Με αφορμή τη διακοπή της μνημόνευσης του ονόματος του Βαρθολομαίου.
Μανώλης: «Δείξε μου ποιος από τους μεγάλους πατέρες της Ορθοδόξου εκκλησίας, επειδή υπήρχαν αιρεσιάρχες στο σώμα της, αποφάσισε να αποκοπεί από το σώμα της, το σώμα του Χριστού. Ακόμα και διωκόμενοι και εξόριστοι, ποτέ δεν τεμαχίσανε το σώμα του Χριστού παρασύροντας και το ποίμνιο. Άλλωστε πώς μπορεί κάποιος να παρέμβει διορθωτικά σε ένα σώμα στο οποίο δεν ανήκει. Δηλαδή οι αγαπητοί και αξιοσέβαστοι ζηλωτές μοναχοί, και κατ' επέκταση όλοι οι αδελφοί "παλαιοημερολογίτες", κοινωνούν άλλο Χριστό, άλλο Σώμα και Αίμα; Και μετά μιλάμε για ιερούς κανόνες. Αλλά μόνο και μόνο η διαίρεση, και μάλιστα η διαίρεση της διαίρεσης, τα λέει όλα. Με συγχωρείτε για το έντονο ύφος, αλλά είναι ένα ζήτημα που προσωπικά με πονάει, και φαντάζομαι όλους τους πιστούς, διότι αγαπώ Τον Σωτήρα μου και τα αδέλφια μου που είμαστε όλοι μέλη του Σώματός Του. Ας κάνουμε προσευχή με ταπεινωμένη καρδιά όλοι στον Κύριο να μας φωτίσει και να μας ελεήσει γιατί μακριά Του πεθαίνουμε αιώνια θάνατο, μαζί με τις πρεσβείες της Κυρίας Θεοτόκου και του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου που γιορτάσαμε σήμερα, και όλων των Αγίων. Αμήν».
Παναγιώτης: Ας κάνουμε ένα διάλογο αδελφέ Μανώλη.
«Δείξε μου ποιος από τους μεγάλους πατέρες της Ορθοδόξου εκκλησίας, επειδή
υπήρχαν αιρεσιάρχες στο σώμα της...»
Το σώμα της Εκκλησίας έχει αιρεσιάρχες;
«...αποφάσισε να αποκοπεί από το σώμα της, το σώμα του Χριστού.»
Ποιον να αποφασίσουν να αποκοπεί; Ο αιρεσιάρχης που λες (τον πάπα εννοείς;), δεν είναι ήδη αποκομμένος από μόνος του;
«Ακόμα και διωκόμενοι και εξόριστοι, ποτέ δεν τεμαχίσανε το σώμα του Χριστού παρασύροντας και το ποίμνιο.»
Για να δούμε μερικές περιπτώσεις διωκομένων:
Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής δεν είχε κοινωνία με το Πατριαρχείο του, αλλά ούτε και με τα υπόλοιπα που είχαν αποδεχτεί όλα μαζί την αίρεση του Μονοθελητισμού. Πέθανε εξόριστος. Η δικαίωσή ήρθε πολλά χρόνια μετά θάνατον στην 6η Οικουμενική. ΉΤΑΝ ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Ο ΆΓΙΟΣ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ; Oι πατριάρχες (που τελικά καταδικάστηκαν) ήταν εντός Εκκλησίας; Παρομοίως, όταν ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός γύρισε από την Φερράρα μετά την προδοτική «ένωση» και δεν είχε καμία κοινωνία με τον λατινόφρονα πατριάρχη Μητροφάνη ΗΤΑΝ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΣ;
Μην κοιτάς από την άνεση και την σιγουριά του 21ου αιώνα εκείνα τα γεγονότα (τώρα που ξέρουμε την αλήθεια) και σκέφτεσαι ότι θα ήσουν σίγουρα με τον άγιο. Ο τότε πατριάρχης είχε από πίσω του την υπογραφή δεκάδων επισκόπων οι οποίοι είχαν συναινέσει στην ένωση με τον πάπα. Ουσιαστικά ήταν μια Οικουμενική Σύνοδος στην οποία το σύνολο της τότε Εκκλησίας έδειξε σε πρώτη φάση να εγκρίνει τις αποφάσεις της. Ευτυχώς που υπήρξε η αυταπάρνηση ενός ανθρώπου και με την επιμονή του άλλαξε την δυσάρεστη ροή που έπαιρναν τα πράγματα.
Να θυμηθούμε και την περίοδο της Εικονομαχίας. Τότε που αναθεματίζονταν οι άγιοι της Εκκλησίας όπως ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός γιατί δεν συμφωνούσαν με τους πατριάρχες. Σέρνονταν σε βασανιστήρια και εξορίες γιατί δεν κοινωνούσαν μαζί τους. ΉΤΑΝ ΜΗΠΩΣ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ; Eιδικά δε μετά την εικονομαχική ψευδοοικουμενική σύνοδο οι άνθρωποι αυτοί εξακολουθούσαν να αγωνίζονται κόντρα σε επίσημες για την περίοδο εκείνη εκκλησιαστικές αποφάσεις.
«Άλλωστε πώς μπορεί κάποιος να παρέμβει διορθωτικά σε ένα σώμα στο οποίο δεν ανήκει»
Δεν ανήκουν στο σώμα της Εκκλησίας οι μοναχοί του Αγίου Όρους;
«Δηλαδή οι αγαπητοί και αξιοσέβαστοι ζηλωτές μοναχοί, και κατ' επέκταση όλοι οι αδελφοί "παλαιοημερολογίτες", κοινωνούν άλλο Χριστό, άλλο Σώμα και Αίμα;»
Γιατί ταυτίζεις τους ζηλωτές μοναχούς με τους "παλαιοημερολογίτες", γενικά; Το παλαιό εορτολόγιο δεν ακολουθεί και η ρωσική Εκκλησία και άλλες τοπικές Εκκλησίες;
«Και μετά μιλάμε για ιερούς κανόνες. Αλλά μόνο και μόνο η διαίρεση, και μάλιστα η διαίρεση της διαίρεσης, τα λέει όλα.»
Ποιος προκαλεί τη διαίρεση; Αυτός που διαμαρτύρεται για την καταπάτηση των ιερών κανόνων, ή αυτός που τους καταπατεί; Βέβαια, όταν παραβαίνεις κανόνες δεν σημαίνει ότι είσαι και αιρετικός, ότι αποκόβεσαι αυτόματα, αλλά όταν διακηρύττεις με τα λόγια σου ή με τις πράξεις σου ότι υπάρχουν πολλές εκκλησίες, ότι υπάρχει βάπτισμα εκτός της Ορθοδοξίας, ότι, ότι, ...τότε έχουμε αίρεση. Το πρόβλημα βρίσκεται σε εκείνους που κηρύσσουν λόγω και έργω την αίρεση του Οικουμενισμού. Με αυτούς λοιπόν οφείλουμε να μην έχουμε εκκλησιαστική κοινωνία και όχι γιατί έγινε καμία αυτόματη έκπτωση. Και σε αυτό είμαστε απολύτως καλυμμένοι εκκλησιολογικά από του κανόνες 31ο Αποστολικό και 15ο της Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Εκεί αναφέρεται ότι ...αυτοί που αποτειχίζονται από επισκόπους, που κηρύσσουν αίρεση κατεγνωσμένη από συνόδους ή Άγιους Πατέρες, όχι μόνο δεν τιμωρούνται, αλλά αξίζουν και της πρεπούσης τιμής σε ορθοδόξους. Και αυτό, γιατί αυτοί δεν προκαλούν σχίσματα (με την στάση τους αυτή ) αλλά ελευθερώνουν την εκκλησία από τα σχίσματα , «ού γάρ Επισκόπων, αλλά ψευδεπισκόπων κατέγνωσαν». Αλί και τρις αλί αν περιμέναμε να αποφανθεί πρώτα καμιά Σύνοδος. Σε παραπέμπω ξανά στα παραδείγματα των αγίων που είπα, όπου φαίνεται ότι δεν περίμεναν να γίνει καμιά σύνοδος και ύστερα να διακόψουν κοινωνία. Αν δεν έκοβε ο άγιος Μάρκος την κοινωνία με τον λατινόφρονα πατριάρχη πώς θα γινόταν η αντίσταση και η επαναφορά στον ίσιο δρόμο, μόνο με λεκτικές διαμαρτυρίες;
«Με συγχωρείτε για το έντονο ύφος, αλλά είναι ένα ζήτημα που προσωπικά με πονάει, και φαντάζομαι όλους τους πιστούς, διότι αγαπώ Τον Σωτήρα μου και τα αδέλφια μου που είμαστε όλοι μέλη του Σώματός Του... Ας κάνουμε προσευχή με ταπεινωμένη καρδιά όλοι στον Κύριο να μας φωτίσει και να μας ελεήσει γιατί μακριά Του πεθαίνουμε αιώνια θάνατο, μαζί με τις πρεσβείες της Κυρίας Θεοτόκου και του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου που γιορτάσαμε σήμερα, και όλων των Αγίων. Αμήν».
Αμήν αδελφέ, και «σε συγχωρούμε για το έντονο ύφος». Το ίδιο ύφος έχει και ο π. Διον. Τάτσης όταν γράφει στην εκκλησιαστική εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος (22/9/06) τα ακόλουθα:
«O ορθόδοξος λαός μας πρέπει να κάνει ένα ακόμη βήμα. Όπως αντιδρά στις παπικές αιρέσεις και απορρίπτει τον πάπα έτσι πρέπει να κάνει και στους παπόφιλους «ορθοδόξους». Δυστυχώς το παράδειγμα που παίρνει από τους πνευματικούς ηγέτες του είναι αρνητικό. Βλέπουμε κληρικούς και λαϊκούς θεολόγους, ενώ καταφέρονται κατά των παπικών και των Διαμαρτυρομένων και αποδεικνύουν με πειστικό τρόπο ότι είναι αιρετικοί, για τους δικούς μας οικουμενιστάς δεν αρθρώνουν ούτε μια επικριτική λέξη.
ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΘΙΞΟΥΝ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ, ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ, τον Μητροπολίτη κλπ. ΘΕΟΛΟΓΟΥΝ ΓΕΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΦΗΡΗΜΕΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΑΜΒΛΥΝΟΥΝ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ.!
Είναι μεγάλη αρετή να μιλάει κανείς χωρίς να φοβάται. Να ομολογεί και υπερασπίζεται την πίστη του και ν' αψηφά τις απειλές των ενόχων, αλλά και το επιπόλαιο επιτίμιο της ακοινωνησίας, που άδικα και χωρίς φόβο Θεού επιβάλλουν στους ζηλωτές οι «ποιμένες» του λαού.»
Παναγιώτης Μιχαλόπουλος
Μανώλης: «Δείξε μου ποιος από τους μεγάλους πατέρες της Ορθοδόξου εκκλησίας, επειδή υπήρχαν αιρεσιάρχες στο σώμα της, αποφάσισε να αποκοπεί από το σώμα της, το σώμα του Χριστού. Ακόμα και διωκόμενοι και εξόριστοι, ποτέ δεν τεμαχίσανε το σώμα του Χριστού παρασύροντας και το ποίμνιο. Άλλωστε πώς μπορεί κάποιος να παρέμβει διορθωτικά σε ένα σώμα στο οποίο δεν ανήκει. Δηλαδή οι αγαπητοί και αξιοσέβαστοι ζηλωτές μοναχοί, και κατ' επέκταση όλοι οι αδελφοί "παλαιοημερολογίτες", κοινωνούν άλλο Χριστό, άλλο Σώμα και Αίμα; Και μετά μιλάμε για ιερούς κανόνες. Αλλά μόνο και μόνο η διαίρεση, και μάλιστα η διαίρεση της διαίρεσης, τα λέει όλα. Με συγχωρείτε για το έντονο ύφος, αλλά είναι ένα ζήτημα που προσωπικά με πονάει, και φαντάζομαι όλους τους πιστούς, διότι αγαπώ Τον Σωτήρα μου και τα αδέλφια μου που είμαστε όλοι μέλη του Σώματός Του. Ας κάνουμε προσευχή με ταπεινωμένη καρδιά όλοι στον Κύριο να μας φωτίσει και να μας ελεήσει γιατί μακριά Του πεθαίνουμε αιώνια θάνατο, μαζί με τις πρεσβείες της Κυρίας Θεοτόκου και του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου που γιορτάσαμε σήμερα, και όλων των Αγίων. Αμήν».
Παναγιώτης: Ας κάνουμε ένα διάλογο αδελφέ Μανώλη.
«Δείξε μου ποιος από τους μεγάλους πατέρες της Ορθοδόξου εκκλησίας, επειδή
υπήρχαν αιρεσιάρχες στο σώμα της...»
Το σώμα της Εκκλησίας έχει αιρεσιάρχες;
«...αποφάσισε να αποκοπεί από το σώμα της, το σώμα του Χριστού.»
Ποιον να αποφασίσουν να αποκοπεί; Ο αιρεσιάρχης που λες (τον πάπα εννοείς;), δεν είναι ήδη αποκομμένος από μόνος του;
«Ακόμα και διωκόμενοι και εξόριστοι, ποτέ δεν τεμαχίσανε το σώμα του Χριστού παρασύροντας και το ποίμνιο.»
Για να δούμε μερικές περιπτώσεις διωκομένων:
Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής δεν είχε κοινωνία με το Πατριαρχείο του, αλλά ούτε και με τα υπόλοιπα που είχαν αποδεχτεί όλα μαζί την αίρεση του Μονοθελητισμού. Πέθανε εξόριστος. Η δικαίωσή ήρθε πολλά χρόνια μετά θάνατον στην 6η Οικουμενική. ΉΤΑΝ ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Ο ΆΓΙΟΣ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ; Oι πατριάρχες (που τελικά καταδικάστηκαν) ήταν εντός Εκκλησίας; Παρομοίως, όταν ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός γύρισε από την Φερράρα μετά την προδοτική «ένωση» και δεν είχε καμία κοινωνία με τον λατινόφρονα πατριάρχη Μητροφάνη ΗΤΑΝ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΣ;
Μην κοιτάς από την άνεση και την σιγουριά του 21ου αιώνα εκείνα τα γεγονότα (τώρα που ξέρουμε την αλήθεια) και σκέφτεσαι ότι θα ήσουν σίγουρα με τον άγιο. Ο τότε πατριάρχης είχε από πίσω του την υπογραφή δεκάδων επισκόπων οι οποίοι είχαν συναινέσει στην ένωση με τον πάπα. Ουσιαστικά ήταν μια Οικουμενική Σύνοδος στην οποία το σύνολο της τότε Εκκλησίας έδειξε σε πρώτη φάση να εγκρίνει τις αποφάσεις της. Ευτυχώς που υπήρξε η αυταπάρνηση ενός ανθρώπου και με την επιμονή του άλλαξε την δυσάρεστη ροή που έπαιρναν τα πράγματα.
Να θυμηθούμε και την περίοδο της Εικονομαχίας. Τότε που αναθεματίζονταν οι άγιοι της Εκκλησίας όπως ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός γιατί δεν συμφωνούσαν με τους πατριάρχες. Σέρνονταν σε βασανιστήρια και εξορίες γιατί δεν κοινωνούσαν μαζί τους. ΉΤΑΝ ΜΗΠΩΣ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ; Eιδικά δε μετά την εικονομαχική ψευδοοικουμενική σύνοδο οι άνθρωποι αυτοί εξακολουθούσαν να αγωνίζονται κόντρα σε επίσημες για την περίοδο εκείνη εκκλησιαστικές αποφάσεις.
«Άλλωστε πώς μπορεί κάποιος να παρέμβει διορθωτικά σε ένα σώμα στο οποίο δεν ανήκει»
Δεν ανήκουν στο σώμα της Εκκλησίας οι μοναχοί του Αγίου Όρους;
«Δηλαδή οι αγαπητοί και αξιοσέβαστοι ζηλωτές μοναχοί, και κατ' επέκταση όλοι οι αδελφοί "παλαιοημερολογίτες", κοινωνούν άλλο Χριστό, άλλο Σώμα και Αίμα;»
Γιατί ταυτίζεις τους ζηλωτές μοναχούς με τους "παλαιοημερολογίτες", γενικά; Το παλαιό εορτολόγιο δεν ακολουθεί και η ρωσική Εκκλησία και άλλες τοπικές Εκκλησίες;
«Και μετά μιλάμε για ιερούς κανόνες. Αλλά μόνο και μόνο η διαίρεση, και μάλιστα η διαίρεση της διαίρεσης, τα λέει όλα.»
Ποιος προκαλεί τη διαίρεση; Αυτός που διαμαρτύρεται για την καταπάτηση των ιερών κανόνων, ή αυτός που τους καταπατεί; Βέβαια, όταν παραβαίνεις κανόνες δεν σημαίνει ότι είσαι και αιρετικός, ότι αποκόβεσαι αυτόματα, αλλά όταν διακηρύττεις με τα λόγια σου ή με τις πράξεις σου ότι υπάρχουν πολλές εκκλησίες, ότι υπάρχει βάπτισμα εκτός της Ορθοδοξίας, ότι, ότι, ...τότε έχουμε αίρεση. Το πρόβλημα βρίσκεται σε εκείνους που κηρύσσουν λόγω και έργω την αίρεση του Οικουμενισμού. Με αυτούς λοιπόν οφείλουμε να μην έχουμε εκκλησιαστική κοινωνία και όχι γιατί έγινε καμία αυτόματη έκπτωση. Και σε αυτό είμαστε απολύτως καλυμμένοι εκκλησιολογικά από του κανόνες 31ο Αποστολικό και 15ο της Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Εκεί αναφέρεται ότι ...αυτοί που αποτειχίζονται από επισκόπους, που κηρύσσουν αίρεση κατεγνωσμένη από συνόδους ή Άγιους Πατέρες, όχι μόνο δεν τιμωρούνται, αλλά αξίζουν και της πρεπούσης τιμής σε ορθοδόξους. Και αυτό, γιατί αυτοί δεν προκαλούν σχίσματα (με την στάση τους αυτή ) αλλά ελευθερώνουν την εκκλησία από τα σχίσματα , «ού γάρ Επισκόπων, αλλά ψευδεπισκόπων κατέγνωσαν». Αλί και τρις αλί αν περιμέναμε να αποφανθεί πρώτα καμιά Σύνοδος. Σε παραπέμπω ξανά στα παραδείγματα των αγίων που είπα, όπου φαίνεται ότι δεν περίμεναν να γίνει καμιά σύνοδος και ύστερα να διακόψουν κοινωνία. Αν δεν έκοβε ο άγιος Μάρκος την κοινωνία με τον λατινόφρονα πατριάρχη πώς θα γινόταν η αντίσταση και η επαναφορά στον ίσιο δρόμο, μόνο με λεκτικές διαμαρτυρίες;
«Με συγχωρείτε για το έντονο ύφος, αλλά είναι ένα ζήτημα που προσωπικά με πονάει, και φαντάζομαι όλους τους πιστούς, διότι αγαπώ Τον Σωτήρα μου και τα αδέλφια μου που είμαστε όλοι μέλη του Σώματός Του... Ας κάνουμε προσευχή με ταπεινωμένη καρδιά όλοι στον Κύριο να μας φωτίσει και να μας ελεήσει γιατί μακριά Του πεθαίνουμε αιώνια θάνατο, μαζί με τις πρεσβείες της Κυρίας Θεοτόκου και του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου που γιορτάσαμε σήμερα, και όλων των Αγίων. Αμήν».
Αμήν αδελφέ, και «σε συγχωρούμε για το έντονο ύφος». Το ίδιο ύφος έχει και ο π. Διον. Τάτσης όταν γράφει στην εκκλησιαστική εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος (22/9/06) τα ακόλουθα:
«O ορθόδοξος λαός μας πρέπει να κάνει ένα ακόμη βήμα. Όπως αντιδρά στις παπικές αιρέσεις και απορρίπτει τον πάπα έτσι πρέπει να κάνει και στους παπόφιλους «ορθοδόξους». Δυστυχώς το παράδειγμα που παίρνει από τους πνευματικούς ηγέτες του είναι αρνητικό. Βλέπουμε κληρικούς και λαϊκούς θεολόγους, ενώ καταφέρονται κατά των παπικών και των Διαμαρτυρομένων και αποδεικνύουν με πειστικό τρόπο ότι είναι αιρετικοί, για τους δικούς μας οικουμενιστάς δεν αρθρώνουν ούτε μια επικριτική λέξη.
ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΘΙΞΟΥΝ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ, ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ, τον Μητροπολίτη κλπ. ΘΕΟΛΟΓΟΥΝ ΓΕΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΦΗΡΗΜΕΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΑΜΒΛΥΝΟΥΝ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ.!
Είναι μεγάλη αρετή να μιλάει κανείς χωρίς να φοβάται. Να ομολογεί και υπερασπίζεται την πίστη του και ν' αψηφά τις απειλές των ενόχων, αλλά και το επιπόλαιο επιτίμιο της ακοινωνησίας, που άδικα και χωρίς φόβο Θεού επιβάλλουν στους ζηλωτές οι «ποιμένες» του λαού.»
Παναγιώτης Μιχαλόπουλος
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου