από την ξαφνική αποχώρηση, που έχει αποδιοργανώσει, ως φαίνεται, κάπως τα πράγματα εκεί στην Ξάνθου.
ΙΚ
Πολύ χαίρομαι που δεν χαθήκατε αγαπητέ φίλε. Αλλά δεν υπάρχει πουθενά καμιά «σκόνη».
Από τις 13 του περασμένου μήνα που πέταξα όλα τα μπάζα που άφησε πίσω η «ξαφνική αποχώρηση», το σπίτι καθαρίστηκε, φρεσκαρίστηκε, σφουγγαρίστηκε, ξεσκονίστηκε κλπ. Είναι πεντακάθαρη πια η ατμόσφαιρα παντού.
Όλα αυτά βέβαια μου έκλεψαν πολύ χρόνο διότι δεν ήταν μόνο οι εσωτερικοί χώροι... Mέσα στην ορμή για «ανακαίνιση» (να μην πω γενικό σκουλήκιασμα) πήρε η μπάλα και τους δυο κήπους μου, την πίσω και την μπροστινή αυλή του σπιτιού μου όπου έγιναν κοσμογονικές αλλαγές κι εκεί, με δική μου εργασία, με τα χεράκια μου...
Όλα αυτά, διότι εκμεταλλεύτηκα στο έπακρο - όπως έχω πει - τον καλό καιρό των περασμένων ημερών (μετά την «ξαφνική αποχώρηση»), τον καλό αυτό καιρό που μου ήρθε γάντι στο να κάνω το σπίτι μου, σπίτι και πάλι!
Έτσι, όπως έχω γράψει από καιρό και που σίγουρα θα διαβάσατε στα σχόλια μου, μετά και από την αποκατάσταση της σύνδεσης μου στο Ίντερνετ (άλλο σημαντικό έργο κι αυτό) η παρουσία μου εδώ - στα ιστολόγια - είναι πια περιορισμένου χρόνου.
Πρόσφατα μάλιστα, καταπιάστηκα πολύ και στο να συμμαζέψω - ρετουσάρω, αρκετά από τα 23 αυτά μπλογκ που έχω, και αυτή ήταν μια εργασία που δεν φαίνεται σε όσους μπαίνουν μόνο στο «χαίρετε».
Έχω γράψει ακόμα, ότι δεν πετάγομαι πια στις ταβέρνες διότι δεν τις χρειάζομαι, αφού δεν με διώχνει τίποτε πια από την Ξάνθου 66 όπου τίποτε δεν έχει «αποδιοργανωθεί» όπως κάποιοι θα το ήθελαν ίσως, αλλά αντίθετα όλα εδώ είναι τέλεια οργανωμένα...
Και έτσι, απολαμβάνω το μαγείρεμα μου στην δική μου ξανά κουζίνα, με την ηρεμία και την γαλήνη που είχα όταν ήμουν και παλιά (1974 – 1987) εργένης στο σπίτι αυτό.
Ένας νοικοκύρης λοιπόν πια, δεν έχω τον ίδιο διαθέσιμο χρόνο για Ίντερνετ, εκείνον δηλαδή τον πολύ χρόνο που είχα σαν ταβερνόβιος όπου δεν μαγείρευα κάθε μέρα, αλλά τις περισσότερες φορές καθόμουν στα εστιατόρια και με σερβίριζαν, και που δεν είχα τότε ούτε και πιάτα, ταψιά, και κατσαρόλες να πλένω.
Καταλάβατε;
Ιωάννης Καρδάσης: "Δεν χαθήκαμε."
http://xairete.blogspot.com/2010/12/blog-post_18.html
Wow! Mr. Kardasi mas.
Panephsthmio tou Mishigan?
Ekei exoume k thn edra (neoellhnikwn spoudwn) Kavafh!
ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ:
...Συνέγραψε δε και σχετικό βιβλίο με τον τίτλο: «Γραμμωτός κωδικός και αριθμός του Αντιχρίστου» (Άλιμος, 1999, σελ. 366).
Η μελέτη αυτή έγινε ευμενώς δεκτή από την πολιτική ηγεσία (Πρόεδρος Δημοκρατίας, Πρωθυπουργός, Πρόεδρος Βουλής), όπως και την εκκλησιαστική ηγεσία (Αρχιεπίσκοποι Αθηνών και Τιράνων, εικοσάδα Μητροπολιτών, πολλών Ι. Μονών, καθώς και μεμονωμένων κληρικών) σύμφωνα με απαντητικές επιστολές και προφορικούς διαλόγους των."
Κατάλαβες Σταυρούλα;
«Σύμφωνα με απαντητικές επιστολές» λέει. Που θα πει ίσως ότι ο φίλος μας, ο κ. Καρντάσης μας, έστειλε σαν δώρο σε όλους αυτούς το βιβλίο του κι αυτοί του απάντησαν. Μπράβο τους! Άραγε, δεν έλαβε και ο οικονομικός πατριάρχης Βαρθολομαίος ένα αντίτυπο;
Άλλοι όμως - όπως φαίνεται κ. Καρδάση μας – άλλοι είναι εκείνοι που «αποδιοργανώθηκαν» στ’ αλήθεια.
Μετά την «ξαφνική αποχώρηση» – μαχαιριά στην καρδιά μου (13/11/2010) εγώ επέζησα τελικά, πάρα της περί του αντίθετου προσδοκίες του τρίου. Και επέζησα, και ήρεμος ήμουν και καλά οργανωμένος.
Ήταν (η «ξαφνική αποχώρηση») Σάββατο 13/12. Το επόμενο Σάββατο λοιπόν το πρωί, με πήρε η κυρία στο κινητό. «Παναγιώτη, η Ελένη είμαι» μου λέει. «Έλα Ελένη μου, τι κάνεις;» της λέω. «Καλά είμαι, εσύ τι κανείς;» μου απαντάει. Μετά από αυτά τα προκαταρτικά, με ρώτησε αν είμαι στο σπίτι για να περάσει να πάρει ένα ηλεκτρικό τρυπάνι χειρός (το «μπλακ & ντέκερ που είχα από τα νιάτα μου) για να το έχει λέει στο νέο της σπίτι για διάφορες εργασίες της εκεί. Της είπα ότι μπορεί να περάσει για να το πάρει, όπως και έγινε. Είχα μάλιστα μαστορέματα εκείνη την ημέρα στο σπίτι και ήταν όλα ανοιχτά... Και εκείνη την στιγμή - όταν ήρθε η κυρία - ξεκουραζόμασταν στη βεράντα μου εγώ με τον κ. Νίκο, τον γείτονα τεχνικό που με βοηθούσε…
Μπήκε λοιπόν από την κυρία είσοδο η κυρία, πήρε το εργαλείο και φεύγοντας είπε… «καλημέρα σας κ. Νίκο»! Και έφυγε, σαν… κυρία!
Επανήλθε όμως πάλι μετά από μια εβδομάδα. Είδε ότι είχα πετάξει στην αυλή όλη τη σαβούρα της, και μου ζητούσε… ένα μαχαιράκι που είχε λέει και καθάριζε κολοκυθάκια, κάτι όμως που εγώ αγνοούσα.
Πέρασε και μερικές μέρες μετά, με ένα καροτσάκι και πήρε κάτι φυτά της από την αυλή.
Μετά από λίγες μέρες πάλι, που τα είχα όλα ανοιχτά ξανά και καθάριζα το σπίτι, βγαίνοντας κάποια στιγμή στην αυλή, από το πλάι, την είδα ξαφνικά μέσα στον κήπο και τρόμαξα! Δεν ξέρω τι έψαχνε πάλι, αλλά της πρότεινα να την κεράσω καφέ και δέχτηκε, και πέρασε μέσα.
Πάνω στον καφέ λοιπόν, μου είπε ότι ο γιος θέλει να κάνει κάτι πρόσθετες σπουδές στα ηλεκτρονικά του, ότι τους απειλεί ότι θα πάει στο εξωτερικό γι αυτό, και ότι αν μείνει εδώ θα πρέπει να πληρώσει σε μια εταιρία που δίνει τέτοιες γνώσεις 12.000 ευρώ! Πάνω στον καφέ λοιπόν η κυρία ζητούσε από μένα να ενισχύσω τον κανακάρη της οικονομικά για την μετεκπαίδευση του αυτή…
Τον κανακάρη της που εργάζεται εδώ δίπλα στο σπίτι μου σε μια πολυεθνική εταιρία πληροφορικής που φτιάνει αμυντικά συστήματα για κράτη, από ότι έχω καταλάβει. Την ρώτησα την κυρία πόσα παίρνει τώρα ο Παύλος, τώρα που λέει ότι διπλασιάστηκε ο μισθός του, αλλά η κυρία δεν μου απάντησε.
Πρόσθεσε όμως, ότι και η κόρη της η Ζωή θέλει χρήματα να της δίνω (αυτή η κόρη που λέει συνέχεια ότι δεν πρέπει να είμαι σίγουρος πως είμαι εγώ ο φυσικός της πατέρας), και η κυρία αποφάσισε ότι πρέπει να την χρηματοδοτώ αυτήν την καλή κόρη, με… 400 ευρώ το μήνα!
Βέβαια, είναι και ένα 15ετές δάνειο που πήραμε (η κυρία στο όνομα της, με εμένα εγγυητή) για τις συμπληρωματικές εργασίες της οικοδομής (τα πρώτα έξοδα ήταν καθαρά δικά μου από την εργασία μου στο αεροδρόμιο) τις δόσεις του οποίου δανείου πληρώναμε από τον οικογενειακό κορβανά όλα αυτά τα χρόνια. Έχουν μείνει λοιπόν 5 χρόνια ακόμα, και η κυρία (πάνω στον καφέ, που λέγαμε) μου ζήτησε να πληρώνω εγώ πια τη δόση των 200 ευρώ. Της πρότεινα να μοιραστούμε το ποσό αφού οι εν δυνάμει κληρονόμοι μου (Παύλος 23 ετών, και Ζωή 19 ετών) είναι και δικά της παιδιά. Εκείνη τότε – η κυρία - έγινε έξαλλη! Δεν το δεχόταν αυτό, διότι λέει έχει περισσότερα έξοδα τώρα, τώρα που πληρώνει και νοίκι! Της απάντησα ήρεμα ότι το σπίτι (τα δυο μπροστινά δωμάτια) είναι άδεια και ότι μπορεί να έρθει να μείνει με την κόρη της (αφού μόνοι τους φύγανε, «ξαφνικά», δεν τους εδίωξα εγώ) και ας μείνει αν θέλει ο γιος στο διαμέρισμα που νοίκιασαν… Ο γιος, που έκανε την επανάσταση να μένει μόνος του, μακριά από τον πατέρα του. Ο γιος, που είναι και οικονομικά ανεξάρτητος πια, και που αυτοί (μάνα και κόρη) έσπευσαν να τον ακολουθήσουν, μαζεύοντας μέσα σε μια νύχτα (12/11 προς 13/11) τα πράγματα τους («η ξαφνική αποχώρηση» που λέει και ο κ. Καρδάσης)!
Η κυρία, δεν δέχτηκε να επιστρέψει, και πρόσθεσε μάλιστα στις απαιτήσεις της (πάνω στον καφέ, που λέγαμε) εκείνη την πάγια, το να τους γράψω δηλαδή την υπερκείμενη ημιτελή κατοικία! Διαφορετικά, με απείλησε, θα την διεκδικήσουν δια της νομικής οδού αφού πια (κατά την άποψη της) είναι ... όλη δική τους, λέει!
Της απάντησα ότι αφού νομίζουν ότι είναι δική τους η οικοδομή (δυο όροφοι στα μπετά), τότε τι μου ζητάνε να πάμε σε συμβολαιογράφο και να τους τη γράψω; Δεν έχουν πάρα να την τελειώσουν και να έρθουν να την κατοικίσουν!
Πάνω σε αυτό, η κυρία πετάχτηκε όρθια, και ήταν σαν το θηρίο το ανήμερο!
Τρόμαξα τότε! Πάγωσε το αίμα μου και κόπηκε η ανάσα μου! Ήμουν και μόνος, και δεν ήξερα πώς θα αντιδράσει. Τελικά, άνοιξε την πόρτα και βγήκε έξω να φύγει…
Και τότε ανάπνευσα με ανακούφιση αφού λίγο πριν φοβόμουν μήπως σκεφτεί να χτυπήσει και το κεφάλι της σε κανένα τοίχο (ή κάτι τέτοιο) για να με κατηγορήσει μετά ότι την χτύπησα, αφού έχει αποδείξει στο πρόσφατο παρελθόν ότι είναι «μανούλα» σε κάτι τέτοια κόλπα!
Μετά από αυτό, έσπευσα και άλλαξα κλειδαριά στην πόρτα της εισόδου, και στη συνέχεια ασφάλισα και την αυλόπορτα!
Καταλάβατε τώρα κ. Καρδάση μας;
Καταλάβατε πού αλλού (όταν δεν μαγείρευα) πού αλλού έτρωγα τον χρόνο μου; Όταν δεν ήμουν τον τελευταίο καιρό αρκετά μαζί σας στο Ίντερνετ, τόσο πολύ όσο παλιά;
Καταλάβατε τώρα κ. Καρδάση μας;
http://xairete.blogspot.com/2010/12/blog-post_4910.html
Edw isxuei h paroimia gia thn oikogeneia.
Kai thn pita sto piato k ton skulo xortato.
Ναι, έτσι ακριβώς είναι – όπως τα λες – αγαπητή Σταυρούλα!
Το ίδιο ακριβώς με εσένα διαπίστωσε (έτσι εκφράστηκε), και μια φιλική μου οικογένεια, ένα θρησκευτικό ζευγάρι εδώ στην περιοχή (που το γνωρίζω από τότε που τα παιδιά μου και τα παιδιά τους πήγαιναν μαζί στο ίδιο δημοτικό σχολείο) και που με επισκέφτηκε για μια ώρα (8 με 9, την ώρα που έγραφες αυτό το σχόλιο σου) για να μου ευχηθεί για τις γιορτές και για να μου συμπαρασταθεί.
Δημοσίευση σχολίου