ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΜΟΣΤου κ. Ἀθανασίου Σακαρέλλου, Θεολόγου
5. Αὐτὸ εἶναι τὸ πείραμα, ποὺ ἀποδεικνύει τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ. Πῶς γίνεται αὐτὸ καὶ βλέπει ὁ ἄνθρωπος τὸ Θεό; Ὅπως τὸν ἔβλεπαν οἱ Πρωτόπλαστοι στὸν Παράδεισο καὶ μιλοῦσαν μαζί Του, ὡς φίλοι πρὸς φίλο!
Ἄς τὸ ἐξηγήσουμε λίγο αὐτό. Οἱ Πρωτόπλαστοι ὅταν πλάστηκαν ἀπὸ τὸ Θεό, σύμφωνα μὲ τὰ ὅσα λένε οἱ Πατέρες, βρίσκονταν σὲ κατάσταση «θεώσεως», ἢ τουλάχιστον «φωτισμοῦ»! Δηλαδή, ὁ «νοῦς» τους ἦταν σὲ κατάσταση «θεωρίας τοῦ Θεοῦ»! Ὁ «νοῦς» εἶναι μία ἀπὸ τὶς πέντε λειτουργίες τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, ἡ σπουδαιότερη. Ἄλλη εἶναι ἡ «λογική». Γιʼ αὐτὸ ἡ ψυχὴ λέγεται «νοερὰ καὶ λογική». Σκοπὸς τοῦ «νοῦ», ποὺ ἔχει ἕδρα τὴν καρδιά, εἶναι νὰ ἐπικοινωνεῖ ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸ Θεό, νὰ βλέπει τὸ Θεό. Ἡ «λογική» μὲ ἕδρα τὸν ἐγκέφαλο ἔχει σκοπὸ νὰ σκέφτεται ὁ ἄνθρωπος καὶ νὰ ἐπικοινωνεῖ μὲ τὸ περιβάλλον του.
Τότε οἱ Πρωτόπλαστοι βρίσκονταν σὲ ὑγιῆ κατάσταση. Μετὰ τὴν πτώση τους ὅμως ὁ «νοῦς» τους «σκοτίστηκε», «νεκρώθηκε». Ἔφυγε ἀπὸ τὴν ἕδρα του, τὴν καρδιά, κιʼ ἑνώθηκε μὲ τὴ «λογική», ποὺ εἶναι στὸν ἐγκέφαλο. Ἔτσι, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι σήμερα, εἴμαστε ὄχι στὴν φυσιολογικὴ κατάσταση, ποὺ εἴμασταν ὅταν μᾶς ἔπλασε ὁ Θεός. Γιʼ αὐτὸ δὲν βλέπουμε τὸ Θεὸ στὴν ἀρρωστημένη αὐτὴ κατάσταση, ποὺ τώρα βρισκόμαστε! Γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ δοῦμε καὶ ἐμεῖς τὸ Θεό, πρέπει νὰ θεραπεύσουμε «τὸ πεπτωκὸς μέρος τῆς ψυχῆς» μας, δηλ. τὸ «νοῦ» μας, λένε οἱ Πατέρες.
Γιʼ αὐτὸ ἄλλωστε ἦρθε στὸν κόσμο ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ «ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ημῶν».Ἦλθε νὰ μᾶς διδάξει πὼς πρέπει νὰ θεραπεύσουμε τὸ «νοῦ» μας. Μόνο, ὅταν ἐπανέλθουμε στὴν «προπτωτική» κατάσταση, ποὺ βρίσκονταν οἱ Πρωτόπλαστοι, τότε θὰ μποροῦμε κιʼ ἐμεῖς νὰ βλέπουμε τὸ Θεό. Ἡ ἐπάνοδός μας στὴν προπτωτικὴ κατάσταση, στὴ γλώσσα τῆς θεολογίας, λέγεται «σωτηρία».
Γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ αὐτὸ ἀπαιτεῖται ὁλόκληρη διαδικασία, γιὰ τὴν κάθαρση τῆς καρδιᾶς μας ἀπὸ ὅλα τὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες, ἀλλὰ καὶ τοῦ «νοῦ» μας ἀπὸ ὅλους τοὺς λογισμούς, καλοὺς καὶ κακούς! Τὸ εἶπε ξεκάθαρα ὁ Χριστὸς «μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται»! Θὰ τὸν δοῦν ἀπὸ τὴν παροῦσα ζωή. Ὁ καθένας, λοιπόν, ποὺ θέλει νὰ ἰδεῖ τὸ Θεό, πρέπει νὰ σπουδάσει κοντὰ στοὺς ἁγίους Πατέρες, ποὺ ἦταν ὅλοι τους θεούμενοι. Αὐτοὶ εἶναι οἱ διδάσκαλοί μας. Αὐτοὶ μποροῦν νὰ μᾶς ἀναγεννήσουν ἐν Χριστῷ. Γιʼ αὐτὸ τοὺς ὀνομάζουμε «Πατέρες». Ἀπὸ αὐτοὺς θὰ διδαχθεῖ , πὼς ὁ ἄνθρωπος διαβαίνει τὰ στάδια τῆς «κάθαρσης», τοῦ «φωτισμοῦ» καὶ φτάνει στὸ «δοξασμό» ἢ τὴ «θέωση». Σʼ αὐτὴ τὴν κατάσταση ἀποκτᾶ τὴν «ἐμπειρία» τοῦ Θεοῦ.
Αὐτὸ εἶναι τὸ πείραμα, χάρη στὸ ὁποῖο μπορεῖ νὰ ἀξιωθεῖ ὁ καθένας μας νὰ ἀτενίσει τὸ Θεό! Αὐτὴ εἶναι ἡ «ἐμπειρία τῆς θεώσεως» τῶν ἁγίων. Εἶναι τὸ μοναδικὸ καὶ ἀναντικατάστατο θεμέλιο τῆς Ὀρθοδοξίας! Χωρὶς αὐτό, δὲν ὑπάρχει Ὀρθοδοξία. Αὐτὸ τὸ θεμέλιο δὲν τὸ ἔχει καμιὰ ἄλλη θρησκεία καὶ καμιὰ «ὁμολογία», ὅπως εἶναι σήμερα ὁ Παπισμός.
Σχόλιο Ιστολογίου:
Να λοιπόν το πείραμα: «Αὐτὸ εἶναι τὸ πείραμα, χάρη στὸ ὁποῖο μπορεῖ νὰ ἀξιωθεῖ ὁ καθένας μας νὰ ἀτενίσει τὸ Θεό! Αὐτὴ εἶναι ἡ “ἐμπειρία τῆς θεώσεως” τῶν ἁγίων. Εἶναι τὸ μοναδικὸ καὶ ἀναντικατάστατο θεμέλιο τῆς Ὀρθοδοξίας! Χωρὶς αὐτό, δὲν ὑπάρχει Ὀρθοδοξία. Αὐτὸ τὸ θεμέλιο δὲν τὸ ἔχει καμιὰ ἄλλη θρησκεία καὶ καμιὰ «ὁμολογία», ὅπως εἶναι σήμερα ὁ Παπισμός.»!
Γι αυτό λοιπόν (για να... "πειραματιστούμε)" λυσσάμε για εικόνες που κουνιούνται, που δακρύζουν, τάχα, κλπ. Γι αυτό λυσσάμε για ξεμωραμένους γέρους (τύπου Παΐσιου) με οράματα και θαύματα, τάχα! Γι αυτό λυσσάμε για σκηνώματα τάχα, αγίων τάχα, όπως αυτό (με το φιάσκο) του πτώματος του Βυσσαρίωνα!
Γι αυτό λυσσάμε και για άλλους γερο-παραλυμένους αγιορείτες καλόγερους, όπως ο παπα-Χαράλαμπος που έβγαζε λέει, ψυχές από την κόλαση και τις πήγαινε στον παράδεισο, με... το κομποσκοίνι του (ενώ άλλοι έλεγε, έπρεπε να κάνουν μνημόσυνο πρώτα)!!!..
5. Αὐτὸ εἶναι τὸ πείραμα, ποὺ ἀποδεικνύει τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ. Πῶς γίνεται αὐτὸ καὶ βλέπει ὁ ἄνθρωπος τὸ Θεό; Ὅπως τὸν ἔβλεπαν οἱ Πρωτόπλαστοι στὸν Παράδεισο καὶ μιλοῦσαν μαζί Του, ὡς φίλοι πρὸς φίλο!
Ἄς τὸ ἐξηγήσουμε λίγο αὐτό. Οἱ Πρωτόπλαστοι ὅταν πλάστηκαν ἀπὸ τὸ Θεό, σύμφωνα μὲ τὰ ὅσα λένε οἱ Πατέρες, βρίσκονταν σὲ κατάσταση «θεώσεως», ἢ τουλάχιστον «φωτισμοῦ»! Δηλαδή, ὁ «νοῦς» τους ἦταν σὲ κατάσταση «θεωρίας τοῦ Θεοῦ»! Ὁ «νοῦς» εἶναι μία ἀπὸ τὶς πέντε λειτουργίες τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, ἡ σπουδαιότερη. Ἄλλη εἶναι ἡ «λογική». Γιʼ αὐτὸ ἡ ψυχὴ λέγεται «νοερὰ καὶ λογική». Σκοπὸς τοῦ «νοῦ», ποὺ ἔχει ἕδρα τὴν καρδιά, εἶναι νὰ ἐπικοινωνεῖ ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸ Θεό, νὰ βλέπει τὸ Θεό. Ἡ «λογική» μὲ ἕδρα τὸν ἐγκέφαλο ἔχει σκοπὸ νὰ σκέφτεται ὁ ἄνθρωπος καὶ νὰ ἐπικοινωνεῖ μὲ τὸ περιβάλλον του.
Τότε οἱ Πρωτόπλαστοι βρίσκονταν σὲ ὑγιῆ κατάσταση. Μετὰ τὴν πτώση τους ὅμως ὁ «νοῦς» τους «σκοτίστηκε», «νεκρώθηκε». Ἔφυγε ἀπὸ τὴν ἕδρα του, τὴν καρδιά, κιʼ ἑνώθηκε μὲ τὴ «λογική», ποὺ εἶναι στὸν ἐγκέφαλο. Ἔτσι, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι σήμερα, εἴμαστε ὄχι στὴν φυσιολογικὴ κατάσταση, ποὺ εἴμασταν ὅταν μᾶς ἔπλασε ὁ Θεός. Γιʼ αὐτὸ δὲν βλέπουμε τὸ Θεὸ στὴν ἀρρωστημένη αὐτὴ κατάσταση, ποὺ τώρα βρισκόμαστε! Γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ δοῦμε καὶ ἐμεῖς τὸ Θεό, πρέπει νὰ θεραπεύσουμε «τὸ πεπτωκὸς μέρος τῆς ψυχῆς» μας, δηλ. τὸ «νοῦ» μας, λένε οἱ Πατέρες.
Γιʼ αὐτὸ ἄλλωστε ἦρθε στὸν κόσμο ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ «ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ημῶν».Ἦλθε νὰ μᾶς διδάξει πὼς πρέπει νὰ θεραπεύσουμε τὸ «νοῦ» μας. Μόνο, ὅταν ἐπανέλθουμε στὴν «προπτωτική» κατάσταση, ποὺ βρίσκονταν οἱ Πρωτόπλαστοι, τότε θὰ μποροῦμε κιʼ ἐμεῖς νὰ βλέπουμε τὸ Θεό. Ἡ ἐπάνοδός μας στὴν προπτωτικὴ κατάσταση, στὴ γλώσσα τῆς θεολογίας, λέγεται «σωτηρία».
Γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ αὐτὸ ἀπαιτεῖται ὁλόκληρη διαδικασία, γιὰ τὴν κάθαρση τῆς καρδιᾶς μας ἀπὸ ὅλα τὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες, ἀλλὰ καὶ τοῦ «νοῦ» μας ἀπὸ ὅλους τοὺς λογισμούς, καλοὺς καὶ κακούς! Τὸ εἶπε ξεκάθαρα ὁ Χριστὸς «μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται»! Θὰ τὸν δοῦν ἀπὸ τὴν παροῦσα ζωή. Ὁ καθένας, λοιπόν, ποὺ θέλει νὰ ἰδεῖ τὸ Θεό, πρέπει νὰ σπουδάσει κοντὰ στοὺς ἁγίους Πατέρες, ποὺ ἦταν ὅλοι τους θεούμενοι. Αὐτοὶ εἶναι οἱ διδάσκαλοί μας. Αὐτοὶ μποροῦν νὰ μᾶς ἀναγεννήσουν ἐν Χριστῷ. Γιʼ αὐτὸ τοὺς ὀνομάζουμε «Πατέρες». Ἀπὸ αὐτοὺς θὰ διδαχθεῖ , πὼς ὁ ἄνθρωπος διαβαίνει τὰ στάδια τῆς «κάθαρσης», τοῦ «φωτισμοῦ» καὶ φτάνει στὸ «δοξασμό» ἢ τὴ «θέωση». Σʼ αὐτὴ τὴν κατάσταση ἀποκτᾶ τὴν «ἐμπειρία» τοῦ Θεοῦ.
Αὐτὸ εἶναι τὸ πείραμα, χάρη στὸ ὁποῖο μπορεῖ νὰ ἀξιωθεῖ ὁ καθένας μας νὰ ἀτενίσει τὸ Θεό! Αὐτὴ εἶναι ἡ «ἐμπειρία τῆς θεώσεως» τῶν ἁγίων. Εἶναι τὸ μοναδικὸ καὶ ἀναντικατάστατο θεμέλιο τῆς Ὀρθοδοξίας! Χωρὶς αὐτό, δὲν ὑπάρχει Ὀρθοδοξία. Αὐτὸ τὸ θεμέλιο δὲν τὸ ἔχει καμιὰ ἄλλη θρησκεία καὶ καμιὰ «ὁμολογία», ὅπως εἶναι σήμερα ὁ Παπισμός.
Σχόλιο Ιστολογίου:
Να λοιπόν το πείραμα: «Αὐτὸ εἶναι τὸ πείραμα, χάρη στὸ ὁποῖο μπορεῖ νὰ ἀξιωθεῖ ὁ καθένας μας νὰ ἀτενίσει τὸ Θεό! Αὐτὴ εἶναι ἡ “ἐμπειρία τῆς θεώσεως” τῶν ἁγίων. Εἶναι τὸ μοναδικὸ καὶ ἀναντικατάστατο θεμέλιο τῆς Ὀρθοδοξίας! Χωρὶς αὐτό, δὲν ὑπάρχει Ὀρθοδοξία. Αὐτὸ τὸ θεμέλιο δὲν τὸ ἔχει καμιὰ ἄλλη θρησκεία καὶ καμιὰ «ὁμολογία», ὅπως εἶναι σήμερα ὁ Παπισμός.»!
Γι αυτό λοιπόν (για να... "πειραματιστούμε)" λυσσάμε για εικόνες που κουνιούνται, που δακρύζουν, τάχα, κλπ. Γι αυτό λυσσάμε για ξεμωραμένους γέρους (τύπου Παΐσιου) με οράματα και θαύματα, τάχα! Γι αυτό λυσσάμε για σκηνώματα τάχα, αγίων τάχα, όπως αυτό (με το φιάσκο) του πτώματος του Βυσσαρίωνα!
Γι αυτό λυσσάμε και για άλλους γερο-παραλυμένους αγιορείτες καλόγερους, όπως ο παπα-Χαράλαμπος που έβγαζε λέει, ψυχές από την κόλαση και τις πήγαινε στον παράδεισο, με... το κομποσκοίνι του (ενώ άλλοι έλεγε, έπρεπε να κάνουν μνημόσυνο πρώτα)!!!..
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου