Γιορτινή μέρα σήμερα, και ο πάσα ένας ζητεί - να πούμε - τη χαρά, την ευτυχία και την αγάπη…
«Και που λες Ευτυχία, ευτυχία δεν βρήκαμε», που λέει και το λαϊκό άσμα, …«πάρα μόνο ψιχία»!..
Δεν περίμενα που λέτε να μου πουν «χρόνια πολλά» σήμερα στο σπίτι (ούτε καν «καλημέρα»). Μου φτάνουν τα «χρόνια πολλά» από την Ευγενία, τον Μιχάλη και τον Λυκούργο, την πραγματική μου οικογένεια, ...και έχω να λαβαίνω και από την Σταυρούλα…
Έτσι, βαρέθηκα σήμερα να μαγειρέψω μακαρονάκι κοφτό… Άκουγα και δίπλα (στα δωμάτια τους) την οικογένεια «μου» να γιορτάζει, και σκέφτηκα να γιορτάσω και εγώ – βρε αδελφέ - αναλόγως.
Η ταβέρνα (η λουξ, σούπερ, η σπέσιαλ, η κυριλέ) του κυρίου Γιάννη, είναι μερικά τετράγωνα μακριά από το σπίτι μου. Ο καιρός καλός, και το εκμεταλλεύτηκα, που λέτε, για να πάω να φάω σαν άνθρωπος, σε ταβέρνα σήμερα.
Μου έλειπαν βέβαια, που λέει ο λόγος, οι τρεις της οικογένειας «μου»… Αλλά εκεί στο καταπληκτικό αυτό ρεστοράν, έφαγα παρέα με αλλά 100 άτομα!
Άγνωστος μεταξύ αγνώστων αισθανόμουν σαν να παρακολουθώ ζωντανά εορταστικό πρόγραμμα στην τηλεόραση. Οι μόνοι γνωστοί μου ήταν ο εστιάτορας, η μετρ σύζυγος του και οι σερβιτόροι που μόλις με είδαν, όλοι του μαγαζιού, έσπευσαν στο τραπέζι μου να μου ευχηθούν και να με ρωτήσουν σχετικά με την υγεία μου…
Καλά φάγαμε λοιπόν, καλά ήπιαμε, και περίσσευσε και φαγητό (το πήρα σε πακέτο) για το σπίτι, για το βράδυ…
Φεύγοντας, άκουγα το πικάπ να παίζει το… «δεν πάω σπίτι μου απόψε», αλλά εγώ (γεροντάκι πια) που για τέτοια! Γραμμή για το σπίτι, λοιπόν, όπου έφτασα πριν από λίγο…
Και (τι τύχη!) έπεσα πάνω στην ερώτηση της συζύγου προς τον γιο «αν θέλει καφέ»… Και τότε εγώ, μέσα στο τσακίρ κέφι που ήμουν (μουρμούραγα και εκείνο το «δεν πάω σπίτι μου απόψε»), της παρήγγειλα και εγώ έναν καφέ! Έδωσα μάλιστα και πουρμπουάρ, 5 ευρώ με την δικαιολογία ότι το ίδιο κάνω και στην πλατεία το καλοκαίρι που πίνω καφέ, … αν η κοπέλα είναι όμορφη…
Όπα! Τώρα, αυτήν την στιγμή έφτασε στο δωμάτιο μου ο καφές που λέγαμε, ζεστός και μυρωδάτος από τα χέρια της Ελένης… Σας αφήνω για λίγο για να τον απολαύσω, και τα λέμε ξανά σε λίγο!..
Όπα!
Χαιρετιώτες – Χαιρετιώτισσες, ...Όπαααα!
Κυριακή, 13 Δεκεμβρίου 2009
Προς: Κον Γιάννη, Εστιάτορα
Δευτέρα, 14 Δεκεμβρίου 2009
Τα είπαμε με τον αγαπητό ιατρό, τον φίλτατο κ. Λυκούργο Νανή…
.jpg)
9 σχόλια:
POLI MEGALI EKPLIKSI.....
INE ALITHIA?
I MILATE KAPOS , EROTIMATIKA??
EAN INE ALITHIA,
OI EFHAIS MOU ARHIZOUN NA EKDILONONDE. KALI FOTISI..........
O THEOS MAZI SAS.
KE I-P-O-M-O- N-I-........
O THEOS INE MEGALOS.
KALOS NA PERASETE, TIN IPOLIPI MERA.
EVGENIA
Είναι αλήθεια...
Ότι πληρώνω όλο το λογαριασμό του νερού, και όλο τον λογαριασμό του ηλεκτρικού, με την καλή μου την καρδιά…
Τα πλήρωνα και από την αρχή, όλα αυτά – και όχι μόνο - όταν (προ 3 ετών άρχισα να παίρνω τη σύνταξη μου) αλλά με συκοφαντούσαν ότι δεν πληρώνω τίποτε (ενώ έδινα όλα τα χρήματα στην κυρία και αυτή τα κατακρατούσε), και με έσερναν στις αστυνομίες…
Στο αστυνομικό τμήμα Ελληνικού όπου τα είπα με τον διοικητή, και μετά την υποχρέωσαν την κυρία να μου δίνει απόδειξη ότι της πληρώνω τους λογαριασμούς, και μάλιστα όχι ολόκληρο το ποσό, αλλά το μισό της αξίας τους…
Εγώ λοιπόν τα πληρώνω όλα και δεν ζητώ απόδειξη αφού πάω ο ίδιος και τα πληρώνω μια και δεν εμπιστεύομαι χρήματα στη σύζυγο…
Ε, αυτό το χουβαρνταλίκι, μου το αναγνώρισαν, τόσο, ώστε σήμερα μου έφτιαξε ένα καφέ η κυρία!!!..
Αλληλούια! (όχι μόνον όπα)
AMIN.
KAPIA STIGMI KSIMERONI, YIA OLOUS,
<>........
o theos mazi sas.
ke ipomoni...
evgenia
Πίνοντας μόνος στο δωμάτιο μου (με παρέα εσάς στο διαδίκτυο) το καφεδάκι μου, ετοιμάζομαι να κάνω την ανάρτηση για το «καλησπέρα»! Το ξημέρωμα που εννοείτε, δεν υπάρχει εδώ, για την οικογένεια Μιχαλόπουλου… διότι δεν υπάρχει τέτοια οικογένεια!!!..
καλυτερα μα μη ν τα λεμε δημοσια τα προβληματα μας..αρκει που ο Θεος βλεπει..ολοι περναμε μαρτυρια ..ασηκωτα βασανα..τι να πω...κουραγιο
Όπα, αγαπητέ ανώνυμε φίλε!
Γεια χαρά νταν, και τα κουκιά μπαγλάν, άμα λάχει να πούμε! :-)
Α, ...και καλή χρονιά, ...παρεμπιπτόντως!
φιλικά,
Παναγιώτης
Υ.Γ.
Όταν ο Χριστός ξαναστρώνεται, φίλτατε, τότε η μούγκα, ...είναι δειλία και προδοσία!..
Η υπόθεση αυτή εδώ, αγαπητέ ανώνυμε, δεν είναι ένα συνηθισμένο οικογενειακό πρόβλημα, ένα πρόβλημα κλεισμένο σε τέσσερις τοίχους… Είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό…
Ο άνθρωπος αυτός, είχε μια δημόσια δράση: Ήταν από τα νιάτα του (από το 1965) ένα ενεργό μέλος της Εκκλησίας, ήταν διακεκριμένος Κατηχητής…
Δημόσια δε, έκανε γνωστή και την πρόθεση του να παντρευτεί, όταν το αποφάσισε, και ήταν απόλυτα σαφής: ζητούσε χριστιανή σύζυγο… Ως τέτοια δε, του παρουσιάστηκε αυτή η κυρία… Ο άνθρωπος είχε τους ενδοιασμούς του και την απέφευγε, αλλά η κυρία τον κυνηγούσε (τρέλα ερωτευμένη όπως δήλωνε), επίμονα, πέντε ολόκληρα χρόνια, μέχρι να τον καταφέρει να την παντρευτεί το 1987…
Σιγά – σιγά όμως, όταν τα δυο τους παιδιά μεγάλωσαν και μπήκαν στην εφηβεία, η κυρία που τα επηρέαζε όλη μέρα στο σπίτι (είχε πάρει πρόωρη σύνταξη με 15 χρόνια υπηρεσίας) τα προσκολλούσε δημαγωγικά κοντά της και τα έστρεφε μεθοδικά και συστηματικά εναντίον του πατέρα… Πρόδωσε την υπόσχεση της για μια χριστιανική οικογένεια, που μια τέτοια οικογένεια είχε φτιάξει ο πατέρας μέχρι τότε, και άρχισε να την καταστρέφει… Βλέπετε, ο πατέρας δεν είχε ερείσματα (για να μην πω βύσματα) στην εκκλησία, αλλά αντίθετα είχε και διωγμούς από αυτήν, για το ότι δεν ήταν ποτέ διαπλεκόμενος αλλά αντίθετα έλεγχε και τα κακώς κείμενα…
Η κυρία, όμως, βρήκε στηρίγματα σε φίλες της που ήταν παράδειγμα προς αποφυγή (άθεες, με διαλυμένες οικογένειες, κ.λπ.), και τις έκανε συμβούλους της… Εγκατέλειψε συζυγική κλίνη και τράπεζα και «συζούσε» με τα παιδιά της, στα άλλα δωμάτια του σπιτιού… Έτσι την δασκάλεψαν να γίνει: Λυσιστράτη! Στο σχολείο δε της μικρής (στο Λύκειο) τον γιο έστελνε σαν κηδεμόνα όταν δεν μπορούσε να πάει αυτή… Τον γιο, που ήταν πια και φοιτητής…
Πίστευε η κυρία, ότι η πολεμική της αυτή, στο να τον εκμηδενίσει σαν οικογενειάρχη, δεν θα είχε αντίδραση αφού ο άνθρωπος ήταν του Θεού και θα καθόταν (όπως νόμιζε) να σταυρώνεται (αυτός και οι χριστιανικές του ιδέες, και η υπόληψη του) στα μουγκά…
Ο άνθρωπος όμως, άρχισε να διαμαρτύρεται όταν έφτασαν στο σημείο να του μπλοκάρουν το Ιντερνετ για να μην ακούγεται η δική του, η χριστιανική φωνή, στις επικοινωνίες που είχε… Έπρεπε το ιντερνετ του σπιτιού να χρησιμοποιείται πια μόνο για τα πορνό τους … Τι να κάνει ο άνθρωπος; Έπαιρνε τους δρόμους, για να βρει κάποιο μαγαζί με ιντερνετ για να στείλει κάποιο μέηλ, κάποια επιστολή του με την ιδεολογία του στον Τύπο…
Έφτασαν ακόμα, μετά, στο σημείο να τον χτυπούν κιόλας οι… οικιακοί του! Μια μέρα, δε, μετά από ένα καράτε χτύπημα που δέχτηκε στο αυτί από τον γιο, βγήκε τρομαγμένος από το σπίτι για να ζητήσει βοήθεια στο δρόμο… Αυτό, εξέθεσε την κυρία που για να του κλείσει επιτέλους το στόμα, συνωμότησε με τα παιδιά της και τον έκλεισε με ψευδείς καταγγελίες στο… Δρομοκαϊτειο! Αλλά ο λόγος του Θεού, δεν δένεται, ούτε και ο άνθρωπος του Θεού μουγγαίνεται… Εκεί, στο Δρομοκαΐτειο εξέθεσε τα γεγονότα, περιέγραψε το δράμα του (ήταν Πάσχα του 2006) και γρήγορα αφέθηκε ελεύθερος… Και ελεύθερος πλέον, αλλά και με δική του σύνταξη (μετά από μακρά ανεργία)… Συνταξιούχος πλέον, από το 2007. Αυτή η οικονομική του ανεξαρτησία του έδωσε τη δυνατότητα να έχει τα εργαλεία (υπολογιστές, κλπ) για να μπορεί να συνεχίσει το έργο του το χριστιανικό…
Νομίζετε ότι ο διάβολος θα παραιτείτο; Αντίθετα, λύσσαξε περισσότερο… Τώρα στόχος της σπείρας που λεγόταν οικογένεια του, ήταν να καρπωθεί την σύνταξη του, για να τον σπρώξουν ξανά στην εξουθένωση… Είχαν λέει τα πολιτικά μέσα, ήταν λέει κυβέρνηση αυτοί, ενώ ο πατέρας (έτσι του έλεγαν) είναι ένα ανθρωπάκι που το μόνο «βύσμα» του (του έλεγαν) ήταν να πάει στην εκκλησία για να ανάψει ένα κεράκι, ο «κακομοίρης»! Τέτοια και τόση η κακία και η αλαζονεία τους…
Τότε ο άνθρωπος, άρχισε να δημοσιοποιεί το πρόβλημα του μέσα από μια ιστοσελίδα… Έτσι, όταν η σπείρα τον οδηγούσε στις αστυνομίες και στις εισαγγελίες με νέες ψευδολογίες εναντίον του, ο άνθρωπος είχε πλέον φωνή… Δεν ήταν το άφωνο (από το σοκ) πρόβατο που ήταν τότε, που (ξαφνικά, απροσδόκητα και χωρίς να φταίει σε τίποτε) τον έκλειναν στο Δρομοκαΐτειο… Τι έκανε; Όταν τον εδίωκαν οι «δικοί» του, πάταγε πλέον ένα κουμπί, αυτό του εκτυπωτή του υπολογιστή του (με τις τελευταίες αναρτήσεις του μπλογκ του), και αμέσως είχαν οι αστυνόμοι και οι εισαγγελείς, μια πλήρη εικόνα των θυτών του, της… φαμίλιας!..
Αυτή η δημοσιότητα, λοιπόν, του έχει δώσει την ελευθερία του μέχρι σήμερα… Μέχρι και τώρα που σας γράφει και το σχόλιο αυτό!..
Όταν ο Χριστός ξαναστρώνεται, φίλτατε...
http://xairete.blogspot.com/2009/12/blog-post_6897.html
Δημοσίευση σχολίου