Γιατί στα Ιεροσόλυμα το φως της Ανάστασης («άγιο φως») βγαίνει μεσημέρι Μ. Σαββάτου, δηλαδή 12 ώρες πριν την Ανάσταση, πριν την σχετική θ. λειτουργία που γίνεται κανονικά σε κάθε εκκλησία, δηλαδή μετά τις δώδεκα τα μεσάνυχτα, τη νύκτα του Μεγάλου Σαββάτου προς την Κυριακή του Πάσχα;

Η αφή του φωτός, γίνεται τόσο νωρίς (μεσημέρι Μ. Σαββάτου) για τουριστικούς λόγους (το θέατρο με το «θαύμα»), ενώ η θ. λειτουργία της Ανάστασης στον ομώνυμο ναό, όπου υπάρχει και το Κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου, γίνεται κανονικά όπως και σε κάθε εκκλησία, δηλαδή μετά τις δώδεκα, τη νύκτα το Μεγάλου Σαββάτου προς την Κυριακή του Πάσχα! 

Έτσι Αναστήθηκε ο Χριστός; Μεσημέρι Σαββάτου; Μέρα μεσημέρι, έλαμψε το φως που τύφλωσε τους στρατιώτες της κουστωδίας που φρουρούσε τον τάφο; Και μετά από δώδεκα ώρες, μαύρα μεσάνυχτα προς Κυριακή, πίσσα σκοτάδι, βγήκε και ο ίδιος ο Χριστός;

Αλλά αν πρέπει να μας έρχεται από εκεί –από τον τάφο του Χριστού αυτό το φως, και μάλιστα με τιμές αρχηγού κράτους, διότι είναι ανώτερο από το αναστάσιμο φως κάθε άλλης εκκλησίας, μήπως θα πρέπει να εισάγουμε ΚΑΙ θεία κοινωνία από τα Ιεροσόλυμα, από εκεί που έγινε ο Μυστικός Δείπνος; Είμαστε σίγουροι ότι η δική μας θ. μετάληψη δεν είναι «μαϊμού» και δευτεράντζα, όπως και το δικό μας «άγιο φως», από το ακοίμητο καντήλι της δικής μας άγιας τράπεζας;

 Επίσης, εφόσον εμείς λαμβάνουμε –έστω και ετεροχρονισμένα το αρχηγικό άγιο φως, αυτό δηλαδή το εισαγόμενο, του μεσημεριού, σημαίνει ότι έχουμε ήδη αναστήσει από τότε. Άρα, μεσημέρι Μ. Σαββάτου, μπορούμε να τερματίσουμε τη νηστεία, και να φάμε τότε τη μαγειρίτσα… Και το βράδυ, άνετοι και ωραίοι και χορτάτοι, να κάτσουμε και στη μεταμεσονύκτια θ. λειτουργία. Ε;