Δημοσίευση : 14 Οκτωβρίου 2007
(Από το εξαφανισμένο μου μπλογκ, τα "χαιρετίσματα")
1. Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΗ ΡΑΣΟΦΟΡΕΜΕΝΗ «ΕΚΚΛΗΣΙΑ», ΓΛΥΦΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΕΛΟΝΟΦΟΡΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΗΣ!..
«Την περασμένη Δευτέρα η είδηση ότι η επιδείνωση της υγείας του κ. Χριστόδουλου δεν επέτρεψε στον καθηγητή Ανδρέα Τζάκη να προχωρήσει στη μεταμόσχευση ήπατος προκάλεσε σοκ στην Ιεραρχία. Ταυτόχρονα, όμως, αναζωπύρωσε τις συζητήσεις για τη διαδοχή του. Πιο προσεκτικά αυτή τη φορά, ξεκίνησαν και πάλι -με τη μορφή έντονου προβληματισμού- οι μυστικές διαβουλεύσεις, η καταγραφή των συσχετισμών στην Ιεραρχία, τα σενάρια, οι εκτιμήσεις για τις πιθανές συμμαχίες αλλά και οι επαφές με ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ. Πληροφορίες μάλιστα αναφέρουν πως τουλάχιστον δύο εκ των φερομένων ως υποψηφίων -από τη νέα γενιά- συναντήθηκαν τις προηγούμενες ημέρες με ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥΣ αλλά και ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥΣ παράγοντες. Πρόσωπα του κοντινού περιβάλλοντός τους τις χαρακτήρισαν απλά "εθιμοτυπικές".».
(Από το ρεπορτάζ του κ. Νίκου Παπαχρήστου, με τίτλο: «Μνηστήρες, σαν έτοιμοι από καιρό...». Καθημερινή. Κυριακή, 14 Οκτωβρίου 2007)
2. Ο ΛΥΚΟΣ, ΣΤΗΝ ΑΝΑΜΠΟΥΜΠΟΥΛΑ ΧΑΙΡΕΤΑΙ!
«Δεν χωράει αμφιβολία, πως πολλοί ιεράρχες, αν όχι όλοι, καταλήφθηκαν από θλίψη, οδύνη, συγκίνηση για τις αρνητικές εξελίξεις στην υπόθεση της υγείας του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, κάποιοι να «ημάρτησαν» προς στιγμήν, απομακρυνόμενοι από την εκκλησιαστική διδασκαλία και να ένιωσαν περισσότερο κοινοί θνητοί, με τις φοβίες και τις μεταφυσικές αγωνίες τους, τις λογικές «ενστάσεις» που όλοι έχουμε σε στιγμές πόνου, ζωής και θανάτου («γιατί σε εμένα;» ή «γιατί στον άνθρωπό μου;»), να αισθάνθηκαν πως καλά και άγια είναι τα όσα κηρύττουν από τους άμβωνες για την «αιώνια ζωή» και την «ανάσταση δικαίων», αλλά τούτη η επίγεια ζωή που έχουμε, με όλες τις δυσκολίες και τις ανηφόρες της, είναι η μόνη χειροπιαστή, η μόνη που καταλαβαίνει ο κάθε άνθρωπος, αυτή που πασχίζουμε να παρατείνουμε όσο περισσότερο μπορούμε...
Ακόμη και οι δεδηλωμένοι αντίπαλοι, στο πλαίσιο των «κοσμικών» δρώμενων και των «ταπεινών και ευτελών» της διαχειριστικής καθημερινότητας του οργανισμού της Εκκλησίας, του δοκιμαζόμενου κ. Χριστόδουλου, δεν μπορεί παρά σε κάποια στιγμή να κατενόησαν πολύ βαθιά αυτό που με ευκολία (και αλήθεια...) λέγεται, αλλά δύσκολα γίνεται αποδεκτό από τον κοινό θνητό, ακόμη και ιεράρχη, πως δηλαδή "πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα, ότι ουκ υπάρχεις μετά θάνατον...".»
(Θανος Οικονομοπουλος. Καθημερινή. Κυριακή, 14 Οκτωβρίου 2007)
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Ο κ. Οικονομοπουλος αναφέρεται εμμέσως πλην σαφώς στον Αρχιεπίσκοπο ο οποίος μέσα στον πόνο του φέρεται να δήλωσε: «γιατί σε μένα Θεέ μου και όχι σε κάποιον άλλον;». Και δείχνει μια κρυφή χαρά στο άρθρο του ο κύριος αυτός, ότι δηλαδή ούτε οι παπάδες έχουν αγάπη και πίστη στην αιώνια ζωή.
Άπιστος προφανώς και ο ίδιος ο κ. Οικονομοπουλος αφού την αιωνία ζωή την βάζει σε εισαγωγικά, αλλά και διαβολικός συνάμα αφού διαστρέφει τον λόγο της Αγίας Γραφής για να τον κλείσει στα δικά του μηδενιστικά πλαίσια.
Γράφει ο αρθογράφος: «πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα, ότι ουκ υπάρχεις μετά θάνατον...», κηρύττοντας έτσι (διότι έτσι τον συμφέρει) την ανυπαρξία μετά τον θάνατον, ενώ το σωστό είναι: «πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα, ΟΣΑ ΟΥΚ ΥΠΑΡΧΕΙ μετά θάνατον...». Αυτά που ζούμε δηλαδή είναι τα μάταια. Τα άλλα τα αιώνια, τα μετά θάνατον, αυτά είναι τα ουσιώδη αφού η παρούσα πρόσκαιρη ζωή μας είναι προθάλαμος της αιωνιότητας στην κόλαση ή στον παράδεισο!..
Η Αγία Γραφή λέει: «Είπε ο άφρονας μέσα από την καρδιά του ότι δεν υπάρχει Θεός».
Κόψτε (διαβολικά και πάλι) την αρχή από την αγιογραφική αυτή πρόταση κύριε Οικονομοπουλε για να μείνει μόνο το «δεν υπάρχει Θεός» και να έρθει για μια ακόμα φορά η Γραφή στα μέτρα σας!..
ΣΧΕΤΙΚΟ:
(Από το εξαφανισμένο μου μπλογκ, τα "χαιρετίσματα")
1. Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΗ ΡΑΣΟΦΟΡΕΜΕΝΗ «ΕΚΚΛΗΣΙΑ», ΓΛΥΦΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΕΛΟΝΟΦΟΡΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΗΣ!..
(Από το ρεπορτάζ του κ. Νίκου Παπαχρήστου, με τίτλο: «Μνηστήρες, σαν έτοιμοι από καιρό...». Καθημερινή. Κυριακή, 14 Οκτωβρίου 2007)
2. Ο ΛΥΚΟΣ, ΣΤΗΝ ΑΝΑΜΠΟΥΜΠΟΥΛΑ ΧΑΙΡΕΤΑΙ!
«Δεν χωράει αμφιβολία, πως πολλοί ιεράρχες, αν όχι όλοι, καταλήφθηκαν από θλίψη, οδύνη, συγκίνηση για τις αρνητικές εξελίξεις στην υπόθεση της υγείας του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, κάποιοι να «ημάρτησαν» προς στιγμήν, απομακρυνόμενοι από την εκκλησιαστική διδασκαλία και να ένιωσαν περισσότερο κοινοί θνητοί, με τις φοβίες και τις μεταφυσικές αγωνίες τους, τις λογικές «ενστάσεις» που όλοι έχουμε σε στιγμές πόνου, ζωής και θανάτου («γιατί σε εμένα;» ή «γιατί στον άνθρωπό μου;»), να αισθάνθηκαν πως καλά και άγια είναι τα όσα κηρύττουν από τους άμβωνες για την «αιώνια ζωή» και την «ανάσταση δικαίων», αλλά τούτη η επίγεια ζωή που έχουμε, με όλες τις δυσκολίες και τις ανηφόρες της, είναι η μόνη χειροπιαστή, η μόνη που καταλαβαίνει ο κάθε άνθρωπος, αυτή που πασχίζουμε να παρατείνουμε όσο περισσότερο μπορούμε...
Ακόμη και οι δεδηλωμένοι αντίπαλοι, στο πλαίσιο των «κοσμικών» δρώμενων και των «ταπεινών και ευτελών» της διαχειριστικής καθημερινότητας του οργανισμού της Εκκλησίας, του δοκιμαζόμενου κ. Χριστόδουλου, δεν μπορεί παρά σε κάποια στιγμή να κατενόησαν πολύ βαθιά αυτό που με ευκολία (και αλήθεια...) λέγεται, αλλά δύσκολα γίνεται αποδεκτό από τον κοινό θνητό, ακόμη και ιεράρχη, πως δηλαδή "πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα, ότι ουκ υπάρχεις μετά θάνατον...".»
(Θανος Οικονομοπουλος. Καθημερινή. Κυριακή, 14 Οκτωβρίου 2007)
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Ο κ. Οικονομοπουλος αναφέρεται εμμέσως πλην σαφώς στον Αρχιεπίσκοπο ο οποίος μέσα στον πόνο του φέρεται να δήλωσε: «γιατί σε μένα Θεέ μου και όχι σε κάποιον άλλον;». Και δείχνει μια κρυφή χαρά στο άρθρο του ο κύριος αυτός, ότι δηλαδή ούτε οι παπάδες έχουν αγάπη και πίστη στην αιώνια ζωή.
Άπιστος προφανώς και ο ίδιος ο κ. Οικονομοπουλος αφού την αιωνία ζωή την βάζει σε εισαγωγικά, αλλά και διαβολικός συνάμα αφού διαστρέφει τον λόγο της Αγίας Γραφής για να τον κλείσει στα δικά του μηδενιστικά πλαίσια.
Γράφει ο αρθογράφος: «πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα, ότι ουκ υπάρχεις μετά θάνατον...», κηρύττοντας έτσι (διότι έτσι τον συμφέρει) την ανυπαρξία μετά τον θάνατον, ενώ το σωστό είναι: «πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα, ΟΣΑ ΟΥΚ ΥΠΑΡΧΕΙ μετά θάνατον...». Αυτά που ζούμε δηλαδή είναι τα μάταια. Τα άλλα τα αιώνια, τα μετά θάνατον, αυτά είναι τα ουσιώδη αφού η παρούσα πρόσκαιρη ζωή μας είναι προθάλαμος της αιωνιότητας στην κόλαση ή στον παράδεισο!..
Η Αγία Γραφή λέει: «Είπε ο άφρονας μέσα από την καρδιά του ότι δεν υπάρχει Θεός».
Κόψτε (διαβολικά και πάλι) την αρχή από την αγιογραφική αυτή πρόταση κύριε Οικονομοπουλε για να μείνει μόνο το «δεν υπάρχει Θεός» και να έρθει για μια ακόμα φορά η Γραφή στα μέτρα σας!..
ΣΧΕΤΙΚΟ:
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου