Παρασκευή 8 Ιουνίου 2018

Τελικά, δεν άλλαξε και πολύ, από τότε που πέθανε… Μόνο που τώρα, χωρίς χέρια ο καημένος…

ΔΙΑΒΑΖΩ:
ΣΧΟΛΙΑΖΩ:
 Α) «Είναι πολλά τα λεφτά Άρη»! 
Και με τα αργύρια αυτά που τσεπώνει, μπορεί και κάνει ο Βαρθολομαίος τις διαδοχικές αγιοποιήσεις σύγχρονων γερόντων… 
Όχι τυχαίων, αλλά κυρίως αυτών ειδικά με στέκια χρυσορυχεία… 
1. Όπως πρόσφατα με τον αρχιμανδρίτη Ιάκωβο Τσαλίκη στην Εύβοια… 
2. Όπως νωρίτερα με τον αρχιμανδρίτη Νεκτάριο Βιτάλη (φωτο) στο Λαύριο Αττικής… 
3. Όπως πιο παλιά με τον παπα-Πορφύριο στο Μήλεσι Αττικής… 
4. Όπως ακόμα πιο παλιά με τον Εφραίμ της Ν. Μάκρης Αττικής... 
5. Κλασική δε περίπτωση, και η ανώνυμη εταιρία θαυμάτων των εκμεταλλευτών του γ. Παΐσιου, και ο πακτωλός χρημάτων από τα κέρδη της, αυτά τα αργύρια που έκαναν να υπογράψει τόσο γρήγορα ο Βαρθολομαίος της αγιοποίηση του. 
Β) Όλοι αυτοί σκατόφατσες βέβαια από τότε που ζούσαν, με εξαίρεση τον Εφραίμ, που είναι φανταστικός, δηλαδή δημιούργημα ονείρωξης της Ηγουμένης που βρήκε τον (γυναικείο;) σκελετό του… 
Γ) Σκατόφατσα βέβαια, και, ο αγιογραφημένος –μόλις τώρα, Νεκτάριος Βιτάλης (φωτο) από τους προαναφερθέντες… 
Με τη γνωστή του έκφραση –όπως αποτυπώνεται εδώ… 
Έκφραση πόνου (σάπιζε ζωντανός και αυτός, όπως και ο Πορφύριος, κλπ), έκφραση που όπως φαίνεται τη διατηρεί και τώρα, εκεί στον άλλο κόσμο (στα τάρταρα του Άδη) που πήγε από τα ξημερώματα της Τσικνοπέμπτης φέτος…
Που θα την διατηρεί –από στενοχώρια, και για έναν πρόσθετο λόγο… Διότι εκεί, δεν έχει πια χέρια για να μπορεί να ευλογεί -και τώρα, με το προσφιλές του κωλοδάχτυλο! 

Δεν υπάρχουν σχόλια: