«Συνείδηση: αυτή ξέρει τα πάντα, κι ο εαυτός μας είναι ο μεγάλος δίκαιος και αυστηρός κριτής μας.».
Καλημέρα, ΦΟΡΟΥΜ!
Σχετικά με τη συνείδηση στην οποία αναφερθήκατε, έχω να καταθέσω τα λόγια ενός σύγχρονου μεγάλου πατέρα της Εκκλησίας που έλεγε: «Καλυτέρα να σε δαγκώσει φίδι, παρά να σε δαγκώσει η συνείδηση σου.».
Κάτι παρόμοιο δηλαδή με αυτό που λέτε εσείς.
Προϋπόθεση φυσικά, για να έχει κανείς τον έλεγχο της συνείδησης του, είναι ότι το δεν είναι τελείως πορωμένος, δεν την έχει πνίξει τη φωνή αυτή από τα πολλαπλά (σαν ασυνείδητος) εγκλήματα του.
Σύμφωνα με τον χριστιανισμό λοιπόν, η εξομολόγηση «θεραπεύει» τις συνέπειες από το «δάγκωμα» αυτό (φέρνει τη γαλήνη και τη χαρά στον άνθρωπο) αφού ο Θεός μέσω του πνευματικού πατέρα (εξομολόγου) παρέχει την άφεση των εξομολογούμενων αμαρτημάτων του μετανοημένου ανθρώπου.
Αλλά και εσχατολογικά αν το δούμε το θέμα, έχω να προσθέσω ότι ως «κόλαση» («η φωτιά που δεν σβήνει», σύμφωνα με τα λόγια του Χριστού) θεωρείται η επαναφορά της συνείδησης στον πορωμένο που έλεγα, στην αιωνιότητα, και μάλιστα σε αυξημένο βαθμό, οπότε ο «κολασμένος» θα τιμωρείται από τα ίδια του τα (μη συγχωρεμένα) έργα τα οποία θα φέρνει συνεχώς μπροστά του («κοίτα τι έκανες») η συνείδηση του, η οποία (όπως γράψατε): «αυτη ξέρει τα πάντα, κι ο εαυτός μας είναι ο μεγάλος δίκαιος και αυστηρός κριτής μας.».
Παναγιώτης Μιχαλόπουλος
http://forums.pathfinder.gr/Religion_Beliefs/Christianity/thread.html?thread=135271&id=135420
ΣΧΕΤΙΚΟ:
Καλημέρα, ΦΟΡΟΥΜ!
Σχετικά με τη συνείδηση στην οποία αναφερθήκατε, έχω να καταθέσω τα λόγια ενός σύγχρονου μεγάλου πατέρα της Εκκλησίας που έλεγε: «Καλυτέρα να σε δαγκώσει φίδι, παρά να σε δαγκώσει η συνείδηση σου.».
Κάτι παρόμοιο δηλαδή με αυτό που λέτε εσείς.
Προϋπόθεση φυσικά, για να έχει κανείς τον έλεγχο της συνείδησης του, είναι ότι το δεν είναι τελείως πορωμένος, δεν την έχει πνίξει τη φωνή αυτή από τα πολλαπλά (σαν ασυνείδητος) εγκλήματα του.
Σύμφωνα με τον χριστιανισμό λοιπόν, η εξομολόγηση «θεραπεύει» τις συνέπειες από το «δάγκωμα» αυτό (φέρνει τη γαλήνη και τη χαρά στον άνθρωπο) αφού ο Θεός μέσω του πνευματικού πατέρα (εξομολόγου) παρέχει την άφεση των εξομολογούμενων αμαρτημάτων του μετανοημένου ανθρώπου.
Αλλά και εσχατολογικά αν το δούμε το θέμα, έχω να προσθέσω ότι ως «κόλαση» («η φωτιά που δεν σβήνει», σύμφωνα με τα λόγια του Χριστού) θεωρείται η επαναφορά της συνείδησης στον πορωμένο που έλεγα, στην αιωνιότητα, και μάλιστα σε αυξημένο βαθμό, οπότε ο «κολασμένος» θα τιμωρείται από τα ίδια του τα (μη συγχωρεμένα) έργα τα οποία θα φέρνει συνεχώς μπροστά του («κοίτα τι έκανες») η συνείδηση του, η οποία (όπως γράψατε): «αυτη ξέρει τα πάντα, κι ο εαυτός μας είναι ο μεγάλος δίκαιος και αυστηρός κριτής μας.».
Παναγιώτης Μιχαλόπουλος
http://forums.pathfinder.gr/Religion_Beliefs/Christianity/thread.html?thread=135271&id=135420
ΣΧΕΤΙΚΟ:
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου