Φύσηξε Βοριάς, Μαΐστρος, Τραμουντάνα!
Σήμερα, δεν έβαλα τον ανεμιστήρα στην αυλή, να φυσάει αντίθετα, δηλαδή προς την αυλή του γείτονα κ. Δημήτρη Σκαμπαρδώνη!
Συνταξιούχος πια, και μένω πολλές ώρες στο σπίτι.
Τώρα μάλιστα που έφυγαν οι δεσμώτες μου (η κυρία Ελένη κλπ), μπορώ και απολαμβάνω και την βεράντα μου, ενώ πριν με είχαν αποκλεισμένο να… «αυλίζομαι» μόνο στο πίσω μέρος του σπιτιού.
Το κακό βεβαία είναι ότι αυτή η βεράντα μου, στην πρόσοψη του σπιτιού μου (Ξανθού 66, Ελληνικό) γειτονεύει –συνορεύει, και με την αυλή του Δημήτρη, στην οποίαν αδειάζει τα οικογενειακά του βοθρολήμματα, έτσι χύμα, εδώ και σαράντα χρόνια, με έναν αγωγό υπερχείλισης βόθρου, που τον έφτιαξε ο πατέρας του ο μακαρίτης ο κυρ Φώτης, και που περνά κάτω από το πεζοδρόμιο της οδού Αριστοτέλους.
Αυτά λοιπόν τα πέντε χρόνια της ησυχίας μου (μετά την αποχώρηση της κ. Ελένης και των τέκνων), ασχολούμαι καθημερινά με τον κήπο μου, και από πάρκινγκ της κ. Ελένης –όπως τον είχε καταντήσει, κατάφερα να τον κάνω πάλι έναν μικρό παράδεισο με όλα τα άνθη, με όλες τις ευωδιές… Οι oποίες ευωδιές όμως, καλύπτονται από τα δυσώδη αέρια που προέρχονται από τον ανοιχτό βόθρο του γείτονα!
Ο Δημήτρης τις μέρες αυτές, κάνει πάλι μια γενική ανακαίνιση στο διώροφο σπίτι του… Το βάφει μέσα και έξω, και φέρνει διαφόρους τεχνίτες για πολλά και διάφορα…
Τον είδα εκτάκτως προχθές το μεσημέρι, στη πόρτα του, δίπλα μου (έχει και άλλη είσοδο, στην οδό Σοφοκλέους), να στέκεται μαζί με έναν αλβανό εργάτη που του βάφει, και που τον έχει και στην εταιρία του εδώ και δέκα χρόνια, στην εταιρεία «THESIS»…
Ο Δημήτρης με είδε στη βεράντα, με είδε που είχα στήσει και έναν βιομηχανικό ανεμιστήρα, με κατεύθυνση προς το βοθρο-οικόπεδο του, και κάτι μουρμούρισε…
Του απάντησα φιλικά, και του εξήγησα ότι με πνίγει η μπόχα που έρχεται από αυτόν. Δεν απάντησε! Τον ρώτησα τότε, αν εκείνον δεν τον ενοχλεί αυτό το φαινόμενο, και τότε εκείνος μου απάντησε ότι τη δική τους βρώμα, τα δικά τους σκατά δεν τους πειράζουν, ότι τα έχουν συνηθίσει πια, τόσα χρόνια!
Του επεσήμανα ότι όλο αυτό το πράγμα, είναι και κακό για την υγεία, και παράνομο, και τα θεμέλια του σπιτιού του -και του δικού μου, επηρεάζει! Του συνέστησα δε, στα τόσα έξοδα βιτρίνας που κάνει, να κάνει και ένα ακόμα, ένα έργο ουσίας, δηλαδή τη σύνδεση του σπιτιού του με τον δημόσιο αποχετευτικό αγωγό…
Η απάντηση του ήταν: «Μπα, δεν βαριέσαι! Δεν θα την κάνω!»
Γιατί ρε Δημήτρη, τον ρώτησα. Από πείσμα; Να την κάνεις! Σαράντα χρόνια τώρα, αναπνέω τα αέρια σας! Τώρα δε, γεροντάκι πια και συνταξιούχος, έχω πια φτάσει στο αμήν! Πόσα χρόνια θα ζήσω ακόμα; Θέλεις να πεθάνω με το παράπονο ότι δεν μου άφησες ούτε μια μέρα να αναπνεύσω καθαρό αέρα;
Ο αλβανός δίπλα του, ένα καλό παλικάρι ονόματι Αγκρόν, έδειξε να συγκινείται με τα λόγια μου!
Ο Δημήτρης, όμως;
ΣΧΕΤΙΚΟ:
Δευτέρα, 11 Απριλίου 2016
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου