ΑΡΧΕΙΟ: Κόλαση (σχόλια)

ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑ:
Εκ του ύπνου εξανιστάμενος...
(από το εξαφανισμένο ιστολόγιο "ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ"

ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ έγραψε
Δευτέρα, 14 Ιουλίου 2008 8:37 μμ:

Χαίρομαι που τα λέμε και εδώ, αγαπητέ Σπύρο! :-)
Η προσευχή αυτή είναι προσευχή της Εκκλησίας μας, ξέρεις...
Καλό σου βράδυ! :-)


ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ έγραψε
Δευτέρα, 14 Ιουλίου 2008 8:45 μμ:

Με τον αγαπητό Σπύρο, βρεθήκαμε νωρίτερα στο μπλογκ της αγαπητής Μαριάνας, σαν σχολιαστές στο θέμα της με τίτλο «Υπάρχουν Κόλαση και Παράδεισος???»

Εγώ, άφησα τα ακόλουθα σχόλια:

1. «Κατά μια έννοια, από εδώ αρχίζει η κόλαση, από εδώ και ο παράδεισος!» (Δευτέρα, 14 Ιουλίου 2008 6:16 μμ)

2. «Κόλαση έχει στην ψυχή του ο άπιστος, ο άθεος, ο αντίχριστος, αυτός που δεν πιστεύει σε αιώνια ζωή και σε δικαιοσύνη του Θεού, και έτσι (αθεόφοβα) ζει και συμπεριφέρεται σαν ασύδοτος!» (Δευτέρα, 14 Ιουλίου 2008 6:20 μμ)

3. «Ακόμα κι αν δεν υπήρχε Θεός θα έπρεπε να τον εφεύρουμε», το είπε ο «πατριάρχης της αθεΐας», η τραγική αυτή φιγούρα, ο Βολταίρος! Ο Πασκάλ είπε ότι θα ζει πιστεύοντας στην αλήθεια της αιώνιας ζωής, και στην απόδοση πλήρους δικαιοσύνης μετά θάνατον...» (Δευτέρα, 14 Ιουλίου 2008 7:10 μμ)

4. «Πράγματι, Σπύρο, η φωνή της συνείδησης είναι σαν δάγκωμα φιδιού για τον ένοχο! Είναι έλεγχος, είναι μια πρόγευση της κόλασης. Ένα δάγκωμα όμως, που μπορεί να αποβεί σωτήριο αν οδηγήσει στην μετάνοια και στην εξομολόγηση του αμαρτωλού. Υπάρχει όμως και η «μετάνοια» του Ιούδα, αυτή που φέρνει μια ώρα γρηγορότερα την κόλαση! Τέλος, υπάρχει και ο πωρωμένος, αυτός που «δεν ακούει τίποτε», ο ασυνείδητος. Αυτός, θα αποκτήσει την ευαισθησία του, εκεί, στην κόλαση, όταν «τον ζώσουν τα φίδια» της αιώνιας τιμωρίας... Αλλά θα μετανοήσει μήπως τότε; Η Αποκάλυψη λέει ότι θα μασάει την γλώσσα του από τον πόνο, και... πάλι θα βλαστημάει, και εκεί, το όνομα του Θεού!..» (Δευτέρα, 14 Ιουλίου 2008 7:57 μμ)

Εκ του ύπνου εξανιστάμενος...

Ο Θεός ιλάσθιτη μοι τω αμαρτωλώ και ελέησον με.

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

Εξεγερθέντες του ύπνου προσπίπτομέν σοι, Αγαθέ και των Αγγέλων τον ύμνον βοώμεν σοι, Δυνατέ, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός. Δια της Θεοτόκου ελέησον ημάς.

Της κλίνης και του ύπνου εξεγείρας με, Κύριε, τον νουν μου φώτισον, και την καρδίαν και τα χείλη μου άνοιξον, εις το υμνείν σε, αγία Τριάς, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός. Διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς.

Εκ του ύπνου εξανιστάμενος ευχαριστώ σοι, αγία Τριάς, ότι διά την πολλήν σου αγαθότητα και μακροθυμίαν, ουκ ωργίσθης εμοί τω ραθύμω και αμαρτωλώ, ουδέ συναπώλεσας με ταις ανομίαις μου, αλλ' εφιλανθρωπεύσω συνήθως και προς απόγνωσιν κείμενον ήγειράς με εις το ορθρίσαι και δοξολογήσαι το κράτος σου.

Υπερένδοξε, αειπάρθενε, ευλογημένη Θεοτόκε, προσάγαγε την ημετέραν προσευχήν τω Υιώ σου και Θεώ ημών, και αίτησαι ίνα σώσει διά σου τας ψυχάς ημών.

Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το άγιον. Τριάς αγία, δόξα σοι.

Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξον με υπό την σκέπην σου.

Δι' ευχών των αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν.