«Στη Χονολουλού, στη Χονολουλού...» (λαϊκό άσμα)

«Κυριακή της Τυρινής. Την ημέρα, αυτή θυμόμαστε την εξορία του Πρωτόπλαστου Αδάμ από τον Παράδεισο της τρυφής.» [Κείμενο και εικόνα από χθεσινή ανάρτηση στο διαβόητο ιστολόγιο της Μονής (καλλιγραφίας) Βατοπεδίου]

«Στη Χονολουλού, στη Χονολουλού...» (λαϊκό άσμα)

Το κορίτσι μου έχω χάσει,
μου ’πε "Πάω ως τη στάση",
και ακόμα να φανεί.

Μήπως μάλλον το ’χει σκάσει; (- Όχι! -) Μήπως το ’χουν ξελογιάσει; (- Όχι! -) Μήπως για πλάκα έχει κρυφτεί; (- Όχι! -) Ε, τότε αυτό θα πει πως είναι απαγωγή.
Ε, τότε αυτό θα πει πως είναι απαγωγή.

Στη Χονολουλού, στη Χονολουλού,
εκεί θα πάει η τρέλα, δεν πάει αλλού.

Το κορίτσι μου έχω χάσει
και τα νεύρα μου έχουν σπάσει
από την ταραχή.

Μήπως μου την έχει στήσει; (- Όχι! -) Μήπως άλλος το ’χει ψήσει; (- Όχι! -) Μήπως το κατάπιε η γη; (- Ε, όχι! -) Ε, τότε αυτό θα πει πως είναι απαγωγή. Ε, τότε αυτό θα πει πως είναι απαγωγή.

Στη Χονολουλού, στη Χονολουλού,
εκεί θα πάει η τρέλα, δεν πάει αλλού.

Πολύ πιο σεμνή, από την Εύα του διαβόητου ιστολογίου…