Καλημέρα!
Εύχομαι κάθε καλό και κάθε χαρά κι ευτυχία!
Έριξα μια ματιά στο ιστολόγιό σας! [...]
Πιστεύω κι εγώ, όπως και πολλοί θεολόγου και υποθέτω και πολλοί ιερωμένοι - δε λένε όλοι οι ιερωμένοι τα ίδια - πως οι πρωτόπλαστοι δεν ήταν δύο άνθρωποι, αλλά η προπτωτική κοινωνία, μια ολόκληρη δηλ. κοινωνία που ζούσε στην ακολασία!
Κι είναι πιο λογικό αυτό, για να απαντήσει στην απλοϊκή κι απλή ερώτηση ακόμα και μικρών παιδιών: και τι φταίμε εμείς όλοι για δύο ανθρώπους; __ Άρα, η κατά γράμμα ερμηνεία της Αγίας Γραφής δε γίνεται αποδεκτή από όλους τους χριστιανούς, είτε είναι ορθόδοξοι είτε είναιθ καθολικοί κλπ.!
Panagiotis Michalopoulos
Φίλτατε κ. Πρόδρομε Κυριάκου, χαίρετε!
Αντεύχομαι: κάθε καλό και κάθε χαρά κι ευτυχία, και για εσάς!
Φυσικό είναι αυτό που λέτε για το ορθόδοξο δόγμα. Αν δεν το πιστεύουμε, δεν είμαστε ορθόδοξοι!
Panagiotis Michalopoulos
Λέτε πως…
«οι πρωτόπλαστοι δεν ήταν δύο άνθρωποι, αλλά η προπτωτική κοινωνία, μια ολόκληρη δηλ. κοινωνία που ζούσε στην ακολασία!»
Οι πρωτόπλαστοι ήταν δυο, το λέει ξεκάθαρα η γραφή: ένα αρσενικό και ένα θηλυκό. Ένα ζευγάρι… «εικόνα» του θεού. Το αν οι απόγονοι τους –σαν ελεύθεροι άνθρωποι, άνθρωποι με συνείδηση, δεν έφτασαν και στο «όμοιοι» με το θεό, αλλά αντίθετα έφτασαν σταδιακά στην ακολασία -όπως λέτε (σαν μια ανάποδη εξέλιξη, να πούμε), είναι δικό τους πρόβλημα. Δεν διέφεραν πια από τα άλλα ζώα, και σαν τέτοιους του έβλεπε προφανώς ο θεός. Δεν τους εξόντωσε όμως… Αντίθετα, είχε το μάτι του συνεχώς επάνω τους… Και η ελπίδα του θεού για κάτι καλύτερο που θα ανατείλει, αναπτερώθηκε στην περίπτωση του Αδάμ.
Αυτός ο άνθρωπος, ξεχώριζε από τους ακόλαστους… Φαίνεται ότι κατάλαβε το βλέμμα του θεού (σαν ένας πρόγονος του Αβραάμ, να πούμε), και θέλησε να χωριστεί από αυτόν τον κόσμο τον κτηνώδη, και να ενωθεί με τον θεό… Αυτό που λέμε… να «θεωθεί»!
Μπράβο λοιπόν, στον Αδάμ! Και αυτό, έγινε με την είσοδο του στον παράδεισο, που γι αυτόν και μόνο τον έφτιαξε ο θεός.
Ξανά μπράβο λοιπόν, στον Αδάμ!
Panagiotis Michalopoulos
Έχουμε λοιπόν -από το τίποτε, ένα τέλειο ζευγάρι στον παράδεισο, που ο ένας συμπλήρωνε τον άλλον συναισθηματικά: τον Αδάμ και την Εύα! Όχι απλά πλάσματα του θεού, χωματένια κατασκευάσματα, αλλά παιδιά πλέον του θεού, ζωντανά και όχι ψόφια ζώα όπως οι απ’ έξω από τον παράδεισο!
Μπράβο τους λοιπόν και τους ευχαριστούμε και τους ευγνωμονούμε!
Panagiotis Michalopoulos
Λέτε:
«Κι είναι πιο λογικό αυτό, για να απαντήσει στην απλοϊκή κι απλή ερώτηση ακόμα και μικρών παιδιών: και τι φταίμε εμείς όλοι για δύο ανθρώπους;»
Αυτά τα μικρά παιδιά φίλτατε, δεν θα υπήρχαν καθόλου αν δεν υπήρχε εκείνο το ευλογημένο ζευγάρι. Είχαν την αθανασία στον παράδεισο και την έχασαν. «Αν φάτε από τον καρπό αυτό θα πεθάνετε», τους είχε προειδοποιήσει ο θεός. Και αυτοί έφαγαν! Αλλά δεν πέθαναν, δεν εξαφανίστηκαν δια παντός! Ο θεός, τους έδωσε μια ακόμα ευκαιρία. Και στην εξορία –αν και θνητοί πλέον, έζησαν εκατοντάδες χρόνια ακόμα, και έκαναν πολλά παιδιά –αγόρια και κορίτσια. Είχαν δε και την υπόσχεση του θεού (στο πρώτο ευαγγέλιο όπως λέγεται) ότι ο σωματικός χωρισμός τους –με τον θάνατο, δεν θα ήταν παντοτινός, ούτε και ο ψυχικός χωρισμός τους -ως προς τον θεό, θα ήταν για πάντα κι αυτός. «Μια μέρα, θα ερχόταν ένα απόγονος της Εύας που θα μπορούσε σπάσει το κεφάλι του φιδιού, ενώ αυτό θα προλάβει μόνο να τον δαγκώσει στην φτέρνα!» Και ήρθε ο Χριστός… Και το δάγκωμα ήταν η Σταύρωση… Και το σπάσιμο του κεφαλιού, ήταν η κάθοδος στον Άδη, και η Ανάσταση του, άρα και η Λύτρωση όλων μας!
Panagiotis Michalopoulos
Αυτά λοιπόν τα μικρά σας τα παιδιά, ας μην παραπονιούνται!
Δεν έχουν παρά να γίνουν πιστά παιδιά του θεού και αυτά, στην Εκκλησία του Χριστού! Οπότε, δεν θα έχουν πια για να κατακριθούν, για τίποτε.
Ο νέος παράδεισος –ο ουράνιος, θα είναι όλος ανοιχτός γι αυτά!
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1725020967799519&id=100008748973916
Σχετικό:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου