Πώς να γλιτώσεις από τη χρεωκοπία... (ένας πολύτιμος οδηγός επιβίωσης)

Διαβάζω:

Τι κάνεις όταν ζεις σε μια μεγάλη πόλη, δεν έχεις φράγκο να βγάλεις το μήνα και σε λίγο θα μείνεις χωρίς ηλεκτρικό στο σπίτι και τρόφιμα στο ψυγείο; 

Εκεί είναι που πρέπει να αφήσεις πίσω σου τις προκαταλήψεις – ποιος ήσουν επαγγελματικά, τι έκανες, πώς ζούσες – να μηδενίσεις τα πάντα και να κάνεις control alt delete, ολική επανεκκίνηση δηλαδή. 

Με θετική διάθεση σκέφτηκα κάποιες λύσεις και τις παρουσιάζω:

1. Μηδένισε τις υποχρεώσεις. Είσαι στο νοίκι; Ξενοίκιασε. Έχεις δικό σου διαμέρισμα; Νοίκιασε το για να έχεις ένα βασικό εισόδημα. Πήγαινε να μείνεις μαζί με τους γονείς, τους παππούδες, ένα φίλο τέλος πάντων. Πρόσφερε τις υπηρεσίες σου για το μεγάλο καλό που θα σου κάνουν. Ασχολήσου με τα οικιακά, με επισκευές, με ψώνια κτλ. Ένα πιάτο φαγητό όλο και κάποιος θα σου το προσφέρει. Δεν είναι ντροπή. Η χώρα καταποντίζεται, εσύ είσαι το πρόβλημα;

2. Είσαι από χωριό; Υπάρχει σπίτι στην επαρχία, της οικογένειας ή κάποιου συγγενή; Ζήτησε να πας για ένα μικρό διάστημα εκεί! Αν πάλι δεν υπάρχει, όλο και κάποιος φίλος θα έχει ένα σπίτι παρατημένο. Ζήτησε να μείνεις εκεί ένα διάστημα προσφέροντας αντίστοιχες υπηρεσίες. Με το που θα πας, κάνε γνωριμίες: «καλημέρα σας, άφησα την Αθήνα και ήρθα. Μπορώ να προσφέρω κάτι;» 

Υπάρχουν πάντα θέσεις για τσομπάνους, στα χωράφια ή σε κάποιο τοπικό καφενέ. Δεν είναι ντροπή η δουλειά. Εξάλλου, αν όλα πήγαιναν καλά, θα είχες ποτέ μία τέτοια ευκαιρία να κάνεις κάτι τόσο εναλλακτικό, να δεις την ίδια σου τη χώρα αλλιώς;

3. Αν έχεις το πολύ 1000-2000 ευρώ στην άκρη ή αν έχεις μπει στο ταμείο ανεργίας, μην το σκέφτεσαι. Βγάλε ένα φτηνό εισιτήριο και πήγαινε σε ένα φτηνό προορισμό. Πού; Ινδία για παράδειγμα, με βίζα 6 μηνών. Με δύο ευρώ τη μέρα μπορείς να έχεις στέγη και φαγητό σε ένα από τα εκατοντάδες Ασράμ (πνευματικά κέντρα) της χώρας. Προτείνω δύο, ένα στο ναό των Σιχ στο Αμριτσάρ και ένα στο Ασράμ της Amma στο Αμριθαπούρι, στο νότιο άκρο της Ινδίας.

Αν δεν αντέχεις τη φασαρία της Ινδίας, πήγαινε στην Ταϊλάνδη, κατά προτίμηση στην Μπανγκόκ ή στο Τσιανγκ Μάι. Ή στο Λάος, στη Μαλαισία (Κουάλα Λουμπούρ), στην Ινδονησία, στο Μεξικό ή κάπου αλλού στην κεντρική Αμερική. Περού και Εκουαδόρ είναι φτηνοί προορισμοί επίσης. 
Να υπολογίζεις ότι με το σάκο στην πλάτη δεν θα ξοδεύεις πάνω από 300 ευρώ το μήνα. 200 για ύπνο και 100 για φαγητό.

4. Working holidays! Πού; Στην Αυστραλία για παράδειγμα. Μπορείς να βγάλεις working holidays visa για 12 μήνες με δυνατότητα να εργάζεσαι τους μισούς. Πού; Υπάρχουν πολλές εποχιακές δουλειές στη χώρα που οι ντόπιοι δεν τις κάνουν, ούτε καν οι Αβορίγινες, που προτιμούν να παίρνουν το επίδομα ανεργίας και να πίνουν μπίρες ή φτηνό ουίσκι όλη μέρα. Η πιο σίγουρη είναι το μάζεμα φρούτων σε χωράφια. Σκληρή δουλειά που μπορεί να σου αποφέρει πάνω από 10 ευρώ την ώρα. Ή σερβιτόρος σε road house στο outback (την αυστραλιανή έρημο). Ή βοσκός σε μεγάλο ράντσο. Από την εποχιακή εργασία, εύκολα κάτι πιο μόνιμο μπορεί να προκύψει στην τεράστια χώρα, που οικονομικά είναι πανίσχυρη ακόμη.

5. Αν είσαι μουσικός, ηθοποιός, χορευτής, ακροβάτης, διασκεδαστής, γυμναστής, δάσκαλος γιόγκα ή μασέρ, μπορείς να εργαστείς οπουδήποτε νόμιμα ή ημιπαράνομα, χωρίς το παραμικρό πρόβλημα με τις αρχές. Έστω σαν καλλιτέχνης του δρόμου. Από τη rambla της Βαρκελώνης έως την Πουέμπλα του Μεξικό, υπάρχουν αμέτρητες πλατείες που διψούν για παραστάσεις. Ακόμη και στην Αυστραλία με επίσημη άδεια για 6 μήνες μπορείς να ασκείς την τέχνη σου και να βγάζεις τα προς το ζην σε πόλεις όπως η Μελβούρνη ή το Σίδνεϊ. 

Πώς να γλιτώσεις από τη χρεωκοπία...  (ένας πολύτιμος οδηγός επιβίωσης)