Σκόρπια σχόλια

Ο ρόλος του Αναγνώστου στην Εκκλησία μας σήμερα

Στην ορθόδοξη ιδιαίτερα Λατρεία, κεντρικότατη θέση κατέχει η αναγνώση των αγιογραφικών, και όχι μόνον, κειμένων. Τούτο διαπιστώνεται από το γεγονός ότι από τα αρχαία χριστιανικά χρόνια η εκκλησία επιλέγει ορισμένα χαρισματούχα πρόσωπά που τους αναθέτει το ιερό αυτό έργο δια χειροθεσίας.
Σε πολλά αρχαία συναξάρια συναντούμε αγίους, χαρισματούχους άνδρας οι οποίοι, πολλές φορές μαρτύρησαν κατά την περίοδο των διωγμών, και οι οποίοι είχαν σαν διακόνημα να φυλάττουν τα ιερά κείμενα για να μην πέσουν στα χέρια ειδωλολατρών και απίστων, να αναγινώσκουν το περιεχόμενο τους στις λατρευτικές συνάξεις, αλλά άκομα και να διδάσκουν το περιεχόμενο της πίστης με την πρώτη ευκαιρία, δίκην ανεπίσημης κατηχήσεως.

Ένα από τα τόσα παραδείγματα, αποτελεί ο νεαρός αναγνώστης Τιμόθεος από την Θηβαϊδα της Αιγύπτου, ο οποίος μαρτύρησε μαζί με την σύζυγό του Μαύρα στον διωγμό του Διοκλητιανού.

Αλλά και αργότερα, στους βυζαντινούς χρόνους και στην τουρκοκρατία το αξίωμα του αναγνώστου ήταν πολύ σημαντικό και το ελάμβαναν χαρισματούχα μέλη της Εκκλησίας, που είχαν ιδιαίτερη κλήση και έφεση στα ιερά γράμματα και τάλαντο στην ανάγνωση και την απαγγελία των Γραφών και των ιερών κειμένων.

(Από την ιστοσελίδα της Αρχιεπισκοπής Αθηνών)


ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Για... να ευλογήσουμε λίγο και τα γένια μας (αν και δεν έχουμε!) δεδομένου ότι ο υπεύθυνος του Ιστολογίου αυτού, έχει χειροθετηθεί Αναγνώστης από νεαρής ηλικίας, όταν ακόμα υπηρετούσε τη θητεία του στο Πολεμικό Ναυτικό, το 1969.

http://p-michalopoulos.blogspot.com/2008/08/blog-post_07.html

Πέμπτη, 31 Ιούλιος 2008

Σε ευχαριστώ θερμά, αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ Μιχάλη, για την σκέψη σου αυτή να μου αφήσεις ένα σχόλιο με χαιρετισμό λόγω της αναχώρησης σου, ένα σχόλιο με ευχές, και, για το προσωπικό μου έργο. Σε ευχαριστώ, και πάλι, πολύ με συγκίνησες, φίλε!

Αυτά τα καλά σου λόγια, πολύ με στηρίζουν και με κάνουν να πιστεύω ότι δεν έχω μόνο σταυρωτές (π.χ. τους παλαιοημερολογίτες, π.χ. τους «δικούς» μου ρασοφόρους, που επιβουλεύονται και τη ζωή μου ακόμα, π.χ. και όλες τις άλλες τις απανταχού «χριστιανο»Φασιστικές δυνάμεις), δεν έχω μόνο σταυρωτές αλλά έχω και ένα Σίμωνα Κυρηναίο, τον αδελφό Μιχάλη!.. Να είσαι καλά! :-)

Εύχομαι λοιπόν και εγώ, ολόψυχα, τα ίδια:

Είθε ο εκ νεκρών Αναστάς Χριστός να σου χαρίζει υγεία και δύναμη. Καλή συνέχεια και στο δικό σου έργο, σε κάθε τομέα της ζωής σου!

«XAIRETISMATA»! :-)

Καλό ταξίδι, καλά να περάσεις, καλή επιστροφή!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

http://p-michalopoulos.blogspot.com/2008/07/blog-post_1316.htm

Η stavroula είπε...

Telika ti einai auto to erhmo
"Trwktiko"

15 Αύγουστος 2009 4:10 πμ

(Σχόλιο στο θέμα: «Ξεβράκωτοι κώλοι στο (φιλικό προς το Βατοπέδι) μπλογκ “τρωκτικό”;»

http://xairete.blogspot.com/2009/08/blog-post_2857.html

Σάββατο, 16 Αύγουστος 2008

Αυτή είναι η οικογένεια μου!

Με θυμήθηκαν (μέχρι στιγμής) φέτος στη γιορτή μου:

1. Ο αγαπητός εν Χριστώ αδελφός Μιχάλης, τακτικός αναγνώστης και σχολιαστής μας, που έσπευσε πρώτος (από την παραμονή κιόλας της εορτής) να μου ευχηθεί με μέηλ στο οποίο απάντησα… (και τα δυο κείμενα δημοσιεύτηκαν εδώ, στο ποστ «Χρόνια πολλά Παναγιώτη»)
http://xairete.blogspot.com/2008/08/blog-post_14.html

2. Ο «Ορθόδοξος Αγών», με μέηλ.

3. Με μέηλ και αυτή, η νέα μας φίλη, η κ. Μαρίνα (επώνυμη) από την Πάτρα, αναγνώστρια (από διμήνου) των ιστολογιών μου, η οποία αν και εκτιμά τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, εκτιμά (όπως αποδεικνύεται), και, εμένα που τον ελέγχω!..

4. Δεν θα μπορούσε βέβαια να μας ξεχάσει η αγαπητή εν Χριστώ αδελφή Σταυρούλα, η εκλεκτή συνεργάτης, η τακτική σχολιάστρια, από την Βιρτζίνια των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής… Ευχήθηκε με σχόλιο της, κάτω από το θέμα «η Κοιμήση της Θεοτόκου».
http://xairete.blogspot.com/2008/08/15.html

5. Τέλος, το πιο απροσδόκητο ευχητήριο μήνυμα (μέηλ) το είχα από την πιο παλιά γνωστή μου (μέσω Ίντερνετ και αυτή), από την εξίσου πολύ αγαπητή εν Χριστώ αδελφή μου, την κ. Ευγενία (Νίτσα, ή «Ελληνίδα») από τον Καναδά, «απροσδόκητο» μετά από αρκετά χρόνια σιωπής της!!..

Έτσι, μπορώ σίγουρα να πω ότι αυτοί (οι ανωτέρω) είναι οι φίλοι μου και οι αδελφοί μου, ότι ΑΥΤΗ είναι, ΚΑΙ, η οικογένεια μου! Τους ευχαριστώ θερμά για την αγάπη τους!..

http://p-michalopoulos.blogspot.com/2008/08/blog-post_16.html

Πέμπτη, 14 Αύγουστος 2008, 14:00

Σε ευχαριστώ θερμά, αγαπητέ εν χριστώ αδελφέ Μιχάλη, για τις ευχές σου! Με συγκίνησες πολύ, που με θυμήθηκες. Είσαι ο πρώτος που μου εύχεται…

Η Υπεραγία Θεοτόκος να δίνει δύναμη σε όλους μας για να αντεπεξέλθουμε σε κάθε είδους δυσκολία στη ζωή μας.

Ξέρεις; Το «ΧΑΙΡΕΤΕ», http://xairete.blogspot.com/ είναι το πρώτο ελεύθερο ιστολόγιο που δημιούργησα, πριν λίγες μέρες, και εκεί αναδημοσίευσα, επιλεκτικά, κάποια παλιά μου θέματα, που να καλύπτουν τις περισσότερες από τις κατηγορίες («ετικέτες») στις οποίες είχα αναφερθεί προηγουμένως, το τελευταίο δεκάμηνο.

Τώρα, να σου εξηγήσω και το πώς ξεκίνησαν τα υπόλοιπα 19;
Όταν είχα σχεδόν ολοκληρώσει (από τις πρώτες μέρες) τις αναρτήσεις των θεμάτων στο «ΧΑΙΡΕΤΕ», προέκυψε ένα πρόβλημα που με ανησύχησε μήπως και έχω και εδώ παρόμοια προβλήματα. Το ιστολόγιο κλειδώθηκε από ένα πρόγραμμα του παροχέα ΜΠΛΟΓΚΕΡΣ, το οποίο όμως γρήγορα (σχετικά) αποδείχτηκε ότι οφειλόταν σε λάθος του ρομποτικού συστήματος (αλγόριθμος) που δεν αφορούσε μόνον εμένα αλλά και πολλούς άλλους χρήστες, ταυτόχρονα, και το οποίο πρόγραμμα κλείδωσε μαζικά, πολλά ιστολόγια! Το πρόβλημα διορθώθηκε, και από τότε η λειτουργία μας συνεχίστηκε απρόσκοπτα, και μας ζήτησαν και συγγνώμη…

Στο μεταξύ όμως, εγώ, στην αναμονή της αποκατάστασης αυτής ευρισκόμενος, άρχισα να μεταφέρω (αντιγράφω) αρκετά από τα θέματα του «ΧΑΙΡΕΤΕ», κατά κατηγορίες, σε ισάριθμα ιστολόγια (τα 19) στα οποία νέα μπλόγκς πρόσθεσα και άλλες (παλαιότερες και αυτές), αναρτήσεις που είχα αποθηκευμένες στον υπολογιστή μου.

Από όλα αυτά, αγαπητέ Μιχάλη, αντιλαμβάνεσαι ότι ο σκοπός μου δεν ήταν να συνεχίσω από εκεί που με σταμάτησαν (στον ακατανόμαστο παροχέα – σάητ, του ΔΟΛ), να συνεχίσω δηλαδή παρακολουθώντας κατά πόδας την επικαιρότητα, και τον άμεσο σχολιασμό και τον έλεγχό της, όπως και πρώτα.
Σκοπός μου ήταν να σώσω και να επαναφέρω στη δημοσιότητα ό,τι το τελευταίο δεκάμηνο (τα σημαντικότερα, όχι όλα τα θέματα), είχα δημοσιεύσει, θέματα που προκάλεσαν τόσο μίσος (και δολοφονικό, ακόμα) εναντίον μου!..

Έτσι, έφτιαξα αυτά τα ιστολογία – ετικέτες – για λόγους αρχείου, πιο πολύ! Άλλωστε (για να αστειευτούμε), και, τα κανάλια το καλοκαίρι λόγω διακοπών, επαναλήψεις («the best») παλαιοτέρων εκπομπών δεν βάζουν;

Έτσι λοιπόν και εγώ, είπα να ξεκουραστώ, να μη κυνηγάω τον καιρό αυτόν την επικαιρότητα, και αρκέστηκα στο να αναστήσω (από τον ακατανόμαστο παροχέα - σάητ, του ΔΟΛ) όσα μπορώ από τα σταυρωμένα – αποκλεισμένα εκεί, χωρίς εξήγηση, χωρίς προειδοποίηση, 3700 θέματα μου (7.000 σχόλια αποκλείστηκαν, επίσης)!..

Φυσικά (πήγα πίσω), αδιαφορώντας σε μεγάλο βαθμό για την λεγομένη «επισκεψημότητα» (την έγραψα σε αυτά ακριβώς τα παλιότερα των… θεμάτων μου), και εννοώ την επισκεψημότητα (το αν είναι μεγάλος ή μικρός ο αριθμός των επισκεπτών μου), στα νέα αυτά ιστολόγια, φίλε Μιχάλη! :-)

Και μια και συνήθισα σε αυτήν την καλοκαιρινή ραστώνη, θα το σκεφτώ πολύ αν θα συνεχίσω το παλιό μοτίβο, το τόσο χρονοβόρο και κάποτε και ψυχοφθόρο, να έχω δηλαδή θέματα επίκαιρα, που μόλις «παίζουν» στην επικαιρότητα…

Θα δούμε, τίποτε δεν ξέρω ακόμα…

Εύχομαι, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ για την αυριανή γιορτή, τη γιορτή της Παναγιάς μας, αδελφέ! :-)

Φιλικότατα,
Παναγιώτης

http://xairete.blogspot.com/2008/08/blog-post_14.html

Γράψτε προσωπικές σας εμπειρίες

Mε τη χάρη του Θεού, είμαι χριστιανός Ορθόδοξος, από τη γέννησή μου το 1945 στην Αθήνα. Κατηχητόπουλο τη δεκαετία του '50, και ενεργό μέλος της Εκκλησίας από τη δεκαετία του '60 και εντεύθεν, ως κατηχητής της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Δίδασκα για το Χριστό στα παιδιά, κάτω από αντίξοες συνθήκες, θλιβόμενος για την παθητική έως αρνητική στάση ορισμένων εφημερίων υπευθύνων για τα κατηχητικά.

Ο Θεός με αξίωσε να αριστεύσω ως Κατηχητής, και να γίνω πολύ αγαπητός από τα παιδιά, τόσο του Δημοτικού, όσο και του Γυμνασίου. Το ίδιο, και ως καθηγητής τεχνολογικών μαθημάτων (εκπαιδευτικός αναπληρωτής), στη Δευτεροβάθμια τεχνική - επαγγελματική εκπαίδευση (Β΄ ΤΕΣ Πειραιά και Σιβιτανίδειο), κατά την περίοδο 1988 - 1993, όταν τα εγκώμια προς το πρόσωπο μου είδαν το φως της δημοσιότητας, και προκάλεσαν την κήρυξη πολέμου προς το πρόσωπο μου και το έργο μου. Πολέμου, προς τον «σπάνιο εκπαιδευτικό», κατά το περιοδικό «Οικονομικός Ταχυδρόμος», προς τον «χριστιανό» που δεν διδάσκει μόνο, αλλά που προστατεύει κιόλας τους μαθητές του από σωματικούς (επαγγελματικούς) κινδύνους (δίδασκα την θεωρία και την πρακτική των συγκολλήσεων μέσα στα εργαστήρια των σχολών), αλλά και από πνευματικούς (ναρκωτικά κλπ).

Να σημειώσω, ότι αυτός, δεν ήταν ούτε ο πρώτος ούτε και ο τελευταίος διωγμός μου. Ξεκινάει, από την αρχή της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας, στο τμήμα μελετών και σχεδίων στα Ναυπηγεία Νιάρχου, όταν όχι μόνο δεν υποτάχτηκα στην υπάρχουσα και εκεί Μασονία, αλλά και έφερα στο φως αποκαλυπτικά στοιχεία για τη σκοτεινή δράση της αντιχριστιανικής αυτής οργάνωσης Παν - θρησκείας.

Ακολούθησε λοιπόν η ... «Ελλάς των Ελλήνων Χριστιανών», που με βρήκε να υπηρετώ τη θητεία μου στο Ναυτικό. 27 ολόκληροι μήνες καθημερινού μαρτυρίου υπερασπιζόμενος μέχρι και κινδύνου της ζωής μου, και με σοβαρές συνέπειες για τη σωματική μου ακεραιότητα (αφού έφτασαν μέχρι και το Ναυτοδικείο το 1969, οι βιαιοπραγήσαντες εις βάρος μου), υπερασπιζόμενος, το όνομα του Χριστού και της Παναγίας, που έπιαναν στο στόμα τους οι αμέτρητοι βλάσφημοι, βαθμοφόροι και μη.

