Τώρα αυτό τι είναι; Γλύψιμο ή φτύσιμο; Λιβάνισμα ή κλάσιμο;

Μετὰ λύπης μεγάλης ἐπληροφορήθη ὁ γράφων τὸν θάνατον τοῦ ἀειμνήστου φίλου Χρίστου Καθάρειου, ἐπιτίμου Ἀρεοπαγίτου, φίλου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου (Πευκάκια;) καὶ τῶν σεβαστῶν Ἱερέων του.
Ὁ ἀείμνηστος ἦτο πλήρης ἡμερῶν, 102 περίπου, ὅταν ἐκοιμήθη, πολυγραφώτατος. Μᾶς ἄφησε
κληρονομιὰ 10 περίπου μικρὰ βιβλία, ἠθικοθρησκευτικοῦ περιεχομένου. [...]

Ὁ γράφων τοῦ ἐπεσήμαινε ὅτι κάπου δὲν ὀρθοτομεῖ καὶ σχεδὸν ὁμοιάζει πρὸς τὸν αἱρετικὸν Νεστόριον, διότι —ἐπηρεασμένος ἀπὸ κάποια βιβλία— δὲν παρεδέχετο ὅτι ὁ Χριστὸς γεννήθηκε ὡς Θεάνθρωπος, ἀλλ᾽ ἁπλὸς ἄνθρωπος! Ἄρα δὲν παρεδέχετο Θεο–τόκον τὴν Παναγίαν μας! Δὲν εἶμαι εἰς θέσιν νὰ γνωρίζω ἄν μετενόησε στὰ τέλη του. [...]

Αἰωνία σου ἡ μνήμη Χρίστε Καθαρειέ!
Χρῖστος Λεβέντης
συν/χος Θεολόγος –
Φιλόλογος – Ἱεροψάλτης

(Ο.Τ.)

Τώρα αυτό τι είναι; Γλύψιμο ή φτύσιμο; Λιβάνισμα ή κλάσιμο;