Ατίθαση μα κι απέραντα ευγενική, περπατάει στα κύματα και δεν δειλιάζει.
Δυναμική και εύθραυστη την ίδια στιγμή, κυκλοφορεί ανάμεσά μας χωρίς προσχήματα κι ενδοιασμούς.
Σημερινή μα και αινιγματικά παραδοσιακή, θαρρείς πως σαρκώνει το συναμφότερον.
Σκέπτομαι καμιά φορά: «Ποιος άραγε την ξέρει;»
Δεν είναι εύκολο να την μάθεις. Θέλει πολύ ν’ αφουγκραστείς, πολύ να τη σπουδάσεις.
Κι είναι τόσο νέα για να σαρκώνει τον έρωτα και την επανάσταση μαζί!
Παναγιώτης Ανδριόπουλος
http://panagiotisandriopoulos.blogspot.com/2009/09/blog-post_08.html
-
Και μεις ερωτευτήκαμε αλλά δεν τρελαθήκαμε...
-
Πάντως ταιριάζετε. Από την Πόλη αυτή, φιλοπατριαρχικός εσύ, μια χαρά σας βρίσκω.
Απο την Πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα
κι έβαλα το καπέλο μου να μη βραχει η ομπρέλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου