Τόμ Ευπράξιος είπε... Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου...

2 σχόλια:

Τόμ Ευπράξιος είπε...
Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου, νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος και το σον φυλάττων, δια του Σταυρού Σου, πολίτευμα.
Σώσε Κύριε τον λαό σου, (τους Έλληνες, λες και οι άλλοι δεν δεν είναι παιδιά του Θεού), […].
Υ/Γ: 
Έχω και για τον Ιούδα τροπάρια με βρισιές την Μεγάλη Τετάρτη Εσπέρας να σου πω τροπάρια. 
Ο Ιούδας, πέρα από ότι έκανε, ΜΑΤΑΝΟΗΣΕ για την προδοσία. 
Πρέπει η ελληνορθοδοξία να τον βρίζει με τέτοιον τρόπο;;; 
Εκκλησία της "αγάπης" είναι, λέμε!!!
(27 Αυγούστου 2016 - 5:53 μ.μ.)

P. MICHALOPOULOS είπε...
1. Ο ύμνος αυτός, είναι καλός, και ό,τι πρέπει για τους αιωνίους εχθρούς μας, τους βάρβαρους τούρκους, τους εχθρούς του Σταυρού.
2. Και σήμερα, -όπως τότε με τον Ισραήλ, ο ελληνικός λαός (ο πιστός) είναι αυτός πλέον ο περιούσιος λαός του Κυρίου, αυτός που δέχτηκε τον Χριστιανισμό από τότε, με την επίσκεψη του αποστόλου Παύλου… 
Αυτός, που κράτησε την αληθινή πίστη, την ορθοδοξία, που έδωσε αμέτρητους άγιους μάρτυρες, και σπουδαίους πατέρες και απολογητές στην Εκκλησία.
3. Το ευαγγέλιο, δεν ωραιοποιεί τα διάφορα πρόσωπα, ούτε και αυτά των δώδεκα αποστόλων, αλλά παρουσιάζει ακόμα και τα πιο μεγάλα τους λάθη, από την δυσπιστία και την άρνηση, μέχρι και την προδοσία.
4. Και στην περίπτωση της δυσπιστίας (του Θωμά), είχαμε την μεγάλη ομολογία πίστεως. Στην περίπτωση της άρνησης (του Πέτρου), είχαμε κλάμα πικρό, έμπρακτη μετάνοια, πλήρη επιστροφή.
5. Στην περίπτωση όμως της προδοσίας (του Ιούδα), είχαμε μόνο έλεγχο συνείδησης, και όχι μετάνοια… Είχαμε τρέλα, και απελπισία, και αυτοκτονία.
6. Από πότε λοιπόν η αυτοκτονία θεωρείται μετάνοια;
7. Ο ίδιος δε ο Χριστός είπε για τον Ιούδα ότι θα ήταν καλυτέρα να μην είχε γεννηθεί ένας τέτοιος άνθρωπος.
Η μοναδική περίπτωση ανθρώπου, στον οποίον μπήκε μέσα του ο Διάβολος!
(27 Αυγούστου 2016 - 6:11 μ.μ.)
https://xairete.blogspot.gr/2015/03/blog-post_26.html

Απολυτίκιο
Ότε οι ένδοξοι Μαθηταί, εν τώ νιπτήρι τού Δείπνου εφωτίζοντο,
τότε Ιούδας ο δυσσεβής,
φιλαργυρίαν νοσήσας εσκοτίζετο, καί ανόμοις κριταίς,
σέ τόν δίκαιον Κριτήν παραδίδωσι.
Βλέπε χρημάτων εραστά, τόν διά ταύτα αγχόνη χρησάμενον,
φεύγε ακόρεστον ψυχήν τήν Διδασκάλω τοιαύτα τολμήσασαν.
Ο περί πάντας αγαθός, Κύριε δόξα σοι.

Απόδοση
Όταν οι ένδοξοι μαθητές του Κυρίου το βράδυ του Μυστικού Δείπνου με την τελετουργία του νιπτήρος, φωτιζόνταν μέσα στην ψυχή τους, τότε δυστυχώς ο Ιούδας που ήταν δυσεβής, αρρώστησε από την φιλαργυρία του, και σκοτάδι σκέπασε το πνεύμα του. Ετρεξε και παρέδωσε στους ανόμους κριτές, στο συμβούλιο των Ιουδαίων, Εσένα τον δίκαιο κριτή. Πρόσεξε, λοιπόν εσύ που αγαπάς τα χρήματα, αυτόν που εξ αιτίας τους κατήντησε στην αγχόνη. Φεύγε μακρυά από την αχόρταγη ψυχή, που τόλμησε αυτά τα φοβερά στον Διδάσκαλο. Κύριε, Εσύ που είσαι αγαθός για όλους, σε Σένα ανήκει η δόξα.
http://xairete.blogspot.gr/2009/04/blog-post_227.html