Περαστικά σας πάτερ!

Panagiotis Michalopoulos  

Μπράβο! Ωραία φαντασία έχετε πάτερ! 

Ούτε ο μακαρίτης Παΐσιος να ήσασταν! 

Και φυσικά, δεν έγινε κανένα θαύμα, καμία σύναξη αγίων που φρόντισε να μη σας χάσουμε! 

Διότι είναι προφανές ότι τίποτε το μη αναστρέψιμο δεν σας είχε συμβεί. Η πνευμονική εμβολή, όταν συμβεί, δεν σου αφήνει χρονικά περιθώρια για μεταφορά σε νοσοκομείο! Είναι μπαμ και κάτω! 

Δεν σε προλαβαίνουν οι γιατροί, ακόμα και σε νοσοκομείο να είσαι, ακόμα και σε κρεβάτι καρδιολογικής κλινικής μεγάλου νοσοκομείου. 

Εσείς μάλλον θα υποφέρατε από κάτι άλλο, από μια αδυναμία λόγω νηστείας ή από μια βαρυστομαχιά ίσως. Σας έβαλαν δε στην εντατική τιμής ένεκεν, διότι είχατε το μέσον, εκείνες τις νοσοκόμες κόρες παπά! 

Περαστικά σας πάτερ!

πριν 2 λεπτά

π.Σωτήριος Τριανταφυλλίδης
Χθες στις 1:05 π.μ. ·
11 ΙΟΥΝΙΟΥ. ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ
Ιούνης του 2014. Στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής, όπου όλως αναξίως επί 30 χρόνια φέρουμε ως ο εφημέριος της. Σκυμμένος στο αναλόγιό του ο ψάλτης εκφωνούσε το Συναξάρι της ημέρας: τη ενδεκάτη του αυτού μηνός μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών Λουκά Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως της Κριμαίας του θαυματουργού. Το φως των καντηλιών έλουζε τα πρόσωπα των αγίων, της θριαμβεύουσας και της στρατευομένης εκκλησίας. Εγώ μπροστά στην Αγία πρόθεση, ντυμένος την Ιερατική στολή. Ξαφνικά ένοιωθα να με εγκαταλείπουν οι δυνάμεις μου. Το οξυγόνο μου να λιγοστεύει, κάθε αναπνοή μου έλεγα, πως θα είναι και η τελευταία. Οι χτύποι της καρδιάς μου ξεπερνούσανε σε αριθμό και ταχύτητα κάθε προηγούμενο. Άπλωσα τα χέρια μου πάνω στη Αγία Τράπεζα να κρατηθώ σε Αυτήν για να μην καταρρεύσω. Σκέφτηκα να κάνω τρία βήματα. Δεν χρειαζόταν παραπάνω για να φτάσω στο κάθισμα που με ξεκουράζει στις πολύωρες ακολουθίες. Ήταν σχεδόν αδύνατον. Ένοιωθα πως ο θάνατος με παραμόνευε σαν τον μελλοθάνατο καβαλάρη του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, που έβλεπε ατέλειωτο τον δρόμο ώσπου να φτάσει στην Κόρντοβα. Και η δικιά μου Κόρντοβα αν και απείχε τόσο λίγο, ήμουν πεπεισμένος πως θα με βρει ο θάνατος, πριν φτάσω σε αυτήν. Ένα απ’ τα παιδιά μου που βρισκόταν μαζί μου στο Ιερό κατάλαβε τι μου συμβαίνει, με πήρε στον ώμο του και με έβαλε να καθίσω. Μια πρωτόγνωρη κατάσταση ζούσα μέσα μου. Ο θάνατος μου με απειλούσε με μορφή αφανισμού. Έβλεπα να πεθαίνει γύρω μου και εντός μου ό,τι συνέλαβε η συνείδησή μου έως τώρα. Με ό,τι συνδεόμουν υπαρξιακά, οι άνθρωποι, η αγάπη τους, η εξέλιξη της ιστορίας τούτη την τραγική για μένα στιγμή ήταν όλα ένας αντικατοπτρισμός έτοιμος να εξαφανιστεί στο αιώνιο μηδέν. Όλες αυτές οι σκέψεις μου ενώ είχαν ωρολογιακή διάρκεια λίγων λεπτών, είχα την αίσθηση ότι κάλυπταν όλα τα χρόνια της ζωής μου. Όσοι ήταν στην εκκλησιά μας εκείνη την ώρα που εγώ βυθιζόμουν σε αυτήν την τραγική διάσταση του βίου μου, περίμεναν την καθιερωμένη εκφώνησή μου, όπως υπαγορεύει η αρχαία λειτουργική τάξη. Αυτό όμως ήταν αδύνατον να πραγματοποιηθεί. Ο γιατρός που είχε τηλεφωνήσει ο γιος μου, ήδη μου είχε βάλει την μάσκα με οξυγόνο και από την πόρτα του Ιερού όπου σε λίγα μέτρα από αυτή βρισκόταν το αυτοκίνητο το οποίο με αυξημένη ταχύτητα με μετέφερε στην κοντινότερη κλινική. Εκεί έντεκα γιατροί με επικεφαλής τον καθηγητή της Ιατρικής κύριο… προσπάθησαν να με κρατήσουν στη ζωή. Εγώ που δεν είχα χάσει τις αισθήσεις μου διάβαζα στα πρόσωπά τους την διάγνωση. Ο καθηγητής είπε να μεταφερθεί στην εντατική παρακολούθηση. Οι νοσηλεύτριες που ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν την εντολή αυτή, φορτισμένες συναισθηματικά, λόγω το ότι ήταν κόρες ιερέων με μετέφεραν στην εντατική αλλά έβαλαν τριγύρω μου παραβάν για να μην έχω ορατή επαφή με τα άλλα περιστατικά. Δεν πέρασε πολύ ώρα και όλη η οικογένειά μου ήταν εκεί. Εγώ τους άκουγα δίχως εκείνοι να με βλέπουνε. Δεν τους το επέτρεπε το παραβάν. Η αγωνία τους απερίγραπτη για λίγη ώρα μέχρι που έγινε γοερό κλάμα, όταν ο καθηγητής τους είπε! Πνευμονική εμβολή μη αντιμετωπίσιμη. Είναι θέμα ωρών για το μοιραίο. Και εγώ χωρίς να ξέρει κανείς ενώ τα άκουγα όλα αυτά, ήμουν σε μια κατάσταση πνευματικής ευφορίας γιατί η Αγία Παρασκευή άκουσε την προσευχή μου , εδώ από το κρεβάτι του πόνου. Και μου έδωσε αυτό που της ζήτησα: Νου καθαρό, για να δεχτώ τον θάνατο όχι σαν μια απειλή στην ύπαρξή μου αλλά όπως αυτός είναι. Πέρασμα σε έναν άλλο τρόπο υπάρξεως. Αισθανόμουν πως είχα κάνει βουτιά στο είναι μου στου οποίου τα κύματα, αφέθηκα ελεύθερος και αυτά με πηγαίνανε από την μια στην άλλη αλήθεια πάντα σε σχέση με αυτό που λέμε θάνατο και όντως ζωή. Βίωνα τούτη την δύσκολή στιγμή της ζωής μου την διδασκαλία της Εκκλησίας, ότι η Αγάπη που είναι ο Χριστός νικάει τον θάνατο. Ο Χριστός προσέλαβε θνητό και πάσχων το ανθρώπινο σώμα , έντυσε όμως Αυτό με τη Θεϊκή Του Φύση. Και από αγάπη για τον άνθρωπο, διά της Σταυρώσεως και της Αναστάσεως Του, δίνει την δυνατότητα στο κάθε άνθρωπο και σε μένα να ενωθούμε μαζί του και να νικήσουμε το θάνατο στην προσωπική μας ζωή. Και ενώ αυτά ήταν αλήθειες στον νοερό κόσμο μου, γίνανε αλήθειες απτές, όταν οι ώρες της νύχτας κυλήσανε και για μένα κατά την διάγνωση των γιατρών, ενώ θα έπρεπε να είχε ξημερώσει η ημέρα της εξοδίου ακολουθίας μου, ξημέρωσε η πιο μεγάλη ώρα της ζωής μου. Η αγάπη των Αγίων της γης, του μόχθου, του μεροκάματου, των απλοϊκών αγροτών, των ωραίων αμαρτωλών, νίκησε το θάνατο. Συγκεντρώθηκαν στην εκκλησιά μας εκπληκτικά πολλοί εκ των πνευματικών μου παιδιών, των πολύ αγαπητών μου ενοριτών και με την γλώσσα που αυτοί ξέρουν να επικοινωνούν με το Θεό και τους Αγίους, είπαν στην Αγία μας Παρασκευή: Εμείς θέλουμε πίσω τον παπά μας. Εκείνη συγκλονισμένη, από την ζέση της Πίστεως και την απεραντοσύνη της αγάπης τους, άκουσε το αίτημα των αγίων της γης, και μαζί με τον Άγιο Λουκά τον ιατρό ήρθαν εκεί δίπλα μου. Η φθορά, η αρρώστια και ο θάνατος, δεν άντεξαν την παρουσία τους, εγκατέλειψαν τα σχέδια τους και τρομαγμένοι τράπηκαν σε φυγή, αφήνοντας με εκτός κινδύνου στα χέρια των Αγίων της στρατευομένης και θριαμβεύουσας Εκκλησίας. Σε αυτούς που συγκροτούν Μυστηριακά το σώμα της ενοριακής ευχαριστιακής Σύναξης στην δική μου καρδιακή εκφώνηση: (Ευλογημένη η Βασιλεία… ) Σ’ αυτούς πρέπει τιμή και ευγνωμοσύνη εκ μέρος μου!!!

Γιώργος-Μαριαλένα Τερζή 
Ο Θεός να σας έχει ΠΑΝΤΑ καλά Πάτερ!
π.Σωτήριος Τριανταφυλλίδης 
Μαριαλένα μου- Γιώργο μου σας ευχαριστώ για τις ευχές σας! Αυτές με στηρίζουν! Τίποτα δεν είναι τυχαίο, όλα είναι μέσα στο σχέδιο του Θεού!!!
https://www.facebook.com/psotiriostrian/posts/1588239044760140?pnref=story
ΔΙΑΒΑΖΩ ΑΚΟΜΑ, ΣΧΕΤΙΚΑ:

Από κάθε γωνιά της Ελλάδας αλλά και από αρκετές χώρες του εξωτερικού, είναι οι πιστοί που συρρέουν όλο το χρόνο στην Αγία Παρασκευή για να προσκυνήσουν και να πιουν νερό από το… Αγίασμα της Αγίας Παρασκευής. 
Πρόκειται για εκκλησία που βρίσκεται χτισμένη πάνω σε λόφο έξω από τη Θεσσαλονίκη και λίγο πριν το Μοναστήρι του Γ. Παΐσιου στη Σουρωτή. 
Εφημέριος της Αγίας Παρασκευής, είναι ο π. Σωτήριος Τριανταφυλλίδης.