Εξίσου επικίνδυνες για το μάθημα των Θρησκευτικών η αθεϊστική πολιτική και η οικουμενιστική ευρω-θεολογία

Λέγε, λέγε, λέγε οι ευρω-θεολόγοι τείνουν να πείσουν αρκετούς από τους θεολόγους εκπαιδευτικούς ότι μοναδική οδός για την διάσωση του μαθήματος των Θρησκευτικών στα ελληνικά σχολεία είναι η αλλαγή του περιεχομένου και του χαρακτήρα του. Έτσι προτείνουν την αποβολή του κατηχητικού, ορθόδοξου χριστιανικού χαρακτήρα του μαθήματος και τη μετατροπή του σε μάθημα «ανοιχτό» προς όλες τις θρησκείες, μάθημα καθαρά γνωσιολογικό και ομολογιακά αποχρωματισμένο.

Με τον τρόπο αυτό πιστεύουν μάλιστα πως θα λυθεί οριστικά το ζήτημα των απαλλαγών, αφού τόσο πολύ θα «ανοιχτεί» το μάθημα ώστε άνετα θα περιλαμβάνει όλους του μαθητές ακόμη και τους αλλόθρησκους ή ετερόδοξους!.......

Μία τέτοια αλλαγή όμως είναι όχι μόνο αντίθετη προς την Ορθόδοξη Θεολογία και ζωή αλλά εκ προοιμίου καταδικασμένη να αποτύχει στον τελικό της στόχο δηλ. την παρακολούθηση του μαθήματος από όλους τους μαθητές. Και τούτο διότι:

Α) Ορθοδόξως και θεολογικώς είναι αδύνατο να υπάρξει ένα μάθημα θρησκευτικών που θα υπηρετεί ταυτόχρονα και την Αλήθεια της Ορθόδοξης Εκκλησίας και το ψεύδος των άλλων θρησκειών και ομολογιών. «Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν» (Μτθ. στ΄.24). «Τίς κοινωνία φωτί πρός σκότος;» (Β΄Κορ. στ΄,14) Τούτο μπορούν πολύ εύκολα να αντιληφθούν ακόμη και οι ευρωθεολόγοι.

Ή θα έχουμε ορθόδοξο χριστιανικό πατερικό μάθημα Θρησκευτικών ή θα φτιάξουμε οικουμενιστικό συγκρητιστικό συνονθύλευμα θρησκευτικών γνώσεων που καμία σχέση δεν θα έχει με Ορθόδοξη Θεολογία.

Β) Αλλά ακόμη κι αν τελικά αλλάξει ο χαρακτήρας του μαθήματος των Θρησκευτικών κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να πείσει κανέναν από τους κυβερνώντες ότι το νέο μάθημα είναι για όλους τους μαθητές. Όσοι πολιτικοί, διακατεχόμενοι από αθεϊστικές ιδέες, προτείνουν μέτρα υποβάθμισης του μαθήματος (με χορήγηση δικαιώματος απαλλαγής σε όλους, με μετατροπή του μαθήματος σε προαιρετικό κλπ) ποτέ δεν κάθισαν, ούτε και πρόκειται να το πράξουν στο μέλλον, να μελετήσουν αναλυτικά το περιεχόμενο του μαθήματος. Στόχος τους είναι η αποχριστιανοποίηση του σχολείου και γι’ αυτούς ο στόχος θα επιτευχθεί αν με τις αποφάσεις τους βγάλουν τους μαθητές από τις τάξεις την ώρα της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Ακόμη κι αν πιστέψουν στις διαβεβαιώσεις των δικών τους υπευθύνων θεολόγων του Υπουργείου που υπόσχονται αλλαγή του μαθήματος, όμως και πάλι δεν «εμπιστεύονται» τους θεολόγους των σχολείων που γνωρίζουν πως δεν θα πάψουμε ποτέ να διδάσκουμε ορθοδόξως την Αληθινή Πίστη ακόμη κι αν αυτό δεν προβλέπεται από τα Αναλυτικά Προγράμματα και τα σχολικά βιβλία.

Από τα ανωτέρω γίνεται σαφές πως η άσκηση αθεϊστικής πολιτικής αποτελεί σαφώς εχθρό του μαθήματος των Θρησκευτικών. Η απάντηση προς μια τέτοια πολιτική πρέπει να είναι σαφής, σθεναρή, ξεκάθαρη, θεολογική και στηριγμένη στην Αλήθεια του Χριστού, στου οποίου τελικά τα χέρια βρίσκεται η έκβαση κάθε προβλήματος και επομένως και το μέλλον του θρησκευτικού μαθήματος. Πρέπει επιτέλους οι θεολόγοι να μάθουμε να μιλάμε θεολογικά, να διαλεγόμαστε με θεολογικούς και όχι με νομικίστικους όρους ή προσπαθώντας να συμβιβάσουμε αθεϊστική πολιτική και ορθόδοξη Θεολογία.

Το ερώτημα των ημερών μας είναι πλέον τι βλάπτει περισσότερο σήμερα το μάθημα των Θρησκευτικών. Η αθεϊζουσα πολιτική ή η αλλοίωση της θεολογίας από τους ευρωθεολόγους;

Η δική μας απάντησή βρίσκεται στον τίτλο του άρθρου.