Φίλοι, που έρχονται να μου κάνουν παρέα και να μου συμπαρασταθούν!

ΚΛΙΚ ΣΤΗ ΦΩΤΟ

P. MICHALOPOULOS είπε...

Ευχαριστώ, και, για τα e-mail παιδιά, για την ιδιωτική αυτή επικοινωνία μας. Την θεωρώ, σαν μια ακόμα επίσκεψη στο νέο μου σπιτικό.

Η πρώτη επίσκεψη, ήταν αυτή του γείτονα - του κ. Μιχάλη Μακρή - από το διπλανό σπίτι, που ενώ με κάλεσε για καφέ ένα μεσημέρι (πριν από μια εβδομάδα) του αντιπρότεινα να έρθει στην βεράντα μου να τον πιούμε (που ήταν και ηλιόλουστη), και εκείνος ήρθε και έφερε έτοιμο και τον καφέ (μαζί με το μπρίκι και τα φλιτζάνια), ζεστό – ζεστό, που μόλις τον είχε φτιάξει η σύζυγος του η κ. Ελένη. 

Τον ήπιαμε, καθισμένοι σε δυο εξοχικές καρέκλες που είχα πρόσφατα αγοράσει, και που ήταν - από τα έπιπλα μου - τα μόνα καθιστικά που διέθετε πλέον το σπίτι.

Τον ήπιαμε «στο πόδι» που λένε, διότι δεν είχα ακόμα οργανωθεί με τραπεζάκια κλπ. 

[Είναι η… «ανοργανωσιά» που έλεγε (εδώ δικαιώνεται) ο κ. Καρδάσης!..] 

Έτσι «όπως – όπως» λοιπόν, «τα είπαμε» (πολλά και διάφορα) και «τα ήπιαμε» (τα καφεδάκια μας) με τον καλό αυτό (και τον πιο κοντινό) γείτονα, τον κ. Μιχάλη, στην βεράντα μου.

Η επομένη επίσκεψη, η δεύτερη, ήταν η χθεσινή. Από τον παλιό μου φίλο, τον καθηγητή αγγλικών στο Γυμνάσιο Αργυρούπολης, τον κ. Αναστάσιο Βιτάλη (πολύτεκνο), - κάτοικος Ελληνικού κι αυτός από παλιά - που ήρθε μαζί με την σύζυγο του την κ. Μαρία (θρησκευτική οικογένεια). 

[Την φορά αυτή όμως, ήμουν πιο οργανωμένος (χα, χα, κ. Καρδάση «μας»!) διότι υπήρχε, και, τραπεζάκι στο σαλόνι!..]

Για μια ολόκληρη ώρα λοιπόν, είχα χτες το απόγευμα μια πολύ καλή παρέα! 

Φίλοι, έρχονται να μου κάνουν παρέα και να μου συμπαρασταθούν!