Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2009
«ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΤΟΥΜΕ Ή ΝΑ ΜΗ ΓΝΩΡΙΣΤΟΥΜΕ» (09/05/2006 16:20)
ANTREAS έγραψε: Όνομα:
Παναγιώτης Μιχαλόπουλος [είναι γνωστό ήδη και το δικό μου]
Salonika έγραψε:
Το άλλο , τον άλλο τίτλο που έχεις ?? Γιατί δε τον λές ρε συ ? Να ζαλιστούμε όλοι μας ? Αυτό το : Πτυχιούχος διπλωματούχος κατηχητης της αποστολικής διακονίας ? ? Η μήπως στο πήραν πίσω , δε μπιστέβγω νά καμες καμιά ξικάδα και τοχασες το δίπλωμα !!
ANTREAS έγραψε:
Σε ευχαριστώ αγαπητέ μου φίλε Σαλόνικα για το ενδιαφέρον σου σχετικά με τον τίτλο μου… του Κατηχητή!
Είμαι λοιπόν στην ευχάριστη θέση να σε βεβαιώσω ότι κανένας δεν έχει τολμήσει να μου αμφισβητήσει το συγκεκριμένο τίτλο, ούτε και να μου πάρει το σχετικό πάπυρο της Αποστολικής Διακονίας που δια χειρός Αρχιεπίσκοπου, παρακαλώ, έλαβα σε ειδική προς τούτο τελετή απονομής όταν τελείωσα επιτυχώς και ματ’ επαίνων τα σχετικά μαθήματα.
…Και όχι μόνο ο πάπυρος αυτός δεν μου αφαιρέθηκε, αλλά ούτε και τα σχετικά τιμητικά – αναμνηστικά ενθύμια που έχω λάβει από την Εκκλησία ως κατηχητόπουλο κατά τα παιδικά μου χρόνια, ενθύμια που επιμελώς φυλάσσω ως ιερά κειμήλια, το ίδιο και τις αναμνηστικές φωτογραφίες - μαθητούδι στα σκαλιά της εκκλησιάς της γειτονιάς μου - με όλα τα παιδιά και τον Κατηχητή μου…
Και όχι μόνο στα χαρτιά και στους τύπους, αλλά και στην καρδιά μου έχουν πάντα απήχηση και αντίκρισμα οι τίτλοι αυτοί.
Το εκφράζουν και τα σχετικά τραγούδια μας που μου έχουν μείνει αλησμόνητα όπως το:
«Τούτη η φλόγα που έχει ανάψει,
στην καινούργια μας γενιά,
κάθε σάπιο θε να κάψει
και κακιά κληρονομιά!»
…και το άλλο που λέει:
Χρόνια μου μοσχομύριστα,
παιδιάστικά μου χρόνια,
βραγιές με τα τριαντάφυλλα,
κλωνάρια με τ’ αηδόνια.
Στη ζήση μου σας έβαλα,
άσειστα θέμελά της,
από τα πρώτα χρόνια της
ως τα γεράματά της.
Ήμουν δεκάχρονο παιδί,
της άνοιξης λουλούδι,
πιστό του κατηχητικού,
κι εγώ ένα μαθητούδι.
Για μέτρησέ τα, αν μπορείς,
ποσά διαμάντια πήρα,
ρουφώντας κάθε Κυριακή,
τα λόγια του Σωτήρα!..
Γιάννης Βέλλης, έγραψε:
Κάτι είναι και αυτό. Πρόσεχε μην πάρεις τον "αφορισμό του Καζαντζάκη"...από την διοίκηση της εκκλησίας...
ANTREAS έγραψε:
Δεν γνωρίζω για αφορισμό [από «αφορισμένους» στην ορθόδοξη συνείδησή μας προβοκατόρων ρασοφόρων;] αλλά την «τιμή» της επίσημης (!) Εκκλησίας προς τον αντίχριστο (δεν τον κρίνω για τα ομοφυλοφιλικά…) Καζαντζάκη, δεν θα την έχω!..
…Διότι όχι μόνο δεν αφορίστηκε (το πατριαρχείο απέρριψε σχετικό αίτημα) αλλά και παραβρέθηκε τιμητικά στη κηδεία του ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος Κρήτης (προφανώς και ο ίδιος «δεν πίστευε σε τίποτε» αλλά «έλπιζε» να πάρει από τη «δόξα» του μεγάλου βλάσφημου του Χριστού)!..
(Από το φόρουμ "Πραμνός")
Παναγιώτης Μιχαλόπουλος [είναι γνωστό ήδη και το δικό μου]
Salonika έγραψε:
Το άλλο , τον άλλο τίτλο που έχεις ?? Γιατί δε τον λές ρε συ ? Να ζαλιστούμε όλοι μας ? Αυτό το : Πτυχιούχος διπλωματούχος κατηχητης της αποστολικής διακονίας ? ? Η μήπως στο πήραν πίσω , δε μπιστέβγω νά καμες καμιά ξικάδα και τοχασες το δίπλωμα !!
ANTREAS έγραψε:
Σε ευχαριστώ αγαπητέ μου φίλε Σαλόνικα για το ενδιαφέρον σου σχετικά με τον τίτλο μου… του Κατηχητή!
Είμαι λοιπόν στην ευχάριστη θέση να σε βεβαιώσω ότι κανένας δεν έχει τολμήσει να μου αμφισβητήσει το συγκεκριμένο τίτλο, ούτε και να μου πάρει το σχετικό πάπυρο της Αποστολικής Διακονίας που δια χειρός Αρχιεπίσκοπου, παρακαλώ, έλαβα σε ειδική προς τούτο τελετή απονομής όταν τελείωσα επιτυχώς και ματ’ επαίνων τα σχετικά μαθήματα.
…Και όχι μόνο ο πάπυρος αυτός δεν μου αφαιρέθηκε, αλλά ούτε και τα σχετικά τιμητικά – αναμνηστικά ενθύμια που έχω λάβει από την Εκκλησία ως κατηχητόπουλο κατά τα παιδικά μου χρόνια, ενθύμια που επιμελώς φυλάσσω ως ιερά κειμήλια, το ίδιο και τις αναμνηστικές φωτογραφίες - μαθητούδι στα σκαλιά της εκκλησιάς της γειτονιάς μου - με όλα τα παιδιά και τον Κατηχητή μου…
Και όχι μόνο στα χαρτιά και στους τύπους, αλλά και στην καρδιά μου έχουν πάντα απήχηση και αντίκρισμα οι τίτλοι αυτοί.
Το εκφράζουν και τα σχετικά τραγούδια μας που μου έχουν μείνει αλησμόνητα όπως το:
«Τούτη η φλόγα που έχει ανάψει,
στην καινούργια μας γενιά,
κάθε σάπιο θε να κάψει
και κακιά κληρονομιά!»
…και το άλλο που λέει:
Χρόνια μου μοσχομύριστα,
παιδιάστικά μου χρόνια,
βραγιές με τα τριαντάφυλλα,
κλωνάρια με τ’ αηδόνια.
Στη ζήση μου σας έβαλα,
άσειστα θέμελά της,
από τα πρώτα χρόνια της
ως τα γεράματά της.
Ήμουν δεκάχρονο παιδί,
της άνοιξης λουλούδι,
πιστό του κατηχητικού,
κι εγώ ένα μαθητούδι.
Για μέτρησέ τα, αν μπορείς,
ποσά διαμάντια πήρα,
ρουφώντας κάθε Κυριακή,
τα λόγια του Σωτήρα!..
Γιάννης Βέλλης, έγραψε:
Κάτι είναι και αυτό. Πρόσεχε μην πάρεις τον "αφορισμό του Καζαντζάκη"...από την διοίκηση της εκκλησίας...
ANTREAS έγραψε:
Δεν γνωρίζω για αφορισμό [από «αφορισμένους» στην ορθόδοξη συνείδησή μας προβοκατόρων ρασοφόρων;] αλλά την «τιμή» της επίσημης (!) Εκκλησίας προς τον αντίχριστο (δεν τον κρίνω για τα ομοφυλοφιλικά…) Καζαντζάκη, δεν θα την έχω!..
…Διότι όχι μόνο δεν αφορίστηκε (το πατριαρχείο απέρριψε σχετικό αίτημα) αλλά και παραβρέθηκε τιμητικά στη κηδεία του ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος Κρήτης (προφανώς και ο ίδιος «δεν πίστευε σε τίποτε» αλλά «έλπιζε» να πάρει από τη «δόξα» του μεγάλου βλάσφημου του Χριστού)!..
(Από το φόρουμ "Πραμνός")
Ετικέτες
Εκκλησία Κρήτης,
Καζαντζάκης,
Παναγιώτης,
ΥΜΝΟΙ ΚΑΙ ΑΣΜΑΤΑ,
forum
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου