Και έτσι, με την ιστοριούλα του (κατευθυνόμενου από ποιους;) βοσκού, κατοχυρώθηκε σαν εκκλησιαστική περιουσία μια υπέροχη περιοχή ...
Στην οποία υπέροχη περιοχή, η… μερακλού Παναγία διάλεξε να είναι ΕΚΕΙ, η εικόνα της!
Η άποψή μας (και ό,τι μας κάνει εντύπωση), να λέγεται και να καταγράφεται
Χαίρετε!
Με την χαρά, νικούμε την θλίψη από τα κακώς κείμενα στον τόπο μας και στην τοπική μας εκκλησία και στην Εκκλησία γενικότερα!
Με χαρά εργαζόμαστε, και, προς την κατεύθυνση της ομολογίας της Πίστεώς μας, της ενίσχυσης του πλησίον μας, αλλά και προς την κατεύθυνση της κάθαρσης…
Ώστε, να απολαμβάνουμε τη χαρά της χριστιανικής ζωής μέσα σε μια καθαρή εκκλησία, και έτσι να δικαιούμαστε να ακούσουμε και το: «μακάριοι, άγιοι, είστε εσείς που αγαπάτε την ευπρέπεια του οίκου του Θεού»
Κινητό: 698. 098.04.06
Σταθερό: 210. 96.46.971
ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΑΝΗ
Και η ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΑΝΗ όλων αυτών που εκμεταλλεύονται τον γέροντα Παΐσιο είναι ότι σε υποχρεώνουν να τον πιστέψεις σαν αλάθητο σε όσα είπε ή είπαν ότι είπε, διαφορετικά σε κατατάσσουν στους αιρετικούς, αφού λένε δεν παραδέχεσαι ΟΛΕΣ τις απόψεις ενός ΑΓΙΟΥ (;;;!!!) της Εκκλησίας μας..
Και ποιοι τα λένε αυτά (ότι «πας μη Παΐσιακός, είναι αιρετικός»);
Τα λένε κάποιες «ομάδες», λαϊκών κυρίως, ύποπτης προέλευσης, που εμφανίστηκαν πρόσφατα και δρουν με τις ευλογίες υψηλά ισταμένων εκκλησιαστικών προσώπων, ομάδες - σφουγγοκωλάριοι της Δεσποτοκρατίας αλλά και υποστηρικτές της ομοφυλοφιλίας στον εκκλησιαστικό χώρο!!!..
http://kalogeropaisios.blogspot.com/2008/07/blog-post_3715.html
...Στα Ιστολόγια του Παναγιώτη θα βρείτε την αντίσταση στις... «λεγεώνες» του κακού (εκκλησιαστικού και όχι μόνο) κατεστημένου.
Ο Παναγιώτης (του Νέου) προς τον κ. Άγγελο (Παλαιού):
Υπάρχει ένα κοσμικό ρητό επ' αυτού, το: «δεν μας χέζεις, ρε Νταλάρα!»..
Το χαβά σας εσείς! Είμαστε αιρετικοί εμείς, και ορθόδοξοι εσείς οι παλαιοημερολογίτες διότι δεν τρώτε και εσείς από την κρατική κουτάλα!
Αυτή είναι η «δογματική» σας σε τελική ανάλυση, αυτό και το πρόβλημα σας για το οποίο κατά βάθος κόπτεστε!
ΧΑΙΡΕΤΕ!
Με την χαρά, νικούμε την θλίψη από τα κακώς κείμενα στον τόπο μας και στην τοπική μας εκκλησία και στην Εκκλησία γενικότερα!
Με χαρά εργαζόμαστε, και, προς την κατεύθυνση της ομολογίας της Πίστεώς μας, της ενίσχυσης του πλησίον μας, αλλά και προς την κατεύθυνση της κάθαρσης…
Έτσι, ώστε να απολαμβάνουμε τη χαρά της χριστιανικής ζωής μέσα σε μια καθαρή εκκλησία, και έτσι να δικαιούμαστε να ακούσουμε και το:
«μακάριοι, άγιοι, είστε εσείς που αγαπάτε την ευπρέπεια του οίκου του Θεού»Τελείως απνευμάτιστη η τοπική μας εκκλησία, και πλήρως εκκοσμικευμένη, διατείνεται ότι επιτελεί… «μυστήρια» στις διάφορες τελετές «γάμου» και «βάφτισης» στις οποίες εντελώς θεατρικά παίρνει μέρος…
ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ «ΧΑΙΡΕΤΕ»:
http://xairete.blogspot.com/2008/07/blog-post_3790.html
http://xairete.blogspot.com/2010/09/1-2010_25.html
Εκατοντάδες χρόνια, στις χιλιάδες ορθόδοξες εκκλησίες όλου του κόσμου, οι ιερείς έπαιρναν το Φως από την «ακοίμητη κανδήλα», η οποία βρίσκεται στην Αγία Τράπεζα του κάθε ιερού. Αυτό ήταν το θαύμα: η φλόγα στο αναμμένο καντήλι γινόταν αναστάσιμο Φως. Τώρα, η «ακοίμητη κανδήλα» δεν αρκεί. Για να είναι άγιο το Φως πρέπει να μεσολαβήσουν υπουργοί, αστυνομία, στρατός, η Ολυμπιακή και το κόκκινο χαλί.
http://xairete.blogspot.com/2010/04/blog-post_9259.html
Με όλα αυτά που βλέπουν τα μάτια μας, αναρωτιόμαστε αν τα 2.000 χρόνια αυτά, άλλαξε πράγματι η θρησκεία στην Ελλάδα, ή αν απλά άλλαξαν ρούχα εκείνοι οι ιερείς των ειδώλων και εμφανίζονται πλέον σαν ιερείς του Χριστού, χωρίς ωστόσο να έχουν απαρνηθεί τους θεούς εκείνους όπως τον Ερμή και την Αφροδίτη.
http://xairete.blogspot.com/2009/11/blog-post_2891.html
4 σχόλια:
ΔΙΑΒΑΖΩ:
Παναγία η Μυρτιδιώτισσα
H Παναγία η Μυρτιδιώτισσα είναι εικόνα της Παναγίας που βρέθηκε στα Κύθηρα κατά τον 14ο αιώνα. Έχει το προσωνύμιο Μυρτιδιώτισσα, γιατί αναφέρεται από την παράδοση ότι τη βρήκε ένας βοσκός σε μια τοποθεσία γεμάτη με μυρτιές.
(Από τη Βικιπαίδεια)
ΔΙΑΒΑΖΩ:
Ιστορικό ανεύρεσης
Στις 24 Σεπτεμβρίου - 40 ημέρες μετά την Κοίμηση της Θεοτόκου - εμφανίστηκε η Παναγία στον βοσκό και του είπε να ψάξει για την εικόνα που είχε έρθει σε εκείνο το μέρος πολλά χρόνια πριν.
Ο βοσκός έπεσε στο έδαφος, γεμάτος δέος, προσευχόμενος προς την Θεοτόκο. Μόλις σηκώθηκε και γύρισε, είδε την εικόνα στα κλαδιά μιας μυρτιάς. Κλαίγοντας από χαρά, έφερε την εικόνα σπίτι του και είπε σε όλους τους φίλους και συγγενείς την ιστορία της ανεύρεσης της εικόνας.
Όταν ξύπνησε την επόμενη ημέρα η εικόνα έλειπε και φοβήθηκε μήπως είχε κλαπεί. Με βαρειά καρδιά γύρισε με τα πρόβατά του στον τόπο της ανεύρεσης, αλλά εκεί είδε πάλι την εικόνα στα κλαδιά της μυρτιάς που την είχε πρωτοβρει. Δοξάζοντας τον Θεό,την πήρε πάλι σπίτι του,αλλά την νύχτα η εικόνα εξαφανίστηκε όπως και την πρώτη φορά. Όταν η εξαφάνιση και επανεμφάνιση της εικόνας συνέβει και τρίτη φορά, κατάλαβε ότι ήταν θέλημα της Μητέρας του Θεού η εικόνα να παραμείνει εκεί που είχε πρωτοβρεθεί.
(Από τη Βικιπαίδεια)
ΔΙΑΒΑΖΩ:
Ανέγερση Ναού
Μια μικρή εκκλησία χτίστηκε εκεί που βρέθηκε η εικόνα και ονομάστηκε Μυρτιδιώτισσα. Το κτήριο μεγάλωσε με τα χρόνια και πολλά θαύματα λέγεται πως συνέβησαν εκεί.
Στο τέλος του 16ου αιώνα,ο Θεόδωρος Κουμπριανός, ένας απόγονος του βοσκού που βρήκε την εικόνα,ζούσε στο χωριό Κουσουμάρι. Ήταν παράλυτος, αλλά πίστευε ακράδαντα ότι η Μητέρα του Θεού θα τον θεράπευε. Κάθε χρόνο, στις 24 Σεπτεμβρίου, έστελνε ένα μέλος της οικογένειάς του να ανάψει ένα κερί στην Χάρη της γι'αυτόν. Μια χρονιά ζήτησε να τον πάνε μέχρι την Χάρη της, για να την προσκυνήσει ο ίδιος. Κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας, ακούστηκε έντονος θόρυβος από την κατεύθυνση της θάλασσας. Το εκκλησίασμα έτρεξε να φύγει, πιστεύοντας ότι επιτείθονταν πειρατές. Ο παραλυτικός ζήτησε την βοήθεια της Παναγίας και έξαφνα άκουσε μια φωνή από την εικόνα να του λέει να σηκωθεί και να τρέξει να σωθεί. Σηκώθηκε, περπάτησε και σύντομα άρχισε να τρέχει και πρόφτασε τους συγγενείς του που καταχάρηκαν βλέποντας το θαύμα. Ο θόρυβος δεν προερχόταν από επιδρομή πειρατών και όλοι τότε κατάλαβαν ότι ο θόρυβος ήταν σημείο της Θείας Πρόνοιας, ώστε ο παραλυτικός να μείνει μόνος του στην εκκλησία με την εικόνα. Από τότε η οικογένεια του Κουμπριανού γιόρταζε την ημέρα της γιορτής της Μυρτιδιώτισσας με ιδιαίτερη λαμπρότητα σε ανάμνηση του θαύματος.
(Από τη Βικιπαίδεια)
ΔΙΑΒΑΖΩ:
The Icon of the Most Holy Theotokos "Of the Myrtle Tree" (Myrtidiotissa) is in the monastery church of Myrtides on the Greek island of Kythera. It derives its name from the fact that it was found in a myrtle bush in the fourteenth century.
At that time, a shepherd was tending his sheep in a deserted valley which was filled with myrtle bushes. On September 24, forty days after the Dormition, the Mother of God appeared to him and told him to seek her icon which had been brought to that place many years before.
The shepherd fell to the ground in amazement, praying to the Theotokos. As soon as he got up and turned around, he saw the icon in the branches of a myrtle bush. Weeping for joy, he brought the icon home and told his friends and relatives about how he had found it.
When he awoke the next morning, the shepherd found the icon missing, and thought that perhaps someone had stolen it during the night. With a heavy heart, he led his sheep back to the spot where he had found the icon. To his amazement, he saw the icon once again in the branches of the myrtle bush. Glorifying God, the man took the icon home with him once more. The next morning, it had disappeared just as it had before. When this happened a third time, the shepherd realized that the Mother of God wanted her icon to remain where it had first appeared.
A small church was built to house the icon, and was called "Of the Myrtle Tree," after the icon. The building was replaced and enlarged over the years, and many miracles took place there.
At the end of the sixteenth century Theodore Koumprianos, a descendant of the shepherd who found the icon, lived in the village of Kousoumari. He was a paralytic, and had an unshakeable faith that the Mother of God would heal him. Each year on September 24 he sent a family member to the church to light candles for him. One year he asked to be carried there by his family so that he might venerate the icon himself. During the Vigil, a great noise was heard coming from the direction of the sea. People fled the church, thinking that pirates were attacking. The paralytic remained in the church by himself, entreating the Mother of God for protection. Suddenly, he heard a voice from the icon telling him to get up and flee. He stood up, and then walked out of the church. Soon he was able to run and catch up with his relatives, who rejoiced upon seeing this miracle. As it turned out, there was no pirate attack, and the noise was regarded as a sign of God's Providence so that the paralytic could remain alone in church with the icon. Since that time the Koumprianos family has celebrated the icon's Feast Day with a special reverence, since Theodore had been healed on that day.
Δημοσίευση σχολίου