Σάββατο 24 Ιουνίου 2017

Υπάρχει και κακός παράδεισος, και κακή ανάσταση;

Διαβάζω:
Ο κωστας δημητρουλιας πρόσθεσε 6 νέες φωτογραφίες — με Ουρανια Μπιτσικα και με Dimitra Mpitsika. 
12 λεπτά πριν
ΑΠΟ ΤΟ 40/ΗΜΕΡΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΑΡΧ/ΤΗ ΝΕΩΦΥΤΟΥ ΠΑΝΤΖΗ .
ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΦΡΥ ΤΟ ΒΟΥΛΚΑΝΙΩΤΙΚΟ ΧΩΜΑ ΠΟΥ ΣΕ ΣΚΕΠΑΖΕΙ , ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΣΕΒΑΣΤΕ ΓΕΡΟΝΤΑ.
Ι. Μ. ΒΟΥΛΚΑΝΟΥ ...

ΣΧΟΛΙΑ:
1. Ε, Αρχιμανδρίτης είναι. Έχει το μέσον… Τι το χρειάζεται το μνημόσυνο;
2. Γιατί πρέπει να είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάζει; Για να μην αισθάνεται πλάκωμα μέσα στο φέρετρο του;
3. α) Υπάρχει και κακός παράδεισος, και κακή ανάσταση;

β) Και πότε θα πάει εκεί; Πριν το 40/ήμερο μνημόσυνο; Μετά από αυτό;
κωστας δημητρουλιας 
Κυριε Παναγιωτη
1. Σεβωμαι την αποψη σας και για 'υτο τον λογο δεν διαγραφω το σχολιο σας.
2. Για τις φρασεις που χρεισιμοποιω , απλος ειναι εκκλησιαστικες φρασεις που χεισιμοποιουμε σε αντιστιχες περιπτωσεις.
3. Ο συγκεκριμενος ΑΡΧ/ΤΗΣ αξιζει καθε σεβασμο. Αυτος ο ανθρωπος επι χουντας αρνηθικε την θεση του Μητροπολητη που του εδωσαν οι ανθρωποι αυτοι επιδη η θεση που του πρωτιναν δεν χηρευαι. Ενω καπιοι αλλοι εκαναν αντισταση απο το εξωτερικο και στην συνεχεια στο τελος τους ετυχαν πολλων τιμων. Τονιζω οτι ο συγκεκριμενος ΑΡΧ/ΤΗΣ ηταν στρατιωτικος ιερεας και παρολα αυτα αρνηθικε να παρει την θεση που του εδωσαν.
4. Για τους λογους αυτους εγω προσωπικα τον τιμω , και φυσικα δεν ζητω απο κανεναν να συμφωνισει μαζι μου.
Panagiotis Michalopoulos 

Δεν έχω κανένα λόγο να αμφιβάλω για την αξία του συγκεκριμένου προσώπου, το οποίο σε εμένα άλλωστε είναι και παντελώς άγνωστο.
Το σχόλιο μου δε, δεν ήταν «επί προσωπικού» που λένε, αλλά είχε να κάνει με τα μνημόσυνα, γενικά!
Αιώνια του η μνήμη λοιπόν, και να ζήσετε να τον θυμόμαστε.

κωστας δημητρουλιας 
ΚΥΡΙΕ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ΣΑΣ . 
ΕΥΧΩΜΑΙ ΚΑΙ ΣΕ 'ΣΑΣ ΥΓΕΙΑ ΚΙ ΕΥΤΥΧΙΑ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ. 
ΠΑΝΤΟΣ ΕΑΝ ΕΧΕΤE ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΠΑΡΕΤE ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΝΕΟΦΥΤΟ ΚΑΝΤΕΤΟ. ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ.  
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=486777328338061&id=100010173938616
ΣΧΕΤΙΚΟ:

1 σχόλιο:

P. MICHALOPOULOS είπε...

Τον γνωστό κωμικό του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, τον Μιχάλη Μπούχλη, είχα να τον δω από παιδάκι, από μαθητής ακόμα δημοτικού σχολειού, την δεκαετία του ’50.
Έτυχε λοιπόν να τον ξαναδώ τυχαία -σήμερα το απόγευμα -στην τηλεόραση της ΕΡΤ3, σε μια άλλη ταινία της εποχής εκείνης (1955), στην ταινία με τον τίτλο «τα τρία μωρά».
Και τι σύμπτωση! Σήμερα το πρωί, είχα ένα διάλογο σχετικό με το «να είναι ελαφρό το χώμα που τον σκεπάζει» σε μια ανάρτηση φίλου, για την απώλεια και το μνημόσυνο κάποιου αρχιμανδρίτη. Στο έργο λοιπόν ακούγεται από καθηγητή η ευχή «Γαίαν έχοις ελαφράν», και τότε κάποιος -από «τα τρία μωρά», νόμισε ότι λένε για τα οικόπεδα της μακαρίτισσας που ως γαιοκτημόνισσα είχε πολλά κτήματα.
Επίσης -στο ίδιο έργο, γίνεται και ένας σαφής παραλληλισμός με το αποκρουστικό προσωπείο του αρχάγγελου Μιχαήλ που βρίσκεται στο ομώνυμο μοναστήρι, στο προσκύνημα, στο Μανταμάδο της Λέσβου. Τα τρία μώρα λοιπόν, τα αδέλφια Μανταρόπουλου, που τα κάνουν όλα μάνταρα με τις γκάφες τους, περιμένουν τον «πεθαμενατζή» που τους σύστησαν για την κηδεία, τον ονομαζόμενο… Μιχαήλ Χάρο! Όταν λοιπόν τον βλέπουν για πρώτη φόρα, τρομοκρατούνται, και αναφωνούν: «μοιάζει με κέρινη μάσκα», «σαν βαλσαμωμένος είναι», «μαμά! Ο γιος του Φραγκεστάιν», κλπ!
Τα τρία αδέλφια είναι: ο Κώστας Χατζηχρήστος, ο Κούλης Στολίγκας, και ο Μιχάλης Μπούχλης.
Θυμήθηκα δε επίσης, ότι τότε που ήμουν μικρό παιδί ακόμα, αυτόν τον Μπούχλη τον μιμούμουν σε διάφορες ατάκες του, έτσι για πλάκα, όπως άλλωστε έκανα και με διάφορους άλλους κωμικούς, αλλά και με τραγουδιστές… Με ξεχωριστή ειδικότητα μάλιστα, και στον Στολίγκα, και στον Αυλωνίτη, και στον Σταυρίδη, και πιο πολύ στο Νίκο Γούναρη που τον είχα δει και ζωντανό τότε, στη γειτονιά μου.
Νέος δε πια, μετά, στις χριστιανικές αδελφότητες, στις εκδρομές και στις κατασκηνώσεις που πάντα είχα το γενικό πρόσταγμα στην ψυχαγωγία, μου ζήτησαν κάποτε (απλοί θεολόγοι τότε, φίλοι μου, και σήμερα μεγαλο-παπάδες και μεγαλο-καθηγητές) μου ζήτησαν λοιπόν να μιμηθώ και τον ιεροκήρυκα τότε, τον Αρχιμανδρίτη Αυγουστίνο Καντιώτη. Δεν το τόλμησα! Θεωρούσα πάντα τον πατέρα Αυγουστίνο, ως… αμίμητο!