Μαλακίας, το Ανάγνωσμα: «Τα χαρακτηριστικά, της Υπεραγίας Θεοτόκου.» (Επίσης: πώς έβαφε ροδαλά τα μάγουλα της, και πώς τα μάτια… Πώς ξάνθαινε τα μαύρα μαλλιά της, ενώ άφηνε μαύρα και παχιά και χωρίς αποτρίχωση τα φρύδια της… Και άλλα πολλά.)

ΔΙΑΒΑΖΩ:
Ο Yiannis Tsormpatzoglou κοινοποίησε τη φωτογραφία της Κατερίνα Ψαθοπούλου.
1 ώρα πριν

https://www.facebook.com/groups/1532354240321609/permalink/1823328327890864/

Τα χαρακτηριστικά της Υπεραγίας Θεοτόκου

Ή Κυρία Θεοτόκος κατά τον έξω χαρακτήρα καί ήθος του σώματος ήτο σεμνή καί σεβάσμια κατά πάντα, ολίγα καί απαραίτητα λαλούσα, ήτο ογλήγορος εις το υπακούειν καί ευπροσήγορος, ετίμα όλους καί επροσκύνει, είχε το μέγεθος του σώματος μέσον καί σύμμετρον, δεν επαρουσιάζετο εις κάθε άνθρωπον, ήτο μακράν από τον γέλωτα καί έξω από κάθε ταραχή καί θυμό. Το χρώμα του θεοδόχου Της σώματος ήτο όμοιο με το χρώμα του σιταριού. Είχε ξανθάς τάς τρίχας της κεφαλής, είχεν οφθαλμούς πολλά ωραίους, χρωματισμένους με θείαν σεμνότητα, ωραισμένους με κόρας οξείς καί όμοιας με την ελαίαν, καί καλλυνομένας με βλεφαρίδας φαιδροπρεπείς. Είχε τα οφρύδια μαύρα, κυκλικώς σχηματισμένα. Είχε την μύτην ομαλήν καί ευθείαν. Τα πανάμωμα χείλη Της ήτον ανθηρά, λάμποντα κοσμίως με ερυθρόν χρώμα καί γέμοντα από την των λόγων γλυκύτητα. Είχε το ιεροπρεπές πρόσωπον ολίγον μακρύ, είχε τάς θεοδόχους χείρας Της μακράς καί τους δακτύλους των χειρών μακρούς με λεπτότητα.
Ητο ανυπερήφανος καί είχε ταπείνωσιν υπερβάλλουσαν, εφόρει ρούχα φυσικώς χρωματισμένα, καθώς δηλούται από το άγιον μαφόριον, αυτόχροον υπάρχον. Καί δια να ειπούμε καθολικώς, ή Κυρία Θεοτόκος ήτο κατά τα εξωτερικά μέλη του σώματος γεμάτη τόση θείαν χάριν καί σεβασμιότητα, ώστε όπου όστις έβλεπε Αυτήν, ελάμβανε εις την ψυχήν του κάποιον φόβον καί ευλάβειαν, καί χωρίς να Την ηξεύρη προτήτερα, εγνώριζε από μόνον τον εξωτερικόν χαρακτήρα Της ότι Αύτη αληθώς είναι Μήτηρ Θεού. Καί ό Αρεοπαγίτης θείος Διονύσιος, από την πολλήν άγάπην πού είχε προς τον Χριστόν, άκουσας ότι έζη σωματικώς ή πανάμωμος Μήτηρ Αυτού, επήγε να Την ίδή, καί λοιπόν βλέπων την θείαν θεωρίαν καί την θαυμάσια καί βασιλική ωραιότητα Της, ίδών δε καί τους Αγγέλους ισταμένους τριγύρω Αυτής καί Την εδορυφόρουν ως βασίλισσαν, άκουσας δε καί τα ουράνια λόγια εκ του αγίου στόματος Της, εξέστη ομολογήσας ότι καί μόνος ό σωματικός Αυτής χαρακτήρ καί το είδος Της Την εμαρτύρουν πώς είναι Μήτηρ Θεού κατ” άλήθειαν.
Μεγαλείον καί εξαίρετον ήτο εις μόνην την Θεοτόκον, διότι θεόθεν ήτο δεδωρημένον, ίνα γεννηθή εν τη Παλαιά Διαθήκη Παιδίον θήλυ κατ” επαγγελίαν, καί μάλιστα εκ της στείρας, της θεοπρομήτορος Αννης. Γνωστόν όμως έστω ότι ή Κυρία Θεοτόκος, δια τα μεγαλεία πού Της έδωκεν ό Θεός, εσυνερίζετο τρόπον τινά καί εφιλοτιμείτο να αγωνίζεται καί Αυτή μετά την Ανάληψιν του Υιού Της με προσευχάς, με γονυκλισίας καί με κάθε είδος ασκήσεως. Όθεν λέγεται λόγος ότι, από τάς συχνάς γονυκλισίας όπου ή Θεοτόκος εποίει , εβαθούλωσαν αί πλάκες, επάνω εις τάς οποίας τα γόνατα έκλινεν.
Χαράλαμπος Τσαβδαρίδης
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1743838082534627&set=gm.1823328327890864&type=3&theater
 
ΣΧΟΛΙΑΖΩ:
Panagiotis Michalopoulos 
Ποιος είναι αυτής ο Χαράλαμπος Τσαβδαρίδης, και πώς του ήρθε όλο αυτό το παραλήρημα;
https://www.facebook.com/yiannis.tsormpatzoglou/posts/1326778677347181

Διαβάζω τμηματικά, και σχολιάζω:
1. «Ή Κυρία Θεοτόκος κατά τον έξω χαρακτήρα καί ήθος του σώματος ήτο σεμνή καί σεβάσμια κατά πάντα, ολίγα καί απαραίτητα λαλούσα, ήτο ογλήγορος εις το υπακούειν καί ευπροσήγορος…»
- Γι αυτό και ο έλεγχος της, και το απολυτήριο της από το σχολείο, έγραφε: «διαγωγή, κοσμικότατη»!
2. «ετίμα όλους καί επροσκύνει…»
- Γι αυτό και πολλοί την έλεγαν χαϊδευτικά «Τερέζα, η μικρή κινέζα», αφού όλο τσακίσματα μέσης, και βαθιές υποκλίσεις ήταν, σε όποιον έβλεπε στο δρόμο!
3. «είχε το μέγεθος του σώματος μέσον καί σύμμετρον…»
- Πληροφορίες ακριβείς, που μας τις δίνει η κούκλα από ξύλο –με τον σωματότυπο της, που είχε φτιάξει η ίδια, για να ράβει επάνω σε αυτήν τα φορέματα της… Και η οποία κούκλα –αψευδής μάρτυρας, διασώζεται μέχρι σήμερα, και φυλάσσεται επιμελώς και με εξαιρετική ευλάβεια, σε σεντούκι σε μοναστήρι, στο Άγιον Όρος!
4. «δεν επαρουσιάζετο εις κάθε άνθρωπον…»
- Έκανε μόνο λίγες έκτακτες εμφανίσεις, σε επιλεγμένα πρόσωπα, αφιλοκερδώς, και τα έσοδα τα διέθετε στους φτωχούς της ενορίας της.
5. «ήτο μακράν από τον γέλωτα…»
Μακριά, και αλάργα, που λένε: Δεν γελούσε εύκολα η Παναγία. Ιδίως δε, δεν γελούσε σχεδόν καθόλου με κάποια κρύα ανέκδοτα των συγχωριανών της, και περιοριζόταν μόνο σε ένα συγκαταβατικό υπομειδίαμα!
6. Ήταν δε, και «έξω από κάθε ταραχή καί θυμό.»
- Ενώ αντίθετα, άλλα κοριτσάκια της ηλικίας της, -εκεί στη γειτονιά, μάλωναν άγρια μεταξύ τους –με το παραμικρό, μαλλιοτραβιόντουσαν, και κυλιόνταν παλεύοντας στο χώμα…
7. «Το χρώμα του θεοδόχου Της σώματος, ήτο όμοιο με το χρώμα του σιταριού.»
- Ούτε και πολύ ασπρουλιάρα δηλαδή –σαν καμιά σουηδέζα, ούτε και πολύ μαυριδερή –σαν καμιά τσιγγάνα τουρκογύφτισσα! Ο θεός, διάλεξε με γούστο το… «δοχείο» του!
8. «Είχε ξανθάς τάς τρίχας της κεφαλής…»
- Γι αυτό και το παιδάκι της πήρε από αυτήν, και βγήκε και αυτό ξανθόμαλλο! Και έτσι ξεχώριζε από όλα τα άλλα τα παιδιά της περιοχής αυτής της Παλαιστίνης, της Μέσης Ανατολής!
9. «είχεν οφθαλμούς πολλά ωραίους, χρωματισμένους με θείαν σεμνότητα, ωραισμένους με κόρας οξείς καί όμοιας με την ελαίαν, καί καλλυνομένας με βλεφαρίδας φαιδροπρεπείς.»
- Χρωματισμένα τα μάτια της, με τύπο χρώματος «θεία σεμνότητα»... Και το ρουζ στα μάγουλα της (δες σχετική αγιογραφία», ήταν και αυτό της ίδιας πάστας χρώμα. 
10. «Είχε τα οφρύδια μαύρα, κυκλικώς σχηματισμένα.»
- Και όλοι έλεγαν ότι για να έχει μαύρα φρύδια, μάλλον θα τα βάφει τα μαλλιά της ξανθά! Έμοιαζε –για να καταλάβετε, με τη δικιά μας την Μπέμπα Κούλα, την πρωταγωνίστρια του έργου «θα σε κάνω βασίλισσα)
11. «Είχε την μύτην ομαλήν καί ευθείαν. Τα πανάμωμα χείλη Της ήτον ανθηρά, λάμποντα κοσμίως με ερυθρόν χρώμα καί γέμοντα από την των λόγων γλυκύτητα.»
- Τέτοια ωραία μύτη είχε και η βασίλισσα της Αιγύπτου –η Κλεοπάτρα, και έτσι ξετρέλανε τον Μάρκο Αντώνιο.
Τα δε χείλια της Παναγίας - τα κατακόκκινα, ήταν σαν να χρησιμοποιούσε ειδικό κραγιόν, όπως την δείχνουν στις αγιογραφίες, ήταν όμως κι αυτό φυσικό το χρώμα, όπως και στα μαλλιά της, και στα μάτια, και στα μάγουλα της!
12. Είχε το ιεροπρεπές πρόσωπον ολίγον μακρύ, είχε τάς θεοδόχους χείρας Της μακράς καί τους δακτύλους των χειρών μακρούς με λεπτότητα.
- Έχετε δει τις δικές μας τις θεούσες στην εκκλησία, πόσο γλυκό και ιεροπρεπές και λίγο μακρύ (όχι στρόγγυλο – μογγολικό), πρόσωπο έχουν, και καταλαβαίνετε. Έχουν δε κι αυτές και χέρια κανονικά και όχι κοντά σαν φτερά πάπιας, και έχουν βέβαια και κρινοδάχτυλα κατάλληλα για πιάνο!
13. «Ητο ανυπερήφανος καί είχε ταπείνωσιν υπερβάλλουσαν…»
- Είναι αυτό το «ευπροσήγορος» που είπαμε στην αρχή, χαρακτηρισμό που τον ακούσαμε και σε μια άλλη ταινία της Μπέμπας Κούλας, στο έργο «όταν λείπει η γάτα»!
14. «Εγεννήθη, εκ της στείρας, της θεοπρομήτορος Αννης.»
 - Ποια σοβαρή εκκλησιαστική πηγή έχουμε, που να αναφέρει ποιοι ήταν οι γονείς της Παναγίας; Καμιά! Ούτε την αγία γραφή, ούτε και την ιερά παράδοση. Προφανώς, όλα αυτά είναι παρμένα από τα παραμυθία της Χαλιμάς… Εκεί δηλαδή που βασίζονται οι βιογράφοι των αγίων, εκεί που στηρίζονται οι αγιογράφοι, εκεί που στηρίζονται και οι υμνογράφοι! Όλα, δηλαδή στηρίζονται σε ένα διαβολικό ψέμα! Και αυτό το ψέμα -οι βλάσφημοι, το αποκαλούν θείον, το αποκαλούν ορθή πίστη και αλήθεια... Το αποκαλούν και… Ορθοδοξία τάχα!
Χα!