Κυριακή, 12 Απριλίου 2009
Να λέμε και τα σωστά γινόμενα στην εκκλησία, έτσι;
1. Εύστοχη η ανάγνωση της παραβολής της καταραμένης από τον Κύριο συκιάς, παραβολή αντιπροσωπευτική, και, της σημερινής εκκλησιαστικής κατάστασης…
2. Με ευστοχία ο διάκος παρακολουθούσε όλες τις κινήσεις του δεσπότη που χοροστατούσε, χωρίς να του ξεφεύγει ούτε στιγμή από τα χέρια η ουρά από τα βραδινά δεσποτικά άμφια…
3. Εικόνα και ομοίωση του Δεσπότη – μητροπολίτη, κανονικά "αγιογραφημένη", και, η μορφή του Χριστού στο Δεσποτικό, με... την μίτρα στο κεφάλι!..
4. Κανονικές, και, οι δόσεις στο λιβάνισμα του Δεσπότη από τους διάκους. Ούτε και λίγες για ένα τέτοιο πρόσωπο, ούτε και πολλές, τόσες, που να δικαιολογούν το "η θρησκεία είναι το όπιο του λαού"…
5. Του λαού, που μέτρια λιβανο-ζαλισμένος, δεν αισθανόταν και πολύ άσχημα από το ότι ακούει χωρίς να καταλαβαίνει τα όσα αρχαία αναγιγνώσκονταν ή ψάλλονταν στο ναό…
6. Μέτρια ζαλισμένος, ώστε να μπορεί να πλησιάζει, χωρίς να τρικλίζει, την εικόνα του Νυμφίου για να προσκυνήσει…
7. Τόσο μέτρια ζαλισμένος (από την κανονική δόση λιβανίσματος που πήρε), ώστε κατάφερνε τελικά το κάθε άτομο, όταν ερχόταν η σειρά του να προσκυνήσει, κατάφερνε να κάνει προσκυνώντας και κάποια (ακανόνιστη έστω) κίνηση που θύμιζε το σημείο του Σταυρού, κάτι δηλαδή σαν ξεσκόνισμα, σαν ράψιμο, σαν να σκοτώνει κουνούπια επάνω του, σαν…
Να λέμε λοιπόν και τα σωστά γινόμενα στην εκκλησία, για να μη μας λένε ότι μόνο… αρνητικά βλέπουμε, αρνητικά και αξιοκατάκριτα, ε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου