Σάββατο, 6 Σεπτέμβριος 2008
[…] Ως εκπαιδευτικοί θεολόγοι όμως αισθανόμαστε επιτακτική την ανάγκη να τονίσουμε και πιθανώς να υπενθυμίσουμε ότι:
[…]…Η κοινωνία και επομένως και τα σχολεία μας είναι πολυπολιτισμικά, με μαθητές ετερόδοξους ή αλλόδοξους αλλά και θρησκευτικά ουδέτερους ή αδιάφορους. Δεν μπορεί λοιπόν παρά να αλλάξει ο χαρακτήρας και το περιεχόμενο του ΜτΘ για να υπηρετεί τη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα, και όχι να καταργηθεί, όπως στην πράξη επιχειρείται σήμερα με την έκδοση εγκυκλίων. […]
Ως εκπαιδευτικοί θεολόγοι και παρά τις καθησυχαστικές απαντήσεις του υπουργείου, θέτουμε τα παρακάτω ερωτήματα:
[…]…Γιατί πρέπει να δεχτούμε τις καθησυχαστικές εκφράσεις διαφόρων υπευθύνων όταν βλέπουμε ότι η πραγματικότητα οδηγεί το μάθημα και εμάς σε εξοστρακισμό από το δημόσιο σχολείο; […]
Ανδριόπουλος Παναγιώτης, Γιαννόπουλος Ανδρέας, Γλαρού Άννα, Ζωχιού Μαρία, Κοτσόκολος Νικόλαος, Λότσος Αντώνης, Μαλεβίτης Ηλίας, Μάλφας Γεώργιος, Μαραθιά Διονυσία, Μασσαράς Θεοχάρης, Παπαγιαννόπουλος Κωνσταντίνος, Παπασωτηρόπουλος Χριστόφορος, Φάκος Βασίλειος, Φωτόπουλος Χρήστος.
.jpg)
2 σχόλια:
Dn mas egines 8eologos, evgales thn
Shvhtaneidio.
Twra 8a se xreiazontan, eidiaitera ta paidia mas!
To fantazomai 8a eixes thn kaluterh
ta3h k ola ta paidia 8a s ekthmousan polu!
Opws kapote pou eisoun kathxhths:)
Σχόλιο από Σταυρούλα: «Τι καλά θα ήταν να σε είχαμε θεολόγο, κ. Παναγιώτη; Πήγες όμως κι έγινες τεχνολόγος μηχανικός!»
Απάντηση Παναγιώτη:
Στη Σιβιτανίδειο, ήμουν σπουδαστής (1962 – 1967), αλλά και εκπαιδευτικός μετά (1989 – 1993), και για την ακρίβεια ήμουν προϊστάμενος του βραδινού εργαστηρίου συγκολλήσεων, και μου έφερναν τα παιδιά κατά ομάδες για 3 με 4 εβδομάδες ταχύρυθμη εκπαίδευση στη θεωρία και στην πρακτική των συγκολλήσεων (με πραγματικά έργα συγκόλλησης μετάλλων).
Συνέβαινε λοιπόν τακτικά να παίρνω παρουσίες και αντί να έχω απόντες είχα… περίσσευμα! Γιατί; Διότι μαθητές μου, που είχαν ήδη περάσει από το εργαστήριο μου σε προηγούμενες ομάδες, έφευγαν από άλλα εργαστήρια (αυτοκινήτων κ.λπ.) που ήταν σταλμένοι στη συνέχεια, και έρχονταν πάλι σε μένα «για να μάθουν πιο πολλά» όπως έλεγαν, διότι εκεί που τους έστειλαν δεν τους έκαναν καμιά πρακτική εξάσκηση (ή φοβούνταν ή αγνοούσαν το αντικείμενο) αλλά τους έβαζαν να γράφουν με τις ώρες θεωρία που τους υπαγόρευαν… στο πόδι, διότι στα εργαστήρια δεν δικαιολογείτο να υπάρχουν θρανία!
Να σημειώσω ακόμα ότι εγώ είχα να κάνω συγκολλήσεις από δεκαετίες πριν (1960) όταν ήμουν στα "Ελληνικά Ναυπηγεία" του Νιάρχου στον Σκαραμαγκά, δηλαδή επτά χρόνια πριν ακόμα πάω στο στρατό! Για να είμαι όμως επαρκής στη θέση που μου έδωσαν (με μετακάλεσαν από δημόσια τεχνική σχολή του Πειραιά, όπου δίδασκα στα εργαστήρια εφαρμογών) φρόντισα λοιπόν να βγάλω τη σχολή συγκολλητών της ΔΕΗ στο Φάληρο, σχολή με απέραντο εύρος θεωρίας και άλλο τόσο πρακτικής εξάσκησης (τρύπησαν τα γόνατα της φόρμας μου) στις συγκολλήσεις, τελευταίας τεχνολογίας κυρίως, σχολή στην οποία κανονικά δικαιούνταν να φοιτήσουν (αυτούς είχα συμμαθητές μου) οι πιο πεπειραμένοι ήδη συγκολλητές της ΔΕΗ!..
Δημοσίευση σχολίου