Πάμε πρώτα στην πίσω αυλή. Εκεί η μουσμουλιά, έχει περάσει το ισόγειο και απλώνεται και στον πάνω όροφο, και είναι γεμάτη καρπούς που πρέπει να μαζέψω, διότι θα σπάσουν τα κλαδιά από το βάρος. Εκεί και η συκιά μας, που την είχαμε φυτέψει από κλαδάκι συκιάς του γείτονα, και που έχει φουντώσει και έχει σκεπάσει όλη την πίσω αυλή, σωστό πλατάνι! Ζουγλα!
Οι καμέλιες βέβαια είναι παντού, και δίνουν ένα αδιάκοπο χρώμα στον κήπο μου.
Η καμέλια μου πάλι, με γέμισε με τα άνθη της φέτος... Αλλά πέρασε τώρα η εποχή της, και δίνει τη σκυτάλη στη λεμονο-γαρδένια μου, δεντράκι σωστό, που είναι γεμάτη μπουμπούκια, ενώ παράλληλα και ετοιμάζονται και οι γαρδένιες μου.
Επίσης, έτοιμη να ανθίσει είναι και η μαργαρίτα με τα αναρίθμητα μπουμπούκια της, κουρεμένη καλλιτεχνικά, μέσα στη μεγάλη πήλινη γλάστρα.
Πάμε τώρα και στην μπροστινή αυλή, που με εξέπληξε ευχαρίστα πριν από λίγο στην πρωινή επιθεώρηση που έκανα με τον καφέ στο χέρι.
Το γιασεμί μου ρε παιδιά, το καλό μου το γιασεμί! Μου χάρισε σήμερα τα δυο πρώτα του λουλούδια. Λουλούδια δυο σήμερα, δέκα αύριο, αναρίθμητα στη συνέχεια, σε μια ανθοφορία που θα κρατήσει μέχρι και το Μάρτη! Το γιασεμί μου, που το αγόρασα πριν από τέσσερα χρόνια, 10 εκατοστά ύψος, σε ένα γλαστράκι από τη λαϊκή της γειτονιάς, και που τώρα έχει εξαπλωθεί σε τέσσερα καφασωτά στην είσοδο του σπιτιού μου.
Το χρειαζόμουν αυτό, διότι πριν λίγες μέρες τέλειωσε το σόου από το αγιόκλημα μου, που είχε αρχίσει να ανθίζει από την αρχή της άνοιξης.
Βέβαια ολάνθιστο και μοσχοβολιστό είναι και το ρυγχόσπερμα (πάνω φωτο), που μοιάζει με το γιασεμί, αναρριχητικό κι αυτό, και πολλά άλλα λουλούδια που δεν ξέρω το όνομα τους για να σας το περιγράψω.
Φέτος δε, είχαμε και μια υπερπαραγωγή από τις τριανταφυλλιές μου, με τα εκατοντάφυλλα τριαντάφυλλα, που δεν ξέρω κι εγώ πόσα άνθη έβγαλαν και βγάζουν ακόμα, τόσο στην μπροστινή όσο και στην πίσω αυλή.
Αυτά, και δε λέω άλλα, για να μη σας κουράσω περισσότερο! Χα!
ΥΓ
Ξέχασα να σας πω ότι στον μπροστινό κήπο, κυριαρχούν οι πικροδάφνες -ολάνθιστες κι αυτές, που φύτρωσαν μόνες τους στον κήπο -πριν από τέσσερα χρόνια περίπου, και που αναπτύχτηκαν…
Η μια δε περισσότερο –σωστό δέντρο, κάτω από τη σκιά της οποίας έχω την καρέκλα μου που κάθομαι και πίνω τον πρωινό καφέ μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου