Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

«Οι ήρωες κουράστηκαν»

4 σχόλια:

lykourgos nanis είπε...

Κουραγιο κε Μιχαλοπουλε!Οι αγωνιστες δεν το βαζουν κατω!Φαινεται σε γλωσσοφαγαν οι δεσποταδες!Αλλα που θα παει!Θα περασει κι αυτο!Καλη δυναμη κι ο Θεος μαζι σου!

P. MICHALOPOULOS είπε...

Δεν βάζουμε τίποτε κάτω! Εμείς κοντέψαμε να… πέσουμε κάτω από την αδυναμία, αφού εξαντλήσαμε όλο το τσάι, τις φρυγανιές, και τις ελιές που είχαμε για παρακαταθήκη στο σπίτι…

Τι φταίνε λοιπόν οι καημένοι οι Δεσποτάδες που εγώ αμέλησα να πάω νωρίτερα στο ΙΚΑ; Δεν με γλωσσόφαγαν αυτοί, αφού ούτως ή άλλως κάθε χρόνο τέτοια εποχή έχω πρόβλημα με τα αρθριτικά…

Ίσως η επιθυμία κάποιων από αυτούς τους «αγίους» να είναι να… πάψω τελείως να πονώ, αλλά δεν τους έχει «κάτσει» ακόμα, αφού όπως λέει και η παροιμία: «αν άκουγε τα κοράκια ο Θεός, θα είχαν ψοφήσει όλα τα γαϊδουράκια»!..

Αντίθετα, ο κάλος Θεός, ακούει τα γαϊδουράκια!

Ο γνωστός μου εστιάτορας ο κ. Γιάννης, που δεν πάει Κυριακή στο μαγαζί (αλλά κάποιοι συνεργάτες του που δεν τους ξέρω), διάβασε νωρίτερα το μέηλ μου, και έσπευσε στο μαγαζί του από όπου μου τηλεφώνησε πρόθυμος να με εξυπηρετήσει…

Τις Κυριακές δε, δεν κάνουν διανομές στα σπίτια… Αλλά εκείνος ήρθε στο σπίτι μου πριν από λίγο... Δεν το ήξερε, πρώτη φορά ήρθε... Ήρθε φορτωμένος με ζεστό φαί: και πατάτες, και χόρτα, και φάβα, και ψωμί, όλα ζεστά! Και... βερεσέ...

Φοβήθηκε ο άνθρωπος που με άκουσε στο τηλέφωνο με μισοσβησμένη τη φωνή από την πείνα, και ήθελε να με προλάβει, να… προλάβω να πάω την Τρίτη στη Γλυφάδα και να πάρω τη σύνταξη μου!

Ποιος είπε ότι δεν υπάρχει Θεός κ. Νανή; Υπάρχει, αφού… υπάρχει ένας κ. Γιάννης!!.. :-)

lykourgos nanis είπε...

Ειλικρινα χαιρομαι που εληξε αισιως η περιπετεια σας!Πιο πολυ ομως χαιρομαι με τον τροπο που αντιμετωπιζετε τις καθε ειδους δυσχερειες!Ποτε δε χανετε το κουραγιο σας και την πιστη σας οπως επισης και το ανυπερβλητο χιουμορ σας!Να στε παντα καλα και να μαχεστε την παντοια διαφθορα τοσο στην Εκκλησια οσο και στην κοινωνια!

P. MICHALOPOULOS είπε...

Ποιο χιούμορ, ο μαύρος! Αλλά απελπίστηκα, και τι να έκανα;

Πίστεψα, ότι δεν θα αντέξω μέχρι την Τρίτη…

Χτες, έκανα μια απόπειρα να «δοκιμάσω» λίγο από το φαγητό της συζύγου, αλλά είχα τέτοια αντιμετώπιση που δεν μπορώ να σας την περιγράψω!

Αυτό θα πω μόνο: Με έσωσε η πόρτα του δωματίου μου που δεν είναι ξύλινη αλλά αλουμινίου!