Το σούρουπο της Μεγάλης Πέμπτης ανέβαινα τρέχοντας την Ιστικλάλ για να προλάβω τα Δώδεκα Ευαγγέλια. Έκανε ένα ψοφόκρυο λες και ήταν βγαλμένο κατευθείαν απ' το τραγουδάκι: «Στον Γαλατά ψιλή βροχή και στα Ταταύλα χιόνι».
Δίχως να πάρω χαμπάρι, έπεσα πάνω σε πεντέξι Κούρδους που έπαιζαν κάτι παράξενα όργανα. Έπαιζαν οι κακόμοιροι και περίμεναν μπας και κανένας περαστικός τούς λυπηθεί και ρίξει καμιά λίρα στη μαντίλα που είχαν απλωμένη μπροστά τους. Όχι λίρα δεν έριχναν οι περαστικοί, μα κανένας δεν γύρισε τα μάτια όταν ξαφνικά μπούκαρε μια διμοιρία καρακόλια και τους έκανε τόπι στο ξύλο προτού τους μπουζουριάσουν στην κλούβα. Σκέφτηκα να βγάλω το κινητό και να τραβήξω φωτογραφίες για τη Διεθνή Αμνηστία, αλλά ήρθε στο μυαλό μου το «Εξπρές του Μεσονυχτίου» και κώλωσα. Για τέτοια ήμασταν τώρα;
Πρωί πρωί του Μεγάλου Σαββάτου στη Μονή της Χώρας και μετά ξενάγηση στα Τείχη (κάποιος απ' το γκρουπ δεν κρατήθηκε και με τρεμάμενη φωνή απάγγειλε το «Σώπασε, κυρά Δέσποινα...»).
Το βράδυ στην Ανάσταση οι μισοί από την παρέα κόντεψαν να ποδοπατηθούν στην Αγία Τριάδα και οι άλλοι μισοί ποδοπατήθηκαν στο Φανάρι. Ωστόσο, όλοι είπαμε τα καλύτερα για τα κόκκινα αβγά και τη μαγειρίτσα από τα χεράκια του τούρκου σεφ.
(Από το κείμενο του κ. Κώστα Ακριβού στην Ελευθεροτυπία)
Κάνετε “κλικ” επάνω στην εικόνα για πλήρες μέγεθος!
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου