Α) Τελικά, ό,τι τραβάμε δυστυχώς με τις πυρκαγιές -εμείς οι Έλληνες, είναι θέμα κακής εξάσκησης -μέχρι πλήρους ελλείψεως της -μπορώ να πω, της… Σολομωνικής τέχνης! Β) Δεν φταίνε δηλαδή… 1. Ούτε ο Τσίπρας, 2. ούτε ο Αμβρόσιος, 3. ούτε ο Ιερεμίας Φούντας, 4. ούτε οι εμπρηστές βοσκοί ή οικοπεδοφάγοι, 5. ούτε τα αυθαίρετα μέσα στα δάση, 6. ούτε η κατάληψη του αιγιαλού και η περιμάνδρωση του με παράνομα κτίσματα, ταβέρνες κλπ. Γ) Φταίει που 1. όταν για να μας δοκιμάσει ο θεός ρίχνει κανέναν κεραυνό στο δάσος της Πεντέλης πχ, και αρχίζει να ξεφυσάει μανιασμένα με 11 μποφόρ (130 χιλιόμετρα την ώρα) 2. Εμείς σαν ορθόδοξοι – που σαν παλιές καραβάνες που είμαστε, ξέρουμε και κάποια κόλπα θεοτικά, ξεχνιόμαστε, πανικοβαλλόμαστε, και δεν αρχίζουμε όλοι μαζί να απαγγέλουμε τον 21ο ψαλμό του Δαυίδ… 3. Το μόνο αποτρεπτικό ξόρκι, που αν το πεις τότε αμέσως το πρόβλημα… πααααάει! 4. Το ξεχνάμε λοιπόν ή το αμελούμε, ή δεν το πολυπιστεύουμε… 5. Και γι’αυτό και καιγόμαστε ζωντανοί, σαν ποντικοί στη φάκα!

Αρσένιος:

 - Εσύ ρε παμπόνηρε Ρωσο-Πόντιε, γερο-Παΐσιε… 

Εσύ ρε, βάζεις τώρα τις φωτιές στην Αττική; 

Για να κάνεις πλάτες στον Βλαδίμηρο τον Πούτιν, για το Σκοπιανό; 

Ή για να ερχόμαστε μετά στον τάφο σου και να σε παρακαλάμε να τις σβήσεις; 

Ομολόγησε, ρε!  

Διαβάζω:
Η Σελίδα Με την Δύναμη της Φύσης
Δημοσιοποίησε στις 23 Ιουλίου…
Προσευχή για τις φωτιές και τις πυρκαγιές
Ο 21ος Ψαλμός διαβάζεται, σύμφωνα με τον άγιο Αρσένιο, σε περιπτώσεις φωτιάς και πυρκαγιών.
Ας προσευχηθούμε για να καταπαύσει το κακό, που πλήττει και φέτος το καλοκαίρι την πατρίδα μας… 
antexoume.wordpress

21ος Ψαλμός
2 Ο ΘΕΟΣ, ὁ Θεός μου, πρόσχες μοι· ἵνα τί ἐγκατέλιπές με; μακρὰν ἀπὸ τῆς σωτηρίας μου οἱ λόγοι τῶν παραπτωμάτων μου.
3 ὁ Θεός μου, κεκράξομαι ἡμέρας, καὶ οὐκ εἰσακούσῃ, καὶ νυκτός, καὶ οὐκ εἰς ἄνοιαν ἐμοί.
4 σὺ δὲ ἐν ἁγίῳ κατοικεῖς, ὁ ἔπαινος τοῦ ᾿Ισραήλ.
5 ἐπὶ σοὶ ἤλπισαν οἱ πατέρες ἡμῶν, ἤλπισαν, καὶ ἐῤῥύσω αὐτούς·
6 πρὸς σὲ ἐκέκραξαν καὶ ἐσώθησαν, ἐπὶ σοὶ ἤλπισαν καὶ οὐ κατῃσχύνθησαν.
7 ἐγὼ δέ εἰμι σκώληξ καὶ οὐκ ἄνθρωπος, ὄνειδος ἀνθρώπων καὶ ἐξουθένημα λαοῦ.
8 πάντες οἱ θεωροῦντές με ἐξεμυκτήρισάν με, ἐλάλησαν ἐν χείλεσιν, ἐκίνησαν κεφαλήν·
9 ἤλπισεν ἐπὶ Κύριον, ῥυσάσθω αὐτόν· σωσάτω αὐτόν, ὅτι θέλει αὐτόν.
10 ὅτι σὺ εἶ ὁ ἐκσπάσας με ἐκ γαστρός, ἡ ἐλπίς μου ἀπὸ μαστῶν τῆς μητρός μου·
11 ἐπὶ σὲ ἐπεῤῥίφην ἐκ μήτρας, ἐκ κοιλίας μητρός μου Θεός μου εἶ σύ·
12 μὴ ἀποστῇς ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι θλῖψις ἐγγύς, ὅτι οὐκ ἔστιν ὁ βοηθῶν.
13 περιεκύκλωσάν με μόσχοι πολλοί, ταῦροι πίονες περιέσχον με·
14 ἤνοιξαν ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ στόμα αὐτῶν ὡς λέων ἁρπάζων καὶ ὠρυόμενος.
15 ὡσεὶ ὕδωρ ἐξεχύθην, καὶ διεσκορπίσθη πάντα τὰ ὀστᾶ μου, ἐγενήθη ἡ καρδία μου ὡσεὶ κηρὸς τηκόμενος ἐν μέσῳ τῆς κοιλίας μου·
16 ἐξηράνθη ὡσεὶ ὄστρακον ἡ ἰσχύς μου, καὶ ἡ γλῶσσά μου κεκόλληται τῷ λάρυγγί μου, καὶ εἰς χοῦν θανάτου κατήγαγές με.
17 ὅτι ἐκύκλωσάν με κύνες πολλοί, συναγωγὴ πονηρευομένων περιέσχον με, ὤρυξαν χεῖράς μου καὶ πόδας.
18 ἐξηρίθμησαν πάντα τὰ ὀστᾶ μου, αὐτοὶ δὲ κατενόησαν καὶ ἐπεῖδόν με.
19 διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον.
20 σὺ δέ, Κύριε, μὴ μακρύνῃς τὴν βοήθειάν μου ἀπ᾿ ἐμοῦ, εἰς τὴν ἀντίληψίν μου πρόσχες.
21 ρῦσαι ἀπὸ ῥομφαίας τὴν ψυχήν μου, καὶ ἐκ χειρὸς κυνὸς τὴν μονογενῆ μου·
22 σῶσόν με ἐκ στόματος λέοντος καὶ ἀπὸ κεράτων μονοκερώτων τὴν ταπείνωσίν μου.
23 διηγήσομαι τὸ ὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου, ἐν μέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω σε.
24 οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον, αἰνέσατε αὐτόν, ἅπαν τὸ σπέρμα ᾿Ιακώβ, δοξάσατε αὐτόν, φοβηθήτωσαν αὐτὸν ἅπαν τὸ σπέρμα ᾿Ισραήλ,
25 ὅτι οὐκ ἐξουδένωσεν οὐδὲ προσώχθισε τῇ δεήσει τοῦ πτωχοῦ, οὐδὲ ἀπέστρεψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἀπ᾿ ἐμοῦ καὶ ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς αὐτὸν εἰσήκουσέ μου.
26 παρὰ σοῦ ὁ ἔπαινός μου ἐν ἐκκλησίᾳ μεγάλῃ, τὰς εὐχάς μου ἀποδώσω ἐνώπιον τῶν φοβουμένων αὐτόν.
27 φάγονται πένητες καὶ ἐμπλησθήσονται, καὶ αἰνέσουσι Κύριον οἱ ἐκζητοῦντες αὐτόν· ζήσονται αἱ καρδίαι αὐτῶν εἰς αἰῶνα αἰῶνος. 
28 μνησθήσονται καὶ ἐπιστραφήσονται πρὸς Κύριον πάντα τὰ πέρατα τῆς γῆς καὶ προσκυνήσουσιν ἐνώπιον αὐτοῦ πᾶσαι αἱ πατριαὶ τῶν ἐθνῶν, 
29 ὅτι τοῦ Κυρίου ἡ βασιλεία, καὶ αὐτὸς δεσπόζει τῶν ἐθνῶν. 
30 ἔφαγον καὶ προσεκύνησαν πάντες οἱ πίονες τῆς γῆς, ἐνώπιον αὐτοῦ προπεσοῦνται πάντες οἱ καταβαίνοντες εἰς γῆν. καὶ ἡ ψυχή μου αὐτῷ ζῇ, 
31 καὶ τὸ σπέρμα μου δουλεύσει αὐτῷ· ἀναγγελήσεται τῷ Κυρίῳ γενεὰ ἡ ἐρχομένη, 
32 καὶ ἀναγγελοῦσι τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ λαῷ τῷ τεχθησομένῳ, ὃν ἐποίησεν ὁ Κύριος.
https://www.facebook.com/dinamitisfisis/photos/a.845440812331013.1073741828.845431695665258/902256493316111/?type=3&theater

ΝΕΑ ΣΧΟΛΙΑ:
Panagiotis Michalopoulos 
Η ΕΙΚΟΝΑ ΑΥΤΗ, ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΙΣΙΟ, ΤΙ ΡΟΛΟ ΠΑΙΖΕΙ;
Με την Δύναμη της Φύσης
Καλημέρα!! 
Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης(10 Νοεμβρίου)-Ο Νονός του Αγίου Παϊσίου.
Panagiotis Michalopoulos 
ΠΩΣ ΝΟΝΟΣ;
Με την Δύναμη της Φύσης 
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Ο Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης (κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης, 25 Ιουλίου 1924 - 12 Ιουλίου 1994) ήταν Έλληνας μοναχός του 20ού αιώνα που έγινε ευρέως γνωστός για τον βίο και το έργο του. Η κατάταξή του ως αγίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας πραγματοποιήθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως στις 13 Ιανουαρίου 2015, ενώ η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του στις 12 Ιουλίου. Το 2017 ανακηρύχθηκε προστάτης άγιος του στρατιωτικού όπλου των Διαβιβάσεων, με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Γεννήθηκε στις 25 Ιουλίου του 1924 στα Φάρασα της Καππαδοκίας. Στις 7 Αυγούστου του 1924, μια εβδομάδα πριν οι Φαρασιώτες φύγουν για την Ελλάδα, βαφτίστηκε από τον ιερέα της ενορίας Αρσένιο, τον οποίο η Ορθόδοξη Εκκλησία αναγνώρισε ως άγιο το 1988. Ο Αρσένιος επέμεινε και τονυ έδωσε το δικό του όνομα «για να αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είχε πει.
Panagiotis Michalopoulos 
Διαβάζω:
«Ο Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης -κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης, γεννήθηκε στις 25 Ιουλίου του 1924 στα Φάρασα της Καππαδοκίας. Στις 7 Αυγούστου του 1924, μια εβδομάδα πριν οι Φαρασιώτες φύγουν για την Ελλάδα, βαφτίστηκε από τον ιερέα της ενορίας Αρσένιο, τον οποίο η Ορθόδοξη Εκκλησία αναγνώρισε ως άγιο το 1988. Ο Αρσένιος επέμεινε και του έδωσε το δικό του όνομα “για να αφήσει καλόγερο στο πόδι του”, όπως χαρακτηριστικά είχε πει.»
Σχολιάζω:
Μωρό δηλαδή τον βαπτίσαν Αρσένιο, τον προόριζαν για καλόγερο, και ο παπάς που τον βάφτισε, ήξερε ότι θα γίνει Άγιος –ο παπάς, και ότι θα αφήσει στο πόδι του έναν άλλον Άγιο, τον βαφτισιμιό του, καλόγερο επίσης!
Αλλά ο Αρσένιος, «τον έγραψε» τελικά το νουνό του, και όταν έγινε καλόγερος στο άγιον Όρος, ξαναβαπτίστηκε σε… Παΐσιος
Τέλειο!
https://www.facebook.com/dinamitisfisis/photos/a.845440812331013.1073741828.845431695665258/902256493316111/?type=3&theater