Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

"KYRIA" ELENH: Η ΕΤΙΚΕΤΑ ΜΑΣ

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες ,

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ακόμα εκεί είσαι αδελφέ ;

7 Σεπτεμβρίου 2010 στις 11:40 μ.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

ΠΟΥ ΕΚΕΙ;

7 Σεπτεμβρίου 2010 στις 11:46 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Δεν το ξεπέρασες ;
Η ζωή κυλά, οι στιγμές είναι μοναδικές, δεν ξαναγυρίζουν....

8 Σεπτεμβρίου 2010 στις 7:42 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Μπορείτε, παρακαλώ, να γίνετε πιο σαφής; Ευχαριστώ!

8 Σεπτεμβρίου 2010 στις 9:58 π.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας ""KYRIA" ELENH

[...] κι άσε την κ. Ελένη στήν μοίρα της.
Δεν σε εκτίμησε, δεν σε σεβάστηκε κτλ κτλ, τι το βασανίζεις ;
[...]
Δύσκολα λόγια, αλλά αληθινά !
Άντε και καλό απόγευμα !

Ανάρτηση από Ανώνυμο στο XAIRETE τη 8 Σεπτεμβρίου 2010 6:56 μ.μ.

8 Σεπτεμβρίου 2010 στις 7:31 μ.μ.
P. MICHALOPOULOS είπε...

Απάρνηση στο πιο πάνω - λογοκριμένο - μήνυμα:

Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον αγαπητέ ανώνυμε σχολιαστή! Είναι όμως πράγματι αληθινά τα λόγια σας;

Σε ποια «μοίρα» να αφήσω ΕΓΩ την κυρία; Η κυρία, έχει αφήσει ΕΜΕΝΑ εδώ και σχεδόν μια δεκαετία. Δεν εγκαταλείπει το σπίτι το οποίο καθημερινά διεκδικεί, και δεν αλλάζει διεύθυνση για να μην κατηγορηθεί για εγκατάλειψη συζυγικής στέγης.

Εισπράττει ενοίκιο από το διαμέρισμα της, και μένει τσάμπα στο σπίτι μου, από το οποίο - με την πολεμική που μου κάνει - θέλει να με διώξει. Αυτό το δώρο θέλετε να της κάνω; Να ξεσπιτωθώ; Δεν θα μπορέσω, όσο μπορώ και στέκομαι στα πόδια μου, ...και έχει ο Θεός!..

Αλλά έκτος (α) από την απόγνωση στην οποία μεθοδικά προσπαθεί να με οδηγήσει, εργάζεται (β) και προς την κατεύθυνση της ηθικής μου εξόντωσης με τις διαβολές της.

Και η άμυνα μου στο πρώτο είναι να διατηρώ την ψυχραιμία μου και να μην κάνω κανένα κακό... Ούτε στον εαυτό μου, ούτε και σε εκείνους - στο «τρίο» - στη σπείρα! Τα αφήνω όλα, στην κρίση (στην δίκαιη οργή) του Θεού!

Και ως προς το δεύτερο, δεν έχω καμιά όρεξη να της μοιάσω. Δεν θα δαιμονιστώ κι εγώ, όπως εκείνη, η «κυρία», πριν από λίγα χρόνια που μπήκε στην εμμηνόπαυση! Δεν ζητώ δηλαδή γυναίκα, τη στιγμή που σαν χριστιανός πιστεύω στο μυστήριο του γάμου με το οποίο με έχει η Εκκλησία δεσμεύσει με την «κυρία» αυτή.

Υπάρχουν βέβαια οι λεγόμενοι λόγοι διαζυγίου (τι πιο δυνατός από το θανάσιμο μίσος της «κυρίας») αλλά δεν είμαι από εκείνους που θα διεκδικήσω δικαστικά την ελευθερία μου. Αν υπάρχει Θεός (ρητορικό το ερώτημα) θα μου την δώσει Εκείνος, είτε παίρνοντας με κοντά του, είτε απομακρύνοντας την «κυρία» από εμένα.

Καλό απόγευμα και σε εσάς! : D

8 Σεπτεμβρίου 2010 στις 7:35 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Σωστά φίλε μου !
Σωστά μού απάντησες !
Αυτή είναι η σωστή ριστο-κεντρική και όχι Ανθρωπο-κεντρική αλήθεια....
Καλό κουράγιο !

8 Σεπτεμβρίου 2010 στις 9:30 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)