Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016

Τελικά, είναι ένα «Όνειρο θερινής νυκτός», η πίστη μας! Μια Αποκάλυψη ενός ύπνου βαρέως τύπου… Συνοδευόμενου μουσικά, με το ανάλογο βροντερό ροχαλητό… Απόσταγμα πίστης μιας υπναλέας εποχής, εκείνης που έχει και παχιές τις μύγες, και που σε τσιμπάνε άγρια και τα κουνούπια, αν σε βρουν ξεσκέπαστο! Έτσι…

ΔΙΑΒΑΖΩ:
Η χρήστης Voula Mits, κοινιοποίησε...
9 Δεκεμβρίου
ΟΜΟΡΦΗ ΕΙΚΟΝΑ...

ΠΟΥ ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ...
ΜΕΤΑΦΕΡΟΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΘΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ...
ΣΤΗΝ ΟΜΩΝΥΜΗ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΣΙΝΑ!!!
ΣΧΟΛΙΑΖΩ:
Panagiotis Michalopoulos 
Τελικά, είναι ένα «Όνειρο θερινής νυκτός», η πίστη μας! Μια Αποκάλυψη ενός ύπνου βαρέως τύπου… Συνοδευόμενου μουσικά, με το ανάλογο βροντερό ροχαλητό… Απόσταγμα πίστης μιας υπναλέας εποχής, εκείνης που έχει και παχιές τις μύγες, και που σε τσιμπάνε άγρια και τα κουνούπια, αν σε βρουν ξεσκέπαστο! Έτσι…
1. Όνειρο είδε η ηγούμενη και ανακάλυψε τον Εφραίμ (τον γυναικείο σκελετό;) της Ν. Μάκρης…
2. Όνειρο είδε η Πελαγία, και ανακάλυψε την βλάσφημη, την παπική Μαντόνα, της Τήνου…

3. Όνειρο και αυτοί που ανακάλυψαν τάχα υπαρκτούς αγίους στη Λέσβο…
4. Όνειρο και οι καλόγεροι του μοναστηριού της αγίας Αικατερίνης… Και έτσι, ανακάλυψαν που το πήγε ο σώμα της ο Άγγελος… Που την πάνε όταν «την πήρε και την σήκωσε» (φωτο), μετά τον αποκεφαλισμό της, αφού βέβαια της έβαλε πρώτα το κεφάλι (το δικό της) στη θέση του, και την κατέστησε έτσι αρτιμελή και πάλι…

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=248357058911053&set=pb.100012102827086.-2207520000.1482050164.&type=3&theater

8 σχόλια:

P. MICHALOPOULOS είπε...

ΔΙΑΒΑΖΩ ότι:
Η Voula Mits
(Πρώην ΒΟΗΘΟΣ ΒΙΒΛΙΟΘΕΣΙΑΣ στο "Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο"
•Πήγαινε στο ΛΥΚΕΙΟ ΣΧΟΛΗΣ ΛΑΖΑΡΟΠΟΥΛΟΥ
•Τόπος καταγωγής: Thérmon, Aitolia Kai Akarnania, Greece
ΕΓΡΑΨΕ:
Κατά την παράδοση, μετά από το αποκεφαλισμό της αγίας Αικατερίνης...
άγγελοι παρέλαβαν το σώμα της και το μετέφεραν στην κορυφή του υψηλότερου όρους του Σινά, το οποίο σήμερα φέρει και το όνομά της.
Ανάμεσα στον 8ο με 9ο αιώνα η ύπαρξη του αγίου λειψάνου αποκαλύφθηκε σε όνειρο Μοναχών της Μονής, οπότε και έγινε η ανακομιδή και η τοποθέτησή του στο Άγιο Βήμα του Καθολικού της Μονής, μέσα σε μία μαρμάρινη λάρνακα.
Το μύρο που ανάβλυζε και ακόμη αναβλύζει από τη Αγία Κάρα της αγίας είναι ένα συνεχές θαύμα.
Η ευλάβεια προς τη αγία Αικατερίνα και το όνομά της διαδόθηκε στη Δύση από τους Σταυροφόρους, και από τον 11ο αιώνα και μετά η Μονή του Θεοβαδίστου Όρους Σινά άρχισε να γίνεται γνωστή και ως Μονή της αγίας Αικατερίνης .

Ανώνυμος είπε...

Α/
Τα αρχαία μαρτυρολόγια σιωπούν για το βίο της, ο οποίος για το λόγο αυτό έγινε αντικείμενο βαθιάς έρευνας, χωρίς όμως η κριτική που ασκήθηκε στις πηγές να διαφωτίσει το θέμα. Τα 4 υπάρχοντα μαρτυρολόγια στην ελληνική με αρκετές παραλλαγές είναι: Συμεών του Μεταφραστή (PG 116, 276-301), Αθανασίου ταχυγράφου και δυο αγνώστων συγγραφέων. Επίσης υπάρχουν στη λατινική, αραβική και ιβηρική. Επίσης, ασχολήθηκαν οι: Ευσέβιος (Εκκλ. Ιστορία η΄ 14), Ρουφίνος (Hist. Eccl. VIII, 17), Βαρόνιος και άλλοι, όπως ο ορθόδοξος αγιολόγος Σέργιος (πλήρες Μηνολόγιο της Ανατολής, Η Αγία Αικατερίνη, Βλαδίμηρο 1901, σελ. 482, στη ρωσική).

Η αγία Αικατερίνη γεννήθηκε και έζησε στην Αλεξάνδρεια επί Μαξιμιανού. Ήταν κόρη του επάρχου της Αλεξάνδρειας Κώνστα. Διακρίθηκε για σπάνια σοφία και ωραιότητα. Με διαταγή του Μαξιμιανού συμμετείχε σε συζήτηση για τη χριστιανική πίστη με 50 φιλοσόφους. Στη συζήτησε θριάμβευσε με συνέπεια να γίνουν χριστιανοί και οι 50, μαζί με τη σύζυγο του Μαξιμιανού Φαυστίνα, τον αξιωματικό συνοδείας Πορφύριο και 200 στρατιώτες. Όλοι αποκεφαλίστηκαν με διαταγή του Μαξιμιανού.

Αντιστάθηκε στις κολακείες και απειλές του Μαξιμιανού, έτσι εξορίστηκε, δημεύθηκε η περιουσία της, βασανίστηκε σε τροχό και τελικά αποκεφαλίστηκε το 305. Τα λείψανά της ανακαλύφτηκαν τον 8ο αιώνα στις παρυφές του όρους Χαρήβ από χριστιανούς της Αιγύπτου και μεταφέρθηκαν στην Ι. Μονή του Σινά, όπου σώζονται μέχρι σήμερα. Η μνήμη της αγίας τιμάται στις 25 Νοεμβρίου. Θεωρείται προστάτιδα της νεολαίας και ιδιαίτερα της φιλοσοφίας, στη δε Δύση είναι κάτι ανάλογο των Τριών Ιεραρχών. Θεωρείται προστάτης των Μηχανικών.

Γύρω από το όνομά της δημιουργήθηκε σύγχυση, εξαιτίας παράδοσης στη Λαοδίκεια της Μ. Ασίας, σύμφωνα με την οποία η αγία Αικατερίνη υπήρξε ένα και το αυτό πρόσωπο με τη φιλόσοφο Υπατία. Οι γνώμες διχάζονται. Οι Ρουφίνος και Ευσέβιος αναφέρουν ως αρχικό το όνομα Δωροθέα. Αικατερίνη ονομάστηκε αργότερα, για την καθαρότητα και αγνότητα του βίου της (Αικατερίνα - Αεικαθερίνα). Ο Συνέσιος, επίσκοπος Πτολεμαϊδος (PG 66, 1321) και από τους συγχρόνους ο Β. Μυρσιλίδης (βιογραφία της φιλοσόφου Ελληνίδος Υπατίας, Αθήναι 1926) ταυτίζουν την αγία με τη φιλόσοφο Υπατία. Ο Μυρσιλίδης μάλιστα στηρίζει τη γνώμη του, στο ότι μέχρι τη Μικρασιατική καταστροφή οι κάτοικοι της περιοχής Λαοδίκειας διέσωζαν παλαιά παράδοση, σύμφωνα με την οποία στο χωριό Δενισλή (υπηρέτησε εκεί ως Διευθυντής της Σχολής της Ελληνικής Κοινότητας περί το 1897) είχαν εορτή στις 25 Νοεμβρίου «εις τιμήν και μνήμην Υπατίας της φιλοσόφου και μάρτυρος», στην οποίαν έλαβε μέρος και ο ίδιος. Συμπληρώνει μάλιστα ότι ο εκεί ναός, κατά τη σχετική επιγραφή, οικοδομήθηκε «εκ βάθρων εις τιμήν και μνήμην Υπατίας (φιλοσόφου και μάρτυρος)» και ότι «πανηγυρίζει την 25ην Νοεμβρίου, εορτήν της παρθενομάρτυρος του Χριστού Αικατερίνης, υπό το όνομα της οποίας τα πλήθη των πέριξ οικούντων πιστών εορτάζουν την σοφήν ρήτορα κόρην Υπατίαν» (Β. Μυρσιλίδη, Βιογραφία .......... και περιοδικό «Κιβωτός», Νοε-Δεκ. 1953).

ΙΚ

Ανώνυμος είπε...

Β/
Η Υπατία ήταν φιλόσοφος (370-415), διαπρεπής μαθηματικός και αστρονόμος, επεδίδετο δε και στη Μηχανική. Εφηύρε διάφορα επιστημονικά όργανα, όπως έναν αστρολάβο, μια συσκευή για την απόσταξη του νερού και μια άλλη για τη μέτρηση της στάθμης και του ειδικού του βάρους. Είχε διάσημους μαθητές, εθνικούς και χριστιανούς, όπως ο Ησύχιος, ο Ερκουλιανός, ο Αμμώνιος Σακκάς, ο Συνέσιος Κυρήνης, μετέπειτα Μητροπολίτης Πτολεμαϊδος κ.ά.

Επειδή οι μαθηματικοί, οι μη καλώς μεταχειρίζοντες τα τέσσερα είδη της Μαθηματικής, τα κυριότερα: Αριθμητική, Γεωμετρία, Μουσική και Αστρονομία και τους φυσικούς λόγους αυτών εξετάζοντες, δηλ. εκείνοι όπου «τερατεύονται» (τα Μαθηματικά) θεωρούντο μάγοι (ξα΄ κανόνας Πενθέκτης Οικουμενικής), η δε μαθηματική επιστήμη και η γεωμετρία (οι κακώς μεταχειριζόμενες) κατακρίνονται, διότι οδηγούν στην αστρολογία (λς΄ κανόνας της συνόδου της Λαοδίκειας του 364) και οι τοιούτοι οι ασκούντες την επιστήμη αυτήν αφορίζονται από την Εκκλησία, για τούτο και η Υπατία ως μαθηματικός θεωρήθηκε μάγος και έπρεπε να τιμωρηθεί.

Φανατικοί μοναχοί, οπαδοί του Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας Κυρίλλου, με πρωτοστατούντα τον Αναγνώστη Πέτρο, λυντσάρισαν τη φιλόσοφο Υπατία, την γύμνωσαν και την κατακρεούργησαν με σπασμένα κεραμίδια μέσα στο Ναό του αγίου Μιχαήλ, βάφοντας με το αίμα της το δάπεδο και τους τοίχους του ναού και ακολούθως μετέφεραν το διαμελισμένο σώμα της και το έκαψαν στον Κυναρίωνα μαζί με τα πολύτιμα επιστημονικά και φιλοσοφικά της συγγράμματα: «Αποδύσαντές τε την εσθήτα οστράκοις ανείλον και μεληδόν διασπάσαντες επί τον Κυναρίωνα τα μέλη συνάραντες πυρί κατηνάλωσαν» (Σωκρ. Εκκλ. Ιστ. Βιβλ. 7. Κεφ. 15).

Από πολλούς κατηγορήθηκε ο Κύριλλος, για την άγρια δολοφονία της Υπατίας, από μαινόμενο όχλο, καθοδηγούμενο από τον Αναγνώστη Πέτρο. Λέγεται, ότι κατά την ημέρα της δολοφονίας της Υπατίας, ο Κύριλλος απουσίαζε από την Αλεξάνδρεια, πάντως δεν αναφέρεται εκκλησιαστική τιμωρία του Αναγνώστη, ούτε και κανενός από το πλήθος.

Ο Συνέσιος ο Κυρηναίος (+416), μαθητής και θαυμαστής της Υπατίας, μέσα από την αλληλογραφία του με την Υπατία, άφησε την πληροφορία ότι η νεοπλατωνική φιλόσοφος είχε εκφράσει την επιθυμία της να γίνει Χριστιανή: «ποθώ γαρ Χριστιανή αποθανείν». Γι’ αυτό, επειδή η Υπατία ήταν Χριστιανή προσύλητη, η Εκκλησία την τιμά ως Χριστιανή, και μάλιστα ως ΑΓΙΑ, επειδή είχε την πρόθεση να βαπτισθεί και δεν πρόλαβε, λόγω της δολοφονίας της. Μια άλλη παραλλαγή θέλει την Υπατία να τιμάται με το όνομα: Αγία Αικατερίνη, στις 12 Ιουλίου (Για την ταύτιση Αγίας Αικατερίνης και Υπατίας, δες το βιβλίο της Μ. Dzielska, σς. 209/210. Πρβλ. R. Richardson, The Starlovers, N.Y. 1967. Επίσης, το βιβλίο «Παγανιστικός Ελληνισμός ή Ελληνορθοδοξία;» π. Γ. Μεταλληνού, Εκδ. Αρμός 2003).

ΙΚ

P. MICHALOPOULOS είπε...

Διαβάζω…
(πηγή: mixanitouxronou.gr)
Η Υπατία ήταν μία από τις μεγαλύτερες φιλοσόφους της Αλεξάνδρειας. Προκαλούσε τον σεβασμό και τον θαυμασμό των πνευματικών ανθρώπων της πόλης, αλλά βρήκε τραγικό τέλος στα χέρια φανατισμένων Χριστιανών. Πατέρας της ήταν ο μαθηματικός και αστρονόμος, Θέων, που δεν περιόρισε ποτέ την όρεξή της για μάθηση. Η Υπατία σπούδασε στην Αθήνα και επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια, όπου δίδαξε φιλοσοφία στους νέους της πόλης. Ανάμεσα στους μαθητές της ήταν οι γόνοι των ισχυρότερων οικογενειών της Αλεξάνδρειας, που αργότερα ανέλαβαν εξαιρετικά υψηλά αξιώματα. Δύο από αυτούς ήταν ο Επίσκοπος της Κυρήνης, Συνέσιος και ο Έπαρχος της Αλεξάνδρειας, Ορέστης. Με τον Συνέσιο διατηρούσε σταθερή αλληλογραφία, τμήματα της οποίας έχουν σωθεί και αποκαλύπτουν τον τεράστιο θαυμασμό που έτρεφε ο Επίσκοπος για την Υπατία. «… Ακόμα και αν υπάρχει απόλυτη λήθη στον Άδη, ακόμα και εκεί θα σε θυμάμαι αγαπητή Υπατία», έγραφε στις επιστολές του.

P. MICHALOPOULOS είπε...

Διαβάζω…
(πηγή: mixanitouxronou.gr)
Η Υπατία ήταν εξίσου σεβαστή και από τους Χριστιανούς, οι οποίοι την χρησιμοποιούσαν ως παράδειγμα αγνότητας. Λέγεται μάλιστα ότι απάντησε σε έναν νεαρό που της εξέφρασε τον έρωτά του, δείχνοντάς του ένα μαντήλι λερωμένο με την έμμηνο ρύση για να τονίσει τη μη καθαρότητα των σαρκικών σχέσεων.
Ο θάνατος της Υπατίας
Για τον θάνατο της φιλοσόφου έγραψαν δύο ιστορικοί, ο Σωκράτης ο Σχολαστικός και ο Ιωάννης Νικίου. Το κείμενο του Σχολαστικού θεωρείται πιο έγκυρο, καθώς ο Νικίου ήταν φανερά επηρεασμένος από την προπαγάνδα των Χριστιανών. Χαρακτηριστικά ο Νικίου ανέφερε ότι η Υπατία «σαγήνευε τους ανθρώπους με τη σατανικά τεχνάσματά της».
Σύμφωνα λοιπόν με τον πιο αμερόληπτο Σχολιαστικό, ο θάνατος της Υπατίας ήταν αποτέλεσμα της διαμάχης μεταξύ του Έπαρχου της Αλεξάνδρειας, Ορέστη και του Επισκόπου της Αλεξάνδρειας, Κυρίλλου. Το 415 μ.Χ, ο Ορέστης εξέδοσε διάταγμα με το οποίο ρύθμιζε τις δημόσιες γιορτές των Εβραίων, καθώς συνήθως συγκέντρωναν μεγάλα πλήθη και προκαλούσαν ταραχές.

P. MICHALOPOULOS είπε...

Διαβάζω…
(πηγή: mixanitouxronou.gr)
Το διάταγμα τοιχοκολλήθηκε και ένας χριστιανός, ονόματι Ιέραξ, υποστήριξε φωναχτά τις νέες ρυθμίσεις. Οι Εβραίοι εξέλαβαν την πράξη του Ιέρακα ως προσβολή και απευθύνθηκαν στον Έπαρχο, ο οποίος διέταξε να συλληφθεί ο χριστιανός Ιέραξ και να βασανιστεί δημοσίως. Η σκληρή τιμωρία του χριστιανού εξόργισε τον Επίσκοπο Κύριλλο, ο οποίος εξαπέλυσε επίθεση εναντίον των Εβραίων. Ύστερα από συνεχείς αντεπιθέσεις, κατά τις οποίες και τα δύο στρατόπεδα είχαν μεγάλες απώλειες, ο Κυρίλλος εξόρισε όλους τους Εβραίους από την Αλεξάνδρεια και επέτρεψε στους χριστιανούς να σφετεριστούν τις περιουσίες τους.
Ο Έπαρχος εξαγριώθηκε με τον Κύριλλο και η ένταση μεταξύ τους κορυφώθηκε. Τότε κατέφτασαν 500 φανατισμένοι μοναχοί για να πολεμήσουν στο πλευρό του Κυρίλλου. Ένας από αυτούς, ο Αμμώνιος, έριξε μια πέτρα στον Ορέστη, η οποία τον τραυμάτισε στο κεφάλι. Ο Αμμώνιος συνελήφθη επιτόπου, βασανίστηκε και εκτελέστηκε.

P. MICHALOPOULOS είπε...

Διαβάζω…
(πηγή: mixanitouxronou.gr)
Η δολοφονία της Υπατίας
Τότε ενεπλάκη στην ιστορία η Υπατία, η οποία ήταν στενή φίλη και σύμβουλος του Έπαρχου. Σύμφωνα με τον Σχολαστικό, η φιλόσοφος ήταν θύμα των πολιτικών ανταγωνισμών, καθώς κατηγορήθηκε αβάσιμα από τους Χριστιανούς ότι έστρεφε τον Ορέστη εναντίον τους. Την απήγαγε ο όχλος με επικεφαλής τον κληρικό Πέτρο και τη μετέφερε σε μια εκκλησία, όπου την έγδυσαν και την έγδαραν ζωντανή. Όταν πέθανε, διαμέλισαν το σώμα της και έριξαν κάθε κομμάτι στη φωτιά. Το μαρτυρικό τέλος της Υπατίας το 415 μ.Χ. χαρακτηρίστηκε από την καθηγήτρια Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Μίσιγκαν, Καθλίν Γουάιντερ, ως το τέλος της κλασσικής αρχαιότητας.

P. MICHALOPOULOS είπε...

Διαβάζω…
(πηγή: mixanitouxronou.gr)
Ωστόσο, ας μην σπεύσουν όλοι να κατηγορήσουν συνολικά το χριστιανισμό. Ήταν μια περίοδος παθών και αγριότητας, κατά την οποία σε κάθε περιοχή ερμήνευαν με το δικό τους τρόπο κάθε δόγμα και όχι μόνο το χριστιανικό, που το κήρυγμά του είναι κατά της βίας, όπως άλλωστε σχεδόν των περισσοτέρων θρησκειών. Αλλά η πραγματικότητα ήταν και είναι πολύ διαφορετική.
Το 2009 κυκλοφόρησε η ταινία «Agora» του Αλεχάνδρο Αμενάμπαρ, που βασίστηκε στην ιστορία της Αλεξανδρινής φιλοσόφου....