Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010
Ποια γράφει την επιστολή - προσευχή; Η "Μαίρη η Παναγιωταρά";
Από:
Προς: ιστολόγιο «χαίρετε»
Απολογισμός, προβληματισμός, και μια ευχή:
Ξέρω ότι πολλές φορές στεναχωρώ τους γύρω μου και την οικογένεια μου αφού πάνω από οκτώ φορές αυτή τη χρονιά μου είπαν ότι το φαγητό που τους μαγείρεψα δεν τους άρεσε και να το φάω μόνη μου, δέκα φορές το έκανα λύσσα για τον άντρα μου αλλά ανάλατο για τον γιο μου και με «στόλισαν» ο μεν ένας ότι θέλω να τον ξεπαστρέψω για αυτό τα κάνω λύσσα τα φαγητά για να του ανεβάσω την πίεση και ο δε άλλος «τι στην ευχή ρε μάνα αλτσχάιμερ έπαθες και ξεχνάς να ρίξεις αλάτι στο φαγητό?»
Επίσης, τρείς φορές αυτή τη χρονιά δεν είχα σιδερώσει το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ πουκάμισο που ήθελε ο άντρας μου να φορέσει στη δουλειά του γιατί σιδέρωνα τα τέσσερα πλυντήρια ρούχα που βάζω κάθε εβδομάδα και το χέρι μου τά’παιξε (συγνώμη κι όλας για την έκφραση) αλλά σκέφτηκα ότι αφού του έχω σιδερώσει 14 πουκάμισα κολλαριστά δεν θα πείραζε να σιδερώσω τα υπόλοιπα τρία μια άλλη μέρα. Λάθος μου. Γιατί ήθελε να φορέσει ένα πουκάμισο που ΔΕΝ είχα σιδερώσει και κανένα από τα 14 σιδερωμένα.
Και αφού στολίστηκα με εκφράσεις τύπου «το κέρατο μου μέσα, σπίτι είναι αυτό? Δεν βρίσκω ποτέ αυτό που θέλω», σηκώθηκα το πρωί στις πέντε, σιδέρωσα το πουκάμισο που ήθελε, σιδέρωσα και τα υπόλοιπα που είχαν μείνει. Έτσι στις εφτά το πρωί έβαλα και λίγο μοσχαράκι κοκκινιστό στη χύτρα για να γίνει μέχρι τις 8 που πρέπει να φύγω για την δουλειά. Αλλά εκεί, έκανα κι άλλο λάθος. Γιατί όταν κάτσαμε να φάμε το βράδυ ο άντρας μου στράβωσε τα μούτρα του. «Λύσσα?» τον κοίταξα με άγχος. «Όχι» μου κούνησε το κεφάλι του. «Ανάλατο?» αγχώθηκα πιο πολύ. «όχι. Πάλι κρέας έφτιαξες? Θες να μου τινάξεις τη χοληστερίνη στα ύψη να με ξεπαστρέψεις?».
Επίσης 18 φορές αυτή τη χρονιά ο γιός μου έψαχνε να φορέσει κάποια ρούχα του που όμως εγώ τα είχα βάλει για πλύσιμο. Αυτό, τον έκανε να εξαγριώνεται πολύ γιατί φώναζε κι εκείνος «αυτό δεν είναι σπίτι εδώ μέσα. Σου είπε κανείς να ανακατευτείς με τα ρούχαααααα μουυυυυ???».
Έτσι κατάλαβα ότι δεν έπρεπε να ανακατεύομαι με τα ρούχα του γιου μου για αυτό κι εγώ τα άφησα σκορπισμένα στο πάτωμα πολύ καιρό.
Προσπάθησα να κάνω αυτό που μου έλεγε, και ούτε τα έπλυνα ούτε τα σιδέρωσα.
Όμως μια μέρα ξαναέγινε έξω φρενών γιατί είπε πως δεν είχε να φορέσει τίποτα. Δεν είχε τίποτα πλυμένο και σιδερωμένο και πως θα έβγαινε ραντεβού με την Ελένη τώρα, πωωωωωωςςςςςς????
Τότε κατάλαβα ότι έφταιγα πολύ. Έπρεπε να κάτσω πια να σκεφτώ σοβαρά για ποιο λόγο δεν τηρούσα τις προδιαγραφές της οικογένειας μου, να δω πως μπορούσα να διορθωθώ. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα το σκεφτόμουν μόλις τελείωνα τις δουλειές μου για να πάρω τις αποφάσεις μου.
Έτσι μάζεψα το τραπέζι, πήγα τον μικρό φροντιστήριο, έπλυνα τα πιάτα, έβαλα ένα πλυντήριο, πήρα τον μικρό από το φροντιστήριο, έβαλα φασολάκια να γίνονται, διάβασα τον μικρό ορθογραφία και Αγγλικά, άπλωσα το πλυντήριο, κατέβασα τα σκουπίδια, σιδέρωσα λίγα ρούχα που μου είχαν απομείνει, σιγουρεύτηκα ότι ο μικρός ήπιε το γάλα του και πήγε στο κρεβάτι, τσέκαρα ότι ο άντρας μου κοιμόταν στον καναπέ (από την ώρα που τελείωσε το φαγητό του non stop ) και τότε σκούπισα και σφουγγάρισα για να μην μου κάνουν πατημασιές.
Μετά, έκλεισα τα φώτα, κλείδωσα την πόρτα, φίλησα και σκέπασα τα παιδιά μου και έπεσα στο κρεβάτι.
Θεέ μου! Θέλω να σε παρακαλέσω για τα παιδιά και τον άντρα μου. Θέλω να τους δώσεις – άγιες μέρες - ένα δώρο που το λένε ευγνωμοσύνη.
(Επεξεργασμένο κείμενο, ελαφρώς, από μέηλ που έλαβα)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Kai o gios isws k autos na megalwsei to idio gia na vrei mia allh Panagiwtara opws akrivws thn vrhke k o pateras tou.
H alhsida den teleiwnei pote.
O Santa, να τους φωτίσει όλους!
http://www.eimastegynaikes.gr/to-periodiko/editorial/840-agapimene-moy-agie-vasili.html
http://xairete.blogspot.com/search/label/Santa%20Claus
Δημοσίευση σχολίου