Τα είπαμε με τον αγαπητό ιατρό, τον φίλτατο κ. Λυκούργο Νανή…

«ἀδελφός ὑπό ἀδελφοῦ βοηθούμενος ὡς πόλις ὀχυρά καί τετειχισμένη»

(Παροιμ. Σολωμ. ιη´ 19)

4 σχόλια στο θέμα:

«Οι ήρωες κουράστηκαν»

lykourgos nanis είπε...

Κουράγιοκε Μιχαλόπουλε! Οι αγωνιστές δεν το βάζουν κάτω! Φαίνεται σε γλωσσόφαγαν οι δεσποτάδες! Αλλα πού θα πάει! Θα περάσει κι αυτό! Καλή δύναμη κι ο Θεός μαζί σου!

13 Δεκεμβρίου 2009 3:21 μ.μ.


P. MICHALOPOULOS είπε...

Δεν βάζουμε τίποτε κάτω! Εμείς, οι ίδιοι, κοντέψαμε να… πέσουμε κάτω, από την αδυναμία, αφού εξαντλήσαμε όλο το τσάι, τις φρυγανιές, και τις ελιές και το μακαρονάκι το κοφτό, που είχαμε για παρακαταθήκη στο σπίτι…

Τι φταίνε λοιπόν οι καημένοι οι Δεσποτάδες που εγώ αμέλησα να πάω νωρίτερα στο ΙΚΑ; Δεν με γλωσσόφαγαν αυτοί, αφού ούτως ή άλλως κάθε χρόνο τέτοια εποχή έχω πρόβλημα με τα αρθριτικά…

Ίσως η επιθυμία κάποιων από αυτούς τους «αγίους» να είναι να… πάψω τελείως να πονάω, αλλά δεν τους έχει «κάτσει» ακόμα, αφού όπως λέει και η παροιμία: «αν άκουγε τα κοράκια ο Θεός, θα είχαν ψοφήσει όλα τα γαϊδουράκια»!..

Αντίθετα, ο καλός Θεός, ακούει τα γαϊδουράκια!

Ο γνωστός μου εστιάτορας λοιπόν, ο κ. Γιάννης, που δεν πάει Κυριακή στο μαγαζί (αλλά κάποιοι συνεργάτες του που δεν τους ξέρω), διάβασε νωρίτερα το μέηλ μου, και έσπευσε στο μαγαζί του από όπου μου τηλεφώνησε πρόθυμος να με εξυπηρετήσει…

Τις Κυριακές δε, δεν κάνουν διανομές στα σπίτια… Αλλά εκείνος ήρθε στο σπίτι μου πριν από λίγο... Δεν το ήξερε, πρώτη φορά ήρθε... Ήρθε φορτωμένος με ζεστό φαί: και πατάτες, και χόρτα, και φάβα, και καλαμαράκια, και ψωμί, όλα ζεστά! Και... βερεσέ...

Φοβήθηκε ο άνθρωπος που με άκουσε στο τηλέφωνο με μισοσβησμένη τη φωνή από την πείνα, και ήθελε να με προλάβει, να… προλάβω να πάω την Τρίτη στη Γλυφάδα και να πάρω τη σύνταξη μου!

Ποιος είπε ότι δεν υπάρχει Θεός κ. Νανή; Υπάρχει, αφού… υπάρχει ένας κ. Γιάννης!!.. :-)

13 Δεκεμβρίου 2009 4:35 μ.μ.


lykourgos nanis είπε...

Ειλικρινά, χαίρομαι που έληξε αισίως η περιπέτεια σας! Πιο πολύ όμως χαίρομαι με τον τρόπο που αντιμετωπίζετε τις κάθε είδους δυσχέρειες! Ποτέ δε χάνετε το κουράγιο σας και την πίστη σας όπως επίσης και το ανυπέρβλητο χιούμορ σας! Να 'στε πάντα καλά και να μάχεστε την παντοία διαφθορά τόσο στην Εκκλησία οσο και στην κοινωνία!

13 Δεκεμβρίου 2009 4:48 μ.μ.


P. MICHALOPOULOS είπε...

Ποιο χιούμορ, ο μαύρος! Αλλά απελπίστηκα, και τι να έκανα;

Πίστεψα, ότι δεν θα αντέξω μέχρι την Τρίτη…

Χτες, έκανα μια απόπειρα, εξέφρασα την επιθυμία να «δοκιμάσω» λίγο από το φαγητό της συζύγου, αλλά είχα τέτοια αντιμετώπιση που δεν μπορώ να σας την περιγράψω! Αυτό θα πω μόνο: Με έσωσε η πόρτα του δωματίου μου που δεν είναι ξύλινη αλλά αλουμινίου!

13 Δεκεμβρίου 2009 5:07 μ.μ.



ΣΧΕΤΙΚΟ:

Προς: Κον Γιάννη, Εστιάτορα