Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

Χρήστος Μακρής, ηθοποιός (έπαιζε στην τηλεόραση με τον Μητσικώστα): Αυτός ήταν που είπε τότε, σε σκετς, ..«φίλοι, φίλοι, σου γαμ…μω και το καντήλι»;



Χρήστος Μακρής, ηθοποιός (έπαιζε στην τηλεόραση με τον Μητσικώστα): Αυτός ήταν που είπε τότε, σε ένα σκετς, ..«φίλοι, φίλοι, σου γαμ…μω και το καντήλι»;



Χρήστος Μακρής, ηθοποιός (έπαιζε στην τηλεόραση με τον Μητσικώστα): Αυτός ήταν που είπε τότε, σε ένα σκετς, ..«φίλοι, φίλοι, σου γαμ…μω και το καντήλι»;


ΣΧΕΤΙΚΟ:


ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ “ALTER”
Δευτέρα, 28 Μαρτίου 2005
Χαίρετε, και καλή εβδομάδα!

Με το γράμμα μου αυτό, σας ενημερώνω για τη βλασφημία των θείων (κατεγράφει και από το βίντεό μου) που ακούστηκε στις 24/3/2005, το βράδυ, στο ALTER, στην εκπομπή «Μητσιχώστα» στους διαλόγους του σκετς με «χαρακτήρες» τον Αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Γιώργο Παπανδρέου και ένα φίλο του κόμματος!..

Σας ενημερώνω και για την έγγραφη (χειρόγραφη) καταγγελία μου – μηνυτήρια αναφορά («ένορκη κατάθεση»), που έδωσα στις 25/3/2005 το πρωί, στο αστυνομικό τμήμα Ακροπόλεως, στον αξιωματικό υπηρεσίας (ανθυπαστυνόμο) κ. Βασιλογιάννη (κατάθεση με Αριθμ. Πρωτοκόλλου: 1016/92/404).

Σας ενημερώνω ακόμα ότι τηλεφώνησα σήμερα στη γραμματεία του Αστ. Τμήματος, και με ενημέρωσαν ότι θα προωθηθεί η μήνυσή μου στον κ. Εισαγγελέα… εντός της εβδομάδος! Αυτό, (αυτή η καθυστέρηση) με στενοχωρεί, διότι ενδέχεται να επαναληφθεί (ως συνηθίζεται) η εκπομπή, και να ακουστεί και πάλι η βλασφημία!..

Σας ενημερώνω τέλος, ότι την ίδια αναφορά (το κατωτέρω κείμενο) την έστειλα και στο Ε.Σ.Ρ. (Αριθμ. Πρωτοκόλλου: 4248/28-3-2005).

…Σας παρακαλώ να πάρετε θέση.

Μετά τιμής,
Παναγιώτης Μιχαλόπουλος



Αθήνα, 25/3/2005
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ “ALTER”
ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ “ΜΗΤΣΙΧΩΣΤΑ».

Στις 24/3/2005, στην εκπομπή «Μητσιχώστα» του “ALTER”, ακούσαμε τη βλασφημία κατά των Θείων: «Φίλοι – φίλοι, σου γ… και το καντήλι»!..

Ζητώ να παρθούν ασφαλιστικά μέτρα ώστε το σκετς που περιέχει τη φράση αυτή να μη μεταδίδεται ξανά και ξανά. Ζητώ να εφαρμοστούν τα μέτρα που προβλέπει το Ε.Σ.Ρ. Ζητώ να εφαρμοσθεί και ο νόμος για τη βλασφημία των Θείων.

Παναγιώτης Μιχαλόπουλος




ΣΧΕΤΙΚΟ:

Πού να σας τα λέω τι τράβηξα τότε, αγαπητή κ. Ευγενία!

Ήταν πριν τρία χρόνια περίπου, και - αν θυμάμαι καλά - ήταν παραμονή της εορτής της 25 ΜΑΡΤΙΟΥ. Έβλεπα λοιπόν τον Μητσικώστα στο ΑΛΤΕΡ, και κατά σύμπτωση έγραφα την εκπομπή στο βίντεο. Κάποια στιγμή ακούω τον παχουλό κωμικό που έπαιζε μαζί με τον Μητσικώστα να βλαστημάει τα… καντήλια, διότι έτσι του είχαν γράψει στο σχετικό σκετς να πει!

Ταράχτηκα, και έκλεισα αμέσως την τηλεόραση. Την επομένη μέρα, σκέφτηκα να εκκλησιαστώ πρωί – πρωί στην μητρόπολη, ώστε να μπω κάποια στιγμή στο ιερό και να τα πω στον Χριστόδουλο. Πήγα όμως πολύ πρωί και ο Αρχιεπίσκοπος δεν ήταν ακόμα εκεί. Ήμουν ακόμα ταραγμένος και δεν μπορούσα να παρακολουθήσω την ακολουθία.

Βγαίνω από τον ναό, και πλησιάζω ένα περιπολικό που ήταν σταθμευμένο εκεί έξω. Ρωτώ τον αστυνομικό πού μπορώ να καταθέσω μια μήνυση για βλασφημία των θείων που ακούστηκε στην τηλεόραση, και εκείνος λες και κάτι να γνώριζε μου λέει: «Για την εκπομπή του Μητσικώστα, λες;»! Μετά δε, μου υπέδειξε το πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα (Ακροπόλεως) για την μήνυση.

Πάω λοιπόν εκεί, αλλά ο αξιωματικός υπηρεσίας ήταν πολύ αρνητικός! Με έστελνε αρχικά στο δικό μου το αστυνομικό τμήμα! Του εξήγησα ότι απλά εκκλησιαζόμουν στην περιοχή (στην Μητρόπολη) όταν σκέφτηκα για τη μήνυση και γι αυτό ήμουν τη στιγμή αυτή στο τμήμα αυτό. Τον ρώτησα δε αν είναι ή δεν είναι υποχρεωμένος να συντάξει τη μήνυση μου και εκείνος τότε αναγκάστηκε να δεχτεί! «Ναι, αλλά πρέπει να έχεις και μάρτυρες», μου λέει!!! Του απάντησα ότι έχω μια βιντεοταινία με την εκπομπή, και έτσι άρχισε να γράφει την μηνυτήρια κατάθεσή μου σε ένα σχετικό (φαντάζομαι) έντυπο.

Όταν τέλειωσε, του ζήτησα μια φωτοτυπία του εγγράφου αυτού, και έναν αριθμό πρωτοκόλλου. Τι να κάνει, δέχτηκε. Όταν δε πλησιάζαμε το αρμόδιο γραφείο (στον επάνω όροφο) ακούστηκαν αισχρές βλασφημίες κατά των θείων από κάποιον (αστυνομικό προφανώς) που εργαζόταν εκεί!!!..

Με το έγγραφο αυτό λοιπόν στο χέρι, επέστρεψα στην Μητρόπολη που στο μεταξύ ήταν αποκλεισμένη από αστυνομικές δυνάμεις διότι είχε ήδη κάνει την είσοδό του στον ναό ο κ. Παπούλιας! Έτσι, έμεινα έξω, αλλά είχα πάντα την επιθυμία να δω και τον Αρχιεπίσκοπο (που με γνώριζε από άλλες δυο συναντήσεις που είχα μαζί του, και από την καθημερινή μας, σχεδόν, αλληλογραφία).

Μόλις λοιπόν αποχώρισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, επιχείρησα να μπω στην εκκλησία αλλά η είσοδος εξακολουθούσε να είναι απαγορευμένη, προφανώς διότι κάποιοι επίσημοι θα ήταν ακόμα μέσα.

Πρόσεξα τότε, ότι έξω από την πόρτα του Ιερού ήταν παρκαρισμένο το αυτοκίνητο της Αρχιεπισκοπής και κατάλαβα ότι ο Χριστόδουλος ήταν ακόμα εκεί. Πώς θα πλησίαζα όμως την πόρτα αυτή αφού και αυτή ήταν ζωσμένη από την αστυνομία; Αναγκάστηκα να κάνω έναν μεγάλο κύκλο δυο οικοδομικών τετραγώνων και να έλθω από επάνω, και να καταφέρω έτσι να πλησιάσω την πόρτα του ιερού! Τότε όμως, έπεσα επάνω στην προσωπική φρουρά του Αρχιεπισκόπου, που με σταμάτησε! Τους εξήγησα ότι θέλω να τον δω επειγόντως και για ένα μόνο λεπτό, και με άφησαν να μπω. Ο Αρχιεπίσκοπος, ήταν καθισμένος εκεί στο ιερό, και δίπλα του ήταν αυτός ο ηγούμενος (Μάξιμο Βαρβαρή, δεν τον λένε;) που μετά πήγε σαν αντιπρόσωπος του, ίσως, στα Ιεροσόλυμα, τότε με την φασαρία με τον Ειρηναίο…

Ζήτησα συγγνώμη που διέκοψα τη συζήτησή τους, και γρήγορα – γρήγορα ανέφερα στον Αρχιεπίσκοπο τα καθέκαστα, και ότι κατέθεσα μια μήνυση που φοβόμουν όπως του είπα ότι θα τη φάει το μαύρο το σκοτάδι… Ο Χριστόδουλος, φάνηκε στενοχωρημένος και είπε: «Δεν έχει μείνει τίποτε όρθιο, πια!». Του απάντησα ότι θέλω τη συμπαράστασή του, και του υποσχέθηκα ότι θα του στείλω με ΦΑΞ το έγγραφο με τη μήνυσή μου. Τον χαιρέτησα, και αποχώρησα.

Όταν πήγα σπίτι, έστειλα το έγγραφο στον Αρχιεπίσκοπο, το έστειλα και στο ΕΣΡ, με την παράκληση σαν πρώτη κίνηση να απαγορεύσουν την επανάληψη της εκπομπής με το συγκεκριμένο βλάσφημο σκετς. Αν θυμάμαι καλά, η κάθε εκπομπή παιζόταν πρωτότυπα κάθε Παρασκευή, αλλά είχε και μια επανάληψη την επομένη Τρίτη.

Πράγματι, την επομένη Τρίτη, η εκπομπή βγήκε κουτσουρεμένη στον αέρα, χωρίς την επίμαχη σκηνή!..


Ανάρτηση από τον P. MICHALOPOULOS στο XAIRETE τη 26 Δεκέμβριος 2008 9:25 μμ 


Χρήστος Μακρής, «ηθοποιός»:
Πριν ακόμα αρχίσει να βλαστημάει τα θεία, πριν αρχίσει να… «κατεβάζει καντήλια»!..

11 σχόλια:

P. MICHALOPOULOS είπε...

Διαβάζω σήμερα:

«Πέθανε ο Χρήστος Μακρής. Σύμφωνα με πληροφορίες του TLIFE η οικογένεια του άτυχου ηθοποιού δεν επιθυμεί να δοθούν στη δημοσιότητα τα ακριβή αίτια του θανάτου του.».

ΣΧΟΛΙΑΖΩ:

Γιατί;

Υποψιαζόμαστε ότι, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ο ταλαίπωρος αυτός άνθρωπος πραγματοποίησε εκείνη την απειλή του. Αυτήν που πρόσφατα είχε δημοσιοποιηθεί, και που την συζητούσαμε προηγούμενα. Ότι δηλαδή θα αυτοκτονήσει!

Έτσι προς το παρόν, λέει η οικογένεια του, θα κρύβει τα πραγματικά αίτια του θανάτου του.

...........Γιατί;

Μήπως για να του γίνει θρησκευτική κηδεία, δεδομένου ότι η εκκλησία δεν διαβάζει εξόδιο ακολουθία σε κηδεία αυτόχειρα;

http://xairete.blogspot.com/2010/11/blog-post_05.html

P. MICHALOPOULOS είπε...

ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ:

Σάββατο, 18 Σεπτεμβρίου 2010.

....Και πέρα από ναούς, παπάδες, και τα τοιαύτα, η έκφραση αυτή, η βλασφημία - παροιμία «φίλοι, φίλοι, καριοφίλοι, σου γ@@μω και το καντήλι», έχει κυρίως προσωπικό χαρακτήρα.
Δεν είναι βρισιά προς μια αόριστη κατάσταση, αλλά είναι βρισιά κατά της ίδιας της υπόστασης ενός προσώπου προς το οποίο απευθύνεται.
...Δεν του βρίζεις το σπίτι, την οικογένεια μόνο, αλλά και ό,τι πιο ιερό έχει το σπίτι, δηλαδή το καντήλι που καίει στο εικονοστάσι και συμβολίζει την πίστη του ανθρώπου!
...Την πίστη που είναι ό,τι πιο ιερό!..
«Υπέρ βωμών και εστιών» πολέμησαν και θυσιάστηκαν κάποιοι (πρώτα η πίστη και μετά το σπίτι) για να είμαστε σήμερα εμείς ελεύθεροι σε ελεύθερη πατρίδα, και να έχουμε τύπους σαν αυτόν τον απαίσιο στην όψη και στην ψυχή θεατρίνο,
...να τον έχουμε να βλαστημάει αυτό το «καντήλι», το σύμβολο, και μάλιστα έτσι για την πλάκα του, για να τσεπώσει λίγα ευρώ ο άθλιος και πανάθλιος!

http://xairete.blogspot.com/2010/09/d_709.html

Ανώνυμος είπε...

Πέθανε ένας άνθρωπος δυστυχισμένος και μόνο που δεν πανηγυρίζεις καλέ χριστιανέ! Έτσι, φτιάχνε εχθρούς να έχεις να παίζεις. Α, και μην ξεχνάς, εσύ είσαι στον δρόμο του θεού.....Μόνο αηδία

P. MICHALOPOULOS είπε...

«Πέθανε ένας άνθρωπος», λένε με οδύνη σε κουτσομπολίστικη ιστοσελίδα!

Πράγματι, είναι οδυνηρό πράγμα ο θάνατος, που σύμφωνα με την αγία γραφή: θάνατος = ο μισθός της αμαρτίας!

Όλοι είμαστε αμαρτωλοί, και όλοι θα πεθάνουμε μια μέρα.

Δεν πανηγυρίζει λοιπόν κανείς «εχθρός» του θεατρίνου! Κανείς, εκτός (ΙΣΩΣ - ΕΑΝ, ΚΑΙ ΕΦΟΣΟΝ), εκτός από τον ένα και μοναδικό - στους αιώνες - εχθρό του ανθρώπου, που είναι ο διάβολος!

Πανηγυρίζει δε, όταν είναι σίγουρος ότι την έχει κερδίσει (παρέα του, στην κόλαση) την ψυχή του ανθρώπου που πέθανε. Και την έχει κερδίσει, αν ο άνθρωπος είναι μέχρι τέλους αμετανόητος (τέτοιος ήταν και ο βλάσφημος Μακρής;), αν μάλιστα απέδειξε και αυτήν - την μέχρι τέλους - αμετανοησία του / απιστία του, ...

...με το να δώσει ο ίδιος τέλος στη ζωή του.

Αυτό έκανε - όπως το έλεγε πως θα το κάνει - ο μακαρίτης Χρήστος;

P. MICHALOPOULOS είπε...

ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ: «Τα "φαρμακάκια", να τα πάρεις εσύ (γνωστό - άγνωστο), "καλόπαιδο"!»

http://xairete.blogspot.com/2010/11/blog-post_2420.html

Παύλος 17 ετών είπε...

Ένας άνθρωπος πέθανε και εσείς τον κρίνετε για τις αμαρτίες του. Ντροπή, ντροπή όχι μόνο γιατί όλοι σας με αυτόν τον τρόπο αμαρτάνεται, αλλά και γιατί δεν σέβεσται τον νεκρό.Άλλοστε, ποιοι είστε εσείς που θα τον κρίνετε; Ο θεός; Ελπίζω τουλάχιστον να αφαιρέσετε αυτό το δημοσίευμα, γιατί υποβαθμίζει τον Χριστιανισμό, την θρησκεία μας.

P. MICHALOPOULOS είπε...

Τώρα τον κρίνω; Τώρα που πέθανε; Για προσέξτε τις ημερομηνίες.

1. Τον έκρινα τότε που βλαστήμησε τα θεiα, στο σκετς που έπαιζε στην τηλεόραση. Τον έκρινα δηλαδή από παλιά, στις 25/3/2005. Και πέτυχα τότε να μην επαναληφτεί η συγκεκριμένη εκπομπή με το βλάσφημο σκετς.

2. Μετά από χρόνια, στην πιο πάνω ανάρτηση (26 Απριλίου 2010) αναδημοσίευσα το περιστατικό με την εξέλιξη της υγείας του, και ρωτούσα με νόημα αν είναι αυτός ο βλάσφημος.

Δεν πέθανε λοιπόν τότε! Ούτε όταν τον έκρινα που βλαστήμησε ούτε όταν τον έκρινα για τις συνέπειες της βλασφημίας του.

Όταν δε πέθανε (πριν από ένα μήνα) έγραψα ένα σχόλιο (5 Νοεμβρίου 2010 ) στην ίδια ανάρτηση (Απριλίου 2010) σχετικό με τις φήμες ότι αυτοκτόνησε. Στην ίδια δε ανάρτηση μετέφερα και ένα σχόλιο μου σχετικό με το βάρος της συγκεκριμένης βλασφημίας, σχόλιο μου από συζήτηση σε φόρουμ άλλης ιστοσελίδας.

Η ντροπή λοιπόν δεν ανήκει σε μένα! Ανήκει σε αυτόν που βλαστημάει και όχι σε αυτόν που κρίνει τον βλάσφημο. Η ντροπή ανήκει και σε εσάς! Σε εκείνον δηλαδή που κρίνει ότι δεν πρέπει να κρίνουμε τους βλάσφημους, ή ότι πρέπει να τους αμνηστεύουμε επειδή πέθαναν (ή αυτοκτόνησαν) αμετανόητοι!

Ανώνυμος είπε...

Πρώτον, εγώ μιλάω για το πως έχουν τα πράγματα στο παρόν, αυτός ο άνθρωπος έχει πεθάνει, και το παραλήρημα κατηγοριών προς το όνομά του και την μνήμη του υπάρχει ακόμα σε αυτήν την σελίδα. Επίσης η ντροπή ανήκει σε όποιον αμαρτάνει. Και αυτήν την στιγμή μπορεί να προσπαθείς να δικαιολογηθείς συνεχίζοντας να κατηγορείς έναν νεκρό για τις πράξεις του, σε εμένα και στον κάθε επισκέπτη αυτής της σελίδας, αλλά σε Αυτόν που ξέρει και παρακολουθεί τις ζωές όλων μας, Τον θεό δεν μπορείς να το κάνεις, γιατί ξέρεις πολύ καλά, ότι Αυτός είναι ο μόνος που μπορεί να μας κρίνει (ο μόνος που μπορεί και έχει το δικαίωμα να κρίνει αυτόν τον νεκρό, τον οποίο καταδικάζεις αυθαίρετα σε ισόβια δεσμά κολάσεως, λες και είσαι εσύ θεός και ξέρεις που κατάληξε η ψυχή του νεκρού και του κάθε νεκρού)και αυτός μας δίδαξε ότι το να ήμαστε επιθετικοί και να μην συχωρούμε τον κάθε αμαρτωλό (και πόσο μάλλον έναν νεκρό)είναι μια μεγάλη αμαρτία, μια αμαρτία που Ο Χριστός νίκησε με τον ερχομό Του μαθαίνοντας στον άνθρωπο τι σημαίνει συχώρεση (παράδειγμα: με την Μαρία την Μαγδαληνή και άλλα πολλά). Αν δεν μπορείς να συχωρέσεις μέσα σου έναν αμαρτωλό που τώρα είναι νεκρός, είναι σίγουρο ότι δεν μπορείς να συχωρέσεις κανένα, και ξέρεις πολύ καλά αν αυτό είναι αμαρτία η όχι. Τέλος αν η ψυχή αυτού του νεκρού κατέληξε στην κόλαση ή όχι, αυτό μόνο Ο Θεός το ξέρει, για αυτό τα περί κολάσεως και διαβόλου, δεν έχεις την γνώση και την δύναμη να τα ξέρεις. Αυτό είναι η μεγαλύτερη ντροπή, όταν νομίζουμε ότι είμαστε θεοί και τα ξέρουμε όλα. Επίσης υπονοείς σε αυτήν την σελίδα με τα "πριν πει..." και τα "μετά αφού είπε..." που γράφεις και δείχνεις την κατάσταση του ηθοποιού εν ζωή ότι Ο Θεός είναι ένα είδος τιμωρού και μοιάζεις λυτρωμένος με την "θεωρητικά προς αυτό που δείχνεις" τιμωρία που αποδόθηκε μέσο των προβλημάτων υγείας του πλέον πια νεκρού ηθοποιού. Αλήθεια(?) είσαι σίγουρος ότι είσαι Χριστιανός γιατί η Χριστιανική θρησκεία δεν διδάσκει την τιμωρία, αλλά την σωτηρία της ψυχής του ανθρώπου μέχρι και την ημέρα της κρίσεως.

P. MICHALOPOULOS είπε...

Ευχαριστώ για το σχόλιο, αγαπητέ Παύλο!

Κρίναμε ο ένας τον άλλον σε αυτόν τον διάλογο μας, τον δημόσιο διάλογο...
...Που κι αυτός θα κριθεί από τους αναγνώστες μας, αφού και οι κρίνοντες κρίνονται!

Χαίρετε!

Ανώνυμος είπε...

Εχει δίκιο φίλε Παναγιώτη !
Πέθανε ! Αστον ! Ο Θεός ας τον συγχωρήσει...

P. MICHALOPOULOS είπε...

Αντιγράφω σχόλιο από πιο πάνω:

«Πέθανε ένας άνθρωπος», λένε με οδύνη σε κουτσομπολίστικη ιστοσελίδα! Πράγματι, είναι οδυνηρό πράγμα ο θάνατος, που σύμφωνα με την αγία γραφή: θάνατος = ο μισθός της αμαρτίας! Όλοι είμαστε αμαρτωλοί, και όλοι θα πεθάνουμε μια μέρα....

Δεν πανηγυρίζει λοιπόν κανείς «εχθρός» του θεατρίνου!
Κανείς, εκτός (ΙΣΩΣ - ΕΑΝ, ΚΑΙ ΕΦΟΣΟΝ), εκτός από τον ένα και μοναδικό - στους αιώνες - εχθρό του ανθρώπου, που είναι ο διάβολος!

Πανηγυρίζει δε, όταν είναι σίγουρος ότι την έχει κερδίσει (παρέα του, στην κόλαση) την ψυχή του ανθρώπου που πέθανε.
Και την έχει κερδίσει, αν ο άνθρωπος είναι μέχρι τέλους αμετανόητος (τέτοιος ήταν και ο βλάσφημος Μακρής;), αν μάλιστα απέδειξε και αυτήν - την μέχρι τέλους - αμετανοησία του / απιστία του, ...με το να δώσει ο ίδιος τέλος στη ζωή του.

Αυτό έκανε - όπως το έλεγε πως θα το κάνει - ο μακαρίτης Χρήστος;

(P. MICHALOPOULOS είπε... 5 Νοεμβρίου 2010 5:35 μ.μ.)