Τουρκία: Ο δικέφαλος κοσμούσε την στέψη του Σελτζούκου βασιλέα στην Μοσούλη ήδη από 1058 και από εκεί έγινε έμβλημα του Σουλτανάτου των Ρωμαίων .
Τον δικέφαλο, δεν άργησαν να τον κληρομήσουν και οι Τουρκομάνοι της Ανατολίας τον 13ο αιώνα. Τέλος εμφανίζεται σε μουσουλμανικά νομίσματα του Χαλίφη Νασρεντίν (Μαχμούντ μπιν Μοχάμαντ) όπου στην άλλη πλευρά βρίσκεται το "μαγκέν νταβίντ" (ή αλλιώς το άστρο του Δαυίδ).
Μασονία: Η σκοτσέζικη Ελευθερο-μασονική στοά χρησιμοποιεί εδώ και χρόνια τον χρυσό δικέφαλο σε πορφυρό φόντο για να συμβολίσει την ένωση του θηλυκού και του αρσενικού ενώ εικάζεται πως έχει και αλχημιστική προέλευση.
Αρμενία: Επίσης λιγότερο γνωστή είναι και η παρουσία στον θυρεό της μεσαιωνικής Αρμενίας, όπου και έμεινε για 600 χρόνια από τον 3ο εώς τον 9ο αιώνα και καθιερώθηκε από την δυναστεία των Αρσακιδών.
Τέλος από την Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία, αφού ο δικέφαλος αετός χρησιμοποιήθηκε από την Μεραρχία SS Skadenberg την οποίαν επάνδρωσαν Αλβανοί Εθελοντές. Σύμφωνα μάλιστα με Σέρβους ιστορικούς ήταν αυτή η μεραρχία (ή, η βοσνιακή Hadzar) που επιφορτίσθηκε την εκκαθάριση του Εβραϊκού στοιχείου της Θεσσαλονίκης.
ΠΗΓΗ:
el.wikipedia.org
ΔΙΑΒΑΖΩ:
Η παραλλαγή τοῦ δικέφαλου ἀετοῦ ὑπῆρξε σύμβολο ὑπέρτατης δύναμης γιά τούς Μυκηναίους, τούς Βαβυλώνιους καί τούς Χιττῖτες, ἀπό τούς ὁποίους εἶναι πιθανό νά τόν υἱοθέτησαν οἱ Τουρκομάνοι τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί οἱ Σελτζοῦκοι τοῦ Ρούμ, γιά νά τόν δανειστοῦν οἱ Σταυροφόροι καί νά τόν μεταφέρουν στήν Εὐρώπη, ὅπου ἔγινε γνωστός ὡς αὐτοκρατορικό σύμβολο τῆς Ρωσίας τῶν Τσάρων καί τῆς Αὐστρίας τῶν Ἀψβούργων.
Τά δύο κεφάλια τοῦ ἀετοῦ ἑρμηνεύονται συνήθως ὡς ἔκφραση τῆς διπλῆς φύσης ἤ τῆς δυσυπόστατης ἰσχύος αὐτῶν πού τόν χρησιμοποιοῦν, ἀλλά καί ὡς μιά ὑπέρτατη ἔκφραση κυριαρχίας καί δύναμης.
Στό Βυζάντιο ὁ δικέφαλος ἀετός ἐμφανίζεται καί γίνεται γνωστός κατά τήν ἐποχή τῶν Κομνηνῶν.
ΔΙΑΒΑΖΩ:
Ο δικέφαλος αετός πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τους Σουμέριους, ως σύμβολο του φτερωτού θεού Νινουρτά.
Στη συνέχεια πέρασε στους Χετταίους, από τον πολιτισμό των οποίων έχουν σωθεί πέτρινα ανάγλυφα που απεικονίζουν δικέφαλους αετούς.
Το μυθικό πλάσμα συνέχισε να αποτελεί τόσο διακοσμητικό μοτίβο, όσο και μέρος διηγήσεων και παραδόσεων σε διάφορες περιοχές της Μέσης Ανατολής- από το Ιράν και την Αρμενία ως τη Μικρά Ασία.
Στην Παφλαγονία συγκεκριμένα επιβίωσε ο μύθος του χάγκα, τεράστιου δικέφαλου αετού τιμωρού της αδικίας.
Επηρεασμένος από αυτήν την παράδοση ίσως ο Ισαάκ Κομνηνός (1057-1059) τον υιοθέτησε ως προσωπικό του σύμβολο.
Η χρήση του δικέφαλου όμως δε γενικεύτηκε πριν το 1204, όταν τον χρησιμοποίησαν οι Λάσκαρεις και αργότερα οι Παλαιολόγοι, μετά την τέταρτη Σταυροφορία και την επαφή με την πλούσια εραλδική παράδοση της Δύσης.
Aποτέλεσε τόσο οικόσημο των Παλαιολόγων (αλλά και του Καντακουζηνού, των Λασκέρεων και άλλων επιφανών οικογενειών), όσο και διακοσμητικό μοτίβο σε επίσημα ενδύματα και ταπεινά πιάτα.
ΠΗΓΗ:
diakonima.gr
ΔΙΑΒΑΖΩ:
Ο διπλός αετός εμφανίζεται στη Ελληνική μυθολογία με το πέταγμα των δύο αετών του Δία που του έδειξαν ότι οι Δελφοί είναι το κέντρο της γης.
Σε διάφορα ευρήματα των Μυκηνών και στην Σπάρτη βρέθηκαν οι δίδυμοι αετοί να στολίζουν χρυσά κοσμήματα και πόρπες από ελεφαντόδοντο.
Στις πολύχρυσες Μυκήνες και στους Μυκηναίους προγόνους μας ήταν ΣΥΜΒΟΛΟ ΕΞΟΥΣΙΑΣ.
ΠΗΓΗ:
a-e-k.blogspot.gr
ΔΙΑΒΑΖΩ:
Οικόσημο των Παλαιολόγων
Στις λαοσυνάξεις του Χριστόδουλου (ενάντια στις νέες ταυτότητες) μαζί με την ελληνική σημαία κυμάτιζε και ένα κίτρινο φλάμπουρο με έναν δικέφαλο αετό.
Το φλάμπουρο έχει και ένα βασιλικό στέμμα, όπως των βασιλιάδων της Δύσης, όχι των βυζαντινών αυτοκρατόρων. Ο αετός κρατά στα νύχια του από τη μία μεριά μια λόγχη και από την άλλη μια σφαίρα, στην κορυφή της οποίας υπάρχει ένας σταυρός. Το φλάμπουρο αυτό, μαζί με την ελληνική σημαία, απεικονίζεται και στις φωτογραφίες των μελών της Ιεράς Συνόδου, όπως εμφανίστηκαν πρόσφατα για να δείξουν την ομοψυχία στο θέμα των ταυτοτήτων.
Είναι το φλάμπουρο που κυματίζει και σε ναούς και ναΰδρια όλης της επικράτειας. Κοινή πεποίθηση είναι ότι πρόκειται για τη σημαία της Εκκλησίας, που θεωρείται το σύμβολο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Ωστόσο ο δικέφαλος αετός δεν υπήρξε ποτέ σύμβολο του βυζαντινού κράτους.
Εμφανίστηκε αρκετά αργά, μετά τον 13ο αιώνα, και αποτέλεσε διακοσμητικό μοτίβο στις σέλες, στις κάλτσες, στα υποδήματα και στα υποπόδια μαξιλαράκια του αυτοκράτορα.
Η χρήση του από κάποια μέλη της οικογένειας των Παλαιολόγων, κυρίως μετά την Άλωση, μπορεί να οδηγήσει στην υπόθεση ότι θεωρήθηκε οικόσημο των Παλαιολόγων.
Ο δικέφαλος αετός, ως έμβλημα, υιοθετήθηκε από την τρίτη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, αυτήν της Μόσχας. Από εκεί επέστρεψε και την εποχή της Τουρκοκρατίας χρησιμοποιήθηκε ως σύμβολο των πατριαρχικών σταυροπηγιακών μονών.
Πηγή:
tovima.gr
ΣΧΕΤΙΚΟ:
Σάββατο, 23 Ιανουαρίου 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου