Για «τον άρτον ημών» βγήκαμε έξω, να αναζητήσουμε, και πάλι! Και βρήκαμε ζεστά ψωμάκια στο «Μαϊντανός και Άνηθος» και τα απολύσαμε μέσα από την μεγάλη τζαμαρία, λουσμένοι από τον ήλιο που τον προλάβαμε λίγο πριν να δύσει.
«Όλοι εμείς», δηλαδή… μόνος μου εγώ!
Η τζαμαρία αυτή, που λέτε, είναι ακριβώς δίπλα στο εστιατόριο του «Νικήτα» που με τραπέζωσε το Μ. Σάββατο όταν ο «Λεωνίδας» που είναι ακριβώς απέναντι ήταν κλειστός λόγω των ημερών του Πάσχα!
Και ο «Νικήτας», ξέρετε, είναι κλειστός κάθε Δεύτερα, όπως κλειστός και ο κ. Γιάννης («ο χορός των γεύσεων») που είναι λίγο πιο κάτω…
Να θυμίσω στους φίλους που με ξέρουν εδώ στο «χαίρετε» (στον Αντώνη, στον Μιχάλη, στην Αναστασία, στον κ. Καρδάση), ότι ο κ. Γιάννης, είναι αυτός ο καταστηματάρχης που μου έσωσε τη ζωή το χειμώνα, τότε που είχα ξεμείνει από χρήματα και τρόφιμα και «έπνεα τα λοίσθια», … και έτρεξε αυτός και η σύζυγος του, η σεφ του καταστήματος, η κ. Ευγενία, και μου έφεραν σακούλες γεμάτες πακέτα με ζεστά φρεσκομαγειρεμένα φαγητά (δώρα του καταστήματος) στο σπίτι!..
Αυτά λοιπόν!.. Η μια κουβέντα έφερε την άλλη στην παρλάτα μου αυτή, ε;
Αυτά λοιπόν τα ολίγα συνέβησαν σήμερα… Και σας εξήγησα το λόγο της νέας αυτής μικρής απουσίας μου… Αυτής, που συνοψίζεται σε δυο λέξεις: «Άνηθος και Μαϊντανός»! :-)
Σάββατο, 10 Απριλίου 2010
«Παρέα» με έναν εφοπλιστή έφαγα σήμερα το μεσημέρι...
Κυριακή, 11 Απριλίου 2010
Της απάντησα ότι μένω μόνος μου, και ότι κάτι τέτοιες «φασαρίες» είναι οι μοναδικές ευκαιρίες που έχω για να αισθάνομαι όμορφα!
.jpg)
5 σχόλια:
Κατά σύμπτωση, και στον Νικήτα και στον Λεωνίδα και στους καταπληκτικούς μεζέδες της κ. Ευγενίας, αλλά και στου Σπύρου (δίπλα στο Νικήτα) και στην "ελιά" παρακάτω έχουμε συμμετάσχει!
Τι μικρός που είναι ο κόσμος!
ΙΚ
Και στην «ελιά» του κ. Σπύρου έχω βρεθεί, αφού είναι στην Αργυρούπολη κι αυτό το στέκι, λίγα μέτρα μακρυά από το σπίτι μου!
Δεν έτυχε όμως να σας συναντήσω!
Ή μήπως "έτυχε" και δεν το ξέρω;
Αν και είμαστε σχεδόν γείτονες κ. Καρδάση (μένετε στον Άλιμο, όπως μου έχει αποκαλύψει ο κ. Μουστάκης), δε έχω ακόμα την τιμή να σας γνωρίζω προσωπικά!!!..
Τι απέραντος που είναι ο κόσμος!
«lost in space»!!!..
:-(
Όχι, δεν έτυχε.
Ούτε στην αγία Βαρβάρα,
αλλά ούτε και στην Ξάνθου 66.
Ο Κόσμος, αυτός ο μικρός, ο μέγας!
ΙΚ
1. «Όχι, δεν έτυχε.»
- Πού το ξέρετε; Μπορεί και να καθόμασταν σε τραπέζια δίπλα – δίπλα στην ταβέρνα, και να μη το ξέραμε! Αφού δεν γνωριζόμαστε φατσικά. Έτσι δεν είναι;
2. «Ούτε στην αγία Βαρβάρα,»
- Στην αγία Βαρβάρα εκκλησιάζεστε;
Ήταν η ενορία μου μέχρι που έγινε ο χωρισμός κατά δήμους μετά την δημιουργία της Μητρόπολης Γλυφάδας. Εγώ μένω στο σύνορο Αργυρούπολης – Ελληνικού, αλλά ανήκω στο δήμο Ελληνικού, και έτσι τώρα η ενορία μου είναι στο άλλο άκρο: Στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος, ψηλά στα Σούρμενα!..
Από την εποχή όμως που ήμουν κατηχητής στην αγία Βαρβάρα Αργυρούπολης (1977 – 1978) έγινα γνωστός σε αρκετό κόσμο…
Να φανταστείτε ότι ο κ. Νίκος, που έχει την ταβέρνα «Αριστοτέλους» (από εκεί γύρισα τώρα), ήταν στο κατηχητικό μου… Εκείνος με γνώρισε, με θυμήθηκε, και μου το είπε τις προάλλες. Το ίδιο και ο «Κωστάκης» που έχει το μίνι μάρκετ απέναντι από την «Αριστοτέλους». Το ίδιο και ο κ. Νίκος που έχει το συνεργείο αυτοκίνητων πιο κάτω… Το ίδιο και ένας Διευθυντής Τράπεζας… Ακόμα και ένας κτηνίατρος, απέναντι από την κ. Ευγενία!
Κοντά στην αγία Βαρβάρα δε, έχει και ένας άλλος μαθητής μου το κατάστημα του (φωτεινές επιγραφές) που εκείνος με θυμήθηκε πάλι, όταν πήγα εκεί (προ ολίγων ετών) για μια δουλειά... Αλλά αυτός δυστυχώς έχει μπλέξει με την κίνηση της Ζολώτας, έγινε λέει «χαρισματικός» (βλέπει πράγματα) και κάθε Σάββατο εκεί στο χώρο του εργαστηρίου του, … σταυρώνει και εξομολογεί γυναίκες (περιμένουν στην ουρά τη σειρά τους), κάνει δε και ομιλίες – όπως μου είπε ένας παπάς της αγίας Βαρβάρας… που ήταν κι αυτός εκεί – ο παπάς - σαν θεατής και ακροατής, όπως ο ίδιος – ο παπάς - μου είπε πρόσφατα!!!..
3. «αλλά ούτε και στην Ξάνθου 66.»
- Μπα! Δεν έχετε έρθει σπίτι μου; Καλά, δεν πειράζει! Αν όμως έρθετε καμιά φορά, να με ζητήσετε στο πίσω δωμάτιο, διότι στα μπροστινά δωμάτια μένουν… άλλοι ξένοι!!!..
4. «Ο Κόσμος, αυτός ο μικρός, ο μέγας!»
- Λάστιχο είναι! Και όταν μαζεύει από κάποιων την στενομυαλιά και την στριμμένου άντερου κακία, εμείς … τους περισσεύουμε, λέει! Δεν χωράμε στον κόσμο τους... Και επιθυμούν ή φροντίζουν κιόλας να μας στείλουν αδιάβαστους, και μια ώρα πιο γρήγορα,...στον άλλο κόσμο!!!..
Ανώνυμος είπε... "Τι μικρός που είναι ο κόσμος!"
http://xairete.blogspot.com/2010/04/blog-post_13.html
Δημοσίευση σχολίου