Ως υπάλληλος μετά, πολυεθνικών (αμερικανικών και αγγλικών) εταιριών μελετών στην Ελλάδα, ήμουν «ο καλύτερα αμειβόμενος στο είδος» όπως έλεγαν, λόγω της επαγγελματικής κατάρτισης της πείρας και του ζήλου μου για εργασία. Δεν μου συγχωρούσαν όμως πολλοί συμπατριώτες μου, τη συνειδητή χριστιανική μου ιδιότητα, και έτσι, ο πόλεμος προς το πρόσωπο μου ήταν συνεχής και αμείλικτος.

Παράλληλα με τις δυο μεγάλες δραστηριότητες μου (την κατηχητική από τη μια, και την επαγγελματική από την άλλη), δραστηριοποιήθηκα και στην αποστολή επιστολών διαμαρτυρίας προς τον Τύπο, με θέματα κοινωνικού και ηθικοθρησκευτικού περιεχομένου, η ευστοχία των οποίων επιστολών, έτυχε μεγάλης αποδοχής και αναλόγου προβολής από όλες σχεδόν τις εφημερίδες και τα περιοδικά. Η συλλογή τους δε, και η έκδοση τους σε βιβλίο (προς το τέλος της δεκαετίας του ΄80), με τίτλο «ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ», έλεγα πως ήταν το τέλος ενός αγώνα μου (του από τις επάλξεις δημόσιου αγώνα μου), και η πνευματική μου διαθήκη προς την οικογένεια μου.

Ωστόσο όμως, παρά την ανάπαυλα από την αδιάκοπη μάχη, οι διωγμοί δεν σταμάτησαν. Όταν μάλιστα απέρριψα πρόταση μιας προτεσταντικής «Εκκλησίας» να με αναδείξει πρωτοκλασάτο στέλεχός της στην Πατρίδα μας, και κυρίως όταν αντέδρασα με νέα έκδοση του βιβλίου μου (1987), βελτιωμένη και αποκαλυπτική για τις μεθοδίες των αιρετικών, είχα ως «απάντηση», νέες επαγγελματικές περιπέτειες, που τις απέδωσα στο μακρύ χέρι των ανθρώπων αυτών!..

Και φτάνουμε προς το τέλος του 20ου αιώνα, όταν εργαζόμενος σε Γερμανική πολυεθνική τεχνική εταιρία στην Ελλάδα, διαπίστωσα μετά λύπης μου ότι ο μόνος που είχε θρησκευτικές αρχές και με συμπαθούσε, ήταν ένας ... Μωαμεθανός, γερμανός συνάδελφος, που μου πρόσφερε χέρι φιλίας και συνεργασίας επαγγελματικής. Ακολούθησε όμως η πολεμική των κρατούντων προς τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο για το θέμα των ταυτοτήτων. Η θερμή επιστολική μου συμπαράσταση στην Εκκλησία, μού προκάλεσε νέα επαγγελματική περιπέτεια, μια και το έργο ήταν κρατικό και τα συμφέροντα των πέριξ εμού, ήταν πια διπλά αντίθετα με την χριστιανική μου ιδιότητα.

Ακολούθησε μακρά περίοδος ανεργίας. Ήλθε όμως (μετά από απάντηση μιας εταιρείας σε αγγελία μου), το καλοκαίρι του 2002, και νέα επαγγελματική μου νεκρανάσταση. Ήλθε όμως μαζί, και νέος ψυχοφθόρος πόλεμος κατ΄ εμού, τον οποίον αντιμετώπιζα με καρτερία και θάρρος, μη δυνάμενος (εργαζόμενος για ένα και πλέον χρόνο πρόσφατα), να συμβιβαστώ με τον Μαμωνά τον οποίον έπρεπε να προσκυνήσω (στο πρόσωπο βλάσφημων, μασόνων, νεοειδολολατρών κλπ, που είχαν μετατρέψει σε άντρο τους την εταιρία), ώστε να ενταχτώ στο σύστημα μίας (τόσο παλιάς όσο και ο Διάβολος) «νέας εποχής»!..

...Τα πρόσωπα των συνεργατών ή διευθυντών μου, τα θεωρούσα πάντα σεβαστά και αγαπητά (ως εικόνες Θεού), τις αντιχριστιανικές όμως τάσεις - προτάσεις ορισμένων, δεν τις αποδέχτηκα ποτέ, πολύ περισσότερο δε τώρα στη δύση του επαγγελματικού (και όχι μόνο) βίου μου, ασπρομάλλης πια υπάρχων. Γι΄ αυτό, προτίμησα (στις 3/10/2003), την παραίτηση από την υποταγή ...

Δημοσιεύθηκε: Δευτ. Απρ. 07, 2008 5:27 pm

(Ποστ, στο παλαιοημερολογίτικο «φορουμάπ».

http://p-michalopoulos.blogspot.com/2008/07/blog-post_7946.html

Παρασκευή, 1 Αύγουστος 2008

Στο παθφαιντερ, της Φαιστός, του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη (ΒΗΜΑ, ΝΕΑ, κ.λπ.), είχαμε έναν επισκέπτη το λεπτό, αλλά είχαμε και μια ιστορία 10 μηνών, με 3,700 αναρτήσεις θεμάτων και με 7.000 σχόλια!

Η επιτυχία όμως αυτή, είχε και τα αρνητικά της:
α) Ένα ολόκληρο πατριαρχείο (της Αφρικής) θύμωσε πολύ, και ένας αρχιεπίσκοπός του (ο Γιοχάνεσμπουργκ) με μέηλ απειλούσε εμμέσως πλην σαφώς, το σπίτι μου την οικογένεια μου και την ίδια μου τη ζωή!..
β) Ένας δεσπότης (ο Νέας Ιωνίας) με απείλησε με αγωγή, εδώ και μερικούς μήνες, διότι άπλα και μόνο περιέγραψα μια εκπομπή (του Καρατζαφέρη) που αναφερόταν στο πρόσωπο του!
γ) Μου απέκλεισαν πριν από δυο εβδομάδες, το πρώτο μου μπλογκ (τα «ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ», που είχε 60.000 επισκέπτες κάθε μήνα) χωρίς εξήγηση και χωρίς προειδοποίηση (ο κ. Λαμπράκης, για να προστατεύει τον Ιερώνυμο;) μου απέκλεισαν αμέσως , και, το δεύτερό μου μπλογκ (τα «ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑΣΤΟΠ») που έστησα μετά μέσα σε 10 μέρες με επίλεκτα θέματα (ο κ. Λαμπράκης πάλι, για να προστατευτούν οι μασόνοι και οι ομοφυλόφιλοι;) και μάλιστα πριν από τον δεύτερο αυτόν αποκλεισμό ελάμβανα και περίεργα εσωτερικά μηνύματα (της διαχείρισης του παθ;), χωρίς ίχνη, μηνύματα με το στερεότυπο: «θα πεθάνεις»!..

4. Το νέο Ιστολόγιό μου, αυτό το ελεύθερο πλέον (το «ΧΑΙΡΕΤΕ»), είναι ήδη γνωστό στους εκατοντάδες παραλήπτες (εκκλησιαστικούς, δημοσιογράφους, κλπ) των ηλεκτρονικών μηνυμάτων μου. Από εκεί και πέρα, δεν έχω καμιά αγωνία αν θα έχει πολλούς ή λίγους επισκέπτες, διότι ο μόνος σκοπός μου είναι να εκφραστώ, να κάνω το καθήκον μου, να δώσω δηλαδή την μαρτυρία, την ομολογία της πίστης!..

http://p-michalopoulos.blogspot.com/2008/07/blog-post_2556.html