ΔΙΑΒΑΖΩ:
Η μεταφορά (περιοδεία) λειψάνων και η έκθεσή τους για προσκύνημα έχει καταστεί τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα δημοφιλής, αλλά και επικερδής δραστηριότητα, μια και οι ουρές των πιστών αφήνουν και τον απαραίτητο οβολό τους.
Χαρακτηριστική η περίπτωση της Αγίας Ζώνης, που για πρώτη φορά άρχισε η «περιφορά» της τη δεκαετία του ‘90 από τον Εφραίμ.
Η ιστορία αυτής της (όχι μόνο χριστιανικής) παράδοσης πηγαίνει αιώνες πίσω, με πολλά επεισόδια, συχνά ευτράπελα, ακόμα και ακραία περιστατικά σε ό,τι αφορά οστά (λείψανα) αγίων στη χώρα μας.
Ορισμένα από τα περιστατικά αυτά είχαν καταγραφεί στις σελίδες του «Ιού» (12/4/1998, «Ιερή Οστεοπόρωση»).
■ Το 1964 η Καθολική Εκκλησία επέστρεψε στην Πάτρα την κάρα του Αγ. Ανδρέα, με μια τελετή που ένωσε τον τότε πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου, τον αρχηγό της ΕΡΕ Παναγιώτη Κανελλόπουλο και τη διάδοχο του θρόνου Ειρήνη. Μέχρι τότε, το χρυσό κουτί περιείχε μόνο ένα μικρό τμήμα ενός δαχτύλου του αγίου.
■ Το 1979, διαδήλωση 3.000 ατόμων πολιόρκησε το μέγαρο της μητρόπολης στο Αργοστόλι με αίτημα την απομάκρυνση του μητροπολίτη Προκόπιου Μενούτη. Οι πιστοί κατηγορούσαν τον ιεράρχη ότι μαζί με άλλους προέβη σε τεμαχισμό του σκηνώματος του Αγίου Γερασίμου, προκειμένου να το «αξιοποιήσει». Μια βδομάδα αργότερα η Διαρκής Ιερά Σύνοδος έθεσε σε διαθεσιμότητα τον μητροπολίτη.
■ Το 1994, «για πρώτη φορά έρχεται στην πρωτεύουσα, στον Ιερό Ναό Αγίου Κοσμά Αιτωλού Αμαρουσίου, τμήμα των ιερών λειψάνων του αγίου -η κάτω γνάθος- για προσκύνηση. Εως τις 20/12/1994. Τηλ. 6899... κ.λπ.».
■ Το 1995, από τη Μονή Βατοπεδίου έφτασε στην Αθήνα η Αγία (ή Τιμία) Ζώνη της Παναγίας. Εκατοντάδες χιλιάδες πιστοί περίμεναν ώρες ατέλειωτες και παραδίπλα οι πάσης φύσεως έμποροι επένδυαν και κερδοσκοπούσαν. Ο πατέρας Εφραίμ που έφερε το λείψανο ευχαρίστησε τον χορηγό της επιχείρησης, ιδιοκτήτη της ΛΑΝΤΑ ΕΛΛΑΣ (σ.σ. τον κ. Καμμένο), μίλησε για τα θαύματα του λειψάνου, αλλά και για τον αγώνα της Μονής του στο πλευρό των Σέρβων αδελφών του (που εκείνη την εποχή ξεπάστρευαν αμάχους μουσουλμάνους, πολίτες της Σρεμπρένιτσα).
■ Το 1995, η ελληνική πλευρά έδωσε στη δημοσιότητα λίστα με προϊόντα «λεηλασίας» που είχαν μεταφερθεί στη Βουλγαρία. Μεταξύ άλλων, τα απαχθέντα, από το 1917, λείψανα από τη Μονή Εικοσιφοινίσσης. Επρόκειτο για την Εσθήτα της Θεοτόκου, την κάρα και το σαγόνι του Αγ. Διονυσίου, το δεξί χέρι της Μαρίας Μαγδαληνής, ένα τεμάχιο του Ανδρέου του Πρωτοκλήτου και των Αγίων Χαραλάμπους, Θεοδώρου Στρατηλάτου, Παντελεήμονος και Μοδέστου και πλήθος άλλων οστών!
■ Το 2002, για να εγκαινιάσει το εργοστάσιό του στον όρμο του Αγίου Ιωάννη στη Μαγνησία, ο βιομήχανος κ. Λούλης (πρώην διοικητής του Αγίου Ορους) επιστράτευσε τον ηγούμενο Εφραίμ, για να του φέρει στους Μύλους Λούλη την «Αγία Ζώνη».
■ 2010. «Πού μπορείτε να προσκυνήσετε λείψανα του Αγίου Γρηγορίου. Λείψανα του αγίου βρίσκονται: 1) στη Μονή Βατοπαιδίου, 2) στη Μονή Γρηγορίου, 3) στον Ναό των Αγίων Αποστόλων στην Κωνσταντινούπολη» (από τον ιστότοπο Προσκυνητής).
■ Το 2011 έγραφε ο τοπικός Τύπος: «Μοναδική ευκαιρία, ειδικά για τις γυναίκες, καθώς δεν μπορούν να πάνε στο Αγιο Ορος – προσκύνημα της Αγίας Ζώνης στον Ι. Ν. Αγίας Σκέπης – μέχρι το απόγευμα της Δευτέρας»!
■ Το 2014 «τα λείψανα του πιο διάσημου αγίου στον κόσμο, μετά τον Αγιο Βασίλη, βρίσκονται σε εκκλησία της Ελλάδας. Ο Δήμος Λέσβου, με συγκεκριμένες εκδηλώσεις, τιμά τη μνήμη του Αγίου Βαλεντίνου, θέλοντας να προβάλει το γεγονός ότι τα λείψανα του αγίου βρίσκονται –κατόπιν δωρεάς της Ελισαβέτας Μπαρτζίλι τον Μάρτιο του 1893– στον Ιερό Ναό Μεταστάσεως Θεοτόκου της Μυτιλήνης, στον οποίο εναποτέθηκαν οριστικά από το καλοκαίρι του 2014».
Πηγή: «Εφημερίδα των Συντακτών»
http://www.koutipandoras.gr/article/140839/there-no-business-likeleipsana-business
ΣΧΕΤΙΚΟ:
Θα μεταβάλλουμε την Εκκλησία της Αναστάσεως σε θρησκεία της… παντόφλας! Τι λατρεύουμε και τι προσκυνούμε;
(Του Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη)
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=890178571044823&set=a.134489906613697.25213.100001580668005&type=1&theater
Η μεταφορά (περιοδεία) λειψάνων και η έκθεσή τους για προσκύνημα έχει καταστεί τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα δημοφιλής, αλλά και επικερδής δραστηριότητα, μια και οι ουρές των πιστών αφήνουν και τον απαραίτητο οβολό τους.
Χαρακτηριστική η περίπτωση της Αγίας Ζώνης, που για πρώτη φορά άρχισε η «περιφορά» της τη δεκαετία του ‘90 από τον Εφραίμ.
Η ιστορία αυτής της (όχι μόνο χριστιανικής) παράδοσης πηγαίνει αιώνες πίσω, με πολλά επεισόδια, συχνά ευτράπελα, ακόμα και ακραία περιστατικά σε ό,τι αφορά οστά (λείψανα) αγίων στη χώρα μας.
Ορισμένα από τα περιστατικά αυτά είχαν καταγραφεί στις σελίδες του «Ιού» (12/4/1998, «Ιερή Οστεοπόρωση»).
■ Το 1964 η Καθολική Εκκλησία επέστρεψε στην Πάτρα την κάρα του Αγ. Ανδρέα, με μια τελετή που ένωσε τον τότε πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου, τον αρχηγό της ΕΡΕ Παναγιώτη Κανελλόπουλο και τη διάδοχο του θρόνου Ειρήνη. Μέχρι τότε, το χρυσό κουτί περιείχε μόνο ένα μικρό τμήμα ενός δαχτύλου του αγίου.
■ Το 1979, διαδήλωση 3.000 ατόμων πολιόρκησε το μέγαρο της μητρόπολης στο Αργοστόλι με αίτημα την απομάκρυνση του μητροπολίτη Προκόπιου Μενούτη. Οι πιστοί κατηγορούσαν τον ιεράρχη ότι μαζί με άλλους προέβη σε τεμαχισμό του σκηνώματος του Αγίου Γερασίμου, προκειμένου να το «αξιοποιήσει». Μια βδομάδα αργότερα η Διαρκής Ιερά Σύνοδος έθεσε σε διαθεσιμότητα τον μητροπολίτη.
■ Το 1994, «για πρώτη φορά έρχεται στην πρωτεύουσα, στον Ιερό Ναό Αγίου Κοσμά Αιτωλού Αμαρουσίου, τμήμα των ιερών λειψάνων του αγίου -η κάτω γνάθος- για προσκύνηση. Εως τις 20/12/1994. Τηλ. 6899... κ.λπ.».
■ Το 1995, από τη Μονή Βατοπεδίου έφτασε στην Αθήνα η Αγία (ή Τιμία) Ζώνη της Παναγίας. Εκατοντάδες χιλιάδες πιστοί περίμεναν ώρες ατέλειωτες και παραδίπλα οι πάσης φύσεως έμποροι επένδυαν και κερδοσκοπούσαν. Ο πατέρας Εφραίμ που έφερε το λείψανο ευχαρίστησε τον χορηγό της επιχείρησης, ιδιοκτήτη της ΛΑΝΤΑ ΕΛΛΑΣ (σ.σ. τον κ. Καμμένο), μίλησε για τα θαύματα του λειψάνου, αλλά και για τον αγώνα της Μονής του στο πλευρό των Σέρβων αδελφών του (που εκείνη την εποχή ξεπάστρευαν αμάχους μουσουλμάνους, πολίτες της Σρεμπρένιτσα).
■ Το 1995, η ελληνική πλευρά έδωσε στη δημοσιότητα λίστα με προϊόντα «λεηλασίας» που είχαν μεταφερθεί στη Βουλγαρία. Μεταξύ άλλων, τα απαχθέντα, από το 1917, λείψανα από τη Μονή Εικοσιφοινίσσης. Επρόκειτο για την Εσθήτα της Θεοτόκου, την κάρα και το σαγόνι του Αγ. Διονυσίου, το δεξί χέρι της Μαρίας Μαγδαληνής, ένα τεμάχιο του Ανδρέου του Πρωτοκλήτου και των Αγίων Χαραλάμπους, Θεοδώρου Στρατηλάτου, Παντελεήμονος και Μοδέστου και πλήθος άλλων οστών!
■ Το 2002, για να εγκαινιάσει το εργοστάσιό του στον όρμο του Αγίου Ιωάννη στη Μαγνησία, ο βιομήχανος κ. Λούλης (πρώην διοικητής του Αγίου Ορους) επιστράτευσε τον ηγούμενο Εφραίμ, για να του φέρει στους Μύλους Λούλη την «Αγία Ζώνη».
■ 2010. «Πού μπορείτε να προσκυνήσετε λείψανα του Αγίου Γρηγορίου. Λείψανα του αγίου βρίσκονται: 1) στη Μονή Βατοπαιδίου, 2) στη Μονή Γρηγορίου, 3) στον Ναό των Αγίων Αποστόλων στην Κωνσταντινούπολη» (από τον ιστότοπο Προσκυνητής).
■ Το 2011 έγραφε ο τοπικός Τύπος: «Μοναδική ευκαιρία, ειδικά για τις γυναίκες, καθώς δεν μπορούν να πάνε στο Αγιο Ορος – προσκύνημα της Αγίας Ζώνης στον Ι. Ν. Αγίας Σκέπης – μέχρι το απόγευμα της Δευτέρας»!
■ Το 2014 «τα λείψανα του πιο διάσημου αγίου στον κόσμο, μετά τον Αγιο Βασίλη, βρίσκονται σε εκκλησία της Ελλάδας. Ο Δήμος Λέσβου, με συγκεκριμένες εκδηλώσεις, τιμά τη μνήμη του Αγίου Βαλεντίνου, θέλοντας να προβάλει το γεγονός ότι τα λείψανα του αγίου βρίσκονται –κατόπιν δωρεάς της Ελισαβέτας Μπαρτζίλι τον Μάρτιο του 1893– στον Ιερό Ναό Μεταστάσεως Θεοτόκου της Μυτιλήνης, στον οποίο εναποτέθηκαν οριστικά από το καλοκαίρι του 2014».
Πηγή: «Εφημερίδα των Συντακτών»
http://www.koutipandoras.gr/article/140839/there-no-business-likeleipsana-business
ΣΧΕΤΙΚΟ:
Θα μεταβάλλουμε την Εκκλησία της Αναστάσεως σε θρησκεία της… παντόφλας! Τι λατρεύουμε και τι προσκυνούμε;
(Του Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη)
.jpg)
11 σχόλια:
"Είναι ανάγκη να ομολογήσουμε ότι δημιουργήθηκαν καταχρήσεις και παρεξηγήσεις, με τις οποίες ακόμη και ο ευλαβέστατος από τους χριστιανούς δεν μπορεί να συμφωνήσει: Η ευλάβεια στα όργανα που χρησιμοποιήθηκαν στα Πάθη του Σωτήρα, η ευλάβεια στα λείψανα των μαρτύρων και των πατέρων της εκκλησίας, ήταν βέβαια σεβαστό αίσθημα, αλλά σε όλα αυτά αποδόθηκε θαυματουργική δύναμη κι αυτό έγινε ενώ πολλές φορές μπορούσε να αμφισβητηθεί η γνησιότητα αυτών των αντικειμένων, πολλές μάλιστα φορές δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι γινόταν ανόσια παραποίηση και εμπορία"... "Η άμεση λατρεία των αγίων, επισκίασε τόσο πολύ το αίσθημα προς τον αληθινό Θεό, το Υπέρτατο Όν, ώστε τελικά, αυτές οι ίδιες οι άγιες εικόνες τιμήθηκαν πολλές φορές σαν θαυματουργές: Άνθρωποι τις φιλούσαν, τις έβαζαν επάνω στο κεφάλι τους, τις ακουμπούσαν στα μάτια και στο στήθος, έκαναν μπροστά στις εικόνες το σημείο του σταυρού, γονάτιζαν, προσκυνούσαν, και τελικά απέδιδαν εμπρός στις εικόνες όλα τα δείγματα της άμεσης λατρείας. Γι΄αυτό Ιουδαίοι και Μωαμεθανοί, κατάντησαν να ονομάζουν τους χριστιανούς ειδωλολάτρες".
Κείμενο του ιστορικού Κων/νου Παπαρρηγόπουλου σε νεοελληνική απόδοση, αναφερόμενο στη Βυζαντινή εποχή! Κάθε ομοιότητα με τη σημερινή εποχή είναι εκτός των προθέσεων του σχολιαστή και οπωσδήποτε στη φαντασία των αναγνωστών.
Το πηγαίο κείμενο "αμετάφραστο" όπως το έγραψε ο μεγάλος Ιστορικός:
«ανάγκη να ομολογήσωμεν ότι παρήχθησαν καταχρήσεις και παρεξηγήσεις, τας οποίας ο ευλαβέστατος των χριστιανών δεν δύναται να επιδοκιμάση…. η ευλάβεια η προς τα όργανα των παθών του Σωτήρος και προς τα λείψανα των μαρτύρων και των πατέρων της εκκλησίας ήτο βεβαίως αίσθημα σεβαστόν, αλλά ΕΙΣ ΤΑΥΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΠΕΔΟΘΗ ΔΥΝΑΜΙΣ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ, και τούτο ΕΝΩ πολλάκις μεν ηδύνατο να ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΘΗ Η ΓΝΗΣΙΟΤΗΣ των αντικειμένων εκείνων, πολλάκις δε ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΟΝ ΗΤΟ ότι εγένετο ΑΝΟΣΙΟΣ ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΙΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΑ». . . «Η άμεσος των αγίων λατρεία επεσκίασεν το προς το Υπέρτατον Όν αίσθημα επί τοσούτον, ώστε επί τέλους αυταί καθ’ εαυτάς αι των αγίων εικόνες, ετιμήθησαν πολλάκις ως θαυματουργοί: Άνθρωποι ησπάζοντο αυτάς, επέθετον επί της κεφαλής, προσήγον εις τα όμματα και εις το στήθος, εποίουν ενώπιον αυτών το σημείον του σταυρού, εγονάτιζον, προσεκύνουν, και εν γένει απέδιδον προς αυτάς όλα τα δείγματα της αμέσου λατρείας. Εξ ου Ιουδαίοι και Μωαμεθανοί κατήντησαν να ονομάζουσιν τους χριστιανούς ειδωλολάτρας». ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ
Ιστορία του Ελληνικού Έθνους ΤΟΜΟΣ ΤΡΙΤΟΣ εν Αθήναις έτος 1867 σελ. 411-412
ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΥ ΚΟΡΑΗ ΚΕΙΜΕΝΟ: ΜΕΡΟΣ Α
"όσα καλά επροξένησαν και με τον λόγον και με το παράδειγμα του βίου των οι μάρτυρες του Χριστού, τόσης φθοράς αφορμήν έδωκαν μετά θάνατον εις τους λαοπλάνους τα ιερά των λείψανα.
Εις τας δύο πρώτας από Χριστού εκατονταετηρίδας, και μέγα μέρος της τρίτης, ο σεβασμός των μαρτυρικών λειψάνων επεριωρίζετο εις την έντιμον αυτών ταφήν και την οικοδομήν (επάνω εις τους τάφους των) μικρών τινων ευκτηρίων οίκων τους οποίους ονόμαζαν μαρτύρια, και όχι τι πλέον. Όταν οι χριστιανοί εζήτησαν του μαρτυρήσαντος (έτος 168 μ.Χ.) Πολυκάρπου τα λείψανα, να τα ενταφιάσωσιν, οι εχθροί έπεισαν τον Ανθύπατον να μη τα δώση, αιτίαν λέγοντες μη τα θεοποιήσωσιν "ίνα μή αφέντες τον εσταυρωμένον τούτον άρξωνται σέβειν" και οι σύγχρονοι του Πολυκάρπου Σμυρναίοι, αποβάλλοντες την αιτίαν ως συκοφαντίαν, απεκρίθησαν: " Ούτε τον Χριστόν ποτέ καταλιπείν δυνησόμεθα! τούτον μεν γαρ υιόν όντα του Θεού ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΜΕΝ, τους δε μάρτυρας, ως μαθητάς του Κυρίου και μιμητάς, ΑΓΑΠΩΜΕΝ αξίως" (Ευσεβίου Εκκλησ. Ιστορία δ, 15).
Την ΑΓΑΠΗΝ όμως ταύτην των χριστιανών την εύλογον μεταχειριζόμενοί τινες θεοκάπηλοι, ήρχισαν προς τα τέλη της τρίτης εκατονταετηρίδος να μετακινώσι τα ιερά λείψανα από τας θήκας των και να τα προβάλλωσιν εις προσκύνησιν. Τούτους εμιμήθησαν άλλοι, πραγματευόμενοι πρώτον τα αληθινά λείψανα, έπειτα και ΠΛΑΤΤΟΝΤΕΣ ΑΥΤΟΙ ΨΕΥΔΗ, και περιφέροντες κατά πόλεις και χώρας με μέγα σκάνδαλον των πιστών"
ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΥ ΚΟΡΑΗ ΚΕΙΜΕΝΟ - ΜΕΡΟΣ Β
"Των λειψανεμπόρων τούτων οι αναιδής αισχροκέρδεια έφθασεν εις τόσον, ώστε προς τα τέλη της τετάρτης εκατονταετηρίδος (έτος 386 μ.Χ.) επεχείρησεν ο Αυτοκράτωρ Θεοδόσιος να την εμποδίση με τον εξής νόμον: Humatum corpus nemo ad alterum locum transferat, nemo martyres distrahat, nemo mercetur. Habeant vero in potestate, si quolibet in loco sanctorum est aliquis conditus, pro ejus veneration, quod martyrium vocandum sit, addant quod voluerint fabricatum, ήγουν «Ενταφιασμένον σώμα κανείς μη τολμήση να μεταφέρη εις άλλον τόπον∙ κανείς μη καταμελίζη τα σώματα των Μαρτύρων∙ κανείς μή τα πραγματεύτεται. Ας έχωσιν όμως την άδειαν, άν ευρίσκεται που θαμμένον αγίου σώμα, να επικτίζωσιν ό,τι θέλουν, σεβασμού χάριν, ονομάζοντες αυτό Μαρτύριον» (Cod. Theodos. Liv. Ix, titul. Xvii). Εσπούδασαν ακόμη και αυτοί οι Πατέρες της εκκλησίας να στηλιτεύσωσι τους πλάνους∙ μάρτυς ο κατά την αυτήν εκατονταετηρίδα ακμάσας Αυγουστίνος, όστις φωνάζει με μεγάλην αγανάκτησιν: «ο πονηρότατος διάβολος διέσπειρε παντού τόσους υποκριτάς εις σχήμα μοναχών, οι οποίοι περιέρχονται αυταποστόλως τας επαρχίας, δεν μένουν πούποτε, δεν στέκουν ουδέ κάθονται πούποτε∙ άλλοι πωλούν μέλη μαρτύρων (και ποίων μαρτύρων!), άλλοι πλατύνοντες τα φυλακτήρια, μεγαλύνουσι τα κράσπεδα των ιματίων αυτών. κ.τ.λ.» (AUGUSTIN. De oper. Monarchor. Cap. 28).
Δεν ίσχυσαν όμως ούτε νόμοι Βασιλικοί, ούτε εκκλησιαστικαί επιτιμήσεις να χαλινώσωσι των μοναχών την αναίδειαν∙ διότι οι μοναχοί έφθασαν να αποκτήσωσι συμμάχους και υπερασπιστάς αυτόν τον ανόητον όχλον, όστις εύρισκε πολύ ακοπώτερον (χωρίς κόπο) και συντομώτερον να αγοράζη τον αγιασμόν του παρά να τον ενεργή αυτός χαλινόων τα πάθη του, και τον οποίον ήξευραν οι οσιώτατοι μοναχοί να διεγείρωσι και κατά των πολιτικών νόμων, και κατ’ αυτών της Εκκλησίας των συνόδων, οσάκις οι νόμοι και η Εκκλησία εσπούδαζαν να στήσωσι (σταματήσουν) το κακόν.
ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΥ ΚΟΡΑΗ ΚΕΙΜΕΝΟ: ΜΕΡΟΣ 3
"Μαρτύριον έχομεν την συγκροτηθείσαν κατά το 401 έτος από Χριστού εν Καρθαγένη Σύνοδον∙ αυτή, προτάσσουσα τους κατά χώρας επισκόπους να κατεδαφίζωσι τα Μαρτύρια, από τα οποία οι λαοπλάνοι εγέμισαν τους αγρούς και τας δημοσίας οδούς, με πρόφασιν ότι τα έκτιζαν επάνω εις τάφους περιέχοντας μαρτύρων λείψανα, προσθέτει τα αξιοσημείωτα λόγια: … « Ας κατασκάπτωνται, άν ήναι δυνατόν∙ εάν όμως τούτο δεν συγχωρήται διά τας οχλικάς διαταραχάς, ας διδάσκωνται κάν οι λαοί να μη συχνάζωσιν εις εκείνους τους τόπους» (Concil.Carthag.can 83). Τόση ήτον η κατάχρησις των ιερών λειψάνων κατ΄αρχάς της πέμπτης εκατονταετηρίδος ∙ και όμως πολλά ολίγη ακόμη, αν την παραβάλης με τα συμβάντα εις τας καθεξής (επόμενες) εκατονταετηρίδας μέχρι των Σταυροφοριών, ότε οι Σταυροφόροι επιστρέφοντες από τους ματαίους των πολέμους, ηύξησαν το εμπόριον των ιδίων μοναχών με όσα ηγόρασαν, ή ήρπασαν από της Ανατολής τους μοναχούς νέα λείψανα, άνθρωποι απαίδευτοι και δεισιδαίμονες, από ανθρώπους όχι ολιγώτερον δεισιδαίμονας, εμπειροτέρους όμως της εμπορικής ληψοδοσίας. Αφού τα αληθή λείψανα των Μαρτύρων εξεκενώθησαν από τους τάφους, ΕΠΕΝΟΗΣΕΝ Η ΑΙΣΧΡΟΚΕΡΔΕΙΑ ΤΟΝ ΑΚΕΝΩΤΟΝ ΘΗΣΑΥΡΟΝ ΤΩΝ ΠΛΑΣΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ, ώστε εφάνησαν, ως λέγει Μητροφάνης ο Κριτόπουλος (Ομολογ. της Ανατολ. Εκκλ. κεφ. ιστ, σελ. 128), πολλών αγίων σώματα με μέλη πλειότερα των φυσικών, «ως συμβαίνει τον αυτόν άγιον, ού τα λείψανα ονομάζουσι, τρικέφαλον και τετρακέφαλον είναι, τοσαυτόχειρα και τοσαυτόποδα∙ πολλαχού γαρ δεικνύουσι τα αυτά μέλη του αυτού αγίου∙ όπερ ως ΑΤΟΠΟΝ και ΚΑΠΗΛΕΥΤΙΚΟΝ η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΙΣΕΙ και ΑΠΟΣΤΡΕΦΕΤΑΙ».
Βέβαιον είναι ότι η Ανατολική Εκκλησία, και αυτή ακόμη η Δυτική, δεν ωμολόγησεν ποτέ τρικεφάλους και τετρακεφάλους αγίους∙ αλλ΄ η Εκκλησία δεν έχει πώς να καταπαύση το σκάνδαλον, αν δεν διδάξη πρώτον (πρώτα) τον λαόν της. Ενόσω ούτος δεν γνωρίζει ακριβώς την θρησκείαν, οι λαοπλάνοι δεν θέλουν παύση να τον πραγματεύωνται. Αυτών τα έργα προχωρούν αναλόγως με την προχώρησιν της τυφλότητος του λαού. Αφού επραγματεύτησαν και τα αληθή και τα πλαστά μέλη των μαρτυρικών σωμάτων, βλέποντες ότι ευτυχεί το εμπόριον, επενόησαν νέον άλλο είδος πραγματείας, συγκαταριθμήσαντες με το παλαιόν και ό,τι άλλο αρχαιότητος μαρτύριον εδύνατο ν΄αυξήση την δεισιδαιμονίαν του όχλου. Τότε εφάνη και αυτό το μυξομάντιλον του Ιησού Χριστού, και το πινάκιον, εις το οποίον έφαγε με τους μαθητάς του το τελευταίον Πάσχα (MOSH. Hist. Eccl. Τόμος ΙΙ σελ. 37,38). Δεν είναι πολύς καιρός απού εδείχνετο ο χόρτος των ζώων της φάτνης, όπου εγεννήθη, τα σπάργανα, ο ομφαλός, και το αισχρότερον, αυτή του η ακροβυστία, αυτό του το αίμα εις φιάλην, αυτά του τα δάκρυα, εις άλλην φιάλην, η ουρά του όνου, τον οποίον ανέβη εμβαίνων εις Ιερουσαλήμ, το γάλα της Θεοτόκου, οι τρίχες της κεφαλής της (Tax. des part . cas. de la bout. du Page, page 91 et 189)….».
ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΥ ΚΟΡΑΗ ΚΕΙΜΕΝΟ - ΜΕΡΟΣ 4
Το κείμενο "ΜΕΡΟΣ" 1, 2, 3 των προηγούμενων σχολίων είναι το γνήσιο αυτούσιο επί λέξει κείμενο του Διδασκάλου του Γένους Αδαμαντίου Κοραή. Έτος 1820. Από το βιβλίο που εξέδωκε "ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΡΙΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ", όπου μεταφράζει από τα Λατινικά στα Ελληνικά την συμβουλευτική γνωμάτευση του 1553 της συνόδου τριών παπικών επισκόπων, προς τον Πάπα, ώστε να αποκαλύψει και την κυνικότητά τους, στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν τα προνόμιά τους έναντι των Λουθηρανών. Στις ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ του Κοραή που συνοδεύουν την επιστολή, στον πρόλογο, κ.λπ. έχει πολλές αναφορές χρήσιμες για κάθε Ορθόδοξο και όπως γράφει ο ίδιος:
" Των ομογενών (Ελλήνων) και ομοθρήσκων (Ορθοδόξων) την ωφέλεια, σκοπόν επρόβαλα κι εγώ, μεταφράσας την Συμβουλήν ολόκληρον εις την των Γραικών γλώσσαν. Και διά να τον επιτύχω ασφαλέστερον, την ηύξησα με μακράς ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ. Αυτές περιέχουν πράγματα απίστευτα, και όμως αληθέστατα, άγνωστα ακόμη εις τους πλειοτέρους Γραικούς, και αναγκαία εις εξήγησιν και πληρεστέραν κατάληψιν της Συμβουλής" .
To βιβλίο σε pdf εδώ: http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/2/9/a/metadata-39-0000381.tkl
Ποιοι είναι οι παπικοί επίσκοποι που έστειλαν την «Συμβουλή» προς τον Πάπα; Αναφέρουν οι ίδιοι τα ονόματά τους υπογράφοντας στο τέλος της Συμβουλής, προς τον πάπα Ιούλιο τον Γ΄ (βλ. σελίδα 20)
" Ἑρρώσθω η Αγιοσύνη σου διαπαντός! της οποίας τον αγιώτατον πόδα πρηνείς εις έδαφος καταφιλούμεν.
Εν Βονωνία, 20 Οκτωβρίου, 1553
Της Υμετέρας Αγιωσύνης δούλοι και τέκνα ευλαβέστατα,
Βικέντιος ο Δουράντιβος, Επίσκοπος Θερμών Βριξίας,
Εγίδιος ο Φαλκέτας, Επίσκοπος Καπρεών,
Γεράρδος ο Βυσδράγος, Επίσκοπος Θεσσαλονίκης".
Αξιοσημείωτο:
Δημοσιεύει στο ίδιο βιβλίο ο Διδάσκαλος του Γένους, Αδ. Κοραής και ένα κείμενο του Γρηγορίου Νύσσης με το οποίο ο πατήρ δεν συνιστά προσκυνηματικές εκδρομές στα Ιεροσόλυμα, τουλάχιστον για την εποχή του (372 μ.Χ.)
Γράφει ο Διδάσκαλος του Γένους Αδαμάντιος Κοραής το 1820 μ.Χ.: Σελ. 71
«Ο Γρηγόριος όχι μόνον γράφει περί της προσκυνήσεως των Ιεροσολύμων, αλλά και εγνώριζεν ακριβέστατα εξ αυτοψίας τα Ιεροσόλυμα. Και όμως δεν αναφέρει τίποτε (ουδ΄όλως τίποτε) περί του θαυματουργούμενου σήμερον εκεί κατ΄ έτος αγίου φωτός. Της ευλόγου ταύτης απορίας η λύσις επειδή είναι μακρά, αναβάλλεται εις άλλον τόπον και αρμοδιώτερον, ότε θέλει ίσως εκδοθήν και δεύτερον η επιστολή του Γρηγορίου».
https://www.youtube.com/watch?v=Fd-3se8OFM8
τίτλος βίντεο «απάτη λειψάνων του Βατικανού».
π. Αυγουστίνος Καντιώτης: «…Τιμώ τα λείψανα! Αλλά τιμώ τα λείψανα τα αληθινά. Διότι δεν θέλω ποτέ, να μην πάθωμεν ό,τι επάθαμεν μέσα στο Βατικανόν. Διότι ξέρετε ότι τα υπόγεια του Βατικανού είναι γεμάτο από κόκκαλα, κόκκαλα ΔΗΘΕΝ αγίων! Ό,τι μάζεψαν χρόνια ολόκληρα κάτω στα υπόγεια του Βατικανού υπάρχουν τα λείψανα ποικίλων ψευδών και αγίων, έχομεν υπόνοιαν σοβαρά ότι ο πάπας κρατάει τα πραγματικά λείψανα και μας δίδει τα ψευδή λείψανα διά να μας απατήση! (φωνές από το ακροατήριο: Αίσχος! Αίσχος!) π. Αυγουστίνος: Κάτι επ΄αυτού, κάτι επ’ αυτού, δεν θέλω να σκανδαλίσω τας ψυχάς σας, διότι μια ψυχή που πιστεύει, και αν ακόμα το λείψανον δεν είναι πραγματικόν, εάν πιστεύει εις το λείψανον, έχει την χάρι του θεού. Αλλά δεν θέλω να γίνωμεν θύματα απάτης του Βατικανού το οποίον αδειάζει τας αποθήκας του και σκορπίζει δεξιά κι αριστερά και κρατεί τα πραγματικά λείψανα! Κάτι επ’ αυτού, σπουδαίο , είπε ο Τωμαδάκης, ο καθηγητής της Φιλοσοφίας, ο οποίος εμέτρησε κάτω τας κεφαλάς και τας χείρας και απέδειξε ότι εκεί μέσα υπάρχει μία μεγάλη απάτη. Δι΄αυτό ημείς οι ορθόδοξοι, οι πραγματικώς, τιμώμεν τα λείψανα των αγίων, όπως είναι πραγματικόν λείψανον του αγίου Νεκταρίου, όπως είναι πραγματικόν λείψανον του αγίου Διονυσίου, όπως είναι πραγματικόν λείψανον του αγίου Σπυρίδωνος, όπως είναι πραγματικόν λείψανον του αγίου Γερασίμου, αλλά αμφιβάλλω για τα λείψανα, επαναλαμβάνω, τα οποία ξεφουρνίζουν τα υπόγεια του Βατικανού…».
Κείμενο του δρος θεολογίας - φιλολόγου κου Κων/νου Σιαμάκη.
ΦΟΒΟΥΜΑΙ ΤΟΥΣ ΔΑΝΑΟΥΣ
Δημοσιεύθηκε : 15 Φεβρουάριος 2009
Timeo Danaos et dona ferentis. ʺΦοβοῦμαι τοὺς Δαναοὺς κι ὅταν χαρίζουν δῶραʺ. τὸ ἔγραψε ὁ Ῥωμαῖος ποιητὴς Βεργίλιος (Αen. 2,49). καὶ οἱ Δαναοὶ στὴν περίπτωσι ποὺ θ᾿ ἀναφερθῶ εἶναι οἱ παπικοί.
Μᾶς γέμισαν λείψανα τὰ τελευταῖα χρόνια. καὶ παρατήρησα κάτι. πέντε - δέκα χρόνια πρὶν δρομολογηθοῦν αὐτὲς οἱ δωρεὲς λειψάνων ἀπ᾿ αὐτοὺς τοὺς ἅρπαγες καὶ λαφυραγωγοὺς καὶ σφαγεῖς κι ἐμπόρουςτῶνἐθνῶνὅπως λέει ὁ προφήτης Ἰεζεκιήλ (27,13˙ 16), μία πολυμελὴς ἐπιτροπὴ παπικῶν ἁγιολόγων, κατ᾿ ἀνάθεσι τοῦ πάπα τῆς Ῥώμης, ἐξήτασε κατὰ πόσο εἶναι ὑπαρκτοὶ ὡρισμένοι ἅγιοι. ἡ ἐπιτροπὴ γιὰ 30 περίπου ἁγίους ἔβγαλε τὸ συμπέρασμα ὅτι δὲν ὑπῆρξαν ποτέ, ὅτι εἶναι πρόσωπα ἀνύπαρκτα. κι ὁ ἀλάθητος πάπας τῆς Ῥώμης ἀποδέχτηκε τὸ συμπέρασμά τους ὡς ὀρθό. ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα ὁ πάπας ἐκεῖνος καὶ οἱ παπικοί του χάρισαν στοὺς ὀρθοδόξους μία σειρὰ ἀπὸ λείψανα ἁγίων, τοὺς ὁποίους ἡ δική του ἁγιολογικὴ ἐπιτροπὴ εἶχε βγάλει ἀνυπάρκτους. κι ἔτσι ὁ πάπας τῆς Ῥώμης μὲ ἀνταλλάγματα, ποὺ αὐτὸς θεωρεῖ σκουπίδια γιὰ χαζούς, γίνεται στοὺς ὀρθοδόξους μεγαλόδωρος κι ἐξαγοράζει τὶς συνειδήσεις των, ὅπως ἐξαγόραζαν οἱ Ἄγγλοι ἐξερευνηταὶ κι ἀποικιοκράτες τοῦ ΙΗ΄ καὶ ΙΘ΄ αἰῶνος τὰ διαμάντια καὶ τὰ βασίλεια τῶν Κάφρων μὲ χρωματιστὰ γιαλιὰ καὶ κόκκινα κορδόνια.
Ἀνύπαρκτοι λοιπὸν κατὰ τὴν παπικὴ ἁγιολογικὴ ἐπιτροπὴ κοσκινίσματος ἁγίων οἱ ἅγιοι, τῶν ὁποίων ἡ γριὰ ἀλεποῦ τοῦ Βατικανοῦ χαρίζει στοὺς ὀρθοδόξους καὶ λείψανα καὶ παλιὰ εἰκονίσματα. ἐπειδὴ τὰ θεωρεῖ σκουπίδια. τὰ παλιὰ παπούτσια στὸ φτωχὸ συγγενῆ γιὰ καλόπιασμα.
Θὰ πῆτε˙ Δηλαδὴ ἀπάτη; Μὰ κάνουν καὶ τίποτ᾿ ἄλλο στὴ ζωή τους ὁ πάπας Ῥώμης καὶ οἱ πονηροί του ἄγγελοι; κι ἂν τοὺς κερδήσῃ τοὺς ὀρθοδόξους «μὲ δόλωμα σκουπίδια», σὰ νὰ λέμε τσαπαρί, θὰ εἶναι ἡ μὲν ἐπιτυχία του μεγάλη, ἡ δὲ ἀρετή του ἀκέραιη. βέβαια μερικοὶ ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ δὲν λὲν οἱ ἀφιλότιμοι νὰ προσκυνήσουν καὶ νὰ ὑποταχτοῦν στὴν παναγιωτάτη παντόφλα του, ἀλλ᾿ ἡ ἀλεποῦ ἔχει γαϊδουρινὴ ὑπομονή. καὶ συνεχίζει νὰ τοὺς ῥίχνῃ κόκκαλα. τραγανὰ δολώματα. σιγὰ σιγὰ θὰ τοὺς ῥίξῃ καὶ τὰ λείψανα ἢ καὶ τίποτα ἄλλο τοῦ ʺἁγίου Βαλεντίνουʺ ἢ καὶ λείψανα τῆς ἁγίας Μεταμορφώσεως καὶ τῆς ἁγίας Πεντηκοστῆς. σὲ λειψανολιγούρηδες ὁ ἀναιδὴς καὶ ἀθεόφοβος κι ἀλάθητος ἀπατεώνας μπορεῖ νὰ ῥίξῃ καὶ κόκκαλα σκύλου.
Θὰ ἔλεγα στοὺς ἀδελφούς μου τοὺς ὀρθοδόξους˙ Ἄν, ὃ μὴ γένοιτο, ἀποφασίσετε νὰ πουληθῆτε στὸν πάπα τῆς Ῥώμης, προσέξτε τοὐλάχιστο νὰ μὴν πουληθῆτε τόσο φτηνά. μία ἐκκλησία γιὰ 8 κιλὰ κόκκαλα δὲν εἶναι καλὴ τιμή. ὁ Χριστὸς τὴν ἐκτίμησε ὅσο τὸ αἷμα του, μὲ τὸ ὁποῖο τὴν ἐξαγόρασε καὶ τὸ ὁποῖο εἶναι ἀσύγκριτα ἀνώτερο ἀπ᾿ ὅλα τὰ λείψανα ὑπαρκτῶν καὶ ἀνυπάρκτων ἁγίων. μήπως κατηγορηθῆτε γιὰ σκόπιμο ξεπούλημα τῆς τόσο ἀκριβῆς ἐκκλησίας. κι ἀπὸ τὸν Κύριό της ἔπειτα δὲν σᾶς γλυτώνει κανείς, κακομοίρηδες.
Μελέτες 1 (2008)
Απάτη λειψάνων Βατικανού
ομιλία του π. Αυγουστίνου Καντιώτη
https://www.youtube.com/watch?v=Fd-3se8OFM8
π. Αυγουστίνος: «…Τιμώ τα λείψανα! Αλλά τιμώ τα λείψανα τα αληθινά. Διότι δεν θέλω ποτέ, να μην πάθωμεν ό,τι επάθαμεν μέσα στο Βατικανόν. Διότι ξέρετε ότι τα υπόγεια του Βατικανού είναι γεμάτο από κόκκαλα, κόκκαλα ΔΗΘΕΝ αγίων! Ό,τι μάζεψαν χρόνια ολόκληρα κάτω στα υπόγεια του Βατικανού υπάρχουν τα λείψανα ποικίλων ψευδών και αγίων, έχομεν υπόνοιαν σοβαρά ότι ο πάπας κρατάει τα πραγματικά λείψανα και μας δίδει τα ψευδή λείψανα διά να μας απατήση! (φωνές από το ακροατήριο: Αίσχος! Αίσχος!) π. Αυγουστίνος: Κάτι επ΄αυτού, κάτι επ’ αυτού, δεν θέλω να σκανδαλίσω τας ψυχάς σας, διότι μια ψυχή που πιστεύει, και αν ακόμα το λείψανον δεν είναι πραγματικόν, εάν πιστεύει εις το λείψανον, έχει την χάρι του θεού. Αλλά δεν θέλω να γίνωμεν θύματα απάτης του Βατικανού το οποίον αδειάζει τας αποθήκας του και σκορπίζει δεξιά κι αριστερά και κρατεί τα πραγματικά λείψανα! Κάτι επ’ αυτού, σπουδαίο , είπε ο Τωμαδάκης, ο καθηγητής της Φιλοσοφίας, ο οποίος εμέτρησε κάτω τας κεφαλάς και τας χείρας και απέδειξε ότι εκεί μέσα υπάρχει μία μεγάλη απάτη. Δι΄αυτό ημείς οι ορθόδοξοι, οι πραγματικώς, τιμώμεν τα λείψανα των αγίων, όπως είναι πραγματικόν λείψανον του αγίου Νεκταρίου, όπως είναι πραγματικόν λείψανον του αγίου Διονυσίου, όπως είναι πραγματικόν λείψανον του αγίου Σπυρίδωνος, όπως είναι πραγματικόν λείψανον του αγίου Γερασίμου, αλλά αμφιβάλλω για τα λείψανα, επαναλαμβάνω, τα οποία ξεφουρνίζουν τα υπόγεια του Βατικανού…».
Διαβάζω: «Οι άνθρωποι, ποιούν ενώπιον των εικόνων το σημείων του σταυρού…»
Σχολιάζω: Είχα την εντύπωση ότι αυτό μόνο του (αν εξαιρέσουμε δηλαδη τον ασπασμό, την προσκύνηση, κλπ) ήταν μια καθαρή τιμή προς την εικόνα, και δεν συνιστούσε ειδωλολατρία.
Να το αναθεωρήσω κι αυτό;
"Να το αναθεωρήσω κι αυτό;"
Κατά τη γνώμη μου ΟΧΙ, ορθόδοξα πράττετε, και αν κάνετε και καμμιά επιπλέον μετάνοια, γονυκλισία ή υπόκλιση προς εικόνες ή λείψανα ή και παντόφλες, ακόμα κι αν τα θεωρείτε πλαστά, γίνεστε Έλλησι Έλλην και Ιουδαίοις Ιουδαίος ίνα μιαν ψυχήν κερδίσητε, όπως, ίνα μη σκανδαλίσητε τους ασταθείς στην πίστη αδελφούς σας ου μη φάγητε κρέα εις τον αιώνα, διότι δεν βάζουν νέο δυνατό κρασί σε παλιούς ασκούς ούτε καινούριο μπάλωμα σε παλιά ρούχα. Να μην το αναθεωρήσετε, εφόσον το σημείο του σταυρού όπως το κάνουμε οι Ορθόδοξοι είναι δείγμα ευλαβείας και σημείο ορθοδόξου πίστεως και ομολογείτε πως η τιμή δεν αφορά την εικόνα (ξύλο και ζωγραφιά) αλλά το τιμώμενο πρόσωπο. Σεβόμαστε και τιμάμε τους μάρτυρες, τους ομολογητές, τους αγίους, τους πατέρες που μας οδήγησαν στην πίστη, μας κατήχησαν και κοιμήθηκαν εν αγιότητι. Τη φωτογραφία τους και την ζωγραφιά τους θα την αγκαλιάσουμε και θα φιλήσουμε και θα την κρεμάσουμε στον τοίχο. Αλλά δεν θα τους κάνουμε και "φετίχ", "φυλακτό", δεν θα κάνουμε παρακλήσεις προς αυτούς με επικλήσεις "Σώσον ημάς" και να ξεχνάμε το θεό. Ορθοδοξότατα σκέφτεστε, και πράττετε. Επειδή τα "χωρία" που παρέθεσα είναι αποσπάσματα της ολοκληρωμένης παραγράφου, προφανώς δεν κατανοήθηκαν εν συνόλω δηλ. πλήρως. Έκείνοι οι βυζαντινοί, που αναφέρει ο ιστορικός, έξυναν τις μπογιές και κοινωνούσαν με αυτές, διότι θεωρούσαν ως και τα υλικά θεία και θαυματουργά, όπως κάποιοι σύγχρονοί μας θεωρούν ότι η συγκεκριμένη εικόνα κάποιου αγίου είναι θαυματουργή, όχι όμως η άλλη εικόνα του ίδιου αγίου, σε άλλη πόλη, λησμονώντας παντελώς ότι σε τελική ανάλυση τα θαύματα τα κάνει μόνο ο Θεός, ούτε οι άγιοι, ούτε η Παναγία, που μόνο μεσιτεύουν όπως μπορεί να μεσιτεύσει και να προσευχηθεί, να παρακαλέσει το θεό υπέρ ημών κι ένας ζωντανός άγιος (άγιοι είναι όλα τα πιστά μέλη της εκκλησίας) κι εμείς οι ίδιοι πρώτα και καλύτερα.
Να αντιγράψω (σε σημερινή γλωσσική διατύπωση) ένα μεγαλύτερο τμήμα της, που αφορά τις εικόνες για να κατανοήσουμε τι θέλει να πει ο ιστορικός; Τα λέει πολύ ωραία, δεν θα υπάρξει παρεξήγηση:
"η διακόσμηση των εκκλησιών με εικόνες ήταν κατάλληλη για να υποθάλπη την ευσεβή ανάμνηση των ιδρυτών και των αθλητών της πίστεως. Και όχι λιγότερο εύλογες ήταν οι προς αυτούς προσευχές ως μεσίτες των δεήσεων τις οποίες οι απλοί άνθρωποι απηύθυναν προς τον Θεό.
Μετά από λίγο όμως, στις συνειδήσεις των περισσότερων καταργήθηκε η διάκριση μεταξύ της απόλυτης λατρείας που οφείλεται αποκλειστικά στον Θεό και της σχετικής λατρείας, που απευθύνεται μεν και αυτή στον Δημιουργό του παντός, αλλά με μεσολάβηση "των εκλεκτών αυτού σκευών". Η άμεση λατρεία των αγίων, επισκίασε τόσο πολύ το αίσθημα προς τον αληθινό Θεό, το Υπέρτατο Όν, ώστε τελικά, αυτές οι ίδιες οι άγιες εικόνες τιμήθηκαν πολλές φορές σαν θαυματουργές: Άνθρωποι τις φιλούσαν, τις έβαζαν επάνω στο κεφάλι τους, τις ακουμπούσαν στα μάτια και στο στήθος, έκαναν μπροστά στις εικόνες το σημείο του σταυρού, γονάτιζαν, προσκυνούσαν, και τελικά απέδιδαν εμπρός στις εικόνες όλα τα δείγματα της άμεσης λατρείας. Γι΄αυτό Ιουδαίοι και Μωαμεθανοί, κατάντησαν να ονομάζουν τους χριστιανούς ειδωλολάτρες".
Δημοσίευση σχολίου