Εκκλησιασμός μου στη Μητρόπολη τής Αθήνας
Κυριακή, 17 Οκτωβρίου 2004
Σεβαστέ μου πάτερ, ευλογείτε!
Με σκοπό να σας δώσω ένα απόκομμα από ένα δημοσίευμά μου, εκκλησιάστηκα σήμερα για πρώτη φορά στο ναό σας. Επιτρέψατε μου να σας περιγράψω τα συναισθήματα μου από αυτήν μου την εμπειρία.
Η πρώτη εντύπωση, ήταν ο προβληματισμός από την καλουπωμένη (μετά το σεισμό) εκκλησιά. Σκέφτηκα: πώς μας ανέχεται ο Κύριος και κρατά όρθιες τις εκκλησιές μας, και τους πολυελέους στη θέση τους!..
Δεύτερο συναίσθημα ήταν η χαρά από την λαμπρότητα της φωταγωγημένης (λόγω ΤιΒι) εκκλησίας.
Μετά, ήλθε η συγκίνηση για την ανάγνωση των αναγνωσμάτων, και στην καθομιλουμένη γλώσσα. Πώς συγκροτήθηκα και δεν χειροκρότησα!
Άλλο συναίσθημα ήταν η αυξημένη συστολή, και ο φόβος από το ότι δεν με βλέπει μόνο ο Θεός, αλλά μπορεί να με «πάρει» και η κάμερα σε κάποια στιγμή που μπορεί η στάση μου να μην είναι η πρέπουσα, και να με δει και άλλος κόσμος ως ένα χριστιανό μη ιεροπρεπή όσο πρέπει (αδιάφορο, νυσταλέο, κλπ). Έτσι, αυτό μου αύξανε την τάση για εγρήγορση.
Πέμπτο συναίσθημα ήταν η λύπη, όταν μετά από το θαύμα των θαυμάτων, μετά από την αποκορύφωση του μυστηρίου της θ. Ευχαριστίας, «βγήκε δίσκος». Νόμιζα ότι είχε καταργηθεί, και ήταν αξιολύπητη η εμφάνιση σεβασμίων και υπέργηρων επιτρόπων να ασεβούν, να βγαίνουν με το πανέρι, και να επαιτούν κατά κάποιο τρόπο λίγα νομίσματα.
Μετά, ανεβήκατε εσείς στον άμβωνα για το κήρυγμα, και μου πέρασε η λύπη. Σας θεωρώ άξιο, και έτσι η προσοχή μου στην ομιλία σας ήταν αυξημένη. Άλλωστε και το θέμα ήταν τέτοιο: «η παραβολή του Σπορέως». Με έκπληξη όμως διαπίστωσα ότι σε όλη τη διάρκεια της ομίλησα σας, ο αριστερός ψάλτης, συνομιλούσε με τον συνψάλτη του. Από την μια προσευχόμουν για εσάς να σας φωτίζει ο Θεός στο λόγο σας, και να φωτίζει και εμάς να τον δεχτούμε ως Λόγο Θεού, και από την άλλη προσευχόμουν να μη «ζουμάρει» (κατά λάθος, ή εξ επίτηδες) ο φακός της τηλεόρασης στον συγκεκριμένο ψάλτη, και τον «συλλάβει» να συζητά, να χασμουριέται και να κοιτάει το ρολόι του, όσο εσείς κηρύττατε!!!..
Ελπίζω η προσευχή μου να εισακούστηκε. Διότι η μετάδοση της θ. λειτουργίας με μια τέτοια εικόνα, δεν θα έχει μόνο πνευματικό, αλλά… και χιουμοριστικό και γελοιοποιητικό χαρακτήρα, αφού δεν θα γελάσει απλώς «κάθε πικραμένος», αλλά θα γίνουμε και περίγελος των αιρετικών που θα πουν πάλι: «Να ποιοι είναι οι Ορθόδοξοι! Μίτρες, πατερίτσες, χρυσάφι, και λαμπρότητα τάχα, αλλά στην πραγματικότητα βαρεμάρα, και θέατρο, και φωσφορίζουσα σαπίλα».!..
Έτσι θα πουν, και πώς θα τους διαψεύσουμε όταν μια εικόνα (και μά-λιστα τηλεοπτική) αξίζει όσο χίλιες λέξεις;
Παναγιώτης Μιχαλόπουλος
Τετάρτη, 20 Οκτωβρίου 2004
…Και να μη σας τύχει να εκκλησιάζεστε στην αγ. Βαρβάρα Αργυρουπόλεως, όπως εμείς που είμαστε υποχρεωμένοι (όπως και σήμερα, του αγ. Γερασίμου και του αγ. Αρτεμίου), σε κάθε θ. λειτουργία να αισθανόμαστε την αναγούλα και την τάση για εμετό, από τις οσμές (κρεμμύδια κλπ) από το μαγειρείο που λειτουργεί (από χριστιανούς για χριστιανούς;;;) στο κάτω από τον ναό λεγόμενο πνευματικό κέντρο!
Ούτε όρθρο, ούτε λειτουργία μπορέσαμε και σήμερα να απολαύσουμε από τα τσιγαρίσματα και τα μαγειρέματα. Γιατί αυτή η «ιεροτελεστία» της κουζίνας να μη γίνεται λίγο αργότερα; Εννιά και μισή, η λειτουργία είχε τελειώσει. Θα ξίνιζε το φαγητό αν περίμενε να μαγειρευτεί μια δυο ώρες αργότερα;
Το έχω πει και το έχω καταγγείλει εκατομμύρια φορές τα τελευταία χρόνια, ότι είναι ασέβεια να απασχολούνται άνθρωποι την ώρα των ιερών ακολουθιών με άλλα πράγματα (καθαριότητα, πώληση βιβλίων, μαγειρέματα κλπ). Αν ο ναός, η Εκκλησία, έχασε τον λατρευτικό χαρακτήρα, ή τον πέρασε σε δεύτερη κατηγορία, ή έγινε απλά ένας χώρος τελετών, και άλλων κοινωφελών έργων, τότε να αναλάβουν και τους χώρους αυτούς (των ναών) οι δήμοι και οι κοινότητες (όπως και με τα κοιμητήρια), και ίσως τότε να υπάρχει και μεγαλύτερος σεβασμός, φόβος Θεού και ευπρέπεια. Ίσως ο νέος αυτός δημόσιος φορέας, σκεφτεί να βάλλει και μια καμινάδα ώστε η «φαγητίλα» να ανεβαίνει κάπου ψηλά (πιο ψηλά από τον άνω, τον κυρίως ναό) για να μη γεμίζει τα ρουθούνια και τα πνευμόνια μας (σε βαθμό, επαναλαμβάνω, εμετικό!), ανακατεμένη με το… λιβάνι, ενώ μάλιστα ετοιμαζόμαστε και να κοινωνήσουμε!
Παναγιώτης Μιχαλόπουλος
26 Οκτωβρίου 2004
(Αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτη).
Σεβασμιώτατε, ευλογείτε!
«…Νυν δε πρόφασιν ουκ έχουσιν περί της αμαρτίας αυτών», ακούσαμε να μας λέει σήμερα το ιερόν Ευαγγέλιον. Και λέγε – λέγε, τόσα χρόνια τώρα, κάτι μπορεί τελικά να αλλάξει προς το καλλίτερο και στην αγ. Βαρβάρα Αργυ-ρουπόλεως.
Την περασμένη Κυριακή, λοιπόν, μετά τα δυο μνημόσυνα, ο π. Θεόδωρος είπε προς τους καλεσμένους των μνημοσύνων ότι «κατ’ οικονομίαν» επιτρέπει η Εκκλησία να γίνονται μνημόσυνα την Κυριακή. Να υποθέσουμε ότι θα καταργηθούν; Είχαν καταργηθεί επί Αρχιεπισκόπου κ. Χριστοδούλου, ως τοποτηρητή της Μητρόπολης Νέας Σμύρνης, αλλά μετά επέστρεψαν διότι λέει… ο ναός έχει πολλά έξοδα και «δεν βγαίνει» αλλιώς! Οπότε τι; Το «κατ’ οικονομίαν», μπορεί να μεταφραστεί και… προς «οικονόμα»;
Πάντως πολύ το χάρηκα που την περασμένη Κυριακή στο ψαλτήρι αριστερά, έψελνε ένας ψάλτης με ορθοφωνία, με αίσθημα ευθύνης και με ιεροπρέπεια. Σήμερα δε, απουσιάζοντος του «δεξιού», ήταν αυτός στη θέση του. Με έκπληξη όμως άκουσα να τον σχολιάζει δυσμενώς κάποιος! …Κριτική από ανθρώπους που διαβάζουν τα αναγνώσματα «ψόφια» και «μουρμουρητά», ώστε τα δυσκολονόητα «αρχαία», να γίνουν και μη ακουόμενα και μη διακρινόμενα… «Ει ο κόσμος υμάς μισεί, γινώσκετε ότι εμέ πρώτον υμών εμίσηκεν», ακούσαμε επίσης σήμερα να λέει το ιερόν Ευαγγέλιον!..
Άκουσα ακόμα να λέγεται, ότι ενορίτης πήρε την κορούλα του από το κατηχητικό της αγ. Βαρβάρας Αργυρουπόλεως, πριν λίγες μέρες, όταν διαπίστωσε ότι η κατηχήτρια ήταν μια σούπερ μινιφορούσα… Θυμήθηκα μια δική μου περίπτωση, στον ίδιο ναό, στο ίδιο λεγόμενο «πνευματικό κέντρο», όταν πριν από 6 περίπου χρόνια είχα πάει εκεί, το δωδεκάχρονο τότε Παύλο μου για μουσική, και μια τέτοια «κυρία» με άσεμνη εμφάνιση και συμπεριφορά ήταν εκεί υπεύθυνη της (επί πληρωμής) εκμάθησης αρμονίου, ενώ ο σύζυγος της δίδασκε εκεί χορό…
Πάντως, «το καλό να λέγεται», και σήμερα στη θ. λειτουργία συλλειτούργησε με τον νέο, (τον π. Θεόδωρο) και ο γέροντας πεθερός του και τον χάρηκα (τον γέροντα), για το κήρυγμά του και για τις καθαρά εκφωνούμενες από αυτόν προσευχές, για την ζωηρότητα του, για την ζωντάνια του.
Παναγιώτης Μιχαλόπουλος
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΝΑΟ ΑΘΗΝΩΝ
(ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΕΡΟΚΥΡΙΚΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ – ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ)
27 Οκτωβρίου 2004
Σεβαστέ μου πάτερ ΧΡΙΣΟΣΤΟΜΕ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, ευλογείτε!
…..Με την ευκαιρία θα ήθελα να σας ρωτήσω: μήπως είμαστε αιρετικοί;
Σκληρός ο λόγος, και πρώτη φορά το λέω αυτό, διότι:
1. Στο διαδίκτυο δραστηριοποιείται μετά λύσσας και μανίας μια ομάδα πρώην (λένε) αιρετικών, η Ο.Ο.Δ.Ε. που ισχυρίζεται ότι έχει την κάλυψη των κ.κ. Χριστοδούλου – Τσουρού – Μεταλληνού, χωρίς να διαψευσθεί (παρά τις καταγγελίες), μια ομάδα με μίσος κατά των Ορθοδόξων (που τους «βαφτίζει» αιρετικούς), μια ομάδα με πάθος διάδοσης αιρετικών διδασκαλιών περί κολάσεως κλπ.
2. Στους ιερούς ναούς κυκλοφορούν βιβλία, όπως «παπα - Χαράλαμπος Διονυσιάτης» (με την φωτογραφία και του Μακαριότατου μέσα, παρακαλώ!), όπου μαθαίνουμε ότι (με το αζημίωτο) γέροντες αναλαμβάνουν… «ψυχοβγάλτες», αφού με το κομποσκοίνι τους μόνο (ενώ άλλοι… με τα μνημόσυνα!), καταφέρνουν να βγάλουν ψυχές από την κόλαση και να τις φέρουν στον Παράδεισο!!!..
3. Στους ιερούς ναούς κυκλοφορούν επίσης (διανέμονται δωρεάν – διατίθενται ελεύθερα από τα παγκάρια) φυλλάδια και τεύχη ανάλογου περιεχομένου με «μύθους για αγράμματες γριές) όπου καλόγεροι διαλέγονται επί μακρόν με την Παναγία, και καταφέρνουν να «μεταθέσουν» κολασμένους στον Παράδεισο. Στα ίδια φυλλάδια (κάποια είναι του «Αποστόλου Βαρνάβα» εκφράζονται αιρετικές (των Μορμόνων;) θέσεις σχετικά με την μεταθάνατον «σωτηρία» (κολασμένων!!!) που την συνδέουν με τα μνημόσυνα… Εκφράζονται τέτοιες θέσεις που τις αποδίδουν μάλιστα και στον… αγ. Νεκτάριο!..
Μήπως είμαστε αιρετικοί, ή πάμε να γίνουμε;
Μια τέτοια δε «Εκκλησία», θα έχει σίγουρα και νέους «αγίους», όπως τους νεαρούς της Ο.Ο.Δ.Ε. (Νίκο Μαυρομάγουλο, Θωμά Δρίτσα, τον KAMAG, και τον άλλον τον «αρχηγό» που αυτοδιαφημίζεται ως ομοφυλόφιλος!), θα έχει και γέροντες «αγίους» όπως τα καλογερικά κατασκευάσματα νοσηρής φαντασίας στα οποία δίδονται ονόματα όπως Παΐσιος, παπα – Χαράλαμπος, κλπ. – κατασκευάσματα, που πιστεύω δεν έχουν καμιά σχέση με τα αληθινά πρόσωπα αγαθών γερόντων που εμπορικά και αιρετικά τα εκμεταλλεύονται οι παρείσακτοι στον ορθόδοξο χώρο (οι νεοορθόδοξοι, οι πεθαμενατζήδες, οι μιτροφόροι και όχι μόνο «Γρηγόρηδες» των μνημοσύνων), βάζοντάς τους στο στόμα λόγια που δεν είπαν, δαιμονοποιόντας τους, όλοι αυτοί, οι «συντεχνίες» γενικά των εκκλησιαστικών «νταβατζήδων»…
Eκκλησιαστικών «νταβατζήδων»…
…Προς αντιμετώπιση των οποίων ζητείται εκκλησιαστικός («Καραμανλής»), άντρας με παντελόνια και ράσα δηλαδή, και ως τέτοιο πρόσωπο θεωρώ τον Μακαριότατο τον οποίο πιστεύω ότι θα υποστηρίξει και πάλι η Ι. Σύνοδος, όπως έγινε και στο θέμα της μετάφρασης των αναγνωσμάτων στους ναούς της Αρχιεπισκοπής…
Ασπάζομαι με σεβασμό την δεξιά σας,
Παναγιώτης Μιχαλόπουλος
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΕΩΣ
28 Οκτωβρίου 2004
Σεβαστέ μου πάτερ Θεόδωρε, ευλογείτε! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
1. Η χθεσινή μας συνάντηση, το απόγευμα πριν τον εσπερινό, δεν πρέπει να ήταν απλή σύμπτωση αλλά «από Θεού», διότι μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε, εσείς σαν πατέρας και εγώ σαν παιδί της Εκκλησιάς. Δόξα τω Θεώ!
Το πρώτο συναίσθημα που ένιωσα ήταν η χαρά διότι από τα πρώτα σας λόγια κατάλαβα ότι ο Σεβασμιώτατος ενδιαφέρθηκε για τα καταγγελλόμενά μου, και σας κάλεσε όπως μου είπατε, και κουβεντιάσατε. Δοξάζω και γι’ αυτό τον Θεό!
2. Σχετικά με το πρώτο θέμα, αυτό της κυρίας Δανέζη που μου αναφέρατε χτες, δεν φρονώ ότι η ενέργειά μου (η καταγγελία μου στον Επίσκοπο) ήταν άστοχη διότι τάχα «το θέμα έλαβε διαστάσεις», διότι εδώ πρόκειται για μια πλάνη (το βιβλίο της) που διαδιδόταν μέσα στην εκκλησία μας, και δεν ξέρω πόσοι από όσους πήραν το βιβλίο (πριν προλάβω να το μαζέψω) έπεσαν στην πλάνη ή μας αποκήρυξαν και πήγαν αλλού (στην αίρεση;) να βρουν την Αλήθεια, μακριά από το ψέμα της ενορίτισσας κ. Δανέζη!.. Άρα, το θέμα δεν είναι αν στενοχωρήθηκε η κυρία, ούτε το αν εκτέθηκαν οι «φύλακες» του ναού που δεν «γρηγορούν», ούτε είναι σωστό ότι πρέπει να… «λυπόμαστε τον Μητροπολίτη μας που έχει μια στοίβα χαρτιά υποθέσεων στο γραφείο του, και δεν πρέπει να τον φορτώνουμε και με δικές μας υποθέσεις που μπορούμε να τις λύσουμε μόνοι μας», διότι εδώ πρόκειται για την σωτηρία ή την απώλεια ψυχών και νομίζω ότι αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να μας απασχολεί. Θα χαιρόμουν δε αν της αποκαλύπτατε της κυρίας το όνομα μου μαζί με το κείμενο της καταγγελίας μου που ήδη της έχετε δώσει, διότι εγώ δεν την γνωρίζω προσωπικά (δεν μπόρεσα να την βρω παρά τις προσπάθειές μου), ώστε να συναντηθούμε, και μαζί σας, οι τρεις μας ακόμα καλλίτερα, διότι πέρα από «τις διαστάσεις που έλαβε το θέμα», κάτι για το οποίο δεν είμαι υπεύθυνος εγώ (με την καταγγελία μου) αφού η κυρία δημόσια «εξετέθη» με την πράξη της, να συναντηθούμε λέω, και να συζητήσουμε μαζί της ώστε να την βοηθήσουμε να βρει την αληθινή πιστή.
…Διότι είναι αμαρτία να πάει χαμένη μέσα στην πλάνη ότι ο Θεός τάχα της αποκάλυψε αλήθειες που η Εκκλησία αγνοεί και ότι εκείνη με αυτές (τις «αλήθειες») θα μας σώσει… Αυτό είναι το θέμα, η ψυχή αυτή, η κυρία, για την οποία ο Χριστός θυσιάστηκε! Δεν είναι το θέμα τα… «λεφτά που έδωσε για το βιβλίο να τα έδινε καλλίτερα στο πνευματικό κέντρο του ναού», διότι αυτό είναι πολύ δευτερεύον ζήτημα, νομίζω!..
3. Μου είπατε χτες, «ο αναμάρτητος υμών πρώτος βαλέτω λίθον»! Πρώτον, δεν λιθοβόλησα κανέναν, αλλά έκρινα σύμφωνα με τον λόγο του Ευαγγελίου «την ορθήν κρίσιν κρίνατε». Και δεν διεκδικώ ούτε το «αλάθητο», ούτε «αναμάρτητος» είμαι, διότι αυτές είναι ιδιότητες του Θεού. Αμαρτωλός είμαι, και εξομολογούμε, και κοινωνώ, αλλά αιρετικός δεν είμαι! …Και όταν βλέπω διάφορα «φαινόμενα» στην εκκλησία που μας εκθέτουν ως ορθοδόξους και δίνουν τροφή στους αιρετικούς, ε, δεν μπορώ να σιωπώ, και τώρα βέβαια που μου μιλήσατε, πολύ ευχαρίστως να σας ενημερώνω, αλλά και τον Σεβασμιώτατο όταν κρίνω ότι πρέπει να τον ενοχλώ, θα τον «ενοχλώ», και θα θέτω σοβαρά θέματα, και πάλι στην δική του «ορθή κρίση»… (άλλωστε, «δεν σας έκανε και ντα – ντα», για να θυμηθούμε και τον κ. Δημήτρη σας).
4. Με τίμησαν τα λόγια σας χτες, όταν με επαινέσατε για τον «ζήλο» μου και την αγάπη και το ενδιαφέρον μου για την εκκλησία, αλλά νομίζω ότι με αδικήσατε όταν μου «κολλήσατε» το… «ζήλον Θεού έχουσιν, αλλά’ ου κατ’ επίγνωσιν»! Αυτό, το αναφέρει ο Απ. Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του, και αναφέρεται στους Ιουδαίους. Εγώ, δεν ήμουν ποτέ Ιουδαίος! Από παιδάκι του δημοτικού ήμουν στο κατηχητικό. Είχα ως κατηχητές, τους τότε φοιτητές και σημερινούς διακεκριμένους και τιμημένους στον χώρο της Εκκλησίας μας, τον κ. Νικόλαο Νευράκη (εκπαιδευτικό – ιεροκήρυκα Αθηνών - διδάκτορα Πανεπιστημίου), και τον πατέρα Δανιήλ Αεράκη, και ευτύχισα να έχω άγιους γέροντες καθοδηγητές μου, όπως τον πατέρα Αυγουστίνο Καντιώτη, τον πατέρα Επιφάνειο Θεοδωρόπουλο, γνώρισα δε και τον διορατικό γέροντα πατέρα Πορφύριο, έναν ακόμα σύγχρονο άγιο. Είμαι, τέλος, με τη χάρη του Θεού, πιστό και ενεργό μέλος της Εκκλησίας σε όλη μου τη ζωή, καταρτι-σμένος με την μελέτη της Γραφής και των Πατέρων, και με κηρύγματα ορθοδόξου πνευματικότητας. Εκπαιδεύτηκα δε, και στην Σχολή Κατηχητών της Αποστολικής Διακονίας (έλαβα πτυχίο από τα χέρια του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου Κατσώνη), και το σπουδαιότερο έργο για το οποίο χαίρομαι είναι το έργο μου ως Κατηχητή. Όταν μάλιστα υπηρέτησα ως κατηχητής (στα μέσα της δεκαετίας του ’70) και εδώ, στο ναό μας, είχα την ευτυχία να συνεργάζομαι με έναν λαμπρό επιστήμονα - αρχιτέκτονα, τον αείμνηστο Θεόδωρο Κοντοπίδη, ο οποίος όταν εγώ νεαρός – σχεδόν έφηβος - ξεκίνησα να διδάσκω στα κατηχητικά (Ι.Ν. Εσταυρωμένος – Αιγάλεω), εκείνος ήταν μαθητής μου και πήγαινε τότε στην πέμπτη τάξη του δημοτικού… Αν λοιπόν παρά ταύτα, δεν έχω και «επίγνωση», το αφήνω να το κρίνετε και πάλι, εσείς σαν πνευματικός άνθρωπος, και σαν πατέρας της εκκλησίας μας.
5. Εκείνο όμως που (όπως σας είπα χτες) με ενόχλησε, ήταν ο λόγος σας (που σας ξέφυγε μάλλον) ότι… έρχομαι στην εκκλησία της αγ. Βαρβάρας με σκοπό «να υποκλέψω κάτι», για να το καταγγείλω μετά!!! Όπως σας είπα διαμαρτυρόμενος, αυτό είναι κατάκριση διότι μου αποδίδετε «διαβολή», και την ψυχή μου δεν μπορεί να την γνωρίζετε, ούτε και τις προθέσεις μου (αν είναι δηλαδή από αγάπη η ενέργειές μου ή από κακία). …Και δεν θα με ξαναβλέπατε μετά από αυτό στην εκκλησία, αλλά σκέφτηκα ότι αυτό θα έκανε τον διάβολο να χαρεί, και καλά θα ήταν να συνεχίσω να έρχομαι, έστω και αν κάποιοι σκυθρωπούν ή ταράσσονται που με βλέπουν… Άλλωστε, άλλος (ο Πειράζων την εκκλησία) πρέπει να φύγει με την ουρά κάτω από τα σκέλια, και όχι εγώ ο οποίος (όπως σας είπα χαριτολογώντας χτες)… δεν έχω καν ουρά!
6. Πολύ δε χαρά μου έδωσε η πρότασή σας να βοηθώ στο έργο της εκδόσεως του περιοδικού του ναού. Χαρά μου και τιμή μου! Όμως ο κύριος Δημήτρης που απασχολείται με αυτό «το διακόνημα» να μην έχει πάντα την ιδέα ότι αυτό που κάνει είναι έργο για το καλό της εκκλησίας ενώ τα δικά μου μηνύματα είναι αντιχριστιανική συμπεριφορά! …Διότι εμπίπτει και αυτός στην περίπτωση της κατάκρισης, και θα πω και τούτο: Εγώ στην Εκκλησία δεν «έφαγα» ποτέ, αλλά αντίθετα ανάλωσα τον εαυτό μου αφού εργάζομαι από έφηβος (στα ναυπηγεία – τμήμα μελετών - τότε), και αντιμετώπισα από την αρχή επαγγελματικούς διωγμούς για την πίστη μου από την οργανωμένη τότε μασονία στου Νιάρχου, διωγμούς και κατά τη θητεία μου στο Ναυτικό από βλάσφημους και άθεους, διωγμούς για την πιστή μου μέχρι και πρόσφατα (σε εργοστάσιο μετασχηματιστών όπου εργαζόμουν ως σχεδιαστής) από όπου αναγκάστηκα να παραιτηθώ – αν και είχα την εύνοια του Διευθυντή, για λόγους πίστεως (σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το καθεστώς εκεί, των νέο-παγανιστών). …Και να, που είμαι τώρα στα 60μου, ένα χρόνο άνεργος!.. Με χαρά λοιπόν έλαβα το νέο τεύχος του περιοδικού σας, που μου δώσατε χτες, και το διάβασα με προσοχή. Και αν έχω κάτι να παρατηρήσω επ’ αυτού, ή κάποια ιδέα για το επόμενο τεύχος, θα χαρώ να συζητήσουμε σχετικά. Και πάλι δοξάζω τον Θεό που μετά από τόσα χρόνια που είμαστε «γνωστοί άγνωστοι» μεταξύ μας, μας έδωσε την ευκαιρία «να τα πούμε»… «Θα τα λέμε» λοιπόν τώρα (και πιο άμεσα), και «δια ζώσης» που λένε.
Παναγιώτης Μιχαλόπουλος
Υ.Γ.
Και να μην ξεχνάμε και τον άλλον πλανεμένο, τόσα χρόνια τώρα, δυο βήματα από την αγ. Βαρβάρα, τον «οραματιστή» (1)
κ. Γιώργο Στυβανάκη (γνωστό μου από παιδί τότε του κατηχητικού μου της αγ. Βαρβάρας (2),
και οικογενειακό γνωστό μου), που κάθε Σάββατο «εξομολογεί» και κάνει αποκαλύψεις αμαρτημάτων και μαγικών τεχνασμάτων (όπως λέει), και σταυρώνει γυναίκες (και ιερείς σταυρώνει όπως αυτοδιαφημίζει;) που περιμένουν στην σειρά (όπως διαπίστωσα ο ίδιος) για να μπουν στο γραφείο του στο… μαγαζί του για «κατασκευές επιγραφών»!..
(1) …«οραματιστή» της κίνησης Ζωλότα;
(2) …του κατηχητικού που δεν με άφησαν να ολοκληρώσω, διότι είχα γράψει στον Δεσπότη (Χ. Βούλτσο) να μη γκρεμιστεί η παλιά (σωστό κομψοτέχνημα όλο πέτρα) αγ. Βαρβάρα, κάτι που ήθελαν και έκαναν τελικά, για να γίνει μεγάλη ώστε λέει να μην τους «φάει» την μητροπολιτική έδρα η Αγ. Τριάδα!.. (Τους είχε ενοχλήσει και η προτροπή μου προς τους μαθητές μου να αποφεύγουν να μπαίνουν μέσα στο ιερό, και να παραμένουν μέσα, ως παπαδάκια…).
ΑΞΙΟΤΙΜΟΝ ΚΥΡΙΑΝ
Μ. ΔΑΝΕΖΗ
ΠΡΟΣ ΤΗΝ Τ.Θ. 72606
164 10 ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ - ΑΘΗΝΑ
Σάββατο, 30 Οκτωβρίου 2004
Αγαπητή κ. Δανέζη, χαίρετε!
Είμαι ένας από τους αναγνώστες του βιβλίου σας με τίτλο:
ΚΙ ΟΜΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!
και υπότιτλο:
«Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΩΣ – Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ».
Επιτρέψατε μου να σας συστηθώ. Ονομάζομαι Παναγιώτης Μιχαλόπουλος, και εκκλησιάζομαι στην Αγ. Βαρβάρα, από το 1974. Μόλις τώρα όμως σας γνώρισα, και μάλιστα όχι προσωπικά, αλλά μέσα από το βιβλίο σας αυτό, που το βρήκα να διατίθεται δωρεάν σε ένα τραπεζάκι μέσα στο ναό, τον περασμένο Σεπτέμβριο, και θα ήθελα από το συναίσθημα της αδελφικής αγάπης κινούμενος να το σχολιάσω.
Πρόσεξα λοιπόν, ότι γράφετε για την επιστροφή σας στην Εκκλησία που έγινε πρόσφατα όπως λέτε πριν από λίγους μήνες, και ότι αποκτήσατε και καλό πνευματικό πατέρα, αλλά επιτρέψατε μου να αμφιβάλω αν το βιβλίο σας αυτό που μόνο σύγχυση προκαλεί, και δεν έχει καμία σχέση με την ολόκληρη την ξεκάθαρη αλήθεια της Εκκλησίας μας, είναι της έγκρισης του πνευματικού σας.
Ακόμα και ο κύριος που το προλογίζει, μασημένα τα λέει τα λόγια του, αναφερόμενος σε… φαντασίες και ψυχανεμίσματα, και νομίζω ότι αφορά εσάς η φράση του ότι «Αγνοούμε πως έχουμε Αγνοία». Η αγνοία σας δε, φαίνεται από την αρχή του βιβλίου σας όταν από παιδί όπως λέτε, απομακρυνθήκατε από την εκκλησία στην οποία δεν ανήκατε ποτέ συνειδητά ούτε εσείς ούτε η οικογένεια σας, και ψάξατε και βρήκατε κάποιους (τις κατηχήτριές σας), για να τους φορτώσετε την ευθύνη για την απομάκρυνσή σας αυτή.
Έτσι, από αγνοία, όταν μεγαλώσατε και κάνατε δική σας οικογένεια, αποδώσατε διάφορα περιστατικά της ζωής σας που είχαν σχέση με περιπέτειες της υγείας σας, σε θαύματα! Αλλά, αν ήταν τέτοια, θα είχατε την ταπείνωση να τα κρατήσετε σαν προσωπικά σας μυστικά, όπως έκαναν οι πραγματικοί άνθρωποι του Θεού, και σε πραγματικά θαυμαστά περιστατικά που αυτοί βιώσαν. Αν ήσασταν δε κοντά στην Εκκλησία, θα ξέρατε ότι ο διάβολος μετασχηματίζεται και σε άγγελο φωτός για να μας παραπλανήσει, και θα ήσασταν πιο προσεκτική...
Αλλά την χαριστική βολή, σας την έδωσε ο διάβολος με την παρότρυνσή του να γράψετε το βιβλίο σας αυτό, όταν σας έκανε να πιστέψετε πως βρήκατε τάχα την «χαμένη» πίστη σας σε ένα βιβλίο που αναφερόταν στο «άγιο φως» του παναγίου τάφου του Χριστού μας. Δεν βρήκατε όμως την αληθινή πίστη διότι αγνοούσατε την Αγία Γραφή, και την ορθόδοξη ερμηνεία της!
…Παρά ταύτα, μετά από τρεις μήνες λέτε, μελέτης και άλλων θεολογικών βιβλίων (που δεν μας τα αναφέρετε), αποφασίσατε ότι πρέπει να αναλάβετε αγώνα για να… μας ξυπνήσετε και εμάς, και να πιστέψουμε ότι… «μας έχει όλους ο διάβολος στο τσεπάκι του» όπως λέτε, και ότι θα βγούμε από αυτό («το τσεπάκι του»), με την δική σας «φωτισμένη» καθοδήγηση που είναι το… πώς να γίνουμε ΘΕΟΙ, με την βοήθεια της… εξέλιξης της επιστήμης! ». Στην σελίδα 33 λέτε: «Ελάτε τώρα, για ξυπνήστε λίγο ακόμα, δεν πήρατε μπρος με τόσα που έγραψα, με τόσα που είπα; ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ, ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥ-ΜΕ…»!!!.. Και πιο είναι το αφυπνιστικό σας μήνυμα; Αυτό που λέτε, ότι ξεκίνησαν όλα από τους αρχαίους φιλοσόφους, μετά από χρόνια έλλειψης πολιτισμού, και ξαφνικά φτάσαμε στο «ΜΠΑΜ» στην κορυφή της τεχνολογικής εξέλιξης! Για αυτό το μπαμ, λέτε, γράψατε το βιβλίο, για να μας ξυπνήσετε όπως λέτε, και το επόμενο βήμα μας είναι ΝΑ ΤΟ ΠΑΙ-ΞΟΥΜΕ ΘΕΟΙ… (ΣΕΛΙΔΑ 33).
Δεν μπορούσα μετά από αυτά να παρακολουθήσω άλλο επί λέξει το ασυμβίβαστο με την πίστη και τη λογική τρόπο του γραψίματος σας, και για να τελειώσω γρήγορα, έφτασα στη σελίδα 48, όπου γράφετε: «…Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ. Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΜΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ»!!!..
Και το «φωτισμένο» αυτό βιβλίο σας, το κυκλοφορήσατε λάθρα και ύπουλα, και θρησκευτικά καμουφλαρισμένο, μέσα σε ορθόδοξη εκκλησία!
Λυπάμαι αν σας στενοχώρησε η κριτική μου αλλά έτσι έπρεπε να κάνω για να σας ξυπνήσω από τον λήθαργο της πλάνης στην οποία σας έριξε ο Παμπόνηρος. Μην απελπίζεστε όμως. Υπάρχει ελπίδα. Ζητήστε συγνώμη από τον Θεό για το κακό που κάνατε με την διάδοση της πλάνης αυτής, μετανοήστε και εξομολογηθείτε. Αποταθείτε και στον Επίσκοπο, και ζητήστε του συγνώμη για το ατόπημα σας αυτό που διαπράξατε μέσα σε ιερό ναό της πνευματικής του δικαιοδοσίας, και δεχτείτε τον πατρικό του λόγο που θα σας βοηθήσει να έλθετε επιτέλους στην μόνη Αλήθεια, αυτήν της ορθόδοξης Εκκλησίας, αυτήν που αγνοείτε παντελώς.
Ο Θεός μαζί σας,
Παναγιώτης Μιχαλόπουλος
Κυριακή, 17 Οκτωβρίου 2004
Σεβαστέ μου πάτερ, ευλογείτε!
Με σκοπό να σας δώσω ένα απόκομμα από ένα δημοσίευμά μου, εκκλησιάστηκα σήμερα για πρώτη φορά στο ναό σας. Επιτρέψατε μου να σας περιγράψω τα συναισθήματα μου από αυτήν μου την εμπειρία.
Η πρώτη εντύπωση, ήταν ο προβληματισμός από την καλουπωμένη (μετά το σεισμό) εκκλησιά. Σκέφτηκα: πώς μας ανέχεται ο Κύριος και κρατά όρθιες τις εκκλησιές μας, και τους πολυελέους στη θέση τους!..
Δεύτερο συναίσθημα ήταν η χαρά από την λαμπρότητα της φωταγωγημένης (λόγω ΤιΒι) εκκλησίας.
Μετά, ήλθε η συγκίνηση για την ανάγνωση των αναγνωσμάτων, και στην καθομιλουμένη γλώσσα. Πώς συγκροτήθηκα και δεν χειροκρότησα!
Άλλο συναίσθημα ήταν η αυξημένη συστολή, και ο φόβος από το ότι δεν με βλέπει μόνο ο Θεός, αλλά μπορεί να με «πάρει» και η κάμερα σε κάποια στιγμή που μπορεί η στάση μου να μην είναι η πρέπουσα, και να με δει και άλλος κόσμος ως ένα χριστιανό μη ιεροπρεπή όσο πρέπει (αδιάφορο, νυσταλέο, κλπ). Έτσι, αυτό μου αύξανε την τάση για εγρήγορση.
Πέμπτο συναίσθημα ήταν η λύπη, όταν μετά από το θαύμα των θαυμάτων, μετά από την αποκορύφωση του μυστηρίου της θ. Ευχαριστίας, «βγήκε δίσκος». Νόμιζα ότι είχε καταργηθεί, και ήταν αξιολύπητη η εμφάνιση σεβασμίων και υπέργηρων επιτρόπων να ασεβούν, να βγαίνουν με το πανέρι, και να επαιτούν κατά κάποιο τρόπο λίγα νομίσματα.
Μετά, ανεβήκατε εσείς στον άμβωνα για το κήρυγμα, και μου πέρασε η λύπη. Σας θεωρώ άξιο, και έτσι η προσοχή μου στην ομιλία σας ήταν αυξημένη. Άλλωστε και το θέμα ήταν τέτοιο: «η παραβολή του Σπορέως». Με έκπληξη όμως διαπίστωσα ότι σε όλη τη διάρκεια της ομίλησα σας, ο αριστερός ψάλτης, συνομιλούσε με τον συνψάλτη του. Από την μια προσευχόμουν για εσάς να σας φωτίζει ο Θεός στο λόγο σας, και να φωτίζει και εμάς να τον δεχτούμε ως Λόγο Θεού, και από την άλλη προσευχόμουν να μη «ζουμάρει» (κατά λάθος, ή εξ επίτηδες) ο φακός της τηλεόρασης στον συγκεκριμένο ψάλτη, και τον «συλλάβει» να συζητά, να χασμουριέται και να κοιτάει το ρολόι του, όσο εσείς κηρύττατε!!!..
Ελπίζω η προσευχή μου να εισακούστηκε. Διότι η μετάδοση της θ. λειτουργίας με μια τέτοια εικόνα, δεν θα έχει μόνο πνευματικό, αλλά… και χιουμοριστικό και γελοιοποιητικό χαρακτήρα, αφού δεν θα γελάσει απλώς «κάθε πικραμένος», αλλά θα γίνουμε και περίγελος των αιρετικών που θα πουν πάλι: «Να ποιοι είναι οι Ορθόδοξοι! Μίτρες, πατερίτσες, χρυσάφι, και λαμπρότητα τάχα, αλλά στην πραγματικότητα βαρεμάρα, και θέατρο, και φωσφορίζουσα σαπίλα».!..
Έτσι θα πουν, και πώς θα τους διαψεύσουμε όταν μια εικόνα (και μά-λιστα τηλεοπτική) αξίζει όσο χίλιες λέξεις;
Παναγιώτης Μιχαλόπουλος
Τετάρτη, 20 Οκτωβρίου 2004
…Και να μη σας τύχει να εκκλησιάζεστε στην αγ. Βαρβάρα Αργυρουπόλεως, όπως εμείς που είμαστε υποχρεωμένοι (όπως και σήμερα, του αγ. Γερασίμου και του αγ. Αρτεμίου), σε κάθε θ. λειτουργία να αισθανόμαστε την αναγούλα και την τάση για εμετό, από τις οσμές (κρεμμύδια κλπ) από το μαγειρείο που λειτουργεί (από χριστιανούς για χριστιανούς;;;) στο κάτω από τον ναό λεγόμενο πνευματικό κέντρο!
Ούτε όρθρο, ούτε λειτουργία μπορέσαμε και σήμερα να απολαύσουμε από τα τσιγαρίσματα και τα μαγειρέματα. Γιατί αυτή η «ιεροτελεστία» της κουζίνας να μη γίνεται λίγο αργότερα; Εννιά και μισή, η λειτουργία είχε τελειώσει. Θα ξίνιζε το φαγητό αν περίμενε να μαγειρευτεί μια δυο ώρες αργότερα;
Το έχω πει και το έχω καταγγείλει εκατομμύρια φορές τα τελευταία χρόνια, ότι είναι ασέβεια να απασχολούνται άνθρωποι την ώρα των ιερών ακολουθιών με άλλα πράγματα (καθαριότητα, πώληση βιβλίων, μαγειρέματα κλπ). Αν ο ναός, η Εκκλησία, έχασε τον λατρευτικό χαρακτήρα, ή τον πέρασε σε δεύτερη κατηγορία, ή έγινε απλά ένας χώρος τελετών, και άλλων κοινωφελών έργων, τότε να αναλάβουν και τους χώρους αυτούς (των ναών) οι δήμοι και οι κοινότητες (όπως και με τα κοιμητήρια), και ίσως τότε να υπάρχει και μεγαλύτερος σεβασμός, φόβος Θεού και ευπρέπεια. Ίσως ο νέος αυτός δημόσιος φορέας, σκεφτεί να βάλλει και μια καμινάδα ώστε η «φαγητίλα» να ανεβαίνει κάπου ψηλά (πιο ψηλά από τον άνω, τον κυρίως ναό) για να μη γεμίζει τα ρουθούνια και τα πνευμόνια μας (σε βαθμό, επαναλαμβάνω, εμετικό!), ανακατεμένη με το… λιβάνι, ενώ μάλιστα ετοιμαζόμαστε και να κοινωνήσουμε!
Παναγιώτης Μιχαλόπουλος
26 Οκτωβρίου 2004
(Αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτη).
Σεβασμιώτατε, ευλογείτε!
«…Νυν δε πρόφασιν ουκ έχουσιν περί της αμαρτίας αυτών», ακούσαμε να μας λέει σήμερα το ιερόν Ευαγγέλιον. Και λέγε – λέγε, τόσα χρόνια τώρα, κάτι μπορεί τελικά να αλλάξει προς το καλλίτερο και στην αγ. Βαρβάρα Αργυ-ρουπόλεως.
Την περασμένη Κυριακή, λοιπόν, μετά τα δυο μνημόσυνα, ο π. Θεόδωρος είπε προς τους καλεσμένους των μνημοσύνων ότι «κατ’ οικονομίαν» επιτρέπει η Εκκλησία να γίνονται μνημόσυνα την Κυριακή. Να υποθέσουμε ότι θα καταργηθούν; Είχαν καταργηθεί επί Αρχιεπισκόπου κ. Χριστοδούλου, ως τοποτηρητή της Μητρόπολης Νέας Σμύρνης, αλλά μετά επέστρεψαν διότι λέει… ο ναός έχει πολλά έξοδα και «δεν βγαίνει» αλλιώς! Οπότε τι; Το «κατ’ οικονομίαν», μπορεί να μεταφραστεί και… προς «οικονόμα»;
Πάντως πολύ το χάρηκα που την περασμένη Κυριακή στο ψαλτήρι αριστερά, έψελνε ένας ψάλτης με ορθοφωνία, με αίσθημα ευθύνης και με ιεροπρέπεια. Σήμερα δε, απουσιάζοντος του «δεξιού», ήταν αυτός στη θέση του. Με έκπληξη όμως άκουσα να τον σχολιάζει δυσμενώς κάποιος! …Κριτική από ανθρώπους που διαβάζουν τα αναγνώσματα «ψόφια» και «μουρμουρητά», ώστε τα δυσκολονόητα «αρχαία», να γίνουν και μη ακουόμενα και μη διακρινόμενα… «Ει ο κόσμος υμάς μισεί, γινώσκετε ότι εμέ πρώτον υμών εμίσηκεν», ακούσαμε επίσης σήμερα να λέει το ιερόν Ευαγγέλιον!..
Άκουσα ακόμα να λέγεται, ότι ενορίτης πήρε την κορούλα του από το κατηχητικό της αγ. Βαρβάρας Αργυρουπόλεως, πριν λίγες μέρες, όταν διαπίστωσε ότι η κατηχήτρια ήταν μια σούπερ μινιφορούσα… Θυμήθηκα μια δική μου περίπτωση, στον ίδιο ναό, στο ίδιο λεγόμενο «πνευματικό κέντρο», όταν πριν από 6 περίπου χρόνια είχα πάει εκεί, το δωδεκάχρονο τότε Παύλο μου για μουσική, και μια τέτοια «κυρία» με άσεμνη εμφάνιση και συμπεριφορά ήταν εκεί υπεύθυνη της (επί πληρωμής) εκμάθησης αρμονίου, ενώ ο σύζυγος της δίδασκε εκεί χορό…
Πάντως, «το καλό να λέγεται», και σήμερα στη θ. λειτουργία συλλειτούργησε με τον νέο, (τον π. Θεόδωρο) και ο γέροντας πεθερός του και τον χάρηκα (τον γέροντα), για το κήρυγμά του και για τις καθαρά εκφωνούμενες από αυτόν προσευχές, για την ζωηρότητα του, για την ζωντάνια του.
Παναγιώτης Μιχαλόπουλος
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΝΑΟ ΑΘΗΝΩΝ
(ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΕΡΟΚΥΡΙΚΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ – ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ)
27 Οκτωβρίου 2004
Σεβαστέ μου πάτερ ΧΡΙΣΟΣΤΟΜΕ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, ευλογείτε!
…..Με την ευκαιρία θα ήθελα να σας ρωτήσω: μήπως είμαστε αιρετικοί;
Σκληρός ο λόγος, και πρώτη φορά το λέω αυτό, διότι:
1. Στο διαδίκτυο δραστηριοποιείται μετά λύσσας και μανίας μια ομάδα πρώην (λένε) αιρετικών, η Ο.Ο.Δ.Ε. που ισχυρίζεται ότι έχει την κάλυψη των κ.κ. Χριστοδούλου – Τσουρού – Μεταλληνού, χωρίς να διαψευσθεί (παρά τις καταγγελίες), μια ομάδα με μίσος κατά των Ορθοδόξων (που τους «βαφτίζει» αιρετικούς), μια ομάδα με πάθος διάδοσης αιρετικών διδασκαλιών περί κολάσεως κλπ.
2. Στους ιερούς ναούς κυκλοφορούν βιβλία, όπως «παπα - Χαράλαμπος Διονυσιάτης» (με την φωτογραφία και του Μακαριότατου μέσα, παρακαλώ!), όπου μαθαίνουμε ότι (με το αζημίωτο) γέροντες αναλαμβάνουν… «ψυχοβγάλτες», αφού με το κομποσκοίνι τους μόνο (ενώ άλλοι… με τα μνημόσυνα!), καταφέρνουν να βγάλουν ψυχές από την κόλαση και να τις φέρουν στον Παράδεισο!!!..
3. Στους ιερούς ναούς κυκλοφορούν επίσης (διανέμονται δωρεάν – διατίθενται ελεύθερα από τα παγκάρια) φυλλάδια και τεύχη ανάλογου περιεχομένου με «μύθους για αγράμματες γριές) όπου καλόγεροι διαλέγονται επί μακρόν με την Παναγία, και καταφέρνουν να «μεταθέσουν» κολασμένους στον Παράδεισο. Στα ίδια φυλλάδια (κάποια είναι του «Αποστόλου Βαρνάβα» εκφράζονται αιρετικές (των Μορμόνων;) θέσεις σχετικά με την μεταθάνατον «σωτηρία» (κολασμένων!!!) που την συνδέουν με τα μνημόσυνα… Εκφράζονται τέτοιες θέσεις που τις αποδίδουν μάλιστα και στον… αγ. Νεκτάριο!..
Μήπως είμαστε αιρετικοί, ή πάμε να γίνουμε;
Μια τέτοια δε «Εκκλησία», θα έχει σίγουρα και νέους «αγίους», όπως τους νεαρούς της Ο.Ο.Δ.Ε. (Νίκο Μαυρομάγουλο, Θωμά Δρίτσα, τον KAMAG, και τον άλλον τον «αρχηγό» που αυτοδιαφημίζεται ως ομοφυλόφιλος!), θα έχει και γέροντες «αγίους» όπως τα καλογερικά κατασκευάσματα νοσηρής φαντασίας στα οποία δίδονται ονόματα όπως Παΐσιος, παπα – Χαράλαμπος, κλπ. – κατασκευάσματα, που πιστεύω δεν έχουν καμιά σχέση με τα αληθινά πρόσωπα αγαθών γερόντων που εμπορικά και αιρετικά τα εκμεταλλεύονται οι παρείσακτοι στον ορθόδοξο χώρο (οι νεοορθόδοξοι, οι πεθαμενατζήδες, οι μιτροφόροι και όχι μόνο «Γρηγόρηδες» των μνημοσύνων), βάζοντάς τους στο στόμα λόγια που δεν είπαν, δαιμονοποιόντας τους, όλοι αυτοί, οι «συντεχνίες» γενικά των εκκλησιαστικών «νταβατζήδων»…
Eκκλησιαστικών «νταβατζήδων»…
…Προς αντιμετώπιση των οποίων ζητείται εκκλησιαστικός («Καραμανλής»), άντρας με παντελόνια και ράσα δηλαδή, και ως τέτοιο πρόσωπο θεωρώ τον Μακαριότατο τον οποίο πιστεύω ότι θα υποστηρίξει και πάλι η Ι. Σύνοδος, όπως έγινε και στο θέμα της μετάφρασης των αναγνωσμάτων στους ναούς της Αρχιεπισκοπής…
Ασπάζομαι με σεβασμό την δεξιά σας,
Παναγιώτης Μιχαλόπουλος
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΕΩΣ
28 Οκτωβρίου 2004
Σεβαστέ μου πάτερ Θεόδωρε, ευλογείτε! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
1. Η χθεσινή μας συνάντηση, το απόγευμα πριν τον εσπερινό, δεν πρέπει να ήταν απλή σύμπτωση αλλά «από Θεού», διότι μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε, εσείς σαν πατέρας και εγώ σαν παιδί της Εκκλησιάς. Δόξα τω Θεώ!
Το πρώτο συναίσθημα που ένιωσα ήταν η χαρά διότι από τα πρώτα σας λόγια κατάλαβα ότι ο Σεβασμιώτατος ενδιαφέρθηκε για τα καταγγελλόμενά μου, και σας κάλεσε όπως μου είπατε, και κουβεντιάσατε. Δοξάζω και γι’ αυτό τον Θεό!
2. Σχετικά με το πρώτο θέμα, αυτό της κυρίας Δανέζη που μου αναφέρατε χτες, δεν φρονώ ότι η ενέργειά μου (η καταγγελία μου στον Επίσκοπο) ήταν άστοχη διότι τάχα «το θέμα έλαβε διαστάσεις», διότι εδώ πρόκειται για μια πλάνη (το βιβλίο της) που διαδιδόταν μέσα στην εκκλησία μας, και δεν ξέρω πόσοι από όσους πήραν το βιβλίο (πριν προλάβω να το μαζέψω) έπεσαν στην πλάνη ή μας αποκήρυξαν και πήγαν αλλού (στην αίρεση;) να βρουν την Αλήθεια, μακριά από το ψέμα της ενορίτισσας κ. Δανέζη!.. Άρα, το θέμα δεν είναι αν στενοχωρήθηκε η κυρία, ούτε το αν εκτέθηκαν οι «φύλακες» του ναού που δεν «γρηγορούν», ούτε είναι σωστό ότι πρέπει να… «λυπόμαστε τον Μητροπολίτη μας που έχει μια στοίβα χαρτιά υποθέσεων στο γραφείο του, και δεν πρέπει να τον φορτώνουμε και με δικές μας υποθέσεις που μπορούμε να τις λύσουμε μόνοι μας», διότι εδώ πρόκειται για την σωτηρία ή την απώλεια ψυχών και νομίζω ότι αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να μας απασχολεί. Θα χαιρόμουν δε αν της αποκαλύπτατε της κυρίας το όνομα μου μαζί με το κείμενο της καταγγελίας μου που ήδη της έχετε δώσει, διότι εγώ δεν την γνωρίζω προσωπικά (δεν μπόρεσα να την βρω παρά τις προσπάθειές μου), ώστε να συναντηθούμε, και μαζί σας, οι τρεις μας ακόμα καλλίτερα, διότι πέρα από «τις διαστάσεις που έλαβε το θέμα», κάτι για το οποίο δεν είμαι υπεύθυνος εγώ (με την καταγγελία μου) αφού η κυρία δημόσια «εξετέθη» με την πράξη της, να συναντηθούμε λέω, και να συζητήσουμε μαζί της ώστε να την βοηθήσουμε να βρει την αληθινή πιστή.
…Διότι είναι αμαρτία να πάει χαμένη μέσα στην πλάνη ότι ο Θεός τάχα της αποκάλυψε αλήθειες που η Εκκλησία αγνοεί και ότι εκείνη με αυτές (τις «αλήθειες») θα μας σώσει… Αυτό είναι το θέμα, η ψυχή αυτή, η κυρία, για την οποία ο Χριστός θυσιάστηκε! Δεν είναι το θέμα τα… «λεφτά που έδωσε για το βιβλίο να τα έδινε καλλίτερα στο πνευματικό κέντρο του ναού», διότι αυτό είναι πολύ δευτερεύον ζήτημα, νομίζω!..
3. Μου είπατε χτες, «ο αναμάρτητος υμών πρώτος βαλέτω λίθον»! Πρώτον, δεν λιθοβόλησα κανέναν, αλλά έκρινα σύμφωνα με τον λόγο του Ευαγγελίου «την ορθήν κρίσιν κρίνατε». Και δεν διεκδικώ ούτε το «αλάθητο», ούτε «αναμάρτητος» είμαι, διότι αυτές είναι ιδιότητες του Θεού. Αμαρτωλός είμαι, και εξομολογούμε, και κοινωνώ, αλλά αιρετικός δεν είμαι! …Και όταν βλέπω διάφορα «φαινόμενα» στην εκκλησία που μας εκθέτουν ως ορθοδόξους και δίνουν τροφή στους αιρετικούς, ε, δεν μπορώ να σιωπώ, και τώρα βέβαια που μου μιλήσατε, πολύ ευχαρίστως να σας ενημερώνω, αλλά και τον Σεβασμιώτατο όταν κρίνω ότι πρέπει να τον ενοχλώ, θα τον «ενοχλώ», και θα θέτω σοβαρά θέματα, και πάλι στην δική του «ορθή κρίση»… (άλλωστε, «δεν σας έκανε και ντα – ντα», για να θυμηθούμε και τον κ. Δημήτρη σας).
4. Με τίμησαν τα λόγια σας χτες, όταν με επαινέσατε για τον «ζήλο» μου και την αγάπη και το ενδιαφέρον μου για την εκκλησία, αλλά νομίζω ότι με αδικήσατε όταν μου «κολλήσατε» το… «ζήλον Θεού έχουσιν, αλλά’ ου κατ’ επίγνωσιν»! Αυτό, το αναφέρει ο Απ. Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του, και αναφέρεται στους Ιουδαίους. Εγώ, δεν ήμουν ποτέ Ιουδαίος! Από παιδάκι του δημοτικού ήμουν στο κατηχητικό. Είχα ως κατηχητές, τους τότε φοιτητές και σημερινούς διακεκριμένους και τιμημένους στον χώρο της Εκκλησίας μας, τον κ. Νικόλαο Νευράκη (εκπαιδευτικό – ιεροκήρυκα Αθηνών - διδάκτορα Πανεπιστημίου), και τον πατέρα Δανιήλ Αεράκη, και ευτύχισα να έχω άγιους γέροντες καθοδηγητές μου, όπως τον πατέρα Αυγουστίνο Καντιώτη, τον πατέρα Επιφάνειο Θεοδωρόπουλο, γνώρισα δε και τον διορατικό γέροντα πατέρα Πορφύριο, έναν ακόμα σύγχρονο άγιο. Είμαι, τέλος, με τη χάρη του Θεού, πιστό και ενεργό μέλος της Εκκλησίας σε όλη μου τη ζωή, καταρτι-σμένος με την μελέτη της Γραφής και των Πατέρων, και με κηρύγματα ορθοδόξου πνευματικότητας. Εκπαιδεύτηκα δε, και στην Σχολή Κατηχητών της Αποστολικής Διακονίας (έλαβα πτυχίο από τα χέρια του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου Κατσώνη), και το σπουδαιότερο έργο για το οποίο χαίρομαι είναι το έργο μου ως Κατηχητή. Όταν μάλιστα υπηρέτησα ως κατηχητής (στα μέσα της δεκαετίας του ’70) και εδώ, στο ναό μας, είχα την ευτυχία να συνεργάζομαι με έναν λαμπρό επιστήμονα - αρχιτέκτονα, τον αείμνηστο Θεόδωρο Κοντοπίδη, ο οποίος όταν εγώ νεαρός – σχεδόν έφηβος - ξεκίνησα να διδάσκω στα κατηχητικά (Ι.Ν. Εσταυρωμένος – Αιγάλεω), εκείνος ήταν μαθητής μου και πήγαινε τότε στην πέμπτη τάξη του δημοτικού… Αν λοιπόν παρά ταύτα, δεν έχω και «επίγνωση», το αφήνω να το κρίνετε και πάλι, εσείς σαν πνευματικός άνθρωπος, και σαν πατέρας της εκκλησίας μας.
5. Εκείνο όμως που (όπως σας είπα χτες) με ενόχλησε, ήταν ο λόγος σας (που σας ξέφυγε μάλλον) ότι… έρχομαι στην εκκλησία της αγ. Βαρβάρας με σκοπό «να υποκλέψω κάτι», για να το καταγγείλω μετά!!! Όπως σας είπα διαμαρτυρόμενος, αυτό είναι κατάκριση διότι μου αποδίδετε «διαβολή», και την ψυχή μου δεν μπορεί να την γνωρίζετε, ούτε και τις προθέσεις μου (αν είναι δηλαδή από αγάπη η ενέργειές μου ή από κακία). …Και δεν θα με ξαναβλέπατε μετά από αυτό στην εκκλησία, αλλά σκέφτηκα ότι αυτό θα έκανε τον διάβολο να χαρεί, και καλά θα ήταν να συνεχίσω να έρχομαι, έστω και αν κάποιοι σκυθρωπούν ή ταράσσονται που με βλέπουν… Άλλωστε, άλλος (ο Πειράζων την εκκλησία) πρέπει να φύγει με την ουρά κάτω από τα σκέλια, και όχι εγώ ο οποίος (όπως σας είπα χαριτολογώντας χτες)… δεν έχω καν ουρά!
6. Πολύ δε χαρά μου έδωσε η πρότασή σας να βοηθώ στο έργο της εκδόσεως του περιοδικού του ναού. Χαρά μου και τιμή μου! Όμως ο κύριος Δημήτρης που απασχολείται με αυτό «το διακόνημα» να μην έχει πάντα την ιδέα ότι αυτό που κάνει είναι έργο για το καλό της εκκλησίας ενώ τα δικά μου μηνύματα είναι αντιχριστιανική συμπεριφορά! …Διότι εμπίπτει και αυτός στην περίπτωση της κατάκρισης, και θα πω και τούτο: Εγώ στην Εκκλησία δεν «έφαγα» ποτέ, αλλά αντίθετα ανάλωσα τον εαυτό μου αφού εργάζομαι από έφηβος (στα ναυπηγεία – τμήμα μελετών - τότε), και αντιμετώπισα από την αρχή επαγγελματικούς διωγμούς για την πίστη μου από την οργανωμένη τότε μασονία στου Νιάρχου, διωγμούς και κατά τη θητεία μου στο Ναυτικό από βλάσφημους και άθεους, διωγμούς για την πιστή μου μέχρι και πρόσφατα (σε εργοστάσιο μετασχηματιστών όπου εργαζόμουν ως σχεδιαστής) από όπου αναγκάστηκα να παραιτηθώ – αν και είχα την εύνοια του Διευθυντή, για λόγους πίστεως (σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το καθεστώς εκεί, των νέο-παγανιστών). …Και να, που είμαι τώρα στα 60μου, ένα χρόνο άνεργος!.. Με χαρά λοιπόν έλαβα το νέο τεύχος του περιοδικού σας, που μου δώσατε χτες, και το διάβασα με προσοχή. Και αν έχω κάτι να παρατηρήσω επ’ αυτού, ή κάποια ιδέα για το επόμενο τεύχος, θα χαρώ να συζητήσουμε σχετικά. Και πάλι δοξάζω τον Θεό που μετά από τόσα χρόνια που είμαστε «γνωστοί άγνωστοι» μεταξύ μας, μας έδωσε την ευκαιρία «να τα πούμε»… «Θα τα λέμε» λοιπόν τώρα (και πιο άμεσα), και «δια ζώσης» που λένε.
Παναγιώτης Μιχαλόπουλος
Υ.Γ.
Και να μην ξεχνάμε και τον άλλον πλανεμένο, τόσα χρόνια τώρα, δυο βήματα από την αγ. Βαρβάρα, τον «οραματιστή» (1)
κ. Γιώργο Στυβανάκη (γνωστό μου από παιδί τότε του κατηχητικού μου της αγ. Βαρβάρας (2),
και οικογενειακό γνωστό μου), που κάθε Σάββατο «εξομολογεί» και κάνει αποκαλύψεις αμαρτημάτων και μαγικών τεχνασμάτων (όπως λέει), και σταυρώνει γυναίκες (και ιερείς σταυρώνει όπως αυτοδιαφημίζει;) που περιμένουν στην σειρά (όπως διαπίστωσα ο ίδιος) για να μπουν στο γραφείο του στο… μαγαζί του για «κατασκευές επιγραφών»!..
(1) …«οραματιστή» της κίνησης Ζωλότα;
(2) …του κατηχητικού που δεν με άφησαν να ολοκληρώσω, διότι είχα γράψει στον Δεσπότη (Χ. Βούλτσο) να μη γκρεμιστεί η παλιά (σωστό κομψοτέχνημα όλο πέτρα) αγ. Βαρβάρα, κάτι που ήθελαν και έκαναν τελικά, για να γίνει μεγάλη ώστε λέει να μην τους «φάει» την μητροπολιτική έδρα η Αγ. Τριάδα!.. (Τους είχε ενοχλήσει και η προτροπή μου προς τους μαθητές μου να αποφεύγουν να μπαίνουν μέσα στο ιερό, και να παραμένουν μέσα, ως παπαδάκια…).
ΑΞΙΟΤΙΜΟΝ ΚΥΡΙΑΝ
Μ. ΔΑΝΕΖΗ
ΠΡΟΣ ΤΗΝ Τ.Θ. 72606
164 10 ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ - ΑΘΗΝΑ
Σάββατο, 30 Οκτωβρίου 2004
Αγαπητή κ. Δανέζη, χαίρετε!
Είμαι ένας από τους αναγνώστες του βιβλίου σας με τίτλο:
ΚΙ ΟΜΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!
και υπότιτλο:
«Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΩΣ – Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ».
Επιτρέψατε μου να σας συστηθώ. Ονομάζομαι Παναγιώτης Μιχαλόπουλος, και εκκλησιάζομαι στην Αγ. Βαρβάρα, από το 1974. Μόλις τώρα όμως σας γνώρισα, και μάλιστα όχι προσωπικά, αλλά μέσα από το βιβλίο σας αυτό, που το βρήκα να διατίθεται δωρεάν σε ένα τραπεζάκι μέσα στο ναό, τον περασμένο Σεπτέμβριο, και θα ήθελα από το συναίσθημα της αδελφικής αγάπης κινούμενος να το σχολιάσω.
Πρόσεξα λοιπόν, ότι γράφετε για την επιστροφή σας στην Εκκλησία που έγινε πρόσφατα όπως λέτε πριν από λίγους μήνες, και ότι αποκτήσατε και καλό πνευματικό πατέρα, αλλά επιτρέψατε μου να αμφιβάλω αν το βιβλίο σας αυτό που μόνο σύγχυση προκαλεί, και δεν έχει καμία σχέση με την ολόκληρη την ξεκάθαρη αλήθεια της Εκκλησίας μας, είναι της έγκρισης του πνευματικού σας.
Ακόμα και ο κύριος που το προλογίζει, μασημένα τα λέει τα λόγια του, αναφερόμενος σε… φαντασίες και ψυχανεμίσματα, και νομίζω ότι αφορά εσάς η φράση του ότι «Αγνοούμε πως έχουμε Αγνοία». Η αγνοία σας δε, φαίνεται από την αρχή του βιβλίου σας όταν από παιδί όπως λέτε, απομακρυνθήκατε από την εκκλησία στην οποία δεν ανήκατε ποτέ συνειδητά ούτε εσείς ούτε η οικογένεια σας, και ψάξατε και βρήκατε κάποιους (τις κατηχήτριές σας), για να τους φορτώσετε την ευθύνη για την απομάκρυνσή σας αυτή.
Έτσι, από αγνοία, όταν μεγαλώσατε και κάνατε δική σας οικογένεια, αποδώσατε διάφορα περιστατικά της ζωής σας που είχαν σχέση με περιπέτειες της υγείας σας, σε θαύματα! Αλλά, αν ήταν τέτοια, θα είχατε την ταπείνωση να τα κρατήσετε σαν προσωπικά σας μυστικά, όπως έκαναν οι πραγματικοί άνθρωποι του Θεού, και σε πραγματικά θαυμαστά περιστατικά που αυτοί βιώσαν. Αν ήσασταν δε κοντά στην Εκκλησία, θα ξέρατε ότι ο διάβολος μετασχηματίζεται και σε άγγελο φωτός για να μας παραπλανήσει, και θα ήσασταν πιο προσεκτική...
Αλλά την χαριστική βολή, σας την έδωσε ο διάβολος με την παρότρυνσή του να γράψετε το βιβλίο σας αυτό, όταν σας έκανε να πιστέψετε πως βρήκατε τάχα την «χαμένη» πίστη σας σε ένα βιβλίο που αναφερόταν στο «άγιο φως» του παναγίου τάφου του Χριστού μας. Δεν βρήκατε όμως την αληθινή πίστη διότι αγνοούσατε την Αγία Γραφή, και την ορθόδοξη ερμηνεία της!
…Παρά ταύτα, μετά από τρεις μήνες λέτε, μελέτης και άλλων θεολογικών βιβλίων (που δεν μας τα αναφέρετε), αποφασίσατε ότι πρέπει να αναλάβετε αγώνα για να… μας ξυπνήσετε και εμάς, και να πιστέψουμε ότι… «μας έχει όλους ο διάβολος στο τσεπάκι του» όπως λέτε, και ότι θα βγούμε από αυτό («το τσεπάκι του»), με την δική σας «φωτισμένη» καθοδήγηση που είναι το… πώς να γίνουμε ΘΕΟΙ, με την βοήθεια της… εξέλιξης της επιστήμης! ». Στην σελίδα 33 λέτε: «Ελάτε τώρα, για ξυπνήστε λίγο ακόμα, δεν πήρατε μπρος με τόσα που έγραψα, με τόσα που είπα; ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ, ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥ-ΜΕ…»!!!.. Και πιο είναι το αφυπνιστικό σας μήνυμα; Αυτό που λέτε, ότι ξεκίνησαν όλα από τους αρχαίους φιλοσόφους, μετά από χρόνια έλλειψης πολιτισμού, και ξαφνικά φτάσαμε στο «ΜΠΑΜ» στην κορυφή της τεχνολογικής εξέλιξης! Για αυτό το μπαμ, λέτε, γράψατε το βιβλίο, για να μας ξυπνήσετε όπως λέτε, και το επόμενο βήμα μας είναι ΝΑ ΤΟ ΠΑΙ-ΞΟΥΜΕ ΘΕΟΙ… (ΣΕΛΙΔΑ 33).
Δεν μπορούσα μετά από αυτά να παρακολουθήσω άλλο επί λέξει το ασυμβίβαστο με την πίστη και τη λογική τρόπο του γραψίματος σας, και για να τελειώσω γρήγορα, έφτασα στη σελίδα 48, όπου γράφετε: «…Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ. Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΜΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ»!!!..
Και το «φωτισμένο» αυτό βιβλίο σας, το κυκλοφορήσατε λάθρα και ύπουλα, και θρησκευτικά καμουφλαρισμένο, μέσα σε ορθόδοξη εκκλησία!
Λυπάμαι αν σας στενοχώρησε η κριτική μου αλλά έτσι έπρεπε να κάνω για να σας ξυπνήσω από τον λήθαργο της πλάνης στην οποία σας έριξε ο Παμπόνηρος. Μην απελπίζεστε όμως. Υπάρχει ελπίδα. Ζητήστε συγνώμη από τον Θεό για το κακό που κάνατε με την διάδοση της πλάνης αυτής, μετανοήστε και εξομολογηθείτε. Αποταθείτε και στον Επίσκοπο, και ζητήστε του συγνώμη για το ατόπημα σας αυτό που διαπράξατε μέσα σε ιερό ναό της πνευματικής του δικαιοδοσίας, και δεχτείτε τον πατρικό του λόγο που θα σας βοηθήσει να έλθετε επιτέλους στην μόνη Αλήθεια, αυτήν της ορθόδοξης Εκκλησίας, αυτήν που αγνοείτε παντελώς.
Ο Θεός μαζί σας,
Παναγιώτης Μιχαλόπουλος
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου