Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Σήμερα: Στην τελευταία ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου (την κηδεία του δηλαδή που την κινηματογράφησε η κόρη του) πρωταγωνίστησαν («χοροστάτησαν») οι αρχιεπίσκοποι: Αθηνών Ιερώνυμος, και Αλβανίας Αναστάσιος…

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , , , , ,

9 σχόλια:

P. MICHALOPOULOS είπε...

Μόνο δυο αρχιεπίσκοποι και δυο τρεις παπάδες μαζί;
Γιατί;

Γιατί απουσίαζε ο οικουμενικός πατριάρχης;

Δεν ήταν ούτε κάποιος από τους δευτεροκλασάτους πατριάρχες!
Ούτε καν σύσσωμη η Ιεραρχία της Εκκλησιας της Ελλάδος!

Γιατί;

27 Ιανουαρίου 2012 στις 10:19 μ.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Αυτόν τον Αγγελόπουλο, δεν τον είχε αφορίσει τότε, εκεί στη Φλώρινα, ο Επίσκοπος Αυγουστίνος;

27 Ιανουαρίου 2012 στις 10:21 μ.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Διαβάζω:

Ο Αγγελόπουλος ετοίμαζε την τελευταία του ταινία, που έφερε τον τίτλο «Η άλλη θάλασσα» και είχε προϋπολογισμό πέντε εκατομμυρίων ευρώ.

Λογω αυτού του κόστους λοιπόν, η τελευταία αυτή ταινία του Αγγελόπουλου πραγματοποιούνταν με τουρκική υποστήριξη.

Πιο συγκεκριμένα η ταινία σκηνοθετούνταν με την οικονομική βοήθεια του Τούρκου παραγωγού Nuri Bilge Ceylan και του Ιταλού παραγωγού Amedeo Pagani, ο οποίος είχε δηλώσει ότι στόχος της ταινίας ήταν η απεικόνιση της οικονομικής κρίσης που βιώνει η Ελλάδα σήμερα.

27 Ιανουαρίου 2012 στις 10:27 μ.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Διαβάζω:

Μετά από τα γυρίσματα στον Πειραιά, στη Δραπετσώνα και στο κέντρο της Αθήνας ο Αγγελόπουλος ήταν προγραμματισμένο, μαζί με τους ηθοποιούς, τους συνεργάτες και το συνεργείο του να ταξιδέψει στην Κωνσταντινούπολη για την ολοκλήρωση της ταινίας……

ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 5.000.000 € — Για δύο μηνών γυρίσματα.

27 Ιανουαρίου 2012 στις 10:29 μ.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ...

ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ:

Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος δεν ανήκει στα πρότυπά μου. Πάντα πίστευα ότι ήταν ένας ψυχρός σκηνοθέτης που κατέστρεφε συναισθήματα. Τον θεωρούσα σαν έναν, που προσπαθούσε να μετουσιώσει σε φιλοσοφία, το αισχρό σλόγκαν «ε, και τι να κάνουμε… αυτή είναι η ζωή, δεν μπορούμε να την αλλάξουμε» και «αν προσπαθήσεις να αλλάξεις το μαύρο, θα το κάνεις σκοτεινότερο».

Για αυτή τη «τέχνη-τεχνική» τον λάτρεψε, τον χρηματοδοτούσε και τον βράβευε η απανταχού άρχουσα πολιτικοοικονομική τάξη. Η μάζα ποτέ δεν τον «κατάλαβε» ή μάλλον, παγιδευόταν, πήγαιναν μερικοί λόγω της πλύσης εγκεφάλου, έβλεπαν κι’ αποχωρούσαν, ξενέρωναν.

Η φήμη ξεφούσκωνε και κανένας δεν θυμάται «τι» επί της ουσίας. Ξέρεις μόνο, ότι ήταν ο πολυβραβευμένος Θεόδωρος Αγγελόπουλος.

Αν ρίξουμε μια ματιά στον κατάλογο βραβείων και διακρίσεων του Τζέφρι Παπανδρέου, θα τρίψουμε κι’ εκεί τα μάτια έκπληκτοι, προσπαθώντας να καταλάβουμε, τι σκατά έκανε στη ζωή του ο Τζέφρι Παπανδρέου και έτυχε τόσων και τόσων διακρίσεων.
Να μη μιλήσεις???…

Και να αφήνεις αυτόν τον άθλιο μηχανισμό, να ξοδεύει τόνους μελάνης και χαρτιού και τηλεοπτικών αφιερώσεων, στο ύπουλο παιχνίδι κατασκευής των νόθων ηρώων – προτύπων υποταγής, στη θολοκουλτούρα της Αμεταβλητότητας των πάντων??? Και σε τόσο επαγγελματικό και μισθωμένο λίβανο, να μη μπορεί κανένας να εκφράσει αντίθετη γνώμη και άρνηση παραδοχής της «Αγγελοπουλικής ποιότητας»???

Μήπως θέλουν να νομοθετήσουν και τη ποινικοποίηση της άρνησης της μάζας???

Τόλμησε και μίλησε και μεταξύ άλλων έγραψε ο Δημήτρης Δανίκας (στα ΝΕΑ), ότι ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος ήταν «Τσιγκούνης, αλαζόνας και με αισθητικές εμμονές» και σε χρόνο ρεκόρ, η χούντα της διαφθοράς έδρασε διέγραψε το άρθρο του, που πολύ λίγα έλεγε!!!!
Τον λογόκριναν, για κάτι, που ηθοποιοί και συνεργείο, είχαν τολμήσει και του το έγραψαν με μπογιά, κρυφά σε τοίχο, στα γυρίσματα του «Αλέξανδρος»!!!!

Το άρθρο δεν το αποδόμησε η μάζα, ως κριτής των πάντων επί τα γήινα.
Το άρθρο του Δανίκα το έσφαξε, το φασιστικό και διεφθαρμένο καθεστώς, αυτό το καθεστώς, που θα κάνει τη κηδεία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου «δημοσία δαπάνη»….

Αν παρά τις όποιες αντιρρήσεις μου, ο όποιος φανατίλας ΘεοδωροΑγγελοπουλικός οπαδός, έχει στοιχεία, για συγγρούσεις του σκηνοθέτη Αγγελόπουλου, όχι για καθυστερήσεις χρηματοδότησής του, αλλά εναντίον του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου, για υπεράσπιση των κοινωνικών αγώνων της μάζας του Ελληνικού λαού, ευχαρίστως να τα δεχθώ, και μετά από διασταύρωση να τα κάνω πρωτοσέλιδο και συγγνώμη να ζητήσω.

Υπάρχουν ΕΛΛΗΝΕΣ γίγαντες της τέχνης και του πολιτισμού, που έγιναν γίγαντες, γιατί έτσι το θέλησε η συνείδηση της συνολικής μάζας του Ελληνικού.
Αυτούς τους γίγαντες, οι οποίοι στους λαϊκούς και κοινωνικούς αγώνες έγιναν πραγματικοί υπηρέτες του λαού και «ένα» με τη μάζα, το διεφθαρμένο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο τους πολέμησε άγρια και στον θάνατό τους και μετά θάνατο.
Στη κυριολεξία, τους πέθανε στη ψάθα.

27 Ιανουαρίου 2012 στις 10:36 μ.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ...

ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ:

Αμύνομαι στη κρατική – εξουσιαστική υπερβολή.
Έχουμε σαν λαός, σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθούμε. Έχουμε μπροστά μας αγώνες, για να διώξουμε τις σαπίλες και τις εικονικές πραγματικότητες. Έχουμε και πρότυπα αγώνων, κουλτούρας και πολιτισμού. Δεν ζητάμε αυτά που μας χαρίζουν, ή μας πουλάνε όσο-όσο!!!!

Κι’ εδώ μας μιλούν, για ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΑΙΝΙΑΣ, 5.000.000 €, ΓΙΑ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ ΜΟΛΙΣ ΔΥΟ ΜΗΝΩΝ, ΜΕ 98% ΚΟΜΠΑΡΣΟΥΣ ΣΑΝ «ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ».–

Και ενώ η ταινία πραγματεύεται δουλεμπόριο εργατικών χεριών, στο τρίγωνο ΕΛΛΑΔΑ – ΣΚΟΠΙΑ – ΙΤΑΛΙΑ, ενώ δηλαδή δεν άγγιζε στο παραμικρό τις αμαρτίες των Τούρκων και το βαρύ ιστορικό του Έβρου, το πρόγραμμα των γυρισμάτων θα ολοκληρωνόταν το δεύτερο 15νθήμερο Φεβρουαρίου 2012 στη Κωνσταντινούπολη, χωρίς αναφορές σε Τούρκους δουλέμπορους!!!!

Γκέκε?????

27 Ιανουαρίου 2012 στις 10:38 μ.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Να ρε, γιατί πήγαν Ιερώνυμος (Αθήνας) και Αναστάσιος (Αλβανίας) να παίξουν σαν κομπάρσοι (συμπαραστάτες στο ναό, σαν πρόσκοποι, δίπλα σε αυτούς που έβγαζαν επικήδειους λόγους) στην κηδεία του Αγγελόπουλου…

Θα ήταν, ρε, συμμαθητές από το κατηχητικό, ρε!

ΔΙΑΒΑΖΩ...

Λευτέρης Παπαδόπουλος:

«Με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, μας συνδέει μια φιλία 60 χρόνων, από την πρώτη τάξη του Γυμνασίου. Από το 1947. Κι αργότερα μαζί πάλι στη Νομική.
Παιδιά πηγαίναμε στο Β΄ Γυμνασιο Αρένων κι ο Θόδωρος ήταν πολύ καλός μαθητής με ιδιαίτερη ροπή προς τη λογοτεχνία.

'Εγραφε ποιήματα, μιά σειρά από διηγήματα και πιστεύω ότι θα έφτανε πολύ νωρίτερα στα επιτεύγματά του στον κινηματογράφο αν δεν είχε εμπλακεί με το κατηχητικό.
Μαζί με τον επίσης υψηλής στάθμης συμμαθητή μας, Χρήστο Γιανναρά.

Το κατηχητικό ήταν τροχοπέδη έως ότου έσπασε τα δεσμά του, γύρω στα 18 του χρόνια.

Όταν γύρισε από το Παρίσι, όπου σπούδασε κινηματογράφο, τον ξανασυνάντησα κι από τότε σχημάτισα την πλήρη άποψη ότι δεν πρόκειται να κάνει τίποτε άλλο εκτός από σινεμά.

27 Ιανουαρίου 2012 στις 11:53 μ.μ.
stavroula είπε...

Den eida tpt nea Politikh keidha egine?

28 Ιανουαρίου 2012 στις 1:43 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Όχι Σταυρούλα, δεν έγινε πολιτική κηδεία. Θρησκευτική ήταν.
Και δημοσία δαπάνη - τιμής ένεκεν - στο Πρώτο Νεκροταφείο στην Αθήνα…

Και το βίντεο είδα, και στην τηλεόραση το είπαν στις ειδήσεις. Ήταν αρκετοί ιερείς.
Χοροστάτησε είπαν, ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος και ο δικός μας ο Ιερώνυμος.
Τους είδα.

Τους είδα μάλιστα στην εκκλησία να στέκονται εκεί, μπάστακες, όταν η κ. Ελένη Γερασιμίδου εκφωνούσε τον επικήδειο.

Ένας άλλος πάλι, είπε ένα ποίημα που ήταν λέει το αγαπημένο, του πεθαμένου… και το είπε πολύ σπαρακτικά, και έπεσε μεγάλος θρήνος, σωστό μοιρολόι!..

28 Ιανουαρίου 2012 στις 4:52 π.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)