ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΘΕΜΑ:
Ο επιβλέπων επί την Γην και ποιών αυτήν τρέμειν, ο απτόμενος των ορέων και καπνίζονται, επισκέφτηκε τώρα, και, την Ιαπωνία! Πιστός όμως όπως πάντα στο λόγο του, δεν αφάνισε ξανά από τότε με Κατακλυσμό όλη τη Γη.
Π. Μιχαλόπουλος, είπε:
Μάλιστα! Είναι αυτό που λέμε: «πωρωμένη συνείδηση».
Η, το χειρότερο (σχετικά με τους Ιάπωνες), μιλάμε για μια ανύπαρκτη πια (πρώην έμφυτη) φωνή του Θεού... Από αυτήν δηλαδή που υπήρχε μέσα σε κάθε άνθρωπο, πριν αυτός αποκτηνωθεί τελείως...
Οπότε, έτσι που μας τα λέτε, τα πράγματα είναι ακόμα πιο τραγικά!
Η οργή του Θεού, λοιπόν, ΕΚΕΙ, δεν ήρθε για να συνετίσει, δεν ήρθε για να ξυπνήσει τις συνειδήσεις τους, αφού ποτέ δεν είχαν τη γνώση του Θεού οι άνθρωποι αυτοί, άλλα ήρθε (η οργή του Θεού) για να τους εξαλείψει... Απαντώντας, έτσι, τόσο σκληρά άλλα και δίκαια σε μια τέτοια πρόκληση τους, στην ολοκληρωτική τους αυτή αποκτήνωση, αυτήν που βιώνουν παρά τον τόσο αναπτυγμένο τεχνολογικό τους πολιτισμό.
Άραγε, θα ολοκληρωθεί το σχέδιο το εξολοθρευτικό, ή θα βρεθεί και κάποιος Λοτ, εκεί, για να σωθεί; Διότι νομίζω ότι κάποιοι χριστιανοί υπάρχουν κι εκεί, στη χώρα του ανατέλλοντος Ηλίου.
Μήπως όμως άναψε ο Θεός αυτή τη φωτιά, εκεί, τόσο μεγάλη για να την δούμε κι εμείς; Για να μας προειδοποιήσει ώστε να ξυπνήσουμε - εμείς τουλάχιστον - από τον λήθαργο της αμαρτίας στον οποίον έχουμε πέσει (αν μας θεώρει ικανούς να μετανοήσουμε);
Διαφορετικά, δεν αποκλείεται να χρησιμοποίησε ο Θεός – με το πλήγμα αυτό - να χρησιμοποίησε τον λαό αυτόν σαν... προσάναμμα για να μας κάψει όλους!
Με δεδομένο δηλαδή ότι κι εμείς (όλος ο υπόλοιπος κόσμος), δεν είμαστε λιγότερο αμαρτωλοί από τους Ιάπωνες...
Είδατε τι γίνεται! Η Γη καταποντίστηκε, η θάλασσα βγήκε έξω και σάρωσε τα πάντα, ένα νησί μετατοπίστηκε, ο άξονας της Γης άλλαξε κλίση, ηφαίστεια ενεργοποιούνται, μια ολόκληρη πόλη κοντά στο επίκεντρο του σεισμού εξαφανίστηκε, πυρηνικοί αντιδραστήρες σκάνε ο ένας μετά τον άλλον, η θάλασσα μολύνεται από τα ραδιενεργά απόβλητα ψύξης των μονάδων αυτών - μετά το ατύχημα - κλπ, κλπ, κλπ!..
.jpg)
18 σχόλια:
Λέτε (μια άλλη υπόθεση κάνω), λέτε να βρεθεί και κάποιος Ιωνάς (με αυτήν την ευκαιρία) και να πάει εκεί στην Ιαπωνία για να τους διδάξει την αληθινή πίστη;
Δεν το πιστεύω, αν σκεφτούμε μάλιστα ότι έβγαλε και ο μέγας Βαρθολομαίος σήμερα μια ανακοίνωση περιβαλλοντικού χαρακτήρα (αναφέρθηκε στην χρήση της πυρηνικής ενέργειας) με αφορμή την τραγωδία στην Ιαπωνία...
Και με κροκοδείλια - διπλωματικά - δάκρυα στα μάτια, μας είπε ότι όλος ο κόσμος προσεύχεται για τη σωτηρία της ψυχής των φονευθέντων (από τον σεισμό και το τσουνάμι) ιαπώνων!..
Αν είναι έτσι, τότε τι σόι αμαρτίες είχαν οι δεινόσαυροι, όταν πρν από 60 εκ. χρόνια εξαφανίστηκαν, λόγω πτώσης μετεωρίτη στη γη και πολύ πριν εμφανιστεί ο άνθρωπος, ο οποίος και δεν πρόλαβε να τους δώσει όνομα, όπως στα άλλα ζώα της γης, σύμφωνα με τη Γένεση;
ΙΚ
Μπράβο φίλε μου !
καλά τα λες !
Εισαι πραγματικά από τα λίγα Blogs που λενε τα πράγματα με το ονομά τους !!!!
Συγχαρητήρια
@11:03 μ.μ.:
Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, αλλά γιατί «ανώνυμος»; Θα λένε (οι κακές οι γλώσσες) ότι είμαι εγώ που βγαίνω ανώνυμα, και... επαινώ τον εαυτό μου!..
Οπότε, πάνε χαμένα όλα αυτά (τα καλά και άγια) που λέτε.
Περιμένω λοιπόν νέο σας σχόλιο, με ταυτότητα τη φορά αυτή.
Καλή σας νύχτα, και να μη χαθούμε, ε;
Χαίρετε! :D
Προς τον 10:17 μ.μ.
...«γνωστό και μη εξαιρετέο» (αλλά εξαίρετο φίλο και σχολιαστή μας), κ. Ιωάννη Καρδάση («ΙΚ»):
Δεν ξέρω πόσο τεκμηριωμένα είναι επιστημονικά αυτά που λέτε για τους δεινόσαυρους και για τα αίτια που προκάλεσαν την εξαφάνιση τους, τόσο παλιά όπως λέτε, αλλά αφού ειρωνεύεστε – εξακολουθητικά - την Αγία Γραφή (70 χρονών άνθρωπος, με το ένα πόδι, ξέρετε πού), ...
θα πιστεύετε ίσως και στην εξέλιξη των ειδών, ακόμα.
Οπότε, βάλτε το επιστημονικό σας μυαλό να δουλέψει πάνω στην ιδέα ότι μια από τις αμαρτίες εκείνων των δεινοσαύρων (εξωγήινων όντων, ίσως), ήταν ότι κάπου θα έκρυψαν τότε μια σατανική συνταγή, με απώτερο σκοπό να την παραλάβει - ώστε να εξομοιωθεί ψυχικά και σωματικά μαζί τους - ένας Έλληνας πολιτικός - που εμφανίστηκε "60 εκ. χρόνια μετά" - ένας τυραννόσαυρος στο είδος, που ακούει (ακόμα) στο όνομα Κωνσταντίνος Μητσοτάκης!..
Και για αυτά που σας λέω για την ειρωνεία σας, τα λέω αναφερόμενος στην άποψη σας ότι ο Αδάμ «δεν πρόλαβε τους δεινόσαυρους», ότι η Αγία Γραφή λέει ψέματα σχετικά με την δημιουργία του Κόσμου...
Θα μπορούσατε ίσως (σαν θρησκευτικός άνθρωπος και γνωστός εκκλησιολόγος, που συμβουλεύει μυστικά τους μητροπολίτες σχετικά με το πώς πρέπει να στέκονται στο ναό οι ιερείς), ...
θα μπορούσατε λοιπόν, αντί για μετεωρίτες, να μας πείτε ότι οι δεινόσαυροι χάθηκαν μαζί με τα μαμούθ (προγονοί – πνευματικά των παχύδερμων και διαχρονικών πολιτικών μας, της ελληνικής οικογενειοκρατίας), ...
οτι εξαφανίστηκαν διότι δεν τους χωρούσε η Κιβωτός του Νώε, ότι δεν υπήρχε Ζήμενς και ΔΝΤ, τότε για να τους σώσει από τον Κατακλυσμό, όπως τώρα.
Ποιός είπε ότι η αγία Γραφή λέει ψέμματα; Αλήθειες λέει, μόνο που εμείς δεν τις προσέχουμε:
Λέει λοιπόν, ότι την έκτη ημέρα ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο άνδρα και γυναίκα, κατ' εικόνα (μόνο).
Λεει επίσης, ότι την έβδομη ημέρα (ημέρα ανάπαυσης), ο Θεός τοποθέτησε τον άνθρωπο στον Παράδεισο, οπότε τότε έγινε και καθ' ομοίωση.
Αυτό λέει, αλλά εμείς δεν το προσέχουμε. Τη μέρα ανάπαυσης τοποθέτησε τον άνθρωπο, που είχε φτιάξει την 6η ημέρα εκτός Παραδείσου.
Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα, για τους παπαγαλίζοντες στα της Δημιουργίας.
(αναλυτικά, στη μελέτη μας: Γένεση)
ΙΚ
Το κείμενο παρακαλώ, ή ένα λινκ...
Για να μη λένε ότι αυθαιρετείτε, ότι πλαστογραφείτε, ότι βγάζετε ερμηνείες από το μυαλό σας μόνο. Ευχαριστώ!
"και είπεν ο Θεός, ποιήσωμεν άνθρωπον κατ' εικόνα ημετέραν και καθ' ομοίωσιν, και αρχέτωσαν των ιχθύων της θαλάσσης και των πετεινών του ουρανού.......... και εποίησν ο Θεός τον άνθρωπον, κατ' εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς. και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός, λέγων αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην και κατακυριεύσατε αυτής και άρχετε.......... και είδεν ο Θεός τα πάντα, όσα εποίησε, και ιδού καλά λίαν. και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα έκτη (Γέν. 1. 26-31).
Ο προγραμματισμός του Θεού ήταν να φτιάξει τον άνθρωπο κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν. Την 6η ημέρα τον έφτιαξε ΜΟΝΟ κατ' εικόνα και εκτός παραδείσου.
"Και συνετελέσθησαν ο ουρανός και η γη και πας ο κόσμος αυτών. Και συνετέλεσεν ο Θεός εν τη ημέρα τη έκτη τα έργα αυτού, α εποίησε, και κατέπαυσε τη ημέρα τη εβδόμη από πάντων των έργων αυτού, ων εποίησε. Και ευλόγησεν ο Θεός την ημέραν την εβδόμην και ηγίασεν αυτήν ότι εν αυτή κατέπαυσεν από πάντων των έργων αυτού, ων ήρξατο ο Θεός ποιήσαι.......... και έπλασεν ο θεός τον άνθρωπον, χουν από της γης, και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν. Και εφύτευσεν ο Θεός παράδεισον εν Εδέμ κατά ανατολάς και έθετο εκεί τον άνθρωπον, ον έπλασε" (Γέν. 2. 1-8).
Την 7η λοιπόν ημέρα, ημέρα ανάπαυσης του Θεού, πήρε ο Θεός τον άνθρωπο, που είχε φτιάξει κατ' εικόνα την 6η ημέρα και του εμφύσησε το άγιο Πνεύμα, οπότε ο άνθρωπος έγινε και καθ' ομοίωσιν και τότε μπήκε στον παράδεισο, γιατί μόνον αυτός που ομοιάζει προς το Θεό βρίσκεται στον Παράδεισο.
Αυτά τα ολίγα, από τα ψιλά γράμματα της Γραφής.
ΙΚ
1. ΔΙΑΒΑΖΩ:
«Και είπεν ο Θεός, ποιήσωμεν άνθρωπον κατ' εικόνα ημετέραν και καθ' ομοίωσιν Και εποίησν ο Θεός τον άνθρωπον, κατ' εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς. Και είδεν ο Θεός τα πάντα, όσα εποίησε, και ιδού καλά λίαν.».
1.ΣΧΟΛΙΑΖΩ:
Το «καλά λίαν», λοιπόν, σημαίνει ότι τους έδωσε ό,τι καλύτερο περνά από το χέρι του. Τους έδωσε αθάνατη ψυχή («κατ' εικόνα»), και την δυνατότητα (αγνότητα – αγιότητα) να κερδίσουν μόνοι τους (ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΑ) το «καθ' ομοίωσιν» = τη θέωση, στο "διαιτολόγιο τεστ" που θα ακολουθούσε...
Αφού βράδιασε λοιπόν η έκτη ημέρα, βρεθήκαν οι πρωτόπλαστοι σε έναν παραδεισένιο τόπο - όπως ήταν τότε όλη η Γη.
Εκείνη την ημέρα είχε πλαστεί από χώμα ο Αδάμ. Και είχε την επιθυμία να έχει και ταίρι. Και ο Θεός τον ύπνωσε, για να τον εγχειρίσει, και του έδωσε την Εύα.
(Γέν. 1. 26-31).
2. ΔΙΑΒΑΖΩ:
«Και συνετελέσθησαν ο ουρανός και η γη και πας ο κόσμος αυτών. Και συνετέλεσεν ο Θεός εν τη ημέρα τη έκτη τα έργα αυτού, α εποίησε.»
2. ΣΧΟΛΙΑΖΩ:
Και έτσι το ζευγάρι ξημερώθηκε την εβδόμη μέρα, έχοντας σαν προίκα το νέο σπιτικό, μια γωνιά παραδεισένια που θα τους εξασφάλιζε την αθανασία (με το δέντρο της ζωής) αν υπάκουαν σχετικά με εκείνο τον καρπό από το άλλο μυστηριώδες δέντρο που είχε για την δοκιμασία τους φυτευτεί κι αυτό εκεί.
3. ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ:
«Και κατέπαυσε τη ημέρα τη εβδόμη από πάντων των έργων αυτού, ων εποίησε. Και ευλόγησεν ο Θεός την ημέραν την εβδόμην και ηγίασεν αυτήν ότι εν αυτή κατέπαυσεν από πάντων των έργων αυτού, ων ήρξατο ο Θεός ποιήσαι»
3. ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...
Επαναλαμβάνει η Γραφή το μέγα θαύμα (με περιγραφή «βελτιωμένη και επαυξημένη») για να το εμπεδώσουμε, το θαύμα αυτό, για να δοξάσουμε για μια ακόμα φορά τον Θεό για την ευεργεσία Του.
3. ΔΙΑΒΑΖΩ::
«Και έπλασεν ο θεός τον άνθρωπον, χουν από της γης, και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν. Και εφύτευσεν ο Θεός παράδεισον εν Εδέμ κατά ανατολάς και έθετο εκεί τον άνθρωπον, ον έπλασε" (Γέν. 2. 1-8).
3. ΣΧΟΛΙΑΖΩ:
Και αυτά είναι ξεκάθαρα, κ. Καρδάση μας! Και δεν είναι «ψιλά γράμματα», για… σοφούς σαν εσάς, ούτε κόλπα σαν τα «ψιλά γράμματα» στα συμβόλαια των ασφαλιστικών εταιριών!..
Όχι, δεν είναι έτσι.
A/
Την έκτη αυτή περίοδο έχουμε και τη δημιουργία του τελειότερου πλάσματος, του ανθρώπου, που τέθηκε να εξουσιάζει στα ζώα, τα πτηνά, τα ερπετά και τα ψάρια και σ’ όλη τη γη. Δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο, άνδρα και γυναίκα, κατ’ εικόνα Του, τους ευλόγησε, ώστε να κάνουν πολλά παιδιά, να γεμίσουν και να κατακυριεύσουν τη γη και να εξουσιάζουν όλα τα ζώα της ξηράς, της θάλασσας και του αέρα. Επίσης τους προσφέρει όλα τα φυτά και τα δένδρα με τους καρπούς τους, ώστε να τρώγουν και να συντηρούνται(Γέν. 1. 26-30).
Η έκτη περίοδος (έκτη ημέρα) είναι και η τελευταία ημέρα της Δημιουργίας. Έκτοτε διανύουμε την έβδομη περίοδο, στην οποίαν πλέον δεν υπάρχει δημιουργία, πλην όμως υπάρχει αναδημιουργία. Η Εξέλιξη (η βιολογική εξέλιξη και βελτίωση) συνεχίζεται, αν και με βραδύτερους ρυθμούς, πλην όμως συνεχίζεται και η πνευματική εξέλιξη και θα συνεχίζεται και κατά την επόμενη περίοδο, την όγδοη, στην οποίαν σταματάει η βιολογική εξέλιξη, αλλά συνεχίζεται η πνευματική, η οποία θα συνεχίζεται και μετά την β΄ παρουσία αενάως, όπου πλέον θα υπάρχει η καινή κτίση (η καινούργια κατάσταση) όλου του υλικού κόσμου, αλλά και του ανθρώπου. Είναι η διαρκής εξέλιξη του μέλλοντα αιώνα (Ναυπάκτου Ιερόθεος).
Η έβδομη περίοδος, η περίοδος κατάπαυσης του Θεού από το έργο του (η ανάπαυση του Θεού) δεν σημαίνει ότι ο Θεός αφήνει την όλη Δημιουργία στην τύχη της. Ο Θεός δίνει συνεχώς ύπαρξη, δηλ. συγκρατεί το σύμπαν ανά πάσα στιγμή. Ανά πάσα στιγμή συγκροτεί τον χωροχρόνο, με σαφώς ορισμένο τρόπο, από τους νόμους των πιθανοτήτων. Επομένως, κατά την έβδομη περίοδο έχουμε συνεχή παρουσία του Θεού και ενέργειά Του, παρ’ όλον ότι το έργο της Δημιουργίας έχει τελειώσει, αν και τα αποτελέσματα αυτής ακόμη συνεχίζονται! Είναι η περίοδος αυτή, όπου συνέβη ένα γεγονός τεράστιας σημασίας, που σφράγισε την όλη πορεία του ανθρώπινου γένους και που έκτοτε συνεχίζεται, άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε με αποτυχία, αν και κατά την πρώτη αυτή προσπάθεια δεν στέφθηκε με επιτυχία και συμπαρέσυρε και όλο το ανθρώπινο γένος, γιατί δεν μπήκε στο DNA του ανθρώπου η αφθαρσία και συνέχισε να υπάρχει η φθορά, μέχρις ότου ο ίδιος ο Θεός ντυμένος την ανθρώπινη σάρκα ανέτρεψε τα δεδομένα, συνέτριψε τον θάνατο και άνοιξε τις πόρτες του Παραδείσου, τις οποίες είχε κλείσει μετά την πρώτη αυτή αποτυχία.
ΙΚ
B/
Αλλά τι συνέβη την έβδομη περίοδο (έβδομη ημέρα), ημέρα καταπαύσεως του Κυρίου από τα έργα αυτού; Η Γραφή μας υπενθυμίζει πως έγινε η δημιουργία του ανθρώπου. Ο Θεός πήρε χώμα από τη γη και έφτιαξε άνθρωπο, δηλ. πήρε υλικά στοιχεία και κατασκεύασε τον άνθρωπο πλήρη με σώμα και ψυχή, η οποία και του δίνει την βιολογική του ύπαρξη. Χωρίς ψυχή είναι ένα νεκρό σώμα, ενώ η ψυχή ζωοποιεί αυτό το σώμα και το κάνει να υπάρχει. Αυτό βέβαια συνέβη την έκτη περίοδο της Δημιουργίας και μας το υπενθυμίζει, στο Γέν. 1. 27. Κατά την έβδομη όμως περίοδο (περίοδο ανάπαυσης του Θεού) συνέβη ένα καταπληκτικό γεγονός. Ένας άνθρωπος, πλασμένος από τον Θεό κατ’ εικόνα Του θέλησε να καταστεί όμοιος με τον Θεό, να του μοιάσει, δηλ. να γίνει, εκτός από το «κατ’ εικόνα» και «καθ’ ομοίωσιν» του Θεού. Ο Θεός συγκατένευσε και «φύσηξε στα ρουθούνια του πνοή ζωής», δηλ. «ενεφύσησε» Πνεύμα Άγιο στην ψυχή του και αυτή η νεκρή (κατά Θεόν) ψυχή ζωντάνεψε και αυτός είναι ο πρώτος άνθρωπος σ’ όλη την Πλάση (πρωτόπλαστος), που κατόρθωσε να μπει στην κατάπαυση του Θεού, δηλ. στη θεία μακαριότητα (Γέν. 2. 7)! Κατάφερε με τις δικές του δυνάμεις να μπει στη θ. μακαριότητα και ο Θεός του το επέτρεψε, αν και γνώριζε ότι δεν θα τα καταφέρει και γνώριζε ότι δεν θα τα καταφέρει, διότι δεν ζήτησε τη βοήθειά Του και έτσι απέτυχε. Ο Θεός του έκανε τη χάρη, τον έβαλε και σε ειδικό τόπο, τον Παράδεισο (αν και ο Παράδεισος δεν είναι συγκεκριμένος τόπος, αλλά συγκεκριμένος τρόπος ζωής), του έδωσε και σύντροφο γυναίκα ισότιμη με αυτόν (από την πλευρά του), που και αυτή είχε εισέλθει στην κατάπαυση του Θεού και του παρέσχε τα πάντα, αρκεί να μην σηκώσει κεφάλι και να πορευτεί μαζί με τον Θεό ως οδηγό και όχι μόνος (το δένδρο της γνώσης του καλού και του κακού). Έτσι, οι πρώτοι άνθρωποι (Αδάμ και Εύα) ζούσαν στη θ. μακαριότητα γυμνοί από κάθε αμαρτία («και δεν ντρέπονταν»).
IK
Γ/
Στην παραδείσια ζωή όμως και στη θ. μακαριότητα δεν παύουν οι λογισμοί. Γιατί να μη γνωρίσει κανείς τα πάντα (τη γνώση του καλού και του κακού) από μόνος του, χωρίς τη θεία βοήθεια (εγωισμός); Η απαξίωση της βοήθειας από το Θεό στη γνώση του καλού και του κακού τον έβγαλε από τη θ. μακαριότητα και ούτε καταδέχτηκε να ζητήσει συγγνώμη, κατηγορώντας μάλιστα το Θεό για φταίχτη (η γυναίκα που μούδωσες με παρέσυρε)! Και τότε κατάλαβαν, ότι ήταν γυμνοί από τη θ. χάρη και επομένως δεν θα μπορούσαν να σταθούν στη θ. μακαριότητα και θα έπρεπε να επιστρέψουν στον κόσμο από όπου είχαν έρθει («χώμα είσαι και στο χώμα θα επιστρέψεις»). Έτσι, η δυνατότητα εισδοχής στη θ. μακαριότητα ήταν χωρίς επιτυχία. Ο Θεός το γνώριζε, γνώριζε ότι χωρίς τη βοήθειά Του ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να εισέλθει στην κατάπαυσή του. Πλην όμως, από μεγάλη αγάπη προς το δημιούργημά του δεν θέλησε να του στερήσει αυτή την επιθυμία. Η αποτυχία ήταν πλήρης, η νίκη επί του θανάτου αναποτελεσματική και η αφθαρσία όνειρο απατηλό.
Αυτή την αποτυχία ανέλαβε ο ίδιος ο Θεός να μετατρέψει σε επιτυχία! Ντύθηκε ο ίδιος την ανθρώπινη σάρκα, πέρασε όλα τα ανθρώπινα δεινά και μη έχοντας πάθη ανέλαβε το αποτυχημένο έργο του Αδάμ να το φέρει σε πέρας και ως νέος Αδάμ να συντρίψει τις πύλες του Άδη και να ανοίξει τις πύλες του Παραδείσου, όντας ο τέλειος οδηγός για την παραδείσια ζωή της αφθαρσίας και της αιωνιότητας.
Έκτοτε, οι πύλες του Παραδείσου είναι ανοικτές, όποιος θέλει ακολουθεί τον Σωτήρα, εισέρχεται στην κατάπαυση του Θεού, αν στραβοπατήσει μπορεί να εξέλθει προς στιγμήν, αλλά με την ειλικρινή μετάνοια (κάτι που δεν έκανε ο Αδάμ) να εισέλθει πάλι και η όλη του βιωτή είναι όχι μόνο να κατορθώσει να εισέλθει στον Παράδεισο, αλλά και να παραμείνει εκεί, ώστε να επιτύχει τη μόνιμη παραμονή του στη Βασιλεία των Ουρανών, μετά τη β΄ παρουσία, κάτι που εύχεται η Εκκλησία στους κεκοιμημένους: «εις την κατάπαυσή σου Κύριε, όπου οι άγιοί σου αναπαύονται, ανάπαυσον και την ψυχήν του δούλου σου, ότι μόνος υπάρχεις αθάνατος».
Αυτά είναι λίγα από τα "ψιλά" γράμματα και όποιος δεν βαρυέται και έχει άλλο παραμυθάκι να πει το λέει.
ΙΚ
ΤΟ ΑΛΟ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΤΟ, ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ;
Τι εμπεδώσαμε, κεφάλαιο – κεφάλαιο, από τα τρία πιο πάνω σχόλια, του φίλου κ. Καρδάση;
Έχουμε λοιπόν και λέμε:
A/
«Την έκτη αυτή περίοδο έχουμε και τη δημιουργία του τελειότερου πλάσματος, του ανθρώπου» ...
κάποιον που μαϊμοδοφέρνει προφανώς (αρσενικό και θηλυκό), είδος το οποίο ο Θεός (αν και το έφτιαξε τέλειο, σύμφωνα με την καύχηση του, του ίδιου του Θεού) το παρακολουθεί να εξελίσσεται.
«Κατά την έβδομη περίοδο…». «Δεν μπήκε στο DNA του ανθρώπου η αφθαρσία και συνέχισε να υπάρχει η φθορά…».
Δηλαδή, ήταν η ψυχή του (σκατόψυχου) ανθρωποειδούς αυτού, ίδια, με εκείνη της κοινής κοκκινόκωλης μαϊμούς!
Και ψοφούσαν οι «άνθρωποι» εκείνοι, όπως και τα άλλα ζώα!..
B/
Μέχρι που (κατά την έβδομη περίοδο, πάντα) ο Θεός εργάζεται στο να μετατρέψει ένα από τα ανθρωποειδή αυτά (το πιο εξελιγμένο από τα άλλα προφανώς, και αρσενικό κατά προτίμηση και κατά αποκλειστικότητα), να το μετατρέψει λέει, από ψυχικό ον, σε πνευματικό ον.
Και τι κάνει;
Μας λέει ο κ. Καρδάσης:
«Ο Θεός φύσηξε στα ρουθούνια του πνοή ζωής, δηλ. ενεφύσησε Πνεύμα Άγιο στην ψυχή του και αυτή η νεκρή (κατά Θεόν) ψυχή ζωντάνεψε και αυτός είναι ο πρώτος άνθρωπος σ’ όλη την Πλάση, ο πρωτόπλαστος».
ΧΑ- ΧΑ! Ο Θεός δηλαδή να τον κάνει πρωτόπλαστο, αν και δεν πλάστηκε όπως εκείνος ο πρώτος (το πρώτο ζευγάρι των ανθρωποειδών) αλλά… φυσήχτηκε.
Τι πρωτόπλαστος λοιπόν, τι φουσκωτός, το ίδιο κάνει! ΧΑ- ΧΑ!
Αυτός λοιπόν είναι πια ο εκλεκτός! Και μπαίνει με τα τσαρούχια (τόσο είχαν εξελιχτεί τότε τα παπούτσια) στον παράδεισο. Τσαρούχια, στα πόδια και γυμνός στο υπόλοιπο σώμα, διότι η Γη ήταν ακόμα ζεστή (υδρατμοί, ηφαίστεια, κακό, χαμός, κλπ).
Μπαίνει λοιπόν μέσα στον Παράδεισο αυτός ο φουσκωτός, που λέτε, και εκεί βρίσκει δροσιά και καλοπέραση (μάσες – ξάπλες) ...
αλλά αισθάνεται (μέσα από το ανύπαρκτο εσώρουχο του) έντονη την απουσία της κωκκινόκωλης κυρίας του, της γυναίκας του, της μαϊμούς, ντε, που είχε και τραβιόταν τόσο καιρό μαζί της, εκεί πάνω στο εξωτικό (εκτός παραδείσου) δέντρο, ...
και η οποία του είχε δώσει και τόσα μαμουδάκια, που έμειναν έξω τα καημένα κι αυτά (στο πυρ το εξωτερικό) να κλαίνε σαν τα καβουράκια στου γιαλού τα βοτσαλάκια!..
Αλλά ο Θεός δεν τον θέλει γκέι, τον φουσκωτό του (να περιπατάει ξεβράκωτος στα αγγούρια)...
Γυναίκα θέλεις, του λέει, γυναίκα θα αποκτήσεις.
"Εδώ στον Παράδεισο φτιαγμένη, σπέσιαλ, γιατί που να σου δίνω άδεια (εσώκλειστος είσαι πια) να τρεχεις κάθε τόσο (για ψύλλου πήδημα που λέει ο λόγος) στις Μπαχάμες!"
Κι έτσι πρόεκυψε η Εύα (Ζωή Κουρούκλη), που μόλις ξύπνησε (κοιμήθηκε και ξέχασε την μαϊμού και τα μαμουδάκια του), και την είδε ο Αδάμ (αδάμαντος χαρακτήρας) τότε λεει, την ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα, ...
και είπε κι εκείνο το λογύδριο, το πρώτο ερωτικό ποίημα – εξομολόγηση, που μας το διασώζει η Αγία Γραφή, το: «Είσαι η Ζωή μου, η αναπνοή μου, το εμφύσημα μου, το άσθμα μου, το τζιέρι μου, κλπ»!..
Γ/
Και ο κ. Καρδάσης συνεχίζει τα δικά του στο τρίτο κεφάλαιο, από το οποίο θα σχολιάσουμε μόνο την υπογραφή του, τα αρχικά «Ι.Κ.», ...
...και να πούμε ότι πια δεν υπογράφει ως αιρετικός στα σχόλια του, όπως έκανε παλιά!
Χα!
Ωραία πράγματι η επεξήγηση του παραμυθιού.
ΙΚ
Ωραία πράγματι η επεξήγηση του παραμυθιού.
ΙΚ
Δημοσίευση σχολίου