ΔΙΑΒΑΖΩ:
Savas Miltiades
Χθες στις 3:44 π.μ.
ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΜΕ ΦΩΤΙΑ!!
Κάποιος μιλάει με φωτιά, κάποιος με καταιγίδες!
Ξύπνα Ελλάδα μας γλυκειά, ψάξε στις Άγιες Σελίδες.
Εκεί θα βρης τη λύτρωση, εκεί και την Σοφία.
Εκεί τον Δρόμο τον Ευθύ, εκεί την σωτηρία.
Τα ειδωλα σε γέλασαν πολύ απ' τους αιώνες,
Κι' όμως το καύχημά σου είν' αυτά μαζί και Μαραθώνες.
Σαν πώς τα ξέχασες εσύ, μαζί κ'οι Αρχηγοί σου,
Κι' αντίς να μένεις μέσ' στο Φως Αιώνιο της ζωής σου
Στα παραμύθια μπλέχτηκες, και στου Εχθρού τα δύχτια,
Τα ψέματά του δέχτηκες αντίς την Αιώνια Αλήθεια.
Γι' αυτό και το σκοτάδι σ'έπληξε σκληρά τώρα στα Τέλη,
Στα Τέλη των αιώνων μας δίχως εσύ να ξέρεις.
Ώς πότε πιά κοιμώμενοι θα διάγετε τον βίο;
Ο Θεός φροντίζει γιά εμάς, γραμμένο στο Βιβλίο.
Μέσα στην Βίβλο του Θεού του Α'γιου Πατέρα.
Αυτόν που εσύ απέρριξες και τρέχεις δώθε-πέρα,
Να βρείς τροφή γιά την ξυχή στα ξένα Μονοπάτια,
Χαμένος, άσωτα παντού με σκότη μέσ' στα μάτια!
Ελα στο Φ'ως το Αιώνιο του Κόσμου που λυτρώνει.
Έλα στον Γολγοθά, στο Αίμα που αγιάζει, συμφιλιώνει,
Στον Μόνο Μεσίτη και Θεό Παράκλντο Προς τον Πατέρα.
Πάψε απ' τους ανθρώπους να ζητάς βοήθεια κι' απ' τη μητέρα.
Μάθε, κανείς δεν άγιασε χωρίς Χριστού την πίστη!
Μόνο σ' Αυτόν η λύτρωση, βοήθεια και σωτήρια ζήση!
Αιώνες πώς περάσανε μ'εσ' στη βαθειά σκλαβι'α σου!
Αιώνες πώς κυλήσανε σε κάθε μιά γενιά σου!
Η Κόλαση εγέμισε με τις ψυχές θλιμένες
Που 'σύ στον Άδη έστειλες με λειτουργιές κλεμένες!
Με τις ευχές που έξαλλαν μνημόσυνα, κηδείες,
Δίχως Χριστό, χωρίς Θεό, μ' αγίων ξαλμωδείες!
Πώς να θρηνήσω αρκετά τα πάθη τα δικά σου;
Πώς να σκουπίσω τελικά μαζί τα δάκρυά σου;
Μεσα στις φλόγες έμεινες εσύ και τα παιδιά σου!
Σάν το ζαρκάδι μπλέχτηκες στα δύχτια τα δικά σου!
'Ενας ο Δρόμος της Ζωής- Ιησούς Χριστός Σωτήρας!
Ένας Θεός ο Ζωντανός, σε προσκαλεί ο Πατέρας!
Με είδωλα εγέμισες τους λόφους τα λαγκάδια!
Και τα πανύξηλα βουνά, τους δρόμους, τα λειβάδια!
Εκεί βωμούς τους έστησες σε χίλιους δυό αγίους,
Με τα καντήλια με κεριά και λάδια για αγρίους
Που βρήσκουν έτοιμη φωτιά αυτοί να πυρπωλούνε,
Και μέσ' στις φλόγες άσβηστες την χώρα να βουτούνε!
Πόσοι θρηνούνε τα παιδιά που ολοκαύτωμα 'εχουν γίνει
Μέσα στις φλόγες τις φριχτές κσι στη φριχτή ωδίνη!
"Βοήθεια!" εκράζανε στον κίνδυνο θανάτου.
Όμως κανείς δεν άκουγε, κοντά ή μακρυά τους!
Θεέ μου, Άγιε, γλυκέ, Εσύ τα αναπαύεις,
Και στην γλυκειά Σου αγκαλιά μ'αγάπη τα γυμνάζεις.
Παρηγοριά Σου αναζητώ στη μάννα, στον πατέρα,
Που το ποτήρι το πικρό δοκίμασαν τη μέρα
Τη σκοτεινή. Και τώρα δάκρυα όλο ρέουν
Απ' τις καρδιές με θλίξη, και την καμένη γή θα βρέχουν
Εκεί που πέσανε μαζί σφιχτά αγκαλιασμένα,
Ανεκτίμητο Ολοκαύτωμα γραμμένο στον Αιώνα!...
https://www.facebook.com/savas.miltiades/posts/1111377892333835
https://www.facebook.com/savas.miltiades
ΣΧΕΤΙΚΟ:
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου