Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΣΕ ΦΟΡΟΥΜ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ


ForumModerator: «Και επίσης δεν πιστεύω στις ολέθριες συνέπειες από πληγές. Καμία πληγή δεν είναι μη επουλώσιμη. Μάλιστα ο πόνος της ψυχής λειτουργεί ως κίνητρο για αυτογνωσία και αλλαγές στη ζωή μας.»

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Όταν αναφερόμαστε στην «ψυχή», πώς ακριβώς την εννοούμε;

ForumModerator: «Με την έννοια "ψυχή" εννοούμε το σύνολο των συναισθημάτων και της περίπλοκης νοητικής επεξεργασίας.»

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Γεια σου, ForumModerator! Λες: «Με την έννοια "ψυχή" εννοούμε το σύνολο των συναισθημάτων και της περίπλοκης νοητικής επεξεργασίας.». Α, ώστε έτσι λοιπόν! Μιλάμε δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, για την ζωώδη εκδοχή (συναισθήματα, δεν έχουν και τα ζώα;), και όχι για κάτι το ανώτερο (πνεύμα αθάνατο) όπως το εκλαμβάνει η θρησκεία, ε;

ForumModerator: «Δεν καταλαβαίνω για πιο λόγο τα ίδια τα συστατικά της ζωής να θεωρούνται κατώτερα. Άλλωστε παντού στην φύση κυριαρχεί ο αλληλοσυσχετισμός έτσι όπως ο χρόνος με τον χρόνο αλληλοσυσχετίζονται και στην ουσία είναι έννοιες συμπληρωματικές, έτσι νομίζω το ίδιο ισχύει και για την ύλη και το πνεύμα.»

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Τέτοιο «ζώο» επομένως (κατώτερο ή ίσο με τα άλλα δίποδα ή τετράποδα ζώα) αφού είναι ο άνθρωπος, μήπως είναι και μεγάλη του η πολυτέλεια, το να θέλει δηλαδή και ειδική («ανθρώπινη») μεταχείριση όπως ψυχανάλυση, επούλωση τραυμάτων ψυχής, κ.λπ., αφού του μέλει να ψοφήσει και αυτό;

ForumModerator: «Η ίδια η ψυχοθεραπεία είναι ανθρώπινη κατάκτηση. Η ύλη και η «ψυχή» αλληλοεξαρτώνται και συνυπάρχουν, και είναι το ίδιο ανθρώπινα και τα δύο άρα το ενδιαφέρον για μία καλή υγεία και ευχάριστη ζωή δεν μπορεί να εξαιρεί ένα από αυτά. Κάθετι που έχει αρχή, έχει και ένα τέλος, όμως για πιο λόγο να έχουμε διαρκώς στραμμένη την προσοχή μας στο τέλος και όχι στην αρχή; Η αρχή της ζωής σηματοδοτεί και την ενεργοποίηση ενστίκτων τα οποία κατευθύνουν στην κατάκτηση των βέλτιστων συνθηκών επιβίωσης, εκτός και αν υπάρξουν στην πορεία νοητικές διαστρεβλώσεις και δεδομένης της δυσαρέσκειας που προξενούν στρέφουν την προσοχή στο "τέλος" που καλείται να λειτουργήσει ως έξοδο διαφυγής από την δυστυχία.»

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Η «κατάκτηση των βέλτιστων συνθηκών επιβίωσης» του ανθρώπινου ζώου, συμπεριλαμβάνει και την βρώση των άλλων ζωών, που αν έχουν και αυτά ψυχή, δικαιούνται να τον κατασπαράξουν και αυτά (ίσα και όμοια) όταν έχουν την προς τούτο δυνατότητα!.. Πράγματι, τότε, είναι μεγάλη αυτή η πληγή να τρωγόμαστε τα ζώα (δίποδα και τετράποδα) μεταξύ μας! Τι ψυχή θα παραδώσουμε, άραγε; Ζητώ συγνώμη για την αφέλειά μου (ενός κοκόρου γνώση;) ή και την χιουμοριστική μου διάθεση, στην καλύτερη περίπτωση... Οπότε αυτό (το χιούμορ), είναι νομίζω (όπως και το γέλιο) αποκλειστικό χαρακτηριστικό του ανθρώπου μόνο... ...Ή μήπως και του γορίλα (η γκριμάτσα σαν γέλιο) όταν σφίγγεται;
http://users.sch.gr/ipapath/index.files/monkey.gif

ΡΕΝΑ: «Ειλικρινά χάρηκα που οι προβληματισμοί και η αγωνία μου έδωσαν το έναυσμα για να ανταλλάξουμε τις απόψεις αυτές. Είναι καλή η υπεύθυνη διευκρίνηση, οι σαφείς θέσεις που δόθηκαν από τον κύριο Κοτανίδη και από εσένα ForumΜoderatior, για το θέμα / διαδικασία της ψυχοθεραπείας.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ, σίγουρα δεν υπάρχει κατώτερη μορφή ζωής. Το σύμπαν το ίδιο είναι μια διαρκής εξέλιξη και αλληλεξάρτησης Μαζί του και ο άνθρωπος. Καλό είναι να μην υποβιβάζουμε τίποτα, κυρίως τον εαυτό μας.
Να ρωτήσω αν έχεις διαβάσει τη μελέτη του Χρ. Γιανναρά γύρω από τη θρησκεία, ή τη συλλογή διηγημάτων Μικρές ατιμίες του Π. Καρνέζη;»

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Γεια σου Ρένα! Οπαδός του Δαρβίνου να υποθέσω; Και αν είναι έτσι, δεν υποβιβάζεται η έννοια του ανθρώπου με την θεωρία αυτή;
Τι λέει ο Χρ. Γιανναράς γύρω από τη θρησκεία; Ότι είναι ζώο ο άνθρωπος και ότι δεν έχει αθάνατη ψυχή; Αυτό; Δεν νομίζω!
Μήπως συμφωνεί και με το ερωτηματολόγιο των ψυχολόγων σύμφωνα με το οποίο βγάζουν τρελό όποιον χριστιανό πιστεύει στα μυστήρια της Εκκλησίας;
«Βρε, πού πάμε, βρε! Πω, πω, πω!», όπως θα έλεγε και ο Βασίλης Αυλωνίτης!!!..



ΣΧΕΤΙΚΑ:


«Θανατοψυχίτης», αιρετικός ο κ. Γιανναράς;


Σχόλια στο θέμα περί Γιανναρά


1 σχόλιο:

P. MICHALOPOULOS είπε...

ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ

http://xairete.blogspot.com/2009/11/blog-post_4446.html