Δεν νομίζω Τάκη! (Κυριακή, 12 Ιουνίου 2011)

ΤΑΚΗΣ:

ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΤΟΠΟ ΙΟΥΝΙΟ ΜΗΝΑ ΒΡΕΧΕΙ ΛΕΕΙ Ο ΛΑΟΣ... ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:

Δεν νομίζω Τάκη!

Γιατί δηλαδή να είναι καταραμένος ο τόπος μας;

Και δεν νομίζω φίλε Τάκη να έχει κάτι κακό αυτή η αλλαγή του καιρού.

Αντίθετα μάλιστα, σαν ευλογία Θεού το βλέπω εγώ αυτό. Αυτήν την αλλαγή του σκηνικού δηλαδή...

Είχαμε και την λιακάδα μας το πρωί, έχουμε και τη δροσούλα μας την ώρα αυτή.

Όλα καλά κι όλα ωραία. Ό,τι πρέπει για να έχουμε μια ευχάριστη ψυχική διάθεση.

Αυτό τουλάχιστον βιώνω εγώ τώρα… Βέβαια έχω και το καλό να είμαι μόνος στο σπίτι, το καλό να μην έχω κανένα να μου τη σπάει…

Έχω αράξει λοιπόν τώρα (αφού ασχολήθηκα νωρίτερα με την αυλή με το πλύσιμο ρούχων και το μαγείρεμα… Έχω φάει και το ζεστό μου το φαγάκι, και τα δροσερά μου τα φρούτα, και τώρα σερφάρω στο Ίντερνετ απολαμβάνοντας το καφεδάκι μου…

Έχω αράξει λοιπόν, με τα παράθυρα ορθάνοικτα τριγύρω (με τη σήτα) και απολαμβάνω και τη βροχή…

Και έχω φυσικά, και, την καλή σας την παρέα - με τα σχόλια κλπ!

Δοξασμένο το όνομα του Κυρίου, Τάκη!

Χαίρε φίλτατε! :D

ΤΑΚΗΣ:

ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΘΕΟΥ. ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ.. ΜΗΠΩΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ?

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:

Δεν κάνει κρύο! Βραδιάζει τώρα, και έχουμε 20ο C. Λίγη δροσιά σήμερα, δεν ήταν κάτι το τραγικό.

Εδώ στο Ελληνικό, είχαμε ηλιοφάνεια. Και το πρωί, και τώρα. Μόνο το μεσημέρι είχαμε μια κάπως έντονη βροχή, αυτή που όπως σου είπα άλλαξε – για εμένα - ευχαρίστα το σκηνικό.

Δεν άκουσα ειδήσεις, και δεν ξέρω τι έγινε στην υπόλοιπη Αττική, αν υπήρξαν δηλαδή προβλήματα από αυτά που πάντα έχουμε όταν ο καιρός ξεφεύγει λίγο. Εύχομαι να μην υπήρξαν σοβαρά προβλήματα.

Χαίρε φίλε! :D

ΥΓ

Η παροιμία, λέει για το Μάι μήνα…

TAKHΣ:

ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ ΦΙΛΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΙ .ΔΕΝ ΣΟΥ ΞΕΦΕΥΓΕΙ ΤΙΠΟΤΑ. Ε.. ΕΚΑΝΑ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΕΠΕΚΤΑΣΗ. 

ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ,ΤΙ ΜΑΓΕΙΡΕΨΕΣ ΣΗΜΕΡΑ?

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:

Χτες, είχαμε λαϊκή εδώ στη γειτονιά…

Είχα καιρό να πάω, και πήγα χθες το πρωί...

Kαι πήρα λίγα πράγματα: λίγα λαχανικά (2 κουνουπίδια), λίγα φρούτα (ένα μπολάκι βερίκοκα), ένα διχτάκι με μικρές πατάτες, και μισό κιλό γαρίδες.

Αυτές τις γαρίδες λοιπόν, τις μαγείρεψα σήμερα...

Έβαλα στη χύτρα τις πατάτες από κάτω, και τις γαρίδες από πάνω στο τρυπητό καλαθάκι.

Τα υπόλοιπα τα ξέρεις: λίγος χυμός ντομάτας (μια ιδέα), μια σκελίδα σκόρδο, απειροελάχιστο λαδάκι (μια κουταλιά της σούπας), ρίγανη – πιπέρι, και ένα κρεμμύδι κομμένο στο μούλτι. Και καθόλου νερό…

Σε 5 λεπτά, το φαγητό μου ήταν έτοιμο.

Τα φαγητά μου – ξέρεις - δεν συγκρίνονται (είναι απείρως καλυτερα) με τα φαγητά των επώνυμων εστιατόριων της γειτονιάς μου, της περιοχής μου εδώ στην Αργυρούπολη…

Όλα τέτοια – σούπερ - είναι, (και είναι καμιά 15 στην οδό Μ. Γερουλάνου) τα διάσημα αυτά εστιατόρια στα οποία έρχονται τα πρώτα ονόματα του επιχειρηματικού και του καλλιτεχνικού κόσμου, πρόσωπα που τράκαρα πολλές φόρες, εκεί, τα 3,5 αυτά χρόνια που αναγκαζόμουν να τρώω έξω…

Αυτά λοιπόν με τις γαρίδες…

Άκου Τάκη: Υπάρχει και υπόλοιπο στην κατσαρόλα… Θα έχω δηλαδή και για αύριο… Έλα αν θέλεις, να πάρεις μεζέ! :D

ΤΑΚΗΣ:

ΦΥΛΑΞΕΤΟ. ΘΑΡΘΩ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΩ ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΣΕΦ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ. ΤΙ ΠΑΓΩΤΟ ΘΕΛΕΙΣ?

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ:

Ευχαρίστως, να σου φυλάξω!

Και δεν κάνω, τώρα, τον σεφ … Είχα ηλικιωμένη μητέρα, και ήμουν χρόνια εργένης, οπότε μαγείρευα από τότε…

Και αυτοσχεδίαζα με την χύτρα (όλη τη δεκαετία του ΄70)… Συνδύαζα που λες, υλικά που υπήρχαν στο ψυγείο… Δεν πήγαινε τίποτε χαμένο…

Στις αρχές μάλιστα της δεκαετίας του ΄80, τότε που γνώρισα την Ελένη (είχε πάει και σε σχολή οικοκυρικής στην ΧΕΝ, και είχε πάθος με την μαγειρική) έτυχε – που λες - να έχει κι αυτή την ίδια χύτρα, και είχε χάσει το βιβλιαράκι με τις συνταγές… Ευχαρίστως λοιπόν τότε, της έδωσα το δικό μου που μου ήταν άχρηστο διότι ποτέ δεν το συμβουλευόμουν!

Τώρα, όπως με ρώτησες κι εσύ (τι μαγείρεψα), με ερωτάει καμιά φορά και ο γείτονας – ακριβώς δίπλα – ο κυρ Μιχάλης, συνταξιούχος μάγειρας (όταν συναντιόμαστε στην μαντρούλα - μεσοτοιχία που χωρίζει τους κήπους μας), με ερωτάει για να με τσεκάρει… Του λέω τότε τι έριξα εκείνη τη μέρα στην κατσαρόλα, και μένει έκπληκτος διότι τα βρίσκει όλα σωστά, αυτά δηλαδή του αυτοσχεδιασμού μου.

Κατάλαβες;

Ως προς το παγωτό τώρα: Εκτός του ότι δεν είμαι φίλος των παγωτών, διάβασα σήμερα για μια απάτη. Στα ψηλά γράμματα λοιπόν, δεν τα ονομάζουν παγωτά (όπου οι προδιαγραφές είναι αυστηρές) αλλά «παγωμένα γλυκά», λέει, για να μπορούν να βάζουν μέσα ό,τι θέλουν, ό,τι τους συμφέρει…

Άκου να δεις, ρε φίλε!...

E-MAIL

Κυριακή, 12 Ιούνιος 2011, 19:55

Προς: ιστολόγιο «χαίρετε»

θέμα: ΔΕΝ ΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΠΑΓΩΤΑ, ΑΛΛΑ ΠΑΓΩΜΕΝΑ ΓΛΥΚΙΣΜΑΤΑ

Αυτό το καλοκαίρι, όλες σχεδόν οι εταιρείες παγωτών αποφάσισαν να "πιάσουν στον ύπνο" τους καταναλωτές.

Οι ανυποψίαστοι καταναλωτές λοιπόν (και φέτος) προτιμούν τα δροσιστικά παγωτά των διαφόρων εταιρειών στην αντιμετώπιση της ζέστης.

Η απάτη όμως κρύβεται καλά, έντεχνα και αποτελεσματικά. Αν κοιτάξουμε στη σύσταση (στο σημείο που αναφέρονται τα συστατικά) θα δούμε πως τιτλοφορείται -το παγωμένο προϊόν που κρατάμε στα χέρια μας- "παγωμένο γλύκισμα". Οι καταναλωτές δεν δίνουν προσοχή διότι πολύ απλά δεν ξέρουν τη διαφορά που αξίζει να τη δούμε αναλυτικότερα:

Η διαφορά είναι τεράστια... Το παγωτό υποχρεούται να γίνεται από γάλα φρέσκο ή σκόνη και όλα τα λιπαρά που εμπεριέχονται σε αυτό να προέρχονται από το γάλα. Απαγορεύεται λοιπόν από τον Κώδικα Τροφίμων και Ποτών (ο ΚΤΠ συνοψίζει τις νομικές προδιαγραφές όλων των κυκλοφορούντων τροφίμων) η οποιαδήποτε προσθήκη λιπαρών που δεν έχουν σχέση με το γάλα.

Στα παγωμένα γλυκίσματα τώρα, υπάρχει ελευθερία προσθήκης φυτικών λιπαρών όπως ηλιέλαιο, καρυδέλαιο, φοινικέλαιο, αραπέλαιο και όποια άλλη μαργαρίνη φαντάζεστε (και τους συμφέρει). Το ηλιέλαιο αποφεύγεται γιατί δημιουργεί πρόβλημα στην ομοιογένεια του τελικού προϊόντος, άρα μην ανησυχείτε για μολυσμένο με ορυκτέλαια ηλιέλαιο. Ωστόσο, ως επί το πλείστον χρησιμοποιείται το καρυδέλαιο το οποίο είναι έλαιο "παχύ" και ταιριάζει στην υφή του τελικού προϊόντος (παγωμένου γλυκίσματος για να μην ξεχνάμε γρήγορα). Το καρυδέλαιο, το ξέρετε πιστεύω πολλά χρόνια από τα αντηλιακά. Έδινε το χρώμα, ως φυσική χρωστική, και την υφή σε όλα τα αντηλιακά τύπου Coppertone (ο τόνος του χαλκού). Πιστεύω να μη σας πειράζει αν ο εντερικός σας σωλήνας λαμβάνει το "επιθυμητό μαύρισμα" εσωτερικά χωρίς κόπο...

Σε κάθε περίπτωση το ζήτημα είναι διπλό:

Αφενός παραπλανάται ο καταναλωτής διότι οι εταιρείες που παράγουν παγωμένα γλυκίσματα στις ιστοσελίδες τους τα αναφέρουν ως κατηγορία παγωτών για λόγους μάρκετινγκ κι όχι ως παγωμένα γλυκίσματα.

Αφετέρου το παγωμένο γλύκισμα είναι ποιοτικά υποδεέστερο προϊόν κατά κοινή επιστημονική ομολογία σε σχέση με το παγωτό, λόγω της αφαίρεσης ζωικού λίπους (αποβουτυρωμένο γάλα σκόνη) και της προσθήκης φυτικών λιπαρών.

Λόγος για όλα τα παραπάνω; Μαντέψτε... Σας λέει κάτι η λέξη κέρδος;

Αξίζει να σημειωθεί ότι σε καμιά διαφήμιση της τηλεόρασης δεν αναφέρεται προφορικά ή γραπτά η λέξη παγωτό. Έχει αντικατασταθεί με ατάκες "Απόλαυση", "Δροσιά", "Παγωμένη Δροσιά" και άλλα κωμικά.

Ψάξτε στο παγωτό (που νομίσατε ότι πήρατε) τη σύσταση και θα διαπιστώσετε ότι δώσατε τα ωραία ευρώ σας για ένα "παγωμένο γλύκισμα".

Ήδη επικοινώνησα με την ΕΒΓΑ για να αλλάξει αμέσως την ιστοσελίδα της www.evga.net και από παγωτά να τα ονομάσει "παγωμένα γλυκίσματα". Το αυτόν έπραξα και με την ALGIDA. Η ίδια δικαιολογία καρμπόν: "μα στη σύνθεση δεν τα ονομάζουμε παγωτά", "μα η κατηγορία τιτλοφορείται στο ιντερνέτ ΠΑΓΩΤΑ", "μα η ΧΧΧΧ εταιρεία μας είναι γνωστή ότι κάνει παγωτά"...

Ήμαρτον...

Έκανα και κάτι μάταιες ενέργειες δημοσιοποίησης σε κανάλια... "Δύσκολες εποχές βρήκες Πάνο. Την ώρα που παίζουμε επαναλήψεις παλιών σήριαλ, τα παγωτά δίνουν φράγκα σε διαφημίσεις"

Εγώ πάλι απαντώ χρησιμοποιώντας την παλιά καλή ατάκα του μεσιέ "Μαύρου" Καλογήρου (Λόλα): "ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΑΡΗ!!!" Και για τις εταιρείες και για τα κανάλια...

http://xairete.blogspot.com/2011/06/d_7998.html