Αποτίσαμε φόρο τιμής στον Νίκο, τον συνοδέψαμε στην τελευταία του κατοικία, δακρύσαμε, αποθέσαμε λίγα λουλούδια, μουσκέψαμε με την ξαφνική μπόρα όταν φεύγαμε από το κοιμητήριο.
(Έχετε προσέξει ότι στις κηδείες προσφιλών προσώπων συμμετέχει στο πένθος κι ο ουρανός;)
(Από το «σημείωμα των εργαζομένων» στο «Καρφί» αυτού του Σαββατοκύριακου)
ΣΧΕΤΙΚΟ:
.jpg)
3 σχόλια:
ΔΙΑΒΑΖΩ ΣΗΜΕΡΑ:
Με δάκρυα και μαντινάδες ο αποχαιρετισμός στον Νίκο
Ο Κακαουνάκης δεν μίλαγε για το θάνατο... Ούτε και πως θα ’θελε να τον θυμούνται... Μα είναι σίγουρο πως, αν είχε την ευκαιρία να σχεδιάσει το δικό του «κατευόδιο», έτσι θα το προτιμούσε: με την οικογένειά του, τους συγγενείς του, τους ανώνυμους φίλους του μπλεγμένους με τα «μεγάλα ονόματα», με Κρητικούς και Αθηναίους, με συνεργάτες, που με τα χρόνια έγιναν αδέρφια ή παιδιά του, …
…με στεφάνια από αρχηγούς κομμάτων και κορυφαίους επιχειρηματίες, με κεράσματα, με τηλεοπτικές κάμερες, με ριζίτικα, με μπαλωθιές, με πρόσωπα που δεν θα χρειάζονταν προσπάθεια για να βουρκώσουν…
Το Σάββατο το απόγευμα στο Καστέλλι μέχρι και ο καιρός έστησε παιχνίδι για το «κατευόδιο» του Κακαουνάκη: από λιακάδα γύρισε σε συννεφιά, από ψύχρα σε δυνατό άνεμο και, μόλις η γη αγκάλιασε τη σορό του, άνοιξαν οι ουρανοί σε μία δυνατή μπόρα...
«Πάντα βρέχει, όταν θάβουμε έναν γενναίο», είπε ένας βρακοφόρος.
(Από το «Καρφί» αυτού του Σαββατοκύριακου)
http://i680.photobucket.com/albums/vv169/motherreader/GraphicCartoonStormCloud.gif
ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ:
Kηδεία Νίκου Κακαουνάκη: Με Δεσπότη μεν, αλλά και… χειροκροτήματα αντί για ψαλμούς!..
http://xairete.blogspot.com/2010/01/k.html
Δημοσίευση σχολίου