«...Πόνος και πόθος, και παλμός, κι αγώνας μας: Τ’ αύριο...»

Τραγουδούσαμε τότε:

«Τούτη η φλόγα που 'χει ανάψει, στην καινούργια μας γενιά...
...κάθε σάπιο θε' να κάψει, και κακιά κληρονομιά!..
Με το θάρρος, με τη γνώση, που μας χάρισε η Πίστις,
ο καθένας μας ας γίνει, του καινούργιου κόσμου χτίστης!»

Και το:

«Χτίστες, μπρος.. με καρδιά γεμάτη φως,
Κι ο Χριστός, θα μας είναι οδηγός...»

Και το:

«Είμαστε χαλαστάδες, άκου!
Είμαστε χτίστες, εμείς!
Ξεριζωτές, και φυτευτές...

...Πόνος και πόθος, και παλμός, κι αγώνας μας:
Τ' αύριο να πλάσουμε καλύτερο απ' το χτες!..
Χτίστες εμείς... Ξεριζωτές, και φυτευτές!!..